Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.422.2017.1.JNA
z 17 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2017 r. (data wpływu 22 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania udzielania pożyczek finansowych za czynność zwolnioną od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania udzielania pożyczek finansowych za czynność zwolnioną od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w przepisie art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710; dalej: UVAT). Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, określonym w Krajowym Rejestrze Sądowym jest produkcja mydła i detergentów oraz produkcja pozostałych wyrobów chemicznych. Jednocześnie Wnioskodawca w ramach przedmiotu działalności, określonego w Krajowym Rejestrze Sądowym, nie zawarł udzielania pożyczek.

Wnioskodawca udziela pożyczek środków pieniężnych na rzecz innej spółki kapitałowej (dalej: Pożyczka). Spółka nie wyklucza możliwości udzielania w przyszłości pożyczek, choć nie jest to przesądzone i nie będzie to główna działalność gospodarcza Spółki. W przypadku zawarcia w przyszłości podobnych umów pożyczki procedura udzielania ich będzie analogiczna jak opisana w stanie faktycznym.

Pożyczki zostały udzielone ze środków obrotowych Spółki, wygenerowanych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, zgromadzonych na jej rachunkach bankowych.

Pożyczki zostały udzielone na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej i mają charakter odpłatny – zostały udzielone za wynagrodzeniem w postaci oprocentowania, a zapłata odsetek będzie dokumentowana przez Wnioskodawcę wystawieniem faktury VAT.

Umowy Pożyczek zostały zawarte na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W chwili zawarcia Umów Pożyczek środki pieniężne znajdowały się na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność udzielenia przez Wnioskodawcę Pożyczek stanowi odpłatne świadczenie usług, mieszczące się w zakresie opodatkowania VAT oraz podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej UVAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Spółki

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż czynność udzielenia Pożyczek przez Spółkę należy uznać za odpłatne świadczenie usług na podstawie przepisu art. 8 ust. 1 UVAT, a w konsekwencji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, ale korzystającą ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w przepisie art. 43 ust.1 pkt 38 UVAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 38 UVAT, zwolnione z VAT są usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Dla stwierdzenia czy udzielanie pożyczek jest „usługą udzielania pożyczek”, o której mowa w UVAT, konieczne jest:

1. ustalenie czy udzielanie pożyczek stanowi usługę w rozumieniu UVAT oraz
2. ustalenie czy Wnioskodawca jest podatnikiem VAT z tytułu świadczenia usługi udzielania pożyczek.
   
   

Na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 UVAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei przez świadczenie usług, jak wynika z przepisu art. 8 ust. 1 UVAT, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie prawa do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
• zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

W związku z powyższym należy uznać, iż każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę przy spełnieniu następujących warunków:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy również wskazać, iż podatnikami podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 UVAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast regulacja zawarta w przepisie art. 15 ust. 2 UVAT wskazuje, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie powyższego należy zatem stwierdzić, iż na gruncie podatku VAT działalność gospodarcza została zdefiniowana w sposób bardzo szeroki.

Z uwagi na powyższe należy przyjąć, iż Wnioskodawca jako spółka kapitałowa, będąca podatnikiem VAT czynnym, udziela Pożyczki w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z utrwalonym stanowiskiem sądów administracyjnych oraz organów podatkowych – czynności o charakterze pobocznym w stosunku do działalności podstawowej, nie mogą zostać uznane za wykonywane poza prowadzoną działalnością. Dodatkowo należy wskazać, iż udzielone Pożyczki mają charakter odpłatny, a więc udzielone zostały w celu osiągnięcia zysku, a tym samym wchodzą w zakres prowadzonej działalności.

Spółka stoi na stanowisku, iż udzielanie Pożyczek stanowi świadczenie na rzecz drugiej strony umowy, polegające na udostępnieniu kapitału na określony w umowie okres. Z tego względu udzielanie Pożyczek w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek należy zakwalifikować jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w przepisie art. 8 ust. 1 UVAT.

Bazując na powyższym oraz bogatym orzecznictwie organów podatkowych można stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki przez spółkę kapitałową należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 UVAT dokonane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zaś pożyczkodawca na potrzeby tejże transakcji uznany powinien zostać za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 UVAT jeżeli:

1. do udzielenia pożyczki pożyczkodawca wykorzysta środki pieniężne z działalności gospodarczej pożyczkodawcy;
2. udostępnienie określonych środków pieniężnych wynika z zawartej pomiędzy stronami umowy, w której zawarte zostanie zastrzeżenie jej zwrotu w określonym terminie, wskazane będzie wynagrodzenie w postaci odsetek, zgodnych z ustalonym przez strony umowy oprocentowaniem to pożyczkodawca będzie świadczyć na rzecz pożyczkobiorcy odpłatną usługę finansową polegającą na czasowym udostępnieniu kapitału;
3. pożyczkodawca udzieli pożyczki w celach zarobkowych, tj. z zamiarem osiągnięcia zysku z tytułu odsetek.
   
   

Nie ma przy tym znaczenia, czy udzielenie Pożyczki będzie miało charakter jednorazowy czy powtarzający się.

Jednocześnie będzie to czynność zwolniona z podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 UVAT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w najnowszych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe z upoważnienia Ministra Finansów. Przykładowo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lutego 2017 r., sygn. 1462-IPPP2.4512.906.016.2.JO wskazał, iż udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (np. odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki z tytułu zawarcia umowy otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia. (...) czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez pożyczkodawcę (Spółkę) stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie – usługa udzielania pożyczek przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Podobnej kwalifikacji czynności udzielenia pożyczki pieniężnej dokonał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2017 r., sygn. 2461-IBPP2.4512.901.2016.1.JJ podkreślając, iż każda czynność wykonana (nawet sporadycznie) przez Spółkę, w szczególności zaś wykonana z wykorzystaniem jej majątku, objęta jest definicją działalności gospodarczej wykonywanej przez podmiot występujący w charakterze podatnika.

Nie sposób zatem zakwestionować faktu, że udzielenie pożyczki, nawet jednorazowe, należy traktować jako czynność wykonaną w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a w konsekwencji wykonaną przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT. Powołane wyżej regulacje wskazują, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu udzielenia pożyczki. Ponadto należy zauważyć, iż wpis przedmiotu działalności gospodarczej (wg klasyfikacji PKD) do rejestru KRS nie ma decydującego znaczenia dla określenia zakresu wykonywanej faktycznie działalności, a w konsekwencji do określenia czy podmiot prawa podatkowego z tytułu wykonywanych czynności staje się podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podawany bowiem przy rejestracji podmiotów gospodarczych zakres działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności ma charakter orientacyjny.

Ponadto, ewentualny brak danego kodu czynności wg klasyfikacji PKD w umowie spółki i wykonanie jej nie oznacza, że przedsiębiorca wykonuje czynność niezgodną z prawem (...). Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać Wnioskodawcę za podatnika a czynność za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu, (...) udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczki na rzecz pożyczkobiorcy jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, iż powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT – korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Podobne stanowisko w przedmiotowej kwestii zajęli również:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2016 r., sygn. ITPP1/4512-612/16-1/JP;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2016 r., sygn. 1462-IPPP1.4512.762.16.1 IGo;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lipca 2016 r., sygn. IPPP1/4512-351/16-3/KC;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. ITPP2/443-1208/15/AK;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lutego 2016 r., sygn. ILPP2/4512-1-824/15-2/JK;
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2017 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4012.234.2017.1.EW.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem – przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w przepisie art. 15 ustawy. Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, określonym w Krajowym Rejestrze Sądowym jest produkcja mydła i detergentów oraz produkcja pozostałych wyrobów chemicznych. Jednocześnie Wnioskodawca w ramach przedmiotu działalności, określonego w Krajowym Rejestrze Sądowym, nie zawarł udzielania pożyczek.

Wnioskodawca udziela pożyczek środków pieniężnych na rzecz innej spółki kapitałowej, nie wyklucza możliwości udzielania ich w przyszłości, choć nie jest to przesądzone i nie będzie to jego główna działalność gospodarcza. W przypadku zawarcia w przyszłości podobnych umów pożyczki procedura udzielania ich będzie analogiczna jak opisana w niniejszym stanie faktycznym.

Pożyczki zostały udzielone ze środków obrotowych Wnioskodawcy wygenerowanych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, zgromadzonych na jego rachunkach bankowych. Pożyczki zostały udzielone na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej i mają charakter odpłatny – zostały udzielone za wynagrodzeniem w postaci oprocentowania, a zapłata odsetek będzie dokumentowana przez Wnioskodawcę wystawieniem faktury VAT. Umowy Pożyczek zostały zawarte na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W chwili zawarcia Umów Pożyczek środki pieniężne znajdowały się na terytorium Polski.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek na rzecz innej spółki kapitałowej, spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielania, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzące obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielanie pożyczek stanowi świadczenie na rzecz innej spółki kapitałowej, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji, na podstawie powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynności udzielania przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek na rzecz innej spółki kapitałowej, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zatem skoro z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, to należy stwierdzić, że wskazana we wniosku usługa udzielania pożyczek na rzecz innej spółki kapitałowej stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta korzysta ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o ww. przepis.

Reasumując, czynność udzielania przez Wnioskodawcę pożyczek stanowi odpłatne świadczenie usług, mieszczące się w zakresie opodatkowania VAT oraz podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.