2017.10.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.586.2017.1.BS
z 24 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości wystawienia korekt faktur zmieniających stawkę podatku z tytułu wykonanych robót budowlanych w związku ze zmianą przeznaczenia budynku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia korekt faktur zmieniających stawkę podatku z tytułu wykonanych robót budowlanych w związku ze zmianą przeznaczenia budynku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą – Usługi Remontowo-Budowlane Instalatorstwo Wodno-Kanalizacyjne, C.O. i Gazowe w dniu 8 maja 2015 r. zawarł umowę z osobą fizyczną na wykonanie robót budowlanych związanych z remontem oraz adaptacją budynku niemieszkalnego - ( PKOB 127 ), parteru zabytkowego budynku-magazynu w K. o powierzchni 340 m². Zgodnie z umową przeprowadzone prace budowlane dla ośrodka turystyki rowerowej dotyczyły prac związanych z izolacją całego budynku, ścian wewnętrznych, posadzki, przygotowania otworów okiennych i drzwiowych. Strony umowy określiły wynagrodzenie na kwotę 189.164,80 zł plus podatek VAT 23%.

W umowie zawarto zapis: „Jeżeli Zamawiający dostarczy dokumentację w sprawie zmiany klasyfikacji obiektu na obiekt mieszkalny do zakończenia prac budowlanych, i zgodnie z przepisami Ustawy VAT do kwoty netto zgodnie z § 5 umowy zostanie doliczony podatek VAT w stawce 8% , jeżeli wykonane prace będą się kwalifikowały do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT”.

W dniach 23 maja 2015 r., 1 lipca 2015 r., 27 lipca 2015 r., 29 lipca 2015 r. wystawiono cztery faktury na wykonanie robót budowlanych ze stawką podatku VAT 23%. Do dnia wystawienia ostatniej faktury w dniu 20 lipca 2015 r. inwestor nie przedstawił zamawiającemu żadnych dokumentów związanych ze zmianą przeznaczenia obiektu, w którym były wykonywane prace budowlane.

Inwestor zapłacił za trzy faktury, natomiast odmówił zapłaty za ostatnią czwartą fakturę w wysokości 20.000 zł, żądając wystawienia korekt faktur sprzedaży ze stawką podatku VAT 8%.

W dniu 6 marca 2016 r. Wnioskodawca (wykonawca) złożył pozew o zapłatę do Sądu Rejonowego. W dniu 10 lipca 2016 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z pozwem. W dniu 11 sierpnia 2016 r. inwestor złożył sprzeciw wobec nakazu zapłaty i dołączył m.in. „Zmianę decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego” wydaną w dniu 22 lipca 2015 r. przez Wójta Gminy C. Z decyzji tej wynika, iż Wójt zmienił decyzję ostateczną z dnia 17 kwietnia 2012 r. poprzez zmianę sposobu użytkowania budynku magazynu:

„zmianie sposobu użytkowania budynku magazynu na funkcję usług turystycznych (w tym hotelarskich), w gospodarstwie rolnym: budynek mieszkalny w zabudowie zagrodowej”.

Jednocześnie w trakcie rozprawy sądowej inwestor przedstawił:

postanowienie z dnia 07.01.2016 r. Starosty o pozytywnym uzgodnieniu projektu decyzji o warunkach zabudowy przedsięwzięcia polegającego na rozbiórce części budynku magazynu zabytkowego, przebudowie budynku magazynu zabytkowego, zmianie sposobu użytkowania budynku magazynowego na budynek mieszkalny jednorodzinny wraz z budową niezbędnych urządzeń budowlanych i instalacji,
decyzję o warunkach zabudowy z dnia 08.02.2016 r. wydaną przez Wójta Gminy C,
decyzję Starosty z dnia 16.03.2016 r. zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę.

W sprawie tej Sąd Rejonowy w L. powołał biegłego z zakresu księgowości, który w wydanej opinii stwierdził, iż „istnieją przesłanki do dokonania korekt wystawionych faktur”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wykonawca robót budowlanych w świetle przedstawionego stanu faktycznego może wystawić korekty faktur sprzedaży stosując stawkę podatku w wysokości 8% zamiast 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wykonawca nie ma prawa do wystawienia korekt faktur sprzedaży, w których cała sprzedaż zostałaby zafakturowana ze stawką 8%.

Uzasadnienie:

Podatnik ma prawo wystawić fakturę korygującą zgodnie z art. 106j ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku gdy po wystawieniu faktury: udzielono obniżki ceny w formie rabatu, udzielono opustów i obniżek cen, dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Żadna z w/w okoliczności nie wystąpiła w rozpatrywanej sprawie. Wystawiając faktury za wykonane prace budowlane wykonawca prawidłowo zastosował stawkę podatku VAT w wysokości 23%, gdyż prace zostały wykonane w budynku niemieszkalnym (PKOB 127). Z zebranego materiału w tej sprawie wynika, że inwestor otrzymał imienną zgodę na zmianę warunków zabudowy (Postanowienie Starosty z dnia 7 stycznia 2016 r.), decyzję o warunkach zabudowy (decyzja Wójta Gminy C. z dnia 8 lutego 2016 r.) oraz decyzję o zatwierdzeniu projektu na budowę i udzielaniu pozwolenia na budowę (decyzja Starosty z dnia 16 marca 2016 r.) dopiero w 2016 r. a więc po zakończeniu robót budowlanych, gdyż wszystkie roboty budowlane zostały wykonane i zafakturowane w 2015 r.

Nie można więc zgodzić się z opinią biegłego z zakresu księgowości, który stwierdził, iż „istnieją przesłanki do dokonania korekt wystawionych faktur”. Biegły uznał, decyzja o „Zmianie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego” wydana w dniu 22 lipca 2015 r. przez Wójta Gminy C. jest równoznaczna ze zmianą przeznaczenia obiektu budowlanego.

Z wydanych w 2016 r. decyzji przez Starostę Powiatowego oraz Wójta Gminy C. wyraźnie wynika, iż inwestor dokonał skutecznej zmiany przeznaczenia obiektu na budynek mieszkalny dopiero w 2016 r.

Tym samym nie ma podstaw do wystawienia korekt faktur sprzedaży i zmiany stawki podatku VAT z 23% na 8% z tytułu wykonania robót które zostały wykonane w 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy – stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy – w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, to:

budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;
budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego, i co się z tym wiąże, stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z cyt. rozporządzeniem w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 ww. ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),
robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),
przebudowie – należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (…) (pkt 7a),
remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).

Modernizacja to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”- według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7–11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jak stanowi art. 19a ust. 2 ww. ustawy w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

W myśl art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 tej ustawy faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi ust. 10 ww. artykułu podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (ust. 14). Natomiast stosownie z art. 29a ust. 15 pkt 2 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Faktury korygujące wystawia się więc w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Podkreślić należy, że dokonanie korekty faktury jest możliwe jedynie w przypadku, gdy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tzn. została przyjęta (odebrana) przez nabywcę towaru lub usługi oraz ujęta w jego rozliczeniach. Natomiast nie ma możliwości dokonywania korekty faktury w sytuacji, gdy pierwotna faktura została wystawiona, ale nie weszła do obrotu prawnego (z uwagi na to, że nie została przekazana adresatowi), gdyż nie wywołuje wówczas żadnych skutków prawnych.

A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia – jak wynika z przywołanych wyżej uregulowań – jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. W tym miejscu zaznaczyć należy, że prawo do wystawienia faktury korygującej przysługuje wyłącznie sprzedawcy (Wnioskodawcy) i dotyczy sytuacji, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą, jak ma to miejsce w analizowanym przypadku.

Jednocześnie podkreślić należy, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym i samowolnym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy. Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, gdyż jak już wyjaśniono wyżej, celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 8 maja 2015 r. zawarł umowę z osobą fizyczną na wykonanie robót budowlanych związanych z remontem oraz adaptacją budynku niemieszkalnego – (PKOB 127), parteru zabytkowego budynku-magazynu o powierzchni 340 m². Zgodnie z umową prace związane były z izolacją całego budynku, ścianami wewnętrznymi, posadzkami, przygotowaniem otworów okiennych i drzwiowych. Strony umowy określiły wynagrodzenie na kwotę 189.164,80 zł plus podatek VAT 23%.

W dniu 22 lipca 2015 r. został podpisany aneks do umowy, zgodnie z którym § 1 umowy otrzymał brzmienie: „Wykonawca zobowiązuje się do wykonania i oddania Zamawiającemu robót związanych ze zmianą sposobu użytkowania budynku magazynu w gospodarstwie rolnym: budynek mieszkalny w zabudowie zagrodowej”. Jednocześnie – jak wynika z okoliczności –sprawy w dniu 22 lipca 2015 r. wydana została przez Wójta Gminy C. „Zmiana decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego”. Z decyzji tej wynika, że Wójt zmienił decyzję ostateczną z dnia 17 kwietnia 2012 r. poprzez zmianę sposobu użytkowania budynku magazynu:

„zmianie sposobu użytkowania budynku magazynu na funkcję usług turystycznych (w tym hotelarskich), w gospodarstwie rolnym: budynek mieszkalny w zabudowie zagrodowej”.

Wnioskodawca w dniach: 23 maja 2015 r., 1 lipca 2015 r., 27 lipca 2015 r. i 29 lipca 2015 r. wystawił faktury dokumentujące wykonanie robót budowlanych ze stawką podatku VAT 23%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości dokonania korekt wystawionych faktur ze stawką podstawową 23%, dotyczących robót budowlanych w związku ze zmianą przeznaczenia budynku.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do opisu sprawy zgodzić należy się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w stosunku do robót budowlanych wykonanych w obiekcie zaklasyfikowanym do grupowania PKOB 127 i zafakturowanych przed zmianą przeznaczenia budynku brak jest możliwości wystawienia korekt faktur zmniejszających stawkę podatku z 23% na 8%. Niemniej jednak – na co wskazują okoliczności niniejszej sprawy – skoro w dniu 22 lipca 2015 r. doszło do zmiany docelowego przeznaczenia budynku – z funkcji niemieszalnej budynku magazynu w gospodarstwie rolnym na funkcję mieszkalną w zabudowie zagrodowej – to o ile faktycznie obiekt ten spełnia wymogi, aby zaliczyć go do obiektu budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to dla zafakturowania robót po tej dacie właściwą stawką jest stawka 8%, o której mowa w art. 41 ust. 12c ustawy. Zatem w tym konkretnym przypadku istnieje podstawa w odniesieniu do faktur, wystawionych w dniach 27 i 29 lipca 2017 r., (czyli po dacie faktycznej zmiany przeznaczenia budynku) do dokonania korekty zmieniającej stawkę podatku z 23% na 8%.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin