Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.325.2017.1.MS
z 7 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia w którym momencie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu rekompensaty wypłacane na rzecz osób niebędących pracownikami Spółki (emerytów i rencistów, osób pobierających zasiłki i świadczenia przedemerytalne oraz wdów i sierot, które pobierają rentę po zmarłych pracownikach, emerytach i rencistach) (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia w którym momencie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu rekompensaty wypłacane na rzecz osób niebędących pracownikami Spółki (emerytów i rencistów, osób pobierających zasiłki i świadczenia przedemerytalne oraz wdów i sierot, które pobierają rentę po zmarłych pracownikach, emerytach i rencistach).

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka”) jest członkiem Podatkowej Grupy Kapitałowej (dalej: „PGK”), na potrzeby której kalkuluje swoje przychody podatkowe i koszty uzyskania przychodu rozliczane w roku kalendarzowym, będącym rokiem podatkowym PGK.

W Spółce obowiązywał zakładowy układ zbiorowy pracy (dalej: „ZUZP”), który został wypowiedziany ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2016 r. Ze skutkiem na dzień 1 września 2016 r. Spółka odstąpiła również od Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Przemysłu Energetycznego z dnia 13 maja 1993 r. (dalej: „PUZP”).

Na mocy postanowień ZUZP i PUZP pracownicy Wnioskodawcy byli uprawnieni m.in. do:

• korzystania z energii elektrycznej dla potrzeb własnego gospodarstwa,
• otrzymania nagrody jubileuszowej,
• otrzymania odprawy emerytalnej, w wysokości różnicy pomiędzy wysokością odprawy wyliczonej na podstawie ZUZP, a wysokością odprawy wynikającej z powszechnie obowiązujących przepisów prawa.
  
  

W związku z wypowiedzeniem ZUZP i odstąpieniem od PUZP Spółka dokonała likwidacji ww. świadczeń. Spółka zawarła z Organizacjami Związkowymi porozumienie dotyczące zasad wypłaty rekompensat z tytułu likwidacji ww. świadczeń (dalej: „Porozumienie”). Porozumienie to stało się załącznikiem nowego ZUZP, który został podpisany w dniu 9 czerwca 2017 r. i został zarejestrowany przez Państwową Inspekcję Pracy w dniu 5 lipca 2017 r.

Strony przyjęły następujące warunki wypłaty rekompensat:

• rekompensata z tytułu likwidacji ekwiwalentu energetycznego - poprzez wypłatę jednorazowej rekompensaty pieniężnej w wysokości stanowiącej równowartość czteroletniego uprawnienia (za okres 2017-2020);
  
• rekompensata z tytułu likwidacji nagrody jubileuszowej w stosunku do Pracowników, którzy nabyliby prawo do nagrody jubileuszowej w latach 2017-2021, poprzez zapłatę jednorazowej rekompensaty z tytułu likwidacji powyższego świadczenia, w wysokości 100% nagrody jubileuszowej, jaka przysługiwałaby danemu Pracownikowi w danym roku;
  
• rekompensata z tytułu likwidacji nagrody jubileuszowej w stosunku do Pracowników legitymujących się - na dzień 1 listopada 2017 r. - co najmniej 5-letnim stażem pracy w Spółce, poprzez zapłatę jednorazowej rekompensaty z tytułu likwidacji powyższego świadczenia, z przeznaczeniem na ten cel łącznej kwoty 15.515.305,00 zł;
  
• rekompensata z tytułu likwidacji odprawy emerytalnej - poprzez wypłatę jednorazowej rekompensaty w wysokości różnicy pomiędzy wysokością odprawy wyliczonej na podstawie zapisów starego ZUZP, a wysokością odprawy wynikającej z przepisów prawa pracy, tj. odpowiednio:
  
  • 100% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2017 i 2018 roku;
    
  • 90% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2019, 2020 i 2021 roku;
    
  • 80% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2022 roku;
    
  • 70% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2023 roku;
    
  • 60% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2024 roku;
    
  • 50% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2025 roku;
    
  • 40% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2026 roku.
  
  

Zatem świadczenia wypłacane w formie rekompensat będą dotyczyły okresu 2017-2026.

Pracownik nabędzie prawo do rekompensat z dniem, z którym zaczną go obowiązywać nowe warunki zatrudnienia wynikające z nowego ZUZP, a więc z dniem następującym po dniu upływu okresu wypowiedzenia mu indywidualnych warunków zatrudnienia lub po zmianie tych warunków na podstawie porozumienia stron. Co do zasady będzie to dzień 1 listopada 2017 roku, o ile do tego dnia nastąpi zmiana indywidualnych warunków zatrudnienia pracownika, a w przypadku pracownika, któremu do tego dnia warunki zatrudnienia nie zostaną zmienione, będzie to termin późniejszy, pokrywający się z dniem, w którym zaczną go obowiązywać nowe warunki zatrudnienia wynikające z nowego ZUZP.

Wypłata rekompensat nastąpi, w zależności od wyboru pracownika, w następujący sposób i w następujących terminach:

• w całości do 28 grudnia 2017 roku; albo
• w całości w 2018 roku, do 31 stycznia 2018 roku; albo
• w dwóch ratach - 50% do 28 grudnia 2017 roku i 50% w 2018 roku, do 31 stycznia 2018 roku; albo
• w trzech ratach - 30% do 28 grudnia 2017 roku, 30% w 2018 roku, do 31 stycznia 2018 roku i 40% w 2019 roku, do 31 stycznia 2019 roku.
  
  

Ponadto, w związku z utratą przez emerytów i rencistów oraz osoby pobierające zasiłki i świadczenia przedemerytalne oraz wdowy i sieroty, które pobierają rentę po zmarłych pracownikach, emerytach i rencistach, prawa do ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną, Spółka zamierza przyznać ww. osobom uprawnionym do ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną na dzień 31 grudnia 2016 roku oraz takim, którzy - zgodnie ze starym ZUZP - nabyliby takie prawo w okresie od 1 stycznia 2017 roku do 31 października 2017 roku, jednorazowe świadczenie pieniężne odpowiadające równowartości rocznego ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną. Wypłata przedmiotowych rekompensat z tytułu utraty prawa do ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną nastąpi w terminie do 31 grudnia 2017 roku. Oprócz tego, zgodnie z Porozumieniem, Spółka wpłaciła na rachunek zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: „ZFŚS”) dodatkową kwotę. Wpłata nastąpiła w terminie do 10 dni od dnia zarejestrowania nowego ZUZP (w dniu 6 lipca 2017 r.). Powyższa wpłata została dokonana w związku ze zmniejszeniem odpisu podstawowego na ZFŚS, wynikającego ze starego ZUZP, do wysokości odpisu ustawowego.

Mając na uwadze przedstawione powyżej zdarzenie przyszłe Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wypłacanych rekompensat oraz dodatkowej wpłaty na rachunek ZFŚŚ.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

W którym momencie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu rekompensaty wypłacane na rzecz osób niebędących pracownikami Spółki (emerytów i rencistów, osób pobierających zasiłki i świadczenia przedemerytalne oraz wdów i sierot, które pobierają rentę po zmarłych pracownikach, emerytach i rencistach)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, rekompensaty wypłacane na rzecz osób niebędących pracownikami Spółki (emerytów i rencistów, osób pobierających zasiłki i świadczenia przedemerytalne oraz wdów i sierot, które pobierają rentę po zmarłych pracownikach, emerytach i rencistach) są pośrednimi kosztami uzyskania przychodu, jednakże dotyczą roku 2017, zatem nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i jako takie powinny zostać uznane za koszt uzyskania przychodów w momencie, na który zostały ujęte jako koszt w księgach rachunkowych (w stosunku do ww. rekompensat mają bowiem zastosowanie ogólne zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodu).

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodu mogą zostać zaliczone, jako świadczenia wynikające z ZUZP (Porozumienie jest częścią nowego ZUZP), rekompensaty wypłacane emerytom i rencistom, osobom pobierającym zasiłki i świadczenia przedemerytalne oraz wdowom i sierotom, które pobierają rentę po zmarłych pracownikach, emerytach i rencistach.

W ocenie Wnioskodawcy, do omawianych wypłat również stosować należy przepis art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), odnoszący się do momentu rozpoznania kosztów pośrednich.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Spółki, rekompensaty wypłacane na rzecz osób niebędących pracownikami Spółki (emerytów i rencistów, osób pobierających zasiłki i świadczenia przedemerytalne oraz wdów i sierot, które pobierają rentę po zmarłych pracownikach, emerytach i rencistach) jako osobom uprawnionym do ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną na dzień 31 grudnia 2016 roku oraz takim, którzy - zgodnie ze starym ZUZP – nabyliby takie prawo w okresie od 1 stycznia 2017 roku do 31 października 2017 roku, wypłacane w formie jednorazowego świadczenia pieniężnego odpowiadającego równowartości rocznego ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w momencie, na który zostały ujęte jako koszt w księgach rachunkowych (w stosunku do ww. rekompensat mają bowiem zastosowanie ogólne zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań Nr 1 i 3 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.