Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.230.2017.2.AK
z 31 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu 6 września 2017 r.) oraz piśmie (data wpływu 21 września 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z dnia 15 września 2017 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.230.2017.1.AK o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonanego działu spadku i zniesienia współwłasności między spadkodawcą a osobą trzecią - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonanego działu spadku i zniesienia współwłasności między spadkodawcą a osobą trzecią.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Po zmarłej w dniu 5 sierpnia 2016 r. ciotce Krystynie S., Wnioskodawczyni odziedziczyła w spadku udziały w spółdzielczym własnościowym lokalu mieszkalnym i działce rolnej. Współspadkobiercami są brat ciotki Andrzej P. i brat Wnioskodawczyni Krzysztof P. Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 20 marca 2017 r., nastąpiło nabycie spadku po Krystynie S. Na podstawie postanowienia Sądu prawo do spadku nabył brat zmarłej Andrzej P. w wysokości 1/2 części z dobrodziejstwem inwentarza oraz zstępni drugiego brata Jana P.: Krzysztof P. i Wnioskodawczyni w równych częściach po 1/4. W konsekwencji tej decyzji Wnioskodawczyni w ustawowym terminie zapłaciła podatek od spadków i darowizn w wysokości 8145 zł w Urzędzie Skarbowym. Wartość udziałów przysługujących Wnioskodawczyni na podstawie złożonej deklaracji wyniosła 60 tys. zł (udział w mieszkaniu) i 22 tys. zł (udział w działce rolnej). Po uzgodnieniu z pozostałymi spadkobiercami zawarto w dniu 14 sierpnia 2017 r. notarialną umowę odpłatnego zniesienia współwłasności.

W między czasie jeden ze spadkobierców Andrzej P. przekazał aktem darowizny swoje udziały w spadku synowi Rafałowi P. Rafał P. nabył na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu wraz z wkładem budowlanym ze spłatą na rzecz pozostałych spadkobierców - Krzysztofa P. i Wnioskodawczyni. Wartość mieszkania ustalono na 240 tys. zł i zgodnie ze wcześniejszym postanowieniem sądu o nabyciu spadku Krzysztof P. i Wnioskodawczyni otrzymali po 60 tys. zł. Spłata nastąpiła w kwocie ekwiwalentnej do posiadanych udziałów. W Urzędzie Skarbowym poinformowano Wnioskodawczynię, o obowiązku uiszczenia podatku dochodowego w wysokości 19% od otrzymanej kwoty pomniejszonej o wcześniej zapłacony podatek od spadków i darowizn.

Pismem z dnia 15 września 2017 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.230.2017.1.AK (data doręczenia 18 września 2017 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

Przeformułowanie pytania na pytanie dotyczące przepisów prawa materialnego, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego, będącego przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowanego do przedstawionego stanu faktycznego i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni, a następnie przedstawić własne stanowisko w sprawie adekwatne do zadanego pytania w sposób umożliwiający tut. organowi udzielenie odpowiedzi i wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść pytania zawartego we wniosku tj. „Czy powinnam zapłacić dwa podatki od uzyskanego spadku?”, nie może być przedmiotem interpretacji, bo nie dotyczy przepisów podatkowych.

Doprecyzowanie stanu faktycznego poprzez wskazanie:

czy otrzymana przez Wnioskodawczynię spłata z tytułu zniesienia współwłasności nieruchomości odpowiadała wartości udziału jaki przysługiwał Wnioskodawczyni z tytułu nabycia praw do spadku po zmarłym (czy spłata nie przekroczyła udziału spadkowego).

Pismem z dnia (data wpływu 21 września 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w wyznaczonym terminie wskazując, iż:

• wartość mieszkania wyceniono na 240 tys. zł, udział Wnioskodawczyni wyniósł 1/4 masy spadkowej, zgodnie z aktem notarialnym („Stawiający oświadczają, że łączna wartość udziałów objętych zniesieniem współwłasności wynosi 120.000 zł. Stawiający oświadczają, że kwota po 60.000 zł tytułem spłaty na rzecz Małgorzaty S. oraz Krzysztofa P. została zapłacona”. Od wartości mieszkania Wnioskodawczyni zapłaciła podatek od spadków i darowizn w wysokości 1/4 udziałów. Zgodnie z art. 211/212 K.c. nastąpił dział spadku a następnie zniesienie współwłasności nieruchomości (mieszkania) na rzecz jednego spadkobiercy z obowiązkiem spłaty Wnioskodawczyni i jej brata. Suma spłaty nie przekroczyła wartości przysługującego spadkobiercom udziału spadkowego (była ekwiwalentna). Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w takiej sytuacji nie powstaje przychód z odpłatnego zbycia.
  
  

Pytanie oraz własne stanowisko zostały przedstawione poniżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawczyni zobowiązana jest zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych od otrzymanej spłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 211/212 K.c. zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych. Jeżeli dział spadku następuje ze spłatami na rzecz pozostałych spadkobierców, powoduje, że umowa ma charakter odpłatny, nie jest to jednak równoznaczne z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego. Gdy suma spłaty nie przekracza wartości przysługującego spadkobiercy udziału spadkowego, to nie powstaje przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. W sytuacji gdy spłata jest ekwiwalentna (a tak jest w sytuacji Wnioskodawczyni) do posiadanego przez podatnika udziału w spadku, podatnik nie uzyskuje w związku z czynnością działu spadku żadnego przysposobienia majątkowego względem odziedziczonej masy spadkowej. W takim przypadku brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku .Wnioskodawczyni opiera swoje stanowisko na rozstrzygnięciu zawartym w interpretacji umieszczonej na stronie Ministerstwa Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U, z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21. 52. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości.
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy.

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zastało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c), przed upływem 5 lat licząc, od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie: w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Przy czym pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością, a więc co do zasady również dział spadku i odpłatne zniesienie współwłasności.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego. Zauważyć należy, że pomiędzy prawem podatkowym a cywilnym istnieje wiele powiązań, wynikających chociażby z faktu, że następstwa zdarzeń bądź czynności prawnych związanych z określonymi instytucjami prawa cywilnego wywołują również skutki wynikające z prawa podatkowego. Jeżeli zatem określone pojęcia nie są odmiennie zdefiniowane dla celów prawa podatkowego, to należy je – biorąc pod uwagę fakt, że obie gałęzie prawa (cywilne i podatkowe) składają się na jeden system prawa – interpretować tak, jak czyni to prawo cywilne.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedna lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwila otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

W myśl art. 158 - Kodeks cywilny podstawową formą nabycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości jest zawarcie umowy kupna-sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy, w której dotychczasowy właściciel zobowiązuje się do przeniesienia prawa własności nieruchomości na jej nabywcę. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności do nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności – w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ww. Kodeksu – jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Stosownie do art. 195 ustawy Kodeks cywilny – współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni po zmarłej w dniu 5 sierpnia 2016 r. ciotce odziedziczyła w spadku udziały w spółdzielczym własnościowym lokalu mieszkalnym i działce rolnej. Współspadkobiercami są brat ciotki Wnioskodawczyni i brat Wnioskodawczyni . Na podstawie postanowienia Sądu prawo do spadku nabył brat zmarłej Andrzej P. w wysokości 1/2 części z dobrodziejstwem inwentarza oraz zstępni drugiego brata Jana P.: Krzysztof P. i Wnioskodawczyni w równych częściach po 1/4. Po uzgodnieniu z pozostałymi spadkobiercami zawarto w dniu 14 sierpnia 2017 r. notarialną umowę odpłatnego zniesienia współwłasności. W między czasie jeden ze spadkobierców Andrzej P. przekazał aktem darowizny swoje udziały w spadku synowi Rafałowi P. Rafał P. nabył na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu wraz z wkładem budowlanym ze spłatą na rzecz pozostałych spadkobierców - Krzysztofa P. i Wnioskodawczyni. Wartość mieszkania ustalono na 240 tys. zł i zgodnie ze wcześniejszym postanowieniem sądu o nabyciu spadku Krzysztof P. i Wnioskodawczyni otrzymali po 60 tys. zł. Spłata nastąpiła w kwocie ekwiwalentnej do posiadanych udziałów. Suma spłaty nie przekroczyła wartości przysługującego spadkobiercom udziału spadkowego (była ekwiwalentna).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w wyniku zawarcia w dniu 14 sierpnia 2017 r. notarialnej umowy odpłatnego zniesienia współwłasności między synem spadkobiercy Rafałem P. a pozostałymi spadkobiercami, któremu swoje udziały nabyte w spadku przekazał jeden ze spadkobierców. Rafał P. nabył na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu wraz z wkładem budowlanym ze spłatą na rzecz pozostałych spadkobierców. Wartość mieszkania ustalono na 240 tys. zł i zgodnie ze wcześniejszym postanowieniem sądu o nabyciu spadku pozostali spadkobiercy otrzymali po 60 tys. zł. Spłata nastąpiła w kwocie ekwiwalentnej do posiadanych udziałów. Suma spłaty nie przekroczyła wartości przysługującego spadkobiercom udziału spadkowego (była ekwiwalentna).

Przyznanie osobie trzeciej nie będącej spadkobiercą nieruchomości, na wyłączną własność w zamian za spłatę, spowodowało, że w rozpatrywanej sprawie doszło do odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości w formie zniesienia współwłasności ww. udziału w nieruchomości, którą to współwłasność w określonym udziale Wnioskodawczyni nabyła wcześniej w drodze spadku, bowiem Wnioskodawczyni otrzymała spłatę nie od spadkobiercy, lecz od osoby trzeciej. Zauważyć należy, że gdyby Wnioskodawczyni tej właśnie osobie sprzedała swój udział w nieruchomości to taka sprzedaż stanowiłaby źródło przychodu.

Osoba otrzymująca w całości daną rzecz/nieruchomość nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie udziału w rzeczy/nieruchomości po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługujący mu udziału w nieruchomości otrzyma spłatę pieniężną. Wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem (nabyciem) udziału w nieruchomości, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy, że użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres czynności. Określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży, czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do nieruchomości lub rzeczy.

Zatem, po stronie dokonującego odpłatnego zbycia (np. w zamian za spłatę), udziału w nieruchomości lub innej rzeczy powstaje obowiązek podatkowy, o ile zdarzenie to ma miejsce w odniesieniu do nieruchomości udziału w niej lub praw przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego lokalu, a w przypadku innej rzeczy – jeśli zbycie następuje przed upływem pół roku od nabycia.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dokonane zniesienie współwłasności między Wnioskodawczynią a osobą trzecią (synem jednego z pierwotnych spadkobierców) nieruchomości, ze spłatą na rzecz Wnioskodawczyni i jej brata, w wyniku którego Wnioskodawczyni przeniosła swój udział w lokalu mieszkalnym, stanowi przysporzenie majątkowe dla Niej. Wnioskodawczyni otrzymał bowiem określoną sumę środków pieniężnych – spłatę, w zamian za przeniesienie prawa własności nieruchomości, nabytej w spadku.

Do nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w wysokości 1/4 w nieruchomości doszło w dacie śmierci spadkodawczyni, tj w dniu 5 sierpnia 2016 r. Zatem nie upłynął jeszcze pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem zbycie przez Wnioskodawczynię 1/4 udziału w nieruchomości stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a uzyskany przychód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. la pkt 3 ww. ustawy – w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 – podatnik jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności polegające na przyznaniu udziału w nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli w zamian za spłatę pieniężną stanowi formę odpłatnego zbycia, wyczerpującą dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w drodze zniesienia współwłasności w 2017 r. udziału 1/4 w nieruchomości, a nabytego w drodze spadku w 2016 r. - stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 powołanej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.