Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.99.2017.1.MAZ
z 30 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu – 31 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie procedury opodatkowania sprzedaży używanego samochodu osobowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie procedury opodatkowania sprzedaży używanego samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – … (dalej jako: „Wnioskodawca”) prowadzi osobistą działalność gospodarczą w zakresie PKD 69.10.Z. na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej oraz wpisu na Listę Radców Prawnych. Wnioskodawca jest w zakresie powyższej działalności czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 26 lipca 2011 roku Wnioskodawca kupił używany samochód osobowy (dalej jako: „Samochód Osobowy” lub „Samochód”) na podstawie faktury VAT-marża (bez możliwości odliczenia podatku VAT). Nabycie Samochodu Osobowego nastąpiło na podstawie faktury VAT-marża od przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność komisową w zakresie PKD 45.11 Z. Nabycie Samochodu Osobowego nastąpiło z zamiarem jego czasowego wykorzystywania dla potrzeb działalności gospodarczej i w celu dalszej odsprzedaży po okresie używania. Samochód Osobowy został ujęty w ewidencji środków trwałych w wartości przewidzianej prawem i był amortyzowany nieprzerwanie od sierpnia 2011 roku. Samochód wykorzystywany jest wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca zamierza sprzedać Samochód Osobowy, będący w stanie nadającym się do dalszego użytku. Ponieważ Wnioskodawcy nie przysługiwało odliczenie podatku VAT przy nabyciu samochodu, Wnioskodawca zamierza zastosować do sprzedaży Samochodu Osobowego procedurę VAT-marża i udokumentować sprzedaż fakturą VAT-marża.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż Samochodu Osobowego z majątku firmy Wnioskodawcy w przyszłości będzie podlegała opodatkowaniu 23% VAT, czy opodatkowaniu na zasadzie marży (art. 120 ustawy o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samochodu z majątku firmy, zakupionego na fakturę VAT-marża i od którego Wnioskodawca nie miał prawa odliczyć podatek VAT, będzie podlegała opodatkowaniu marżą (art. 120 ustawy o VAT).

Wnioskodawca uważa, że przy dalszej sprzedaży Samochodu Osobowego spełnia warunki określone w art. 120 ust. 4, 5 i 10 ustawy o podatku od towarów i usług, a nadto uważa, że spełnia wymogi podatnika – pośrednika, w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 5 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w tym w rozumieniu wskazanym w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 08 grudnia 2005 roku, sygn. akt: C-280/04.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, będzie on mógł skorzystać ze szczególnej procedury VAT-marża przy sprzedaży przedmiotowego Samochodu Osobowego i udokumentować sprzedaż fakturą VAT-marża. Zgodnie bowiem z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT, dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, wprowadzono z dniem 1 stycznia 2014 r. zmianę, mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów, zarówno nieruchomości, jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych, niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat), wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotowy samochód do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, nie zostaną spełnione warunki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Dla prawidłowego opodatkowania sprzedaży Samochodu Osobowego należy zatem zastosować procedurę opodatkowania marżą, na podstawie art. 120 ustawy. Ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Definicję kwoty sprzedaży zawarto w przepisie art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Ponadto opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy, między innymi towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Zatem do sprzedaży samochodu może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych, zawarta w art. 120 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż samochodu osobowego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT-marża, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy.

Ponadto w grudniu 2013 r. rzeczniczka Ministerstwa Finansów poinformowała Polską Agencję Prasową, że sposób rozliczenia VAT od sprzedanego po 1 stycznia 2014 r. samochodu, przy nabyciu którego nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku, będzie uzależniony od konkretnego stanu faktycznego.

„Zakładając, że prywatny samochód osobowy został przekazany do majątku firmy i wprowadzony do ewidencji środków trwałych (podlegał amortyzacji), a następnie został przekazany na cele prywatne (...) wówczas sprzedaż takiego samochodu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Pani rzecznik dodała, że jeżeli taki samochód nie został przez podatnika przekazany na cele prywatne, czyli stanowi nadal majątek firmy, wówczas sprzedaż takiego samochodu będzie podlegała opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych. „Jednakże podatnik będzie mógł wówczas zastosować szczególną procedurę wynikającą z art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług (VAT-marża - PAP)” - dodała.

Wykładnia pani rzecznik wydaje się być uzasadniona. Pomimo słowa „w celu odprzedaży”, zawartego w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, pani rzecznik, zdaniem Wnioskodawcy, szerzej spojrzała na stosowanie procedury marży, biorąc pod uwagę również dyrektywy unijne. Analizując przepisy unijne, a dokładniej art. 311 ust. 1 pkt 5 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. W definicji podatnika-pośrednika stosowanej dla celów opodatkowania marżą, system marży odnosi się także do wykorzystywania towarów. Zatem stosowanie systemu marży dotyczy również podatników, u których odsprzedawane towary używane, były uprzednio wykorzystywane w firmie (nie tylko nabywane czysto w celach odsprzedaży).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. v

Jak stanowi art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych, w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy zawarta została definicja towarów używanych, przez które rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7 - art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca kupił 26 lipca 2011 r., od przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność komisową, na podstawie faktury VAT-marża, używany Samochód Osobowy. Zakup Samochodu nastąpił z zamiarem jego czasowego wykorzystywania dla potrzeb działalności gospodarczej i w celu dalszej odsprzedaży po okresie używania. Samochód Osobowy został ujęty w ewidencji środków trwałych, był amortyzowany i używany do czynności opodatkowanych. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać Samochód, który jest w stanie nadającym się do dalszego użytku.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest sposób opodatkowania sprzedaży używanego Samochodu Osobowego.

Wnioskodawca posiada Samochód Osobowy, który spełnia, określoną w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, definicję towaru używanego - nabyty został w 2011 r. i nadaje się do dalszego użytku. Zakup Samochodu został dokonany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, z przeznaczeniem do użytku własnego i zamiarem dalszej odsprzedaży. Tym samym wypełnione zostały przesłanki zawarte w art. 120 ust. 4 ustawy, uprawniające do przyjęcia marży, stanowiącej różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku, jako podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku zbycia Samochodu. Zastosowanie ww. przepisu ustawy jest możliwe wobec faktu spełnienia warunku określonego w art. 120 ust. 10 pkt 3 ustawy o VAT.

Reasumując należy stwierdzić, że w przedstawionych we wniosku okolicznościach, sprzedając w przyszłości Samochód Osobowy, Wnioskodawca będzie miał możliwość zastosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych, określonej w art. 120 ust. 4 ustawy i przyjęcia marży jako podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.