Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.113.2017.1.MD
z 23 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 sierpnia 2017 r. (data wpływu – 7 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi mieszkaniowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi mieszkaniowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie wyroku Sądu Rejonowego z 28 lutego 2017 r. Wnioskodawca nabył w całości spadek po zmarłej 13 sierpnia 2016 r. A.C., jako wnuk brata zmarłej, według testamentu sporządzonego przez zmarłą u notariusza 1 sierpnia 2000 r. Postanowienie uprawomocniło się 22 marca 2017 roku. W spadku Wnioskodawca nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego dwupokojowego o pow. użytkowej 36,7 m².

W związku z zaistniałym zobowiązaniem podatkowym, Wnioskodawca wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego o uznanie ulgi mieszkaniowej z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zgodnie z decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego, podatek od spadku nie należy się ze względu na wartość i zastosowanie ww. ulgi mieszkaniowej.

Składając wniosek o zwolnienie z podatku od spadku Wnioskodawca zadeklarował w szczególności, że będzie zamieszkiwać w mieszkaniu będącym przedmiotem spadku przez okres 5 lat od nabycia spadku. Wnioskodawca przez całe życie mieszkał i był zameldowany na pobyt stały w tym mieszkaniu razem ze zmarłą A.C., która była opiekunką Wnioskodawcy i wychowywała go, a później pozostawała pod jego opieką aż do dnia jej śmierci.

Artykuł 16 ustawy od podatku od spadków i darowizn mówi również, że zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji o zwolnieniu z podatku lub ustalenia zobowiązania podatkowego, pod warunkiem, że środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostaną na nabycie nowego lokalu mieszkalnego (ustęp 7 artykułu). Jednak artykuł nie określa wprost, czy koszty związane ze spłatą kredytu hipotecznego zaciągniętego w celu kupna mieszkania liczą się jako koszty nabycia nowego mieszkania.

W związku z sytuacją życiową Wnioskodawcy, zaistniała konieczność zmiany miejsca zamieszkania – żona Wnioskodawcy mieszka od pewnego czasu w W., a pracodawca Wnioskodawcy (firma z siedzibą w W.) wymógł od Wnioskodawcy pełnej dostępności i codziennej obecności w biurze (wcześniej Wnioskodawca pracował zdalnie mieszkając w B. i jeden, dwa razy w tygodniu jeździł do W.). W związku z tym Wnioskodawca postanowił sprzedać mieszkanie będące przedmiotem spadku, a otrzymane środki przeznaczyć na finansowanie lokalu mieszkalnego, który zakupił wraz z żoną w 2015 r. w W. (budowa mieszkania trwa nadal).

Część środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania w B. Wnioskodawca planuje przeznaczyć na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na kupno mieszkania w W., a pozostałą kwotę na bezpośrednią wpłatę na konto dewelopera – należność z tytułu zakupionego mieszkania.

Planowany termin oddania mieszkania do użytku to październik 2017 r. Wnioskodawca przewiduje, że do końca 2017 r. wprowadzi się do nowego mieszkania w W. Wnioskodawca deklaruje, że będzie tam mieszkał przez minimum 5 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sfinansowanie zakupu lokalu mieszkalnego poprzez spłatę kredytu hipotecznego lub wpłatę bezpośrednio na konto dewelopera, ze środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania otrzymanego w spadku zwalnia Wnioskodawcę z podatku od spadku?

Zdaniem Wnioskodawcy, spłata kredytu zaciągniętego na zakup własnego mieszkania lub wpłata środków na konto dewelopera powinna być uznana jako przeznaczenie środków na własne cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca podkreślił, że art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn jednoznacznie nie określa w jaki sposób mają być wydatkowane środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania nabytego w spadku, aby skorzystać ze zwolnienia, natomiast ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w ustępie 25 artykułu 21 wyraźnie wskazuje, że do wydatków na własne cele mieszkaniowe zalicza się spłatę kredytu hipotecznego.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie Organ zaznacza, iż – zgodnie z wolą Wnioskodawcy – przedmiotem rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie jest wyłącznie zachowanie prawa do ulgi mieszkaniowej. Organ nie rozstrzyga więc czy ulga przysługuje, to bowiem zostało, jak wynika z treści wniosku, rozstrzygnięte decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 7.276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 3 pkt 2 cytowanej ustawy do II grupy podatkowej zalicza się zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego albo udziału w takim prawie w drodze dziedziczenia, zapisu zwykłego, zapisu windykacyjnego, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego przez osoby zaliczane do II grupy podatkowej – nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m² powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W przypadku nabycia części (udziału) budynku mieszkalnego lub lokalu albo udziału w spółdzielczym prawie do budynku mieszkalnego lub lokalu ulga przysługuje stosownie do wielkości udziału.

W myśl art. 16 ust. 2 analizowanej ustawy, ulga, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki:

1. spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4;
2. nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
3. nie przysługuje im spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej: prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
4. nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
5. będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat:
1. od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego – jeżeli w chwili złożenia zeznania lub zawarcia umowy darowizny nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku,
   
2. od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku – jeżeli nabywca zamieszka i dokona zameldowania na pobyt stały w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego.

Mając na uwadze ww. przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn stwierdzić należy, że zasadniczym celem ustawodawcy jest zwolnienie bliskich spadkodawcy od obciążeń podatkowych z tytułu nabycia nieruchomości mieszkaniowej, gdy nie dysponują innym mieszkaniem czy domem i będą mieszkać, będąc zameldowanymi na pobyt stały w uzyskanej nieruchomości przez 5 lat oraz utrzymają tytuł prawny do nabytego, np. tytułem dziedziczenia budynku – a więc nie dokonają jego zbycia – przez okres 5 lat.

Zgodnie z art. 16 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji lub ustalenia zobowiązania podatkowego zbycie budynku lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (udziału w budynku lub lokalu), albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), jeżeli było ono uzasadnione koniecznością zmiany warunków lub miejsca zamieszkania, a przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży na nabycie innego budynku lub lokalu mieszkalnego (udziału w budynku lub lokalu) albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), albo budowę innego budynku lub lokalu nastąpiło w całości w okresie dwóch lat od dnia zbycia i łączny okres zamieszkiwania w zbytym i nabytym albo wybudowanym budynku lub lokalu, potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały, wynosi 5 lat.

Pomimo nie sprecyzowania w akcie prawnym, co należy rozumieć przez „konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania” należy przyjąć, że może to być jedynie wyjątkowa sytuacja życiowa podatnika. Innymi słowy winna ona mieć charakter obiektywny i imperatywny. Dla spełnienia tej przesłanki nie wystarczy zwykła potrzeba zmiany warunków mieszkaniowych. Będzie nią zmiana miejsca pracy, choroba spadkobiercy/obdarowanego lub członków jego najbliższej rodziny z nim zamieszkujących. Innymi słowy każda sytuacja, która uniemożliwia dalszą egzystencję w nabytej nieruchomości.

Podkreślić należy, że powołane powyżej przykłady ilustrujące „konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania” nie wyczerpują wszystkich okoliczności mieszczących się w zakresie przedmiotowym użytego przez ustawodawcę zwrotu, bowiem każda sytuacja w jakiej znajduje się podatnik winna być rozpatrywana indywidualnie. Niemniej jednak wskazać należy, że konieczna zmiana warunków lub miejsca zamieszkania występuje wówczas, gdy korzystający z ulgi spadkobierca z uwagi na zaistniałą sytuację życiową nie może dłużej zamieszkiwać w nabytej w spadku nieruchomości.

Drugą konieczną przesłanką zachowania ulgi wynikającą z art. 16 ust. 7 ww. ustawy, jest przeznaczenie – w okresie dwóch lat od dnia zbycia – środków uzyskanych ze sprzedaży w całości na jeden ze wskazanych w tym przepisie celów mieszkaniowych oraz aby łączny okres zamieszkiwania w zbytym i nabytym budynku lub lokalu, potwierdzony był zameldowaniem na pobyt stały i wynosił 5 lat.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie wyroku Sądu Rejonowego z 28 lutego 2017 r. Wnioskodawca nabył w całości spadek po zmarłej 13 sierpnia 2016 r. A.C. W spadku Wnioskodawca nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego dwupokojowego o pow. użytkowej 36,7 m². Przy wymiarze podatku z tytułu ww. nabycia Organ zastosował ulgę określoną w art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż Wnioskodawca zadeklarował w szczególności, że będzie zamieszkiwać w mieszkaniu będącym przedmiotem spadku przez okres 5 lat od nabycia spadku. W związku z sytuacją życiową Wnioskodawcy, zaistniała konieczność zmiany miejsca zamieszkania – żona Wnioskodawcy mieszka od pewnego czasu w W., a pracodawca Wnioskodawcy (firma z siedzibą w W.) wymógł od Wnioskodawcy pełnej dostępności i codziennej obecności w biurze (wcześniej Wnioskodawca pracował zdalnie mieszkając w B. i jeden, dwa razy w tygodniu jeździł do W.). W związku z tym Wnioskodawca postanowił sprzedać mieszkanie będące przedmiotem spadku, a otrzymane środki przeznaczyć na finansowanie lokalu mieszkalnego, który zakupił wraz z żoną w 2015 r. w W. (budowa mieszkania trwa nadal). Część środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania w B. Wnioskodawca planuje przeznaczyć na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na kupno mieszkania w W., a pozostałą kwotę na bezpośrednią wpłatę na konto dewelopera – należność z tytułu zakupionego mieszkania. Planowany termin oddania mieszkania do użytku to październik 2017 r. Wnioskodawca przewiduje, że do końca 2017 r. wprowadzi się do nowego mieszkania w W. Wnioskodawca deklaruje, że będzie tam mieszkał przez minimum 5 lat.

Biorąc pod uwagę sytuację przedstawioną przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że skoro zbycie nabytego w spadku udziału w lokalu mieszkalnym nastąpi ze względów wskazanych we wniosku, a zatem ze względu na uzasadnioną konieczność dostosowania dotychczasowych warunków mieszkaniowych do potrzeb Wnioskodawcy, jest spełniony pierwszy warunek do zachowania prawa do ulgi mieszkaniowej.

Wnioskodawca wskazał, iż środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania, na nabycie którego skorzystał z ulgi, planuje przeznaczyć na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na kupno mieszkania w W., a pozostałą kwotę na bezpośrednią wpłatę na konto dewelopera.

Jego zdaniem spłata kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego lub wpłata środków na konto dewelopera spełnia przesłanki przeznaczenia środków na własne cele mieszkaniowe, gdyż ustawa o podatku od spadków i darowizn nie określa w jaki sposób mają być wydatkowane środki ze sprzedaży.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

W cytowanym art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn wprost jest wskazane na jakie cele mają być przekazane środki ze sprzedaży, aby zostało zachowane prawo do ulgi mieszkaniowej. Takim celem jest m.in. nabycie lokalu mieszkalnego czy budowa lokalu. Przy czym, dla zachowania ulgi istotnym jest, aby wydatkowanie środków ze sprzedaży na wskazany cel nastąpiło w całości w ciągu dwóch lat od dnia zbycia. Ta przesłanka w analizowanej sprawie nie ma zastosowania.

Jak wynika z wniosku, zakup lokalu mieszkalnego od dewelopera nastąpił w 2015 r. Sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nabytego w drodze spadku ma miejsce po zakupie ww. lokalu mieszkalnego. Tym samym nie zostanie spełniony warunek wydatkowania środków ze sprzedaży na nabycie w ciągu 2 lat od dnia zbycia, gdyż zbycie następuje później niż nabycie. Dla powyższego rozstrzygnięcia nie ma znaczenia fakt, że część środków pozyskanych ze sprzedaży Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć na wpłatę na konto dewelopera jako należność z tytułu zakupionego mieszkania.

W przedstawionym stanie faktycznym tylko wówczas ulga mogłaby zostać zachowana, gdyby po sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, Wnioskodawca stał się właścicielem nowego lokalu i całość środków wydatkował na zakup lokalu w okresie 2 lat od sprzedaży lokalu będącego przedmiotem spadku.

Przesłanką do zachowania ulgi nie jest także przeznaczenie środków (chociażby ich części) uzyskanych ze sprzedaży na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na sfinansowanie nabycia nowego lokalu mieszkalnego. W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że za pomocą środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku zamierza w części spłacić kredyt zaciągnięty na nabycie nowego lokalu mieszkalnego. Oznacza to, że w tej części środki przeznaczone zostaną nie na nabycie nowego lokalu lecz na wykonanie ciążącego na Wnioskodawcy zobowiązania tytułem zaciągniętego kredytu. Przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży na nabycie lokalu mieszkalnego i spłaty kredytu zaciągniętego na takie nabycie nie można więc w opisanej sytuacji utożsamiać. Posłużenie się przez ustawodawcę zwrotem „przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży na nabycie” świadczy bowiem o tym, że wydatkowanie takich środków skutkować ma nabyciem nowego lokalu mieszkalnego. Tymczasem w opisanej sytuacji do nabycia nowego lokalu w części posłużyły środki pieniężne pochodzące nie ze sprzedaży, a z kredytu. W przepisie art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn brak jest natomiast mowy o tym, że do zachowania prawa do ulgi dojdzie również wówczas, gdy środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostaną na spłatę kredytu przeznaczonego na nabycie nowego lokalu mieszkalnego.

Podkreślić należy, że ustawodawca określając warunki, na jakich prawo do ulgi możne zostać zachowane w art. 16 ust. 7 pkt 2 posłużył się sformułowaniem „(…) przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży na nabycie innego budynku lub lokalu mieszkalnego (…)”, nie używając przy tym zwrotów „w szczególności”, „m.in.” lub innych, sugerujących możliwość wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem spadku i objętego ulgą mieszkaniową na cele inne niż zakup innego budynku lub lokalu mieszkalnego. Takie sformułowanie zapisu powoduje, że należy uznać, iż uzyskane środki winny zostać przeznaczone w całości na zakup innego lokalu mieszkalnego. W sytuacji, gdy z ww. środków, niezależnie czy w całości, czy tylko w części, zostaną pokryte inne wydatki związane jedynie pośrednio z nabyciem innego lokalu mieszkalnego (np. spłata kredytu zaciągniętego na jego zakup), nie zostanie zachowane prawo do ulgi mieszkaniowej.

Jak już wyżej wskazano, Wnioskodawca zachowałby prawo do zastosowanej ulgi mieszkaniowej wyłącznie wtedy, gdyby całość środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania będącego przedmiotem spadku przeznaczył w okresie 2 lat od zbycia tego lokalu na zakup nowego lokalu – a zatem nie na inne cele pośrednio powiązane, np. spłatę kredytu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazać należy, w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę na potwierdzenie stanowiska interpretacji indywidualnych, iż zostały one wydane w odmiennym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym a także dotyczą stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2006 r. oraz podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku z czym nie znajdują one zastosowania w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-001 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.