Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.207.2017.2.EC
z 11 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2017 r. (data wpływu 1 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 28 sierpnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.207.2017.1.EC, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 28 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 sierpnia 2017 r.). W dniu 12 września 2017 r. (nadano w dniu 6 września 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Umową darowizny z dnia 7 października 1985 r. (akt notarialny Rep. A nr ….) żona Wnioskodawcy …. (będąca wówczas jeszcze panną), otrzymała działkę budowlaną nr 231, o powierzchni 0,0630 ha, położoną przy ul. ….. Tytuł prawny jaki jej przysługiwał to własność. W dniu 15 sierpnia 1987 r. Wnioskodawca zawarł z ….. związek małżeński.

W dniu 28 grudnia 1993 r. Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał pozwolenie na budowę (decyzja ….). Wnioskodawca budował dom razem z żoną, z którą od ślubu pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej (Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę rozszerzającą wspólność majątkową małżeńską we wrześniu 2017 r.), na działce otrzymanej przez żonę Wnioskodawcy w drodze darowizny. Dom budowany był ze środków wspólnych.

W dniu 12 października 2009 r. wydane zostało na obydwoje małżonków potwierdzenie zakończenia budowy (….).

W wyniku dziedziczenia (śmierć spadkodawcy w dniu 4 marca 2013 r. - stwierdzenie nabycia spadku nastąpiło na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego …. Nr …. z dnia 4 czerwca 2013 r.). Wnioskodawca nabył 1/4 udziału w lokalu mieszkalnym, mieszczącym się w …... Był to lokal w budownictwie mieszkaniowym wielorodzinnym, spełniający wymagania samodzielnego lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca był jego współwłaścicielem. W dniu 5 lutego 2014 r. aktem notarialnym Rep. A nr …., Wnioskodawca dokonał sprzedaży swojego udziału w dziedziczonym lokalu za łączną wartość 111 000 zł. Odpłatne zbycie odziedziczonego udziału w lokalu mieszkalnym nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej. Udział Wnioskodawcy wyniósł 27 750 zł – taką cenę Wnioskodawca otrzymał od kupującego.

Uzyskaną ze sprzedaży kwotę 27 750 zł Wnioskodawca przeznaczył w całości na remont domu należącego do Niego i Jego żony, położonego przy ul. …., w którym Wnioskodawca mieszka razem z żoną i dziećmi. Z przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym Wnioskodawca sfinansował remont w swoim domu tj.: ocieplenie elewacji, zakup i montaż drzwi, wymiana armatury sanitarnej, ceramiki oraz glazury i terakoty, malowanie.

Wnioskodawca przedstawił wyliczenie poniesionych ww. wydatków na remont w tym:

F/01896/14 – 343 zł,

F/9173/M/14 – 318 zł 64 gr,

F/3053/MAG/2014 – 486 zł 98 gr,

F/006906/P/15 – 330 zł,

F/4050/2015/RSMO – 320 zł 60 gr,

F/1064/MAG/2014 – 122 zł 27 gr,

F/08792/M/2014 – 122 zł 27 gr,

F/08792/M/2014 – 580 zł 92 gr,

F/2014/5775 – 466 zł,

FV8434/M/14 - 419 zł 67 gr,

FV3066/MAG/2014 – 210 zł 62 gr,

FV 07541/P/14 – 894 zł,

FV 07729/P/14 572 zł 90 gr,

FV 08241/M/14 725 zł 13 gr,

FV 4459/2015 521 zł 25 gr,

FV 4428/OP/2015 – 1000 zł,

FV 4394/OP/2015 – 4 092 zł 23 gr,

FV/OC 352/2014 – 504 zł,

FV OCZ/217/2014 – 5 600 zł,

FV 01353/2015 – 3 703 zł 08 gr,

FV 00726/2016 - 2 800 zł,

FV 465/10.2014 – 511 zł,

FVF/001005/16 – 5 003 zł 68 gr.

Przychody uzyskane ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym zostały wydatkowane w ciągu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wydatki te ponosił w 2014 r., 2015 r., 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w związku z tym, że wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym nastąpiło przed upływem 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło jego odpłatne zbycie i zostało dokonane na gruncie stanowiącym majątek odrębny żony Wnioskodawcy, a przeniesienie na Wnioskodawcę prawa własności do działki na której z ww. środków przeprowadzony został remont wspólnego domu, nastąpi przed przedawnieniem zobowiązania podatkowego za rok, w którym Wnioskodawca uzyskał dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości (tak by organ podatkowy miał możliwość zweryfikowania zasadności skorzystania przez podatnika ze zwolnienia podatkowego), to Wnioskodawca skorzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), w Jego ocenie ma prawo do zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż spełnił warunki przewidziane w ww. przepisie, tj. cały przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym wydatkował w ciągu dwóch lat od daty sprzedaży na własne cele mieszkaniowe, na co Wnioskodawca posiada stosowne dokumenty (faktury, rachunki).

W ocenie Wnioskodawcy spełnił On również warunek określony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy, tj. uzyskany przychód przeznaczył na remont domu mieszkalnego należącego do Wnioskodawcy oraz do żony. Mimo, że dom wybudowany został na gruncie, który żona Wnioskodawcy nabyła w drodze darowizny przed zawarciem związku małżeńskiego, to Wnioskodawca uważa, że należy on również do Niego, gdyż budował go razem z żoną ze środków pochodzących z majątku wspólnego.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca wywodzi z faktu, że w przypadku gdyby doszło do podziału majątku wspólnego małżonków (Wnioskodawcy i Jego żony) Wnioskodawca miałby zgodnie z art. 45 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego i art. 231 Kodeksu cywilnego prawo żądać:

1. stosownej kwoty pieniężnej, odpowiadającej części wartości nakładu stosownie do przysługującego Mu udziału w majątku wspólnym,
2. przyznania innych przedmiotów odpowiadających wartości tej kwoty,
3. przeniesienia własności udziału w części nieruchomości zajętej pod budynek wzniesiony kosztem majątku wspólnego, odpowiadającej Jego udziałowi w majątku wspólnym.
   
   

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera również na tym, że zarówno pozwolenie na budowę domu, jak również potwierdzenie zakończenia budowy zostało wydane przez właściwy organ administracji, tak na żonę Wnioskodawcy, jak i na Niego. Stąd w opinii Wnioskodawcy jest On wraz z żoną współwłaścicielem domu mieszkalnego, na którego remont przeznaczył środki ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym. W związku z powyższym Wnioskodawca ma prawo korzystać ze zwolnienia przedmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Podaje, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 23 maja 2014 r., Nr ITPB2/415-720/10/14-S/MU oraz w wyrokach sądów administracyjnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodaje, że z uwagi na to, że przepis nie wymaga jednak, aby nabycie własności budynku nastąpiło we wskazanym powyżej terminie, Wnioskodawca planuje z żoną we wrześniu 2017 r. rozszerzyć wspólność majątkową poprzez przeniesienie na Wnioskodawcę udziału w nieruchomości, na której postawiony jest remontowany budynek. W związku z tym, zostanie spełniony warunek przeniesienia prawa własności przed przedawnieniem zobowiązania podatkowego za rok, w którym podatnik uzyskał dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, tak aby organ podatkowy miał możliwość zweryfikowania zasadności skorzystania przez podatnika ze zwolnienia podatkowego. W ocenie Wnioskodawcy spełnił On również warunek określony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy, tj. uzyskany przychód przeznaczył na remont domu mieszkalnego należącego do Wnioskodawcy i do żony.

Jak wskazuje orzecznictwo sądowe, wystarczy by wydatek został poniesiony nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jego celem winny być zdarzenia określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie należy natomiast utożsamiać celu wydatku z jego skutkiem. Ustawa wymaga wyłącznie celowości działania podatnika, nie wymaga natomiast, by podatnik nabył określone prawo we wskazanym w tym przepisie terminie (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1655/14, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Po 809/13, z dnia 17 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Po 961/13, wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 858/14, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 460/14, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 listopada 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 1157/14).

Podkreślono, że celem Wnioskodawcy i Jego żony było zrealizowanie wspólnie z żoną inwestycji w postaci remontu domu mieszkalnego, który ma zabezpieczać potrzeby mieszkaniowe rodziny Wnioskodawcy. We wrześniu 2017 r. również Wnioskodawca stanie się współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości, na której postawiony jest dom, z uwagi na planowane rozszerzenie wspólności ustawowej o nieruchomość żony. Wnioskodawca uważa zatem, że w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych, zrealizował On cel ustawy, polegający na wspólnej z żoną inwestycji remontowej, bowiem wszelkie wydatki na ten cel Wnioskodawca wraz z żoną poniósł w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego, natomiast do nabycia nieruchomości dojdzie przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za rok, w którym Wnioskodawca uzyskał dochody z odpłatnego zbycia lokalu.

Wnioskodawca podkreśla, że jak wskazał WSA w Krakowie w wyroku z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1655/14, jeżeli małżonkowie dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych (a z taką samą sytuacją mamy do czynienia na gruncie niniejszej sprawy) wspólnie podejmują inwestycje określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na gruncie bądź budynku stanowiącym majątek odrębny jednego z nich, to nie można im odmówić prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust.1 pkt 131 tej ustawy. Zostaje bowiem spełniony zasadniczy cel, dla którego ustawodawca wprowadził przedmiotowe zwolnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje więc generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części, udziału w nieruchomości oraz ww. praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym. Jeżeli natomiast, ich odpłatne zbycie następuje po upływie tego okresu, przychód z tego tytułu nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższej regulacji prawnej należy wyjaśnić, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości bądź praw, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób jej nabycia.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 7 października 1985 r. umową darowizny przyszła żona Wnioskodawcy będąca wówczas jeszcze panną, otrzymała działkę budowlaną. W dniu 15 sierpnia 1987 r. Wnioskodawca zawarł z nią związek małżeński. Z żoną, od ślubu Wnioskodawca pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej. W dniu 28 grudnia 1993 r. Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał pozwolenie na budowę domu na ww. działce. Dom Wnioskodawca budował razem z żoną ze środków wspólnych małżonków. W dniu 12 października 2009 r. wydane zostało na oboje małżonków potwierdzenie zakończenia budowy. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę rozszerzającą wspólność majątkową małżeńską we wrześniu 2017 r.

W dniu 4 marca 2013 r. zmarł spadkodawca i w wyniku dziedziczenia Wnioskodawca nabył 1/4 udziału w lokalu mieszkalnym (stwierdzenie nabycia spadku postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 4 czerwca 2013 r.). Był to lokal w budownictwie mieszkaniowym wielorodzinnym, spełniający wymagania samodzielnego lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca był jego współwłaścicielem. W dniu 5 lutego 2014 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziału w ww. lokalu mieszkalnym. Odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej. Uzyskaną ze sprzedaży kwotę, Wnioskodawca przeznaczył w całości na remont wybudowanego domu, w którym Wnioskodawca mieszka razem z żoną i dziećmi. Z przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym Wnioskodawca sfinansował remont domu (ocieplenie elewacji, zakup i montaż drzwi, wymiana armatury sanitarnej, ceramiki oraz glazury i terakoty, malowanie). Przychody uzyskane ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym zostały wydatkowane w ciągu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wydatki te (udokumentowane) ponosił w 2014 r., 2015 r., 2016 r.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca udział w lokalu mieszkalnym nabył w drodze spadku w dniu 4 marca 2013 r. (w dacie śmierci spadkodawcy). Tym samym, dokonane przez Niego odpłatne zbycie (sprzedaż) w dniu 5 lutego 2014 r. udziału w ww. lokalu mieszkalnym, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód z odpłatnego zbycia.

Podkreślić należy, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości) lub prawa był w całości zwolniony z podatku dochodowego, wówczas cały przychód ze zbycia musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

W art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, ustawodawca określił, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy – za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Należy również wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy). W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Przenosząc wyżej powołane uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Podkreślić należy, że ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia - w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia. Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszystkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. W przypadku niewypełnienia warunków określonych w wyżej cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania oraz zapłaty podatku dochodowego.

Należy podkreślić, że „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie, zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych winna polegać na tym, że w przypadku remontu budynku mieszkalnego, podatnik w remontowanym domu takie cele będzie realizować, a więc będzie w nim mieszkał. Ponadto, zaznaczyć należy, że w przepisie zawarto pojęcie „remont własnego budynku mieszkalnego” (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy), czyli zwolnienie dotyczy remontu budynku mieszkalnego, do którego podatnikowi przysługuje tytuł własności lub współwłasności.

Rozstrzygającym zatem będzie ustalenie, czy Wnioskodawca wydatkował środki na remont własnego budynku mieszkalnego.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jednakże stosownie do art. 47 § 1 powołanego Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Z powyższego wynika, że na podstawie umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową małżonkowie mogą włączyć do majątku wspólnego nieruchomość, która została wcześniej (w przeszłości) nabyta do majątku osobistego jednego z małżonków. W konsekwencji, drugi z małżonków nabywa prawo własności do tej nieruchomości w momencie zawarcia takiej umowy. Innymi słowy, datą nabycia nieruchomości lub praw dla małżonka, który nie miał do nich prawa własności, gdyż znajdowały się one w majątku odrębnym współmałżonka, będzie data zawarcia umowy rozszerzającej wspólność ustawową.

W analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawca przychód uzyskany ze sprzedaży w 2014 r. udziału w lokalu mieszkalnym wydatkował na remont budynku mieszkalnego na działce do której nie miał prawa własności lub współwłasności, stanowiącej bowiem majątek odrębny żony, nabyty przed datą zawarcia związku małżeńskiego. Bezspornym jest, że umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską Wnioskodawcy i jego żony, nie została zawarta w terminie określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, czyli do dnia 31 grudnia 2016 r. Natomiast, z uzupełnienia wniosku z dnia 6 września 2017 r. wynika, że planowana data zawarcia umowy „rozszerzającej wspólność majątkową w działce” – to wrzesień 2017 r., lub może zostać zawarta przed przedawnieniem zobowiązania podatkowego.

Jednakże, powyższa okoliczność nawet jeżeli faktycznie nastąpi nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ w ustawowym okresie ponoszenia wydatków na remont domu/budynku mieszkalnego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo własności lub współwłasności do działki (gruntu) na której ten dom został wybudowany i tym samym do budynku mieszkalnego znajdującego się na działce. W okresie dwóch lat od końcu roku kalendarzowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie udziału w lokalu mieszkalnym, Wnioskodawca wydatkował przychód na remont budynku mieszkalnego na działce gruntu, do którego nie przysługiwało Mu prawo własności, współwłasności lub prawo użytkowania wieczystego gruntu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. akt. I Sa/Gl959/16 wskazał, że „(…) dla przyznania zwolnienia nie jest wystarczające poniesienie nakładów na budowę lub remont jakiegokolwiek budynku (lokalu mieszkalnego). Zakres zwolnienia ograniczony został więc do budynków (lokali), do których podatnik posiada odpowiedni tytuł prawny, pozwalający na uznanie budynku (lokalu) mieszkalnego za własność podatnika, który poniósł nakłady na jego budowę, nadbudowę, rozbudowę lub remont. Zastosowanie wykładni językowej pozwala uznać zatem, że niezbędną przesłanką zastosowania zwolnienia podatkowego jest legitymowanie się przez podatnika prawem własności (lub udziałem w takim prawie) budynku lub lokalu mieszkalnego, na który poniesiono wydatki. Spełnienie tego warunku jest bowiem konieczne dla uznania, że nakłady poniesione zostały na czynności związane z „własnym” budynkiem (lokalem) mieszkalnym podatnika. Powyższe prowadzi do logicznego wniosku, że także termin dwuletni, odnosi się do legitymowania się przez podatnika tytułem własności/współwłasności budynku mieszkalnego (lokalu mieszkalnego), na który wydatkowano przychód z uprzedniego zbycia prawa majątkowego.” I dalej „(…) termin dwuletni, zarówno na poniesienie wydatków „mieszkaniowych” jak i uregulowanie stanu własnościowego, w pełni gwarantuje realizację celu, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. O ile więc zgodzić się należy z tą linią orzeczniczą sądów administracyjnych, w myśl której prawo do ulgi jest zachowane, jeśli przed upływem okresu dwuletniego nastąpi nabycie prawa własności, o tyle nieuzasadnione jest „rozciągnięcie” tego uprawnienia na dalszy okres, ani na czas do wszczęcia postępowania sprawdzającego

(co akceptowano w niektórych wyrokach), ani tym bardziej – do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego”.

Tym samym za niedopuszczalne uznać trzeba takie wnioski, które prowadzą do relatywizacji przesłanek ustawowych ulgi „mieszkaniowej”, poprzez przyznanie sobie przez podatnika prawa do kształtowania jego sytuacji prawnopodatkowej mocą własnych decyzji”. „(…) W krańcowym przypadku doprowadziłoby do tego, że podatnik - uzyskując prawo własności w ostatnim dniu terminu przedawnienia uniemożliwiłby jakąkolwiek kontrolę ze strony organu podatkowego, a w razie wcześniejszego podjęcia kontroli podatkowej mógłby skutecznie powoływać się na przyszły zamiar nabycia nieruchomości, który zamierza zrealizować przed upływem terminu przedawnienia. Podsumowując, treść art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) tej ustawy, wskazuje jasno, że tytuł prawny do nieruchomości należy nabyć przed upływem okresu, jaki został przewidziany przez ustawodawcę na wydatkowanie środków ze sprzedaży na realizację własnych celów mieszkaniowych”.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, stąd należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego, tj. w szczególności art. 46 i 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak i budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie natomiast do art. 48 Kodeksu cywilnego – budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem stanowią, co do zasady części składowe gruntu i na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego nie mogą być odrębnym przedmiotem własności.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Tak więc biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu, jak i budynku wzniesionego na tym gruncie, jest zawsze właściciel nieruchomości gruntowej (działki budowlanej), na której budynek ten został wybudowany.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, że w określonym przez art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dwuletnim okresie, prawo własności działki przysługiwało tylko żonie Wnioskodawcy. Powyższego nie zmienia fakt, że Wnioskodawca niebędący właścicielem lub współwłaścicielem działki budowalnej uzyskał wraz z żoną w dniu 28 grudnia 1993 r. pozwolenie na budowę domu mieszkalnego, na obydwoje małżonków wydano potwierdzenie zakończenia budowy oraz dokonał wspólnie z żoną nakładów na budowę domu na tej nieruchomości.

Wnioskodawca przeznaczył środki uzyskane z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym na remont domu, będącego własnością żony, bowiem znajdującego się na działce należącej do jej majątku osobistego i nabytego przez nią przed zawarciem związku małżeńskiego z Wnioskodawcą. Oznacza to, że środki z odpłatnego zbycia nie zostały wydatkowane przez Wnioskodawcę na remont własnego budynku mieszkalnego, a więc takiego, do którego Wnioskodawcy przysługiwał tytuł własności lub współwłasności (art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak wskazano wcześniej, art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera przymiotnik „własny”. Przy interpretacji tych przepisów, przymiotnika „własny” nie można pominąć. „Własny” zaś to taki, który stanowi własność lub współwłasność podatnika. Racjonalny ustawodawca w art. 21 ust. 26 ww. ustawy zapisał, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Przepis art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wylicza katalog wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Katalog wydatków ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy. Tylko wydatki poniesione na remont własnego domu wypełniają dyspozycję własnego celu mieszkaniowego. Zatem, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z omawianego zwolnienia musiałaby remontować budynek znajdujący się na gruncie, do którego przysługiwało Mu prawo własności lub współwłasności.

Reasumując należy stwierdzić, że odpłatne zbycie (sprzedaż) w dniu 5 lutego 2014 r. przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości stanowi dla Niego źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego udziału. Wydatkowanie dochodu uzyskanego z tej sprzedaży w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie (czyli do dnia 31 grudnia 2016 r.), na remont budynku mieszkalnego położonego na gruncie, w stosunku do którego Wnioskodawcy nie przysługiwało w tym okresie prawo własności lub współwłasności - nie uprawnia do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 1 lit. d) i ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na brak możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia nie będzie miało wpływu ewentualne późniejsze (np. we wrześniu 2017 r. lub przed przedawnieniem zobowiązania podatkowego) uzyskanie przez Wnioskodawcę tytułu prawnego do gruntu, jako nabyte po upływie dwuletniego terminu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych i interpretacji indywidualnej, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością przedstawionego stanowiska, tutejszy Organ zaznacza, że przeanalizował ich treść. Podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z poźn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie zawarte w każdej z nich jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych lub sądów administracyjnych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie Zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych współwłaścicieli nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.