Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4014.86.2017.2.MZ
z 3 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2017 r. (data wpływu 10 sierpnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2017 r. (data nadania 22 września 2017 r., data wpływu 29 września 2017 r.) na wezwanie z dnia 18 września 2017 r. Nr 0114-KDIP3-2.4014.86.2017.1.MZ (data nadania 18 września 2017 r., data doręczenia 20 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Vice Prezesem Spółki H Sp. z o.o., dla której przedmiotem przeważającej działalności jest sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych. Spółka w związku z prowadzoną działalnością jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W lipcu 2017 roku, na podstawie podpisanej pomiędzy Spółką i Wnioskodawcą umowy pożyczki, została udzielona pożyczka, ze środków pieniężnych Spółki uzyskanych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Pożyczka ma charakter odpłatny, bowiem z tytułu udzielonej pożyczki, Spółce przysługuje wynagrodzenie w formie odsetek. Wnioskodawca dodaje, że w umowie Spółki jak i w KRS, udzielanie pożyczek jak i inna działalność finansowa, nie stanowi przedmiotu działalności Spółki. Istotne jest natomiast, że Spółka w ten sposób, udzielając pożyczki, wykorzystuje swój majątek, tj. wypracowane środki pieniężne w celach zarobkowych, w zamian za odsetki.

Daną czynność Spółka uznaje za prowadzoną w ramach działalności gospodarczej, jako usługę świadczoną przez podatnika podatku od towarów i usług. Z kolei na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, usługa udzielania pożyczek pieniężnych korzysta ze zwolnienia, które ma charakter przedmiotowy.

Spółka w przyszłości, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, planuje udzielenie pożyczki ze środków bieżących, innej osobie fizycznej lub wnioskodawcy, w zamian za wynagrodzenie, w postaci odsetek.

Pismem z dnia 18 września 2017 r. Nr 0114-KDIP3-2.4014.86.2017.1.MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania.

Wniosek należało uzupełnić poprzez:

• jednoznaczne wskazanie, czy z tytułu zawarcia umów pożyczek (w lipcu 2017 r. oraz w przyszłości) którakolwiek ze stron czynności była/ będzie objęta zakresem podatku od towarów i usług (tj. opodatkowana podatkiem VAT lub zwolniona z podatku VAT)?
  
  

Wnioskodawca w terminie ustawowym przesłał uzupełnienie, w którym poinformował, że:

• W odpowiedzi na wezwanie z dnia 18 września 2017 roku, Wnioskodawca jednoznacznie wskazuje, że z tytułu zawarcia umów pożyczek, zarówno zawartej w lipcu 2017 roku, jak i umów pożyczek, zawieranych w przyszłości pomiędzy Wnioskodawcą, a spółką H, jedna ze stron, to znaczy spółka H Sp. z o.o. była - w przypadku zdarzenia przeszłego i będzie - w przypadku zdarzeń przyszłych, objęta zakresem podatku od towarów i usług. W przypadku świadczenia usługi udzielania pożyczki, Spółka na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia. Wnioskodawca dodaje, że H Sp. z o.o. w związku z prowadzoną działalnością, zarejestrowana jest jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, od pożyczki udzielonej mu przez Spółkę, płatnika podatku od towarów i usług, w lipcu 2017 roku?
2. Czy w przyszłości, w przypadku otrzymania pożyczki od Spółki, będzie ciążył na Wnioskodawcy obowiązek uiszczenia z tego tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ciąży na Wnioskodawcy obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych od pożyczki udzielonej w lipcu 2017 roku przez Spółkę, podatnika podatku od towarów i usług, za którą to pożyczkę, zgodnie z umową, Spółce przysługuje wynagrodzenie w postaci odsetek. Art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych mówi, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu tej czynności na podstawie odrębnych przepisów jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona od tego podatku.

Udzielona przez Spółkę pożyczka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia. Zwolnienie to ma charakter przedmiotowy, co oznacza, że niezależnie od statusu pożyczkodawcy czy też pożyczkobiorcy, zwolniona z podatku od towarów i usług jest czynność udzielania pożyczek. Z uwagi na powyższe, jeżeli w przyszłości Spółka, podatnik podatku od towarów i usług, udzieli Wnioskodawcy pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie będzie ww. również podlegał obowiązkowi zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że zgodnie z wolą Wnioskodawcy przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym Organ zaznacza, że kwestie związane z podatkiem od towarów i usług są elementem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, niepodlegającym ocenie w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W przypadku umowy pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest Vice Prezesem Spółki H Sp. z o.o., dla której przedmiotem przeważającej działalności jest sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych. Spółka w związku z prowadzoną działalnością jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W lipcu 2017 roku, na podstawie podpisanej pomiędzy Spółką i Wnioskodawcą umowy pożyczki, została udzielona pożyczka, ze środków pieniężnych Spółki uzyskanych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Pożyczka ma charakter odpłatny, bowiem z tytułu udzielonej pożyczki, Spółce przysługuje wynagrodzenie w formie odsetek. Wnioskodawca dodaje, że w umowie Spółki jak i w KRS, udzielanie pożyczki jak i inna działalność finansowa, nie stanowi przedmiotu działalności Spółki. Istotne jest natomiast, że Spółka w ten sposób, udzielając pożyczki, wykorzystuje swój majątek, tj. wypracowane środki pieniężne w celach zarobkowych, w zamian za odsetki. Daną czynność Spółka uznaje za prowadzoną w ramach działalności gospodarczej, jako usługę świadczoną przez podatnika podatku od towarów i usług. Z kolei na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, usługa udzielania pożyczek pieniężnych korzysta ze zwolnienia, które ma charakter przedmiotowy. Spółka w przyszłości, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, planuje udzielenie pożyczki ze środków bieżących, innej osobie fizycznej lub wnioskodawcy, w zamian za wynagrodzenie, w postaci odsetek. W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca jednoznacznie wskazuje, że z tytułu zawarcia umów pożyczek, zarówno zawartej w lipcu 2017 roku, jak i umów pożyczek, zawieranych w przyszłości pomiędzy Wnioskodawcą, a spółką H, jedna ze stron, to znaczy spółka H Sp. z o.o. była - w przypadku zdarzenia przeszłego i będzie - w przypadku zdarzeń przyszłych, objęta zakresem podatku od towarów i usług. W przypadku świadczenia usługi udzielania pożyczki, Spółka na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia. Wnioskodawca dodaje, że H Sp. z o.o. w związku z prowadzoną działalnością, zarejestrowana jest jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisane we wniosku umowy pożyczki podlegają regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia już udzielonych jak i przyszłych pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że umowa pożyczki była objęta/ będzie objęta zakresem podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia z tego podatku, powyższa czynność była/ będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym Wnioskodawca (pożyczkobiorca) nie był/ nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu ww. umowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.