Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.155.2017.2.MJ
z 6 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2017 r. (data wpływu 1 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca był zobowiązany do pobrania podatku u źródła w wysokości 20 % od wypłat dokonanych na rzecz podmiotów będących rezydentami podatkowymi w Republice Federalnej Niemiec – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca był zobowiązany do pobrania podatku u źródła w wysokości 20 % od wypłat dokonanych na rzecz podmiotów będących rezydentami podatkowymi w Republice Federalnej Niemiec.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym przede wszystkim usługi spedycji transportem samochodowym w tym również kontenerowym. Jest podmiotem w którym całość udziałów należy do zagranicznych udziałowców - osób fizycznych. Udziałowcy poprzez powiązania kapitałowe kontrolują rodzinną grupę kapitałową z ponad 35 letnim doświadczeniem w zakresie krajowego i międzynarodowego transportu towarów drogą lądową, powietrzną i morską, magazynowania, logistyki kontraktowej i usług dodanych. Celem osiągnięcia optymalnego poziomu efektywności we wszystkich obszarach działalności prowadzonych w grupie (…) stworzony został system organizacyjny, w ramach którego (…) oraz (…) Holding GmbH pełnią funkcje centrum usługowego na rzecz podmiotów z grupy (…). Jeśli chodzi o strukturę informatyczną firmy, to ma ona postać grupy serwerów znajdujących się w Niemczech, na których zainstalowane są programy do obsługi spedycji, program księgowy oraz programy biurowe, pocztowe, antywirusowe. Każda ze spółek Grupy posługuje się identycznymi programami do obsługi zleceń spedycyjnych oraz identycznym programem księgowym, praca oraz obsługa informatyczna odbywa się zdalnie, na serwerach w Republice Federalnej Niemiec.

Praca w Spółce w Polsce odbywa się na "końcówkach " zdalnie za pomocą internetowego systemu … .

W związku z powyższym spółka niemiecka (…) GmbH obciąża Spółkę (…) sp. z o.o. opłatami za użytkowanie powyższych programów.

Powyższe opłaty z tytułu używania programów dotyczą tylko (…) Sp. z o.o. i są nieprzechodnie (nie podlegają dalszej odsprzedaży).

Przed dokonaniem każdej wypłaty wynagrodzenia z tytułu powyższych opłat na rzecz wyżej wymienionych podmiotów Wnioskodawca dysponuje certyfikatem rezydencji podatkowej odbiorcy należności, wydanym przez właściwy organ, potwierdzającym jego rezydencję podatkową w Republice Federalnej Niemiec.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że należności o których mowa we Wniosku nie są należnościami za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich, znaku towarowego, patentu, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, tajemnicy technologii, za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca był zobowiązany do pobrania podatku u źródła w wysokości 20 % od wypłat dokonanych na rzecz podmiotów będących rezydentami podatkowymi w Republice Federalnej Niemiec?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za świadczone usługi na rzecz podmiotów będących rezydentami podatkowymi w Republice Federalnej Niemiec podlega w Polsce podatkowi u źródła w wysokości 20 %. Jednocześnie na podstawie Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.), naszym zdaniem nie można zastosować zwolnienia od podatku ani obniżonej stawki podatku w wysokości 5 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski zarówno siedziby, jak i faktycznego zarządu podatnika.

Z przedstawionego opisu stanu zdarzenia przyszłego wynika, że w celu osiągnięcia optymalnego poziomu efektywności we wszystkich obszarach działalności prowadzonych w grupie (…) stworzony został system organizacyjny, w ramach którego (…) GmbH oraz (…) GmbH pełnią funkcje centrum usługowego na rzecz podmiotów z grupy (…). Jeśli chodzi o strukturę informatyczną firmy to ma ona postać grupy serwerów znajdujących się w Niemczech, na których zainstalowane są programy do obsługi spedycji program księgowy oraz programy biurowe, pocztowe, antywirusowe. Każda ze spółek Grupy posługuje się identycznymi programami do obsługi zleceń spedycyjnych oraz identycznym programem księgowym, praca oraz obsługa informatyczna odbywa się zdalnie, na serwerach w Republice Federalnej Niemiec.

Praca w Spółce w Polsce odbywa się na "końcówkach " zdalnie za pomocą internetowego systemu … .

W związku z powyższym spółka niemiecka (…) GmbH obciąża Spółkę (…) sp. z o.o. opłatami za użytkowanie powyższych programów.

Powyższe opłaty z tytułu używania programów dotyczą tylko (…) Sp. z o.o. i są nieprzechodnie (nie podlegają dalszej odsprzedaży).

Przed dokonaniem każdej wypłaty wynagrodzenia z tytułu powyższych opłat na rzecz wyżej wymienionych podmiotów Wnioskodawca dysponuje certyfikatem rezydencji podatkowej odbiorcy należności, wydanym przez właściwy organ, potwierdzającym jego rezydencję podatkową w Republice Federalnej Niemiec.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Z powyższego wynika, że podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody z tytułu świadczenia usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Wskazany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. 2005 r. Nr 12, poz. 90; dalej: umowa polsko-niemiecka).

Umowa polsko-niemiecka nie wymienia bezpośrednio jako źródła przychodów opłat z tytułu obsługi informatycznej, a zatem do źródeł przychodów tych należy zastosować postanowienia art. 7 umowy polsko-niemieckiej.

W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, iż w związku z zapisem art. 7 umowy polsko-niemieckiej należności z tytułu opłat za obsługę informatyczną nie będą podlegały opodatkowaniu na terenie Rzeczypospolitej, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od tych należności, pod warunkiem udokumentowania przez Wnioskodawcę, jako wypłacającego należność, miejsca siedziby odbiorcy należności dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji, wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zakwalifikowania nabywanych usług może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy – Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

W świetle powyższego, w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska Wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego zdarzenia przyszłego. Innymi słowy, podane przez Wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, Wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.