Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.417.2018.1.MBD
z 18 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 lipca 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,1%) (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,1%).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) to firma produkcyjna działająca w branży medycznej, będąca częścią duńskiej grupy F. Spółka rozwija i wytwarza innowacyjne urządzenia medyczne wykorzystywane w dziedzinie chirurgii i diagnostyki.

W stosunku do środków trwałych i wartości niematerialnych, które zostały ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”) dla celów podatkowych Spółka (i) wybrała metodę liniową amortyzacji i stosuje stawki wskazane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o PDOP (dalej: „Wykaz”), oraz (ii) w stosunku do wybranych środków trwałych Spółka ustala indywidulane stawki amortyzacyjne w oparciu o art. 16j ustawy o PDOP.

W stosunku do niektórych/wybranych środków trwałych amortyzowanych zgodnie metodę liniową amortyzacji (punkt (i) powyżej) Spółka dokonała od 1 stycznia 2018 r. (tj. od początku jej obecnego roku podatkowego) obniżenia stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie. Wskazane obniżenie nie obejmowało środków trwałych, w stosunku do których ustalono indywidulaną stawkę amortyzacji. W przyszłości Spółka planuje modyfikować tak obniżone stawki amortyzacyjne poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o PDOP, w Wykazie.

Ponadto, Spółka przewiduje, że w przyszłości w stosunku do nowo nabywanych środków trwałych, w stosunku do których nie będą ustalane indywidulane stawki amortyzacji, może stosować obniżone stawki amortyzacyjne już od momentu wprowadzenia ich do Ewidencji.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,1%)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o PDOP, nie określa jaka jest dopuszczalna granica obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych, a zatem Spółka uprawiona była obecnie oraz będzie w przyszłości do obniżenia stawki amortyzacyjnej do dowolnego poziomu tj. nawet do poziomu 0,1%.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”), podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

W opinii Spółki, przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie PDOP, minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, przy założeniu, że będą one nie wyższe niż stawki określone w Wykazie.

Spółka wskazuje, że przyjęte przez nią stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

• interpretacji indywidualnej o sygn. 0461-ITPB3.4510.715.2016.1.MJ wydanej 19 stycznia 2017 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy odstępując od uzasadnienia potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że „ustawa o PDOP nie określa jaka jest dopuszczalna granica obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych, a zatem Spółka będzie mogła obniżyć stawkę amortyzacyjną nawet do poziomu 0,1 %”;
• interpretacji indywidualnej o sygn. ITPB3/4510-336/16-4/JG wydanej 31 sierpnia 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy w pełnym zakresie uznał za prawidłowe następujące stanowisko wnioskodawcy: „(...) ustawa o PDOP nie określa jaka jest dopuszczalna granica obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych, a zatem Spółka mogła/będzie mogła obniżyć stawkę amortyzacyjną nawet do poziomu 0,1%”;
• interpretacji indywidualnej o sygn. IBPBI/1/423-68/14/ZK wydanej 28 stycznia 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy wyraźnie stwierdził, że „Stawki amortyzacyjne dotyczące tych środków mogą być obniżone nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika”;
• interpretacji indywidualnej o sygn. IPPB3/423-94/14-2/MS1 wydanej 11 kwietnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ w całości uznał za prawidłowy następujący pogląd wnioskodawcy: „Spółka może obniżać stosowane obecnie stawki amortyzacyjne równe stawkom z Wykazu lub niższe od stawek z Wykazu do dowolnej wysokości (w tym do 0%)”;
• interpretacji indywidualnej o sygn. IBPBI/2/423-1718/SD wydanej 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym „(...) w konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, w tym do 0%”.
  
  

Reasumując, zdaniem Spółki, ma ona dowolność w kształtowaniu poziomu obniżanych stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1- 2 i 4 - 7 zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.