Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.311.2018.1.MKA
z 11 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 września 2018 r. (data wpływu 6 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi mieszkaniowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi mieszkaniowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni 25 września 2014 r. umową sprzedaży – darowizny od rodziców stała się właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w O. Zainteresowana zakupiła udział w w/w lokalu mieszkalnym wynoszący 20/l00 (dwadzieścia setnych) części w prawie własności wraz z prawami związanymi z jego własnością za cenę 28 000 złotych. Rodzice w formie darowizny, bez obowiązku zaliczenia na poczet schedy spadkowej na rzecz Wnioskodawczyni darowali 80/100 (osiemdziesiąt setnych) części w prawie własności w/w lokalu mieszkalnego – wartość darowizny stanowiła kwotę 112 000 zł.

Wnioskodawczyni ww. lokal mieszkalny sprzedała w 2015 r. za kwotę 195 000 zł. Odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej. Sprzedaż lokalu miała miejsce przed upływem 5 lat od jego nabycia, co wiązało się z obowiązkiem zapłaty przez Zainteresowaną podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawczyni zadeklarowała, że środki ze sprzedaży ww. nieruchomości, tj. kwotę 195 000 zł, w ciągu dwóch lat podatkowych przeznaczy w całości na własne cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zainteresowana w 2016 r. wpłaciła 40 000 zł, jako wkład własny, na poczet zakupu lokalu mieszkalnego położonego w W. W dniu 2 grudnia 2016 r. umową notarialną ustanowienia odrębnej własności i przeniesienia praw własności Zainteresowana została właścicielem 1/2 udziałów w ww. lokalu mieszkalnym. Drugim współwłaścicielem był narzeczony Zainteresowanej (swój udział finansował z własnych środków). Powierzchnia ww. lokalu wynosiła 44 m².

W 2017 r. Wnioskodawczyni zakupiła niewielki lokal mieszkalny (28,06 m²) w G. – na tą inwestycję Zainteresowana przeznaczyła pozostałą kwotę – 155 000 zł.

Środki na zakup obydwu lokali mieszkalnych pochodziły w całości ze środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania w O. (tj. na łączną kwotę 195 000 zł) i zostały wydatkowane w okresie dwóch lat podatkowych.

Obie nieruchomości wypełniały faktycznie własne cele mieszkaniowe – mieszkanie w W. poprzez codzienne prowadzenia życia ze względu na to, że Wnioskodawczyni pracowała zawodowo w tym mieście, natomiast każdy weekend, urlopy, dni wolne od pracy oraz święta Zainteresowana spędzała w mieszkaniu w G. ze względu na fakt, że mieszka tam najbliższa rodzina Wnioskodawczyni (brat, rodzice). Obie nieruchomości jednocześnie zapewniały Wnioskodawczyni oraz dzieciom Zainteresowanej warunki mieszkalne. Wnioskodawczyni przebywała tam, prowadziła codzienne życie, ponosiła koszty utrzymania i eksploatacji ww. nieruchomości.

W 2018 r. Zainteresowana sprzedała 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym w W. Było spowodowane zmianą miejsca pracy zawodowej Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, pomimo że Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny położony w W., nadal może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych po sprzedaży nieruchomości w O. spełniając warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, pomimo sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w W., Zainteresowana może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego po sprzedaży nieruchomości położonej w O. i spełnia warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni środki uzyskane z transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego w O. tj. w całości kwotę 195 000 zł, przeznaczyła na własne cele mieszkaniowe – przed upływem 2 lat podatkowych – zapewniając sobie tzw. „dach nad głową”. Obie nieruchomości spełniały cele mieszkaniowe Zainteresowanej – mieszkała tam, przebywała, prowadziła codzienne życie, ponosiła koszty utrzymania. Kupując ww. nieruchomości Wnioskodawczyni nie miała zamiaru ich sprzedaży, gdyż miały one na celu zapewnienie Zainteresowanej warunków mieszkaniowych.

Ustawodawca nie zastrzega, że własne cele mieszkaniowe muszą ograniczać się do nabycia tylko i wyłącznie jednego lokalu mieszkalnego oraz nie precyzuje jednoznacznie faktycznego czasu posiadania prawa własności nowo nabytych lokali, aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego. Ustawodawca nie zastrzega także sprzedaży nowo nabytych nieruchomości na warunkach art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod rygorem niemożności skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego. Ustawodawca nie precyzuje kiedy i jak długo „własne cele mieszkaniowe” muszą być przez podatnika realizowane po zakupie nowych lokali mieszkalnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym, zostaje nałożony na Zainteresowaną jedynie kolejny obowiązek zapłacenia podatku od odpłatnego zbycia nieruchomości w W., gdyż zostało ono dokonane przed upływem 5 lat od daty nabycia.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że w całości spełnia przesłanki do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od sprzedaży mieszkania w O. określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości lub ww. praw decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z analizy przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni 25 września 2014 r. nabyła lokal mieszkalny na podstawie umowy sprzedaży-darowizny. W 2015 r. Zainteresowana sprzedała przedmiotowy lokal.

Oznacza to, że uzyskany w 2015 r. przychód ze sprzedaży tego lokalu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta nastąpiła przed upływem 5 lat liczonych od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie.

Należy w tym miejscu wskazać, że w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W związku z faktem, że lokal będący przedmiotem sprzedaży Zainteresowana nabyła w części odpłatnie oraz w części nieodpłatnie koszty uzyskania przychodów należy ustalić w oparciu o art. 22 ust. 6c cyt. ustawy – dla części nabytej na podstawie umowy sprzedaży oraz ust. 6d – dla części nabytej w darowiźnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c. cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 cyt. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy. I tak za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zatem podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, jest fakt wydatkowania środków wyłącznie na enumeratywnie wskazane w ustawie cele mieszkaniowe. Zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy katalog wydatków uprawniających do zwolnienia ma charakter zamknięty i w związku z tym tylko wydatkowanie środków na realizację celów w nim wskazanych pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania. Inne wydatki niewymienione w tym katalogu nie będą uprawniały do skorzystania z powyższego zwolnienia.

Ustawodawca uzależnia prawo do skorzystania ze zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawczyni środki uzyskane w 2015 r. ze sprzedaży lokalu mieszkalnego wydatkowała w 2016 r. na nabycie 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym położonym w W. oraz w 2017 r. na nabycie lokalu mieszkalnego w G. W lokalach tych Zainteresowana realizowała własne cele mieszkaniowe. W związku ze zmianą miejsca pracy Wnioskodawczyni w 2018 r. sprzedała 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym w W.

W związku z powyższym Zainteresowana powzięła wątpliwość, czy pomimo sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym w W. Wnioskodawczyni nadal przysługuje prawo do zwolnienia z zapłaty podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że przychód ze sprzedaży ma zostać wydatkowany na „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”, świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na nabycie lokalu mieszkalnego nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona, określona przez ustawodawcę, przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego własnych celów mieszkaniowych.

W przypadku nabycia lokalu mieszkalnego ze środków ze sprzedaży innej nieruchomości podatnik faktycznie winien w nowo nabytej nieruchomości własne cele mieszkaniowe realizować, a więc mieszkać. Nie wystarczy być zatem właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości – w nieruchomości tej trzeba jeszcze faktycznie zamieszkać. Innymi słowy podatnik, który nabywa lokal dla własnych potrzeb ma w tym lokalu faktycznie mieszkać. Lokal, który nie jest zamieszkały przez podatnika, jest niewykorzystywany przez niego do zamieszkania lub jest wykorzystywany do innych celów niż zaspokojenie własnych potrzeb podatnika (np. zamieszkują go inne niż podatnik osoby) nie jest lokalem, którego zakup mógłby zostać uznany za realizację własnego celu mieszkaniowego.

Jak wskazała Wnioskodawczyni nabyte mieszkania służyły realizacji celów mieszkaniowych Zainteresowanej w miejscowości, w której świadczyła pracę oraz w miejscowości, w której mieszka najbliższa rodzina Zainteresowanej. Tym samym należy uznać, że nabycie obydwóch mieszkań było ukierunkowane na zaspokojenie własnych celów mieszkaniowych Zainteresowanej.

Cele, których realizacja uprawnia do zwolnienia określone zostały enumeratywnie w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe można realizować wyłącznie poprzez zakup jednego mieszkania. Nie ma zatem podstaw do ograniczenia stosowania ww. zwolnienia poprzez uwzględnienie tylko tych wydatków, które poniesione zostaną na nabycie jednego lokalu mieszkalnego.

Wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, iż podatnik, w tym nowym lokalu zamieszka, natomiast wyrażenie „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie mieszkania w znaczeniu przedmiotowym.

Mając na uwadze powyższe sprzedaż lokalu mieszkalnego, który został nabyty aby realizować w nim własny cel mieszkaniowy i po uprzednim realizowaniu w nim tego celu nie powoduje utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

Tut. Organ informuje ponadto, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wszelkie ulgi i zwolnienia są też wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania – skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Reasumując, wydatkowanie przychodu uzyskanego w 2015 r. ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na nabycie udziału w lokalu mieszkalnym w 2016 r. oraz lokalu mieszkalnego w 2017 r., w których Wnioskodawczyni realizowała własne cele mieszkaniowe spowodowało, że dochód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Późniejsza sprzedaż jednego z tych lokali nie spowodowała utraty prawa do zwolnienia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.