Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.408.2018.2.EB
z 5 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2018 r. (data wpływu 3 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 17 sierpnia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanych nieruchomości (dalej nieruchomości):

1. położonej w Ż. woj. X, Powiat B., Gmina – jest to nieruchomość gruntowa o powierzchni 1,9 ha – Nieruchomość 1,
2. położonej w N., woj. X, Powiat B., Gmina – jest to nieruchomość gruntowa o powierzchni 1,18 ha – Nieruchomość 2,
3. położonej w O., woj. X, Powiat B., Gmina – jest to nieruchomość rolna gruntowa o powierzchni 1,259 ha – Nieruchomość 3,
4. położonej w N., woj. X, Powiat B., Gmina O – jest to działka budowlana o powierzchni 0,1104 ha – Nieruchomość 4,
5. położonej w Z., woj. X, Powiat B. – jest to działka budowlana o powierzchni 0,0994 ha – Nieruchomość 5.

Ww. nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę i jego małżonkę, na podstawie umów sprzedaży w latach 2003-2004. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Działki nie są i nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej przez ww. spółkę jawną ani przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca zawarł ze swoją córką przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości, w której dopuszczono możliwość sprzedaży części gruntu przez Wnioskodawcę, co nie będzie rodziło pretensji ze strony kontrahenta umowy przedwstępnej – owa transakcja ma dotyczyć Nieruchomości 2.

Nieruchomość 1:

• na chwilę obecną (numery ewidencyjne działek: 278/11, 278/15, 278/44, 278/45, 278/46, 278/47, 278/30, 278/31, 278/42, 278/43, 278/41, 278/40, 278/36, 278/35, 278/33, 278/34, 278/38, 278/39, 278/17) znajduje się na obszarze, który jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego,
• została podzielona przez Wnioskodawcę na 22 działki,
• Wnioskodawca dokonał w latach 2005-2008 sprzedaży 3 działek, transakcje zostały opodatkowane podatkiem od czynności cywilno-pranych,
• dla poszczególnych działek zostały wydane warunki zagospodarowania terenu,
• Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości swojej córce zgodnie z zawartą umową przedwstępną,
• transakcje mają odbywać się wówczas, gdy córka zgromadzi środki finansowe. W tym roku planuje dwie transakcje, w których zastosowanie będą miały ceny rynkowe wynikające z operatów szacunkowych,
• Wnioskodawca nie podejmował żadnych innych działań marketingowych w celu sprzedaży Nieruchomości 1,
• warunki zagospodarowania zostały wydane na wniosek Wnioskodawcy,
• podział na 22 działki nastąpił po sugestii geodety, jak również w celu umożliwienia sukcesywnego odzyskiwania zainwestowanego kapitału (z uwzględnieniem potrzeb bytowych).

Nieruchomość 2:

• na obecną chwilę jest działką rolną z warunkami zabudowy (nr ewidencyjny działki 224/17),
• zakupiona w latach 2003/2004, transakcja została opodatkowana podatkiem od czynności cywilno prawnych,
• dla nieruchomości nie zostały wydane warunki zagospodarowania terenu,
• Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości swojej córce, strony umowy przedwstępnej dopuściły możliwość zbycia tej nieruchomości na rzecz osoby fizycznej. Nabywca jest osobą fizyczną, która na tej nieruchomości planuje się osiedlić.
• działka nie była eksponowana do sprzedaży, nabywca zgłosił się sam,
• dla działki wydano warunki zabudowy,
• dla działki nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku sprzedaży nieruchomości na rzecz córki transakcje mają odbywać się wówczas, gdy córka zgromadzi środki finansowe. W tym roku nie są planowane żadne transakcje. Ceny transakcyjne będą miały charakter rynkowy wynikający z operatów szacunkowych.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych innych działań marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości.

Nieruchomość 3:

• na obecną chwilę (numery ewidencyjne działek: 332/4, 332/17, 332-18 do 25) jest działką rolną podzieloną na mniejsze działki, część posiada warunki zabudowy, część takowych nie posiada,
• została zakupiona w 2003 r., transakcja została opodatkowana podatkiem od czynności cywilno prawnych,
• Wnioskodawca planuje sukcesywną sprzedaż działek swojej córce,
• transakcje mają odbywać się wówczas, gdy córka zgromadzi środki finansowe. W tym roku Wnioskodawca nie planuje żadnej transakcji. Ceny transakcyjne będą miały charakter rynkowy, wynikający z operatów szacunkowych.
• Wnioskodawca nie podejmował żadnych innych działań marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości,
• podział nieruchomości odbywał się na wniosek Wnioskodawcy w celu umożliwienia sukcesywnego odzyskiwania zainwestowanego kapitału z uwzględnieniem potrzeb bytowych,
• decyzje o warunkach zabudowy były wydawane na wniosek Wnioskodawcy.

Nieruchomości 4:

• na obecną chwilę (nr ewidencyjny działki 30/72) jest działką budowlaną,
• transakcja nabycia została opodatkowana podatkiem od czynności cywilno-prawnych,
• Wnioskodawca planuje sprzedaż tej działki swojej córce. Cena transakcyjna będzie miała charakter rynkowy, wynikający z operatów szacunkowych,
• Wnioskodawca nie podejmował żadnych innych działań marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości.

Nieruchomości 5:

• na obecną chwilę nieruchomość 5 (nr ewidencyjny działki 320/6), jest działką budowlaną,
• transakcja nabycia została opodatkowana podatkiem od czynności cywilno-prawnych,
• Wnioskodawca planuje sprzedaż tej działki swojej córce,
• cena transakcyjna będzie miała charakter rynkowy wynikający z operatów szacunkowych,
• Wnioskodawca nie podejmował żadnych innych działań marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości.

Nieruchomości zostały nabyte w celu lokaty kapitału. Nie były przedmiotem jakichkolwiek umów cywilno-prawnych i służyły jako tereny rekreacyjne bez czynienia na nich nakładów, nie były również wykorzystywane rolniczo.

Odnośnie Nieruchomości „5 i 6” Wnioskodawca występował o warunki zabudowy dla tych działek wobec braku planu zagospodarowania przestrzennego.

Córka nabywa nieruchomości celem prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na budowie domów. Do nieruchomości nie doprowadzono przyłączy wodnych, kanalizacyjnych, itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonując transakcji sprzedaży którychkolwiek z działek wydzielonych z nieruchomości Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie odpłatnej dostawy towarów zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, gdzie stwierdzono, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy). Nie ma zatem wątpliwości co do tego, że grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż, po spełnieniu warunków określonych w ustawie o VAT, może stanowić odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Tym niemniej, w celu stwierdzenia, że określona czynność podlega opodatkowania podatkiem od towarów i usług niezbędne jest, żeby została ona wykonana przez podmiot, który działa jako podatnik tego podatku. Oceniając czy dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy zatem każdorazowo przeanalizować nie tylko przedmiotowy, ale przede wszystkim podmiotowy aspekt takiej czynności.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W związku z powyższym, dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy wystąpi obowiązek opodatkowania, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że dostawa towarów w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który w stosunku do tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Problem sprzedaży gruntu przez osobę fizyczną w kontekście opodatkowania VAT był przedmiotem oceny Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). W orzeczeniu tym TSUE wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej.

Z powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – zdaniem TSUE – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo w omawianym orzeczeniu podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo aktywność marketingowa. Działania takie, zgodnie z orzeczeniem TSUE, nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W konkretnym przypadku to córka Wnioskodawcy jako strona umowy przedwstępnej – zgodnie z jej postanowieniami nabywca – ma prawo do dysponowania nieruchomościami na cele budowlane.

Najnowsze orzecznictwo sądów administracyjnych (np.: NSA z 26 maja 2017 r., sygn. akt I FSK 1 728/15 lub wyrok NSA z 31 maja 2017 r., sygn. akt I FSK 1866/17) również podkreśla, że na gruncie ustawy o VAT, w celu oceny, czy osoba sprzedająca nieruchomość działała w charakterze podatnika, kluczowe znaczenie mają kryteria sformułowane przez TSUE. NSA w powyższych wyrokach podkreślał, że stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT, wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do danego gruntu. Istotna jest więc ocena, czy z dokonanych w danej sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się jak handlowiec.

Również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 20 marca 2017 r. sygn. 1462 IPPP2-4512.75.2017.1.RR stwierdza, że: „w przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.”

W konsekwencji mając na uwadze przywołane kryteria sformułowane przez TSUE oraz potwierdzone w najnowszym orzecznictwie sądowym, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest przesłanek, aby przedstawione zdarzenie przyszłe kwalifikować jako sprzedaż gruntów dokonaną przez podatnika VAT w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy wskazać, że na powyższą interpretację wskazuje zarówno zakres planowanych przez Wnioskodawcę czynności sprzedaży działek oraz charakter aktywności podjętej przez Wnioskodawcę w celu ich sprzedaży. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej mającej na celu obrót nieruchomościami. Podkreśla, że ww. działki zostały nabyte ponad 15 lat temu, a zamiarem Wnioskodawcy nie było prowadzenie działalności w zakresie obrotu ww. działkami. W zakresie żadnej z nieruchomości Wnioskodawca nie podejmował żadnej aktywnej działalności mającej na celu jej sprzedaż. Nabywcy 3 działek zgłosili się do Wnioskodawcy samodzielnie.

Wnioskodawca nie korzystał i nie będzie korzystać z usług pośrednika nieruchomości, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości. Występując o warunki zabudowy wnioskodawca działa samodzielnie bowiem nie jest to procedura skomplikowana i czasochłonna.

W rezultacie, zarówno zakres działalności Wnioskodawcy dotyczącej sprzedaży działek, jak i okoliczność niepodjęcia przez Wnioskodawcę żadnych działań typowych dla podmiotów profesjonalnych prowadzących działalność gospodarczą wskazują, że Wnioskodawca nie działa jako podmiot profesjonalny w zakresie sprzedaży działek.

Z samych okoliczności nabycia działek wynika, że nie zostały one kupione w celu odsprzedaży czy prowadzenia na niej działalności gospodarczej

Jak bowiem podniesiono w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych czynności w celu wydzierżawienia, czy też sprzedaży nieruchomości

Ponadto Wnioskodawca nie uzbroił, ani nie zamierza podejmować żadnej innej aktywności w celu ulepszenia i zwiększenia wartości nieruchomości – ewentualne działania w tym zakresie będzie podejmować na swój koszt i ryzyko córka Wnioskodawcy

Biorąc pod uwagę powyższe, w szczególności:

• okres posiadania działek,
• niepodejmowanie przez Wnioskodawcę działań w celu uzbrojenia działek, a także działań marketingowych właściwych podmiotom profesjonalnym,
• niewykorzystywanie działek do jakiejkolwiek działalności gospodarczej,

należy uznać, że dokonując sprzedaży przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie prowadząc działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT nie będzie działał w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z czym sprzedaż Działki 1 lub Działki 2 pozostanie poza zakresem opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cytowanej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Wskazać należy, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Warunkiem uznania osoby fizycznej za podatnika podatku od towarów i usług – w świetle przywołanego orzeczenia TSUE – jest to czy ta osoba podejmuje aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntu, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, tj. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i osoba ta nie podejmuje aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C 291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Analiza treści wniosku, przywołanych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do stwierdzenia, że w związku z planowaną sprzedażą działek gruntu – wbrew przedstawionemu stanowisku – będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika bowiem, że w latach 2003-2004 nabył Pan pięć Nieruchomości w celu lokaty kapitału. W odniesieniu do opisanych nieruchomości podjął Pan takie działania jak podział gruntu (Nieruchomości 1 – 22 działki oraz Nieruchomości 3), wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (Nieruchomość 1 – dla wszystkich działek, Nieruchomość 3 – dla części działek oraz dla Nieruchomości 4 i 5). Zamierza Pan sprzedać działki (w większości) córce w celu prowadzenia przez nią działalności gospodarczej polegającej na budowie domów. Z treści wniosku nie wynika aby zakupione grunty miały służyć zaspokojeniu celów bytowych Pana i rodziny (np. w celu budowy domu obecnie lub w przyszłości dla Pana/dla córki). Ilość posiadanych nieruchomości oraz ilość działek uzyskanych w wyniku podjętych przez Pana działań (Nieruchomość 1 – 1,9 ha, Nieruchomość 2 – 1,18 ha, Nieruchomość 3 – 1,259 ha, Nieruchomość 4 – 0,1104 ha, Nieruchomość 5 – 0,099 ha) a także zamiar nabycia w celu lokaty kapitału na żadnym etapie posiadania ww. działek nie wskazują, że ich zakup oraz podejmowane działania były podyktowane potrzebą zaspokojenia celów osobistych, lecz przeciwnie – wskazują, że Pana działania były/są podejmowane w celach zarobkowych i są podobne do podejmowanych przez podmioty profesjonalne zajmujące się handlem nieruchomościami. Sam fakt, że nie zamieszczał/nie zamieszcza Pan ogłoszeń w prasie, czy internecie oraz że nie zostały wykonane przyłącza wodno-kanalizacyjne czy energetyczne – w świetle całokształtu podjętych już działań – nie świadczy jeszcze o braku aktywności z Pana strony w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.