Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.359.2018.3.DJD
z 28 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2018 r. (data wpływu 21 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 sierpnia 2018 r. (data wpływu 20 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wniosek ten w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 1 sierpnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.359.2018.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 2 sierpnia 2018 r. (data doręczenia 7 sierpnia 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 13 sierpnia 2018 r. (data wpływu 20 sierpnia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem poczty w dniu 13 sierpnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma Wnioskodawcy W..... prowadzi działalność gospodarczą od 1991 r. Pomiędzy Wnioskodawcą a Jego współmałżonką istnieje ustawowa wspólność majątkowa. W latach 2003-2012 małżonkowie zakupili grunty, budynki niemieszkalne oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, które w latach 2012 – 2013 zostały decyzjami przekształcone w prawo własności. W aktach notarialnych dokumentujących ich zakup wprowadzono zapis, że kupno następuje w związku i na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Jeden akt notarialny nie zawiera wyżej wymienionego zapisu. Nabyte nieruchomości Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych swojej działalności gospodarczej. Przedmiotowe nieruchomości będą sprzedane firmie M.... Sp. z o.o. Na transakcje potwierdzające sprzedaż zostaną sporządzone umowy kupna-sprzedaży w formie aktów notarialnych, do których będą wystawione faktury sprzedaży z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 23%. Na zakup wyżej wymienionych nieruchomości nabywca wpłacił zaliczki, które nie stanowią 100% ceny sprzedaży. Na okoliczność wpłaty zaliczki firma Wnioskodawcy wystawiła faktury sprzedaży ze stawką podatku VAT 23%. Wartość tych zaliczek zostanie rozliczona w fakturach końcowych, wystawionych do aktów notarialnych.

W piśmie z dnia 13 sierpnia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że zakres pozarolniczej działalności gospodarczej jest określony w ramach wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej i głównym zakresem tej działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi – PKD 68.20.Z. Dokumentacja podatkowa prowadzona dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych to księgi handlowe.

Prawo wieczystego użytkowania gruntu, grunty i nieruchomości związane z tymi gruntami były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celach inwestycyjnych, najmu. Żona Wnioskodawcy nie wykorzystywała przedmiotowych nieruchomości w działalności gospodarczej prowadzonej od 19 lutego 2007 r. do 3 grudnia 2014 r.

Przedmiotowe nieruchomości Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

• działka 5203/118 – niezabudowana, prawo użytkowania wieczystego, wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu 29 grudnia 2004 r., KŚT-0;
  

• działka 5117/118 – prawo wieczystego użytkowania gruntu, wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu 29 grudnia 2004 r., i amortyzowana wg KŚT-0. Została podzielona na działki:
  • 5484 - wydzieloną pod drogę publiczną,
    
  • 5485 - sprzedaną w roku 2010,
    
  • 5486/118 - na którą składa się prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z własnością budynków garaży, z wyodrębnioną wartością dla budynków i prawa wieczystego użytkowania, wyodrębnione budynki garaży działki 5117/118 (w ramach działki 5486/118) - wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, amortyzowane wg KŚT-0 od dnia 29 grudnia 2004 r.;

• działka 5635/143 – niezabudowana, wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu 15 lipca 2011 r., nieamortyzowana, KŚT-0;
  

• działka 3611/117 – niezabudowana, wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu 7 grudnia 2009 r., nieamortyzowana, KŚT-0;
  

• działka 5601/141 – niezabudowana, wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu 3 września 2008 r., nieamortyzowana, KŚT-0.
  
  

Decyzjami Prezydenta Miasta R... z dnia 13 listopada 2012 r., działka 5486/118 oraz działka 5203/118 - prawo użytkowania wieczystego zostały przekształcone w prawo własności nieruchomości. Wprowadzono je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie amortyzowano.

Ponadto w ramach działek 5203/118 i 5486/118 dokonano nakładów inwestycyjnych związanych z budową parkingu. Wprowadzono je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu 4 listopada 2006 r., i amortyzowano wg KŚT-2. Nakładów inwestycyjnych związanych z budową parkingu dokonano również w ramach działki 3611/117, którą wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu 31 lipca 2016 r., i amortyzowano wg KŚT-2.

Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż wyżej wskazanych nieruchomości nastąpiła w dniu 25 czerwca 2018 r. Faktura potwierdzająca sprzedaż została wystawiona w dniu 25 czerwca 2018 r., z datą dostawy 22 czerwca 2018 r. Sprzedaż została dokonana w ramach jednego aktu notarialnego z dnia 22 czerwca 2018 r.

Wpłaty zaliczek w związku ze sprzedażą nieruchomości dokonano:

1. w dniu 10 kwietnia 2018 r., na podstawie faktury wystawionej w dniu 18 kwietnia 2018 r., data dostawy 10 kwietnia 2018 r.,
2. w dniu 18 kwietnia 2018 r., na podstawie faktury wystawionej w dniu 19 kwietnia 2018 r., data dostawy 18 kwietnia 2018 r.,
3. w dniu 2 maja 2018 r., na podstawie faktury wystawionej w dniu 7 maja 2018 r., data dostawy 2 maja 2018 r.,
4. w dniu 29 maja 2018 r., na podstawie faktury wystawionej w dniu 30 maja 2018 r., data dostawy 29 maja 2018 r.
   
   

Faktury te były/są zaewidencjonowane w prowadzonych księgach.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że firmę M... Sp. z o.o., jako nabywcę nieruchomości, łączą z Wnioskodawcą powiązania biznesowe oraz rodzinne. Wnioskodawca i Jego małżonka posiadają udziały w M.... Sp. z o.o. Wnioskodawca od 2000 r. do 2015 r. posiadał 90 udziałów, od 23 lutego 2015 r. - 19 udziałów, natomiast od 10 lutego 2016 r. posiada 9 udziałów.

Żona Wnioskodawcy od 23 lutego 2015 r. posiada 71 udziałów, zakupionych od Wnioskodawcy, a od 10 lutego 2016 r. - dodatkowe 10 udziałów, również zakupionych od męża (razem 81 udziałów). Ponadto posiada od 11 kwietnia 2016 r. dodatkowe 10 udziałów zakupionych od E... Sp. z o.o. (razem 91 udziałów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (w tym pytanie Nr 1 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości będzie stanowiła przychód z działalności gospodarczej firmy Wnioskodawcy?
2. Czy przy tych czynnościach nabywca korzystać będzie ze zwolnienia od uiszczenia podatku PCC?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest zagadnienie zawarte w pytaniu Nr 1, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie zagadnienia zawartego w pytaniu Nr 2, dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, kwoty uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości będą stanowiły przychód z działalności gospodarczej firmy Wnioskodawcy w świetle art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wskazane nieruchomości były środkami trwałymi ujętymi w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także były wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie powstaje przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 tej ustawy mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy – amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 ww. ustawy – amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający – zwane także środkami trwałymi.
   
   

Natomiast amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22c ww. ustawy).
   
   

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Wskazać należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką na zasadach wspólności majątkowej nabył w latach 2003-2012 grunty, budynki niemieszkalne oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, które w latach 2012-2013 zostały przekształcone w prawo własności. W aktach notarialnych dokumentujących ich zakup wprowadzono zapis, że kupno następuje w związku i na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nabyte nieruchomości Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych swojej działalności gospodarczej. Prawo wieczystego użytkowania gruntu, grunty i nieruchomości związane z tymi gruntami były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celach inwestycyjnych, najmu. Żona Wnioskodawcy nie wykorzystywała przedmiotowych nieruchomości w działalności gospodarczej. Przedmiotowe nieruchomości Wnioskodawca sprzedał w dniu 22 czerwca 2018 r. Na poczet zakupu nabywca zapłacił Wnioskodawcy zaliczki, a firma Wnioskodawcy wystawiła faktury zaliczkowe sprzedaży, które zostały zaewidencjonowane w prowadzonych księgach. Transakcje sprzedaży potwierdzono aktem notarialnym, do którego wystawiono fakturę sprzedaży.

W tym miejscu wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zatem każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego. Tym samym, nabywając wspólnie z żoną nieruchomość Wnioskodawca stał się jej współwłaścicielem, a więc nabył udział w każdym metrze kwadratowym całej nieruchomości wspólnej, a więc w każdym metrze budynków i w każdym metrze kwadratowym gruntu. Nie można więc w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wyodrębnić części należącej do żony i części należącej do męża, bowiem nieruchomość ta jest niepodzielnie własnością męża, jak i żony.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że odpłatne zbycie składników majątkowych stanowiących przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanych w całości w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, małżonka, który faktycznie przedmiotowe składniki wykorzystywał do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro wskazane we wniosku nieruchomości należące do Wnioskodawcy i Jego żony były wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to kwoty uzyskane ze sprzedaży tych nieruchomości stanowią w całości podlegające opodatkowaniu przychody Wnioskodawcy z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, powyższe przychody należy opodatkować, zgodnie z wybraną formą opodatkowania działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. zakresie, został złożony tylko przez Wnioskodawcę, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki Wnioskodawcy.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnić od stanu, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.