Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.317.2018.2.MK
z 22 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 12 czerwca i 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r. oraz 20 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek gruntu niezabudowanego nr 1034/3 i nr 1034/4 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek gruntu niezabudowanego nr 1034/3 i nr 1034/4. Dnia 25 lipca 2018 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakujące podpisy osób upoważnionych do reprezentacji, a w dniu 20 sierpnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem Notarialnym z dnia 27 marca 2014 r. wspólnicy Spółki jawnej X nabyli na potrzeby Spółki od Y prywatną działkę o numerze 1034/4 o obszarze 3032 metrów kwadratowych za cenę 804.600 zł.

Aktem Notarialnym z dnia 27 marca 2014 r. wspólnicy Spółki jawnej X nabyli na potrzeby Spółki od Z prywatną działkę o numerze 1034/3 o obszarze 3032 metrów kwadratowych za cenę 804.800 zł.

Z tytułu sprzedaży ww. działek został zapłacony podatek od czynności cywilno-prawnych w wysokości 2% od wartości przedmiotu sprzedaży. Sprzedający nie byli podatnikami od towarów i usług (VAT).

Spółka nabyła ww. działki dla działalności inwestycyjnej z zamiarem ich sprzedaży z zyskiem dla działalności budowlanej i uzyskała decyzję o warunkach zabudowy na budowę budynku usługowego o usługach z zakresu handlu wraz z towarzyszącą infrastrukturą techniczną w zabudowie usługowej z dnia 27 września 2013 r. Spółka w przeszłości dokonywała nabycia i sprzedaży działek niezabudowanych i prowadziła działalność deweloperską.

Aktem Notarialnym z dnia 29 maja 2018 r. wspólnicy Spółki jawnej X zawarli umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkiem, w której zobowiązali się sprzedać spółce pod firmą XX Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w K działki 1034/3 i 1034/4 o powierzchni 6064 metrów kwadratowych na potrzeby budowy budynku handlowo-usługowego za cenę 1.637.280 zł powiększoną o ewentualny podatek od towarów i usług (VAT) w wysokości 23%, który na dzień podpisania umowy wynosi 376.574,40 zł co łącznie daje kwotę 2.013.854,40 zł pod warunkiem uzyskania przez Kupującego decyzji o warunkach zabudowy i pozwolenia na budowę.

Ww. działki pozostają niezabudowane, ale w związku z ich ulepszeniem, uzyskaniem warunków zabudowy i przeznaczeniem oraz oferowaniem do sprzedaży należy je traktować jako tereny budowlane.

Sprzedający i Nabywca ww. działek stoją na stanowisku, że sprzedaż ww. działek podlega podatkowi od towarów i usług VAT i z tytułu ich sprzedaży należy uiścić podatek VAT według stawki 23% w momencie ich sprzedaży (przeniesienia własności) potwierdzonego aktem notarialnym lub w momencie otrzymania całości lub części zapłaty.

Nabywca i sprzedawca ww. działek chcą mieć pewność, że Sprzedawca ma obowiązek zapłaty od przedmiotu sprzedaży podatku VAT w wysokości 23%, a nabywcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z przeznaczeniem nabytych działek do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Sprzedawca i Nabywca pozostają czynnymi podatnikami VAT.

Dnia 25 lipca 2018 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując:

„Decyzja o warunkach zabudowy dotyczy obu sprzedawanych niezabudowanych działek gruntu, tj. działek 1034/3 i 1034/4”.

Dnia 20 sierpnia 2018 r. Zainteresowany doprecyzował opis sprawy wskazując, że:

• Sprzedający działki o nr 1034/3 i 1034/4 są osobami prywatnymi i nie są podatnikami podatku VAT, w związku z tym podczas nabycia przedmiotowych działek VAT, nie wystąpił i nie przysługiwało Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT.
• Opisana we wniosku nieruchomość od dnia nabycia to jest 27 marca 2014 r. do dnia podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży, czyli dnia 29 maja 2018 r., nie była wykorzystywana na cele działalności gospodarczej. Po podpisaniu Umowy Przedwstępnej z firmą XX została podpisana również Umowa Dzierżawy z tą firmą z dnia 26 czerwca 2018 r. na wyżej wymienioną nieruchomość i ustalone wynagrodzenie w wysokości 100 złotych netto miesięcznie plus 23% podatek VAT, na okres trzech miesięcy. Firma X Sp.j. wystawiła fakturę VAT na dzierżawę opisanej nieruchomości.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od przedstawionego w poz. 74 przyszłego zdarzenia, należy uiścić podatek VAT według stawki 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek wymienionych w poz. 74 podlega podatkowi od towarów i usług VAT według stawki 23% w momencie ich sprzedaży (przeniesienia własności) potwierdzonego aktem notarialnym lub w momencie otrzymania całości lub części zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego przekazanie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że dnia 27 marca 2014 r. wspólnicy Spółki jawnej nabyli na potrzeby Spółki od X prywatną działkę o numerze 1034/4 o obszarze 3032 m² za cenę 804.600 zł. Aktem Notarialnym z dnia 27 marca 2014 r wspólnicy Spółki jawnej nabyli na potrzeby Spółki od Z prywatną działkę o numerze 1034/3 o obszarze 3032 m2 za cenę 804.800 zł. Z tytułu sprzedaży ww. działek został zapłacony podatek od czynności cywilno-prawnych w wysokości 2% od wartości przedmiotu sprzedaży. Sprzedający nie byli podatnikami od towarów i usług (VAT). Spółka nabyła ww. działki dla działalności inwestycyjnej z zamiarem ich sprzedaży z zyskiem dla działalności budowlanej i uzyskała decyzję o warunkach zabudowy na budowę budynku usługowego o usługach z zakresu handlu wraz z towarzyszącą infrastrukturą techniczną w zabudowie usługowej z dnia 27 września 2013 r. Spółka w przeszłości dokonywała nabycia i sprzedaży działek niezabudowanych i prowadziła działalność deweloperską. Aktem Notarialnym z dnia 29 maja 2018 r. wspólnicy Spółki jawnej zawarli umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkiem, w której zobowiązali się sprzedać działki 1034/3 i 1034/4 o powierzchni 6064 m2 na potrzeby budowy budynku handlowo-usługowego za cenę 1.637.280 zł powiększoną o ewentualny podatek od towarów i usług (VAT) w wysokości 23%, który na dzień podpisania umowy wynosi 376.574,40 zł co łącznie daje kwotę 2.013.854,40 zł pod warunkiem uzyskania przez Kupującego decyzji o warunkach zabudowy i pozwolenia na budowę. Ww. działki pozostają niezabudowane, ale w związku z ich ulepszeniem, uzyskaniem warunków zabudowy i przeznaczeniem i oferowaniem do sprzedaży należy je traktować jako tereny budowlane. Sprzedawca i Nabywca pozostają czynnymi podatnikami VAT. Decyzja o warunkach zabudowy dotyczy obu sprzedawanych niezabudowanych działek gruntu, tj. działek 1034/3 i 1034/4.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy od przedstawionej we wniosku transakcji sprzedaży działek niezabudowanych o nr 1034/3 i 1034/4 należy uiścić podatek VAT według stawki 23%.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży ww. działek niezabudowanych dokonana przez podatnika podatku VAT będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako odpłatna dostawa towarów – w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy – opodatkowaną na zasadach ogólnych, tj. według właściwych stawek podatkowych dla poszczególnych towarów lub z zastosowaniem zwolnienia, o ile takie będzie wynikało z przepisów ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przy opodatkowaniu sprzedaży gruntu istotne znaczenie ma fakt, czy grunt ten jest niezabudowany czy zabudowany (tj. czy posadowione są na nim budynki/budowle). Kwestia ta odgrywa tak dużą rolę, ponieważ odpłatna dostawa gruntów niezabudowanych stanowi co do zasady czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podstawową stawką podatku VAT. Jedynie sprzedaż gruntów niezabudowanych o charakterze rolnym, leśnym lub działek rekreacyjnych korzysta ze zwolnienia od podatku (jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę).

W analizowanej sytuacji przedmiotem dostawy przez Sprzedającego będą dwie nieruchomości niezabudowane.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.) – kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – na podstawie ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że względem nieruchomości, mających być przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę, wydana była administracyjna decyzja o warunkach zabudowy obejmująca swym zakresem obydwie działki gruntu, skutkiem czego na nieruchomościach ma być posadowiony budynek usługowy z zakresu handlu wraz z infrastrukturą techniczną w zabudowie usługowej.

Zatem, sprzedaż przez Wnioskodawcę działek niezabudowanych, przeznaczonych – zgodnie z zapisami decyzji o warunkach zabudowy – pod zabudowę, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Dla sprzedaży działek, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy zbadać warunki do zwolnienia transakcji od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że Sprzedający działki o nr 1034/3 i 1034/4 są osobami prywatnymi i nie są podatnikami podatku VAT, w związku z tym podczas nabycia przedmiotowych działek VAT, nie przysługiwało Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT. Ponadto opisana we wniosku nieruchomość od dnia nabycia do dnia podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży nie była wykorzystywana na cele działalności gospodarczej. Po podpisaniu Umowy Przedwstępnej została podpisana również Umowa Dzierżawy z tą firmą na wyżej wymienioną nieruchomość i ustalone wynagrodzenie w wysokości 100 złotych netto miesięcznie plus 23% podatek VAT, na okres trzech miesięcy. Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na dzierżawę opisanej nieruchomości.

Zatem ww. nieruchomości nie były wykorzystywane przez Sprzedawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Skutkiem powyższego, z uwagi na fakt, że nie zostały wypełnione warunki określone powyższym przepisem, zastosowanie zwolnienia na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie możliwe.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa opisanych we wniosku działek niezabudowanych, przeznaczonych – zgodnie z zapisami decyzji o warunkach zabudowy – pod zabudowę i niewykorzystywanych przez Sprzedawcę wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, będzie opodatkowana podatkiem VAT, w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, według podstawowej stawki w wysokości 23%.

Podsumowując, transakcja sprzedaży działek gruntu niezabudowanego nr 1034/3 oraz 1034/4 będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.