Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.247.2018.1.AK
z 13 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy po otrzymaniu pisma od Państwowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego z dnia 16 grudnia 2015 r. niezgłaszającego sprzeciwu do przystąpienia do użytkowania, Spółka mogła przyjąć budynek mieszkalny jednorodzinny z częścią gospodarczo-magazynową do użytkowania w prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzić go do ewidencji środków trwałych i rozpocząć jego amortyzację poczynając od 1 stycznia 2016 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2018 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy po otrzymaniu pisma od Państwowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego z dnia 16 grudnia 2015 r. niezgłaszającego sprzeciwu do przystąpienia do użytkowania, Spółka mogła przyjąć budynek mieszkalny jednorodzinny z częścią gospodarczo-magazynową do użytkowania w prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzić go do ewidencji środków trwałych i rozpocząć jego amortyzację poczynając od 1 stycznia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest świadczenie usług związanych z projektowaniem, wykonywaniem, eksploatacją, utrzymaniem i konserwacją infrastruktury elektroenergetycznej.

W dniu 31 maja 2011 r. Spółka kupiła prawo własności zabudowanej nieruchomości - działkę o powierzchni 3044 m2, na której znajduje się ogrodzony budynek mieszkalny z częścią gospodarczo-magazynową, dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony z poddaszem użytkowym. W skład nieruchomości wchodzą także drogi wewnętrzne, place wewnętrzne, które zostały wyłożone kostką betonową, a część placu pełni funkcję parkingu. Przed zakupem nieruchomości przez Spółkę Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 16 maja 2011 r. udzielił poprzedniemu właścicielowi nieruchomości pozwolenia na użytkowanie części budynku mieszkalnego obejmującego pomieszczenia mieszkalne na parterze budynku, jako pozwolenie przed zakończeniem wszystkich robót budowlanych.

Spółka wprowadziła się do nieruchomości w lipcu 2011 i od tego momentu wykorzystuje zakupioną nieruchomość w działalności gospodarczej, jednak jej nie amortyzuje, ze względu na to, że w momencie zakupu dysponowała tylko decyzją administracyjną na użytkowanie części budynku mieszkalnego na parterze budynku. Spółka zawarła umowy z dostawcami mediów oraz złożyła we właściwym organie podatkowym deklarację podatku od nieruchomości płacąc podatek od tej nieruchomości jako osoba prawna prowadząca działalność gospodarczą. Po zakupie nieruchomości Spółka wykonała prace budowlane w istniejącym budynku zwiększając nakłady na środki trwałe w budowie. Między innymi doprowadziła przyłącze gazowe, ociepliła budynek i wykonała nową elewację, zaadaptowała poddasze na pomieszczenia biurowe, urządziła pomieszczenie socjalne. Po wykonanych pracach budynek spełnia wszystkie wymogi sanitarne. Obecnie w budynku znajdującym się na zakupionej nieruchomości znajdują się biura Spółki, księgowość Spółki, pracownia projektowa, w której pracownicy Spółki wykonują prace projektowe, pomieszczenia socjalne, magazyn materiałów podręcznych, kotłownia. Spółka dochowuje terminów kontroli instalacji gazowych, kominowych, elektrycznych, itp. znajdujących się na terenie nieruchomości. Spółka była dwukrotnie kontrolowana przez Państwową Inspekcję Pracy, która nie wniosła żadnych uwag do warunków pracy w tym budynku.

Po wykonaniu ww. prac Spółka w dniu 7 grudnia 2015 r. złożyła do Państwowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego zawiadomienie o całkowitym zakończeniu inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z częścią gospodarczo-magazynową w układzie zabudowy wolnostojącej. Pismem z dnia 16 grudnia 2015 r. Państwowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego nie zgłosił sprzeciwu do przystąpienia do użytkowania powyższego obiektu budowlanego tj. budynku mieszkalnego jednorodzinnego z częścią gospodarczo-magazynową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po otrzymaniu pisma od Państwowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego z dnia 16 grudnia 2015 r. niezgłaszającego sprzeciwu do przystąpienia do użytkowania Spółka mogła przyjąć budynek mieszkalny jednorodzinny z częścią gospodarczo-magazynową do użytkowania w prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzić go do ewidencji środków trwałych i rozpocząć jego amortyzację poczynając od 1 stycznia 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka mogła przyjąć budynek mieszkalny jednorodzinny z częścią gospodarczo-magazynową do użytkowania w prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzić go do ewidencji środków trwałych i rozpocząć jego amortyzację poczynając od 1 stycznia 2016 r.

Zgodnie z przepisem art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1. zwane środkami trwałymi.

Przedmiotem amortyzacji przez Spółkę jest budynek mieszkalny jednorodzinny z częścią gospodarczo-magazynową, a więc obiekt wymieniony w art. 16a ust. 1 pkt 1 updop. Budynek ten jest wykorzystywany przez okres dłuższy niż rok, a jego wartość początkowa przekraczała w 2016 r. kwotę 3.500 zł (art. 16d ust. 1 updop).

Za kompletny i zdatny do używania budynek należy uznać taki, który może być i jest gospodarczo wykorzystywany w celu uzyskania przychodów zgodnie z ogólną regułą, że poniesione koszty są kosztem uzyskania przychodów, jeżeli służą uzyskaniu przychodów. O zdatności do użytku i kompletności budynku decyduje okoliczność jego wykorzystywania. Podatnik wykorzystuje powyższy budynek na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż w budynku tym znajdują się pomieszczenia biurowe, księgowość, pracownia projektowa, pomieszczenia socjalne dla pracowników. Zatem w budynku tym są wykonywane czynności i prace nie tylko, że związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, ale wręcz niezbędne do jej prowadzenia. Dodatkowo kompletność i zdatność do użytkowania budynku została potwierdzona przez Państwowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego, który nie wniósł sprzeciwu do przystąpienia do użytkowania powyższego obiektu budowlanego. Zatem uznać należy, że w dniu 1 stycznia 2016 r. budynek ten był kompletny i zdatny do użytku i Spółka mogła rozpocząć jego amortyzację od tego dnia, po uprzednim wprowadzeniu budynku do ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 854 z późn. zm., dalej: „updop”), w brzmieniu obowiązującym w 2016 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 updop oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 updop, czyli:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania;
• w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła,
• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Co do zasady wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop). Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe przez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi. Art. 15 ust. 6 updop stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym przepisem wymienione środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone (wyłącznie środki trwałe) we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 updop,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są ujęte w katalogu środków trwałych zawartym w art. 16c updop.
  
  

Zgodnie z art. 16d ust. 1 updop, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W myśl art. 16d ust. 2 updop, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 31 maja 2011 r. Spółka kupiła prawo własności zabudowanej nieruchomości - działkę o powierzchni 3044 m2. Przed zakupem nieruchomości przez Spółkę Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 16 maja 2011 r. udzielił poprzedniemu właścicielowi nieruchomości pozwolenia na użytkowanie części budynku mieszkalnego obejmującego pomieszczenia mieszkalne na parterze budynku, jako pozwolenie przed zakończeniem wszystkich robót budowlanych. Spółka wprowadziła się do nieruchomości w lipcu 2011 i od tego momentu wykorzystuje zakupioną nieruchomość w działalności gospodarczej, jednak jej nie amortyzuje, ze względu na to, że w momencie zakupu dysponowała tylko decyzją administracyjną na użytkowanie części budynku mieszkalnego na parterze budynku. Spółka zawarła umowy z dostawcami mediów oraz złożyła we właściwym organie podatkowym deklarację podatku od nieruchomości płacąc podatek od tej nieruchomości jako osoba prawna prowadząca działalność gospodarczą. Po zakupie nieruchomości Spółka wykonała prace budowlane w istniejącym budynku zwiększając nakłady na środki trwałe w budowie. Między innymi doprowadziła przyłącze gazowe, ociepliła budynek i wykonała nową elewację, zaadaptowała poddasze na pomieszczenia biurowe, urządziła pomieszczenie socjalne. Po wykonanych pracach budynek spełnia wszystkie wymogi sanitarne. Obecnie w budynku znajdującym się na zakupionej nieruchomości znajdują się biura Spółki, księgowość Spółki, pracownia projektowa, w której pracownicy Spółki wykonują prace projektowe, pomieszczenia socjalne, magazyn materiałów podręcznych, kotłownia. Po wykonaniu ww. prac Spółka w dniu 7 grudnia 2015 r. złożyła do Państwowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego zawiadomienie o całkowitym zakończeniu inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z częścią gospodarczo-magazynową w układzie zabudowy wolnostojącej. Pismem z dnia 16 grudnia 2015 r. Państwowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego nie zgłosił sprzeciwu do przystąpienia do użytkowania powyższego obiektu budowlanego tj. budynku mieszkalnego jednorodzinnego z częścią gospodarczo-magazynową.

Z opisu sprawy wynika, że już w momencie nabycia przez Spółkę przedmiotowego budynku obiekt ten posiadał walor kompletności dzięki czemu Wnioskodawca mógł, w miesiącu przyjęcia go do użytkowania, zakwalifikować go jako środek trwały. Dla kompletności (także w prawnym rozumieniu) nie jest konieczny odbiór całego obiektu; wystarczy jego część co do której możliwe było jej zakwalifikowanie do środków trwałych i rozpoczęcie amortyzowania. Z opisu sprawy wynika jednak, że Spółka nie zakwalifikowała budynku jako środka trwałego w momencie przyjęcia go do używania uznając, że dla jego kompletności konieczny jest ostateczny (całkowity) jego odbiór. W takiej sytuacji środek trwały należy traktować jako ujawniony a jego amortyzacja poprzedzona wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowi koszt uzyskania przychodów począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano jego ujawnienia (wprowadzenia do właściwej ewidencji), stosownie do powołanego wcześniej art. 15 ust. 6 updop. W przypadku ujawnienia środka trwałego nie jest możliwe dokonanie odpisów amortyzacyjnych wcześniej niż miało miejsce jego ujawnienie. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że – co do zasady – możliwe było w grudniu 2015 r. wprowadzenie budynku do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (jako środka trwałego ujawnionego) i rozpoczęcie jego amortyzacji od stycznia 2016 r.

W świetle powyższego stanowisko Spółki, że po otrzymaniu pisma od Państwowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego z dnia 16 grudnia 2015 r. niezgłaszającego sprzeciwu do przystąpienia do użytkowania, Spółka mogła przyjąć budynek mieszkalny jednorodzinny z częścią gospodarczo-magazynową do użytkowania w prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzić go do ewidencji środków trwałych i rozpocząć jego amortyzację od 1 stycznia 2016 r. jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.