Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.263.2018.1.JK2
z 16 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2018 r. (data wpływu 23 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcą jest obywatelem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, ale rezydentem podatkowym Rzeczpospolitej Polskiej, tj. posiada w tym ostatnim państwie miejsce stałego zamieszkania i podlega w nim nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości mieszkalnej (odrębna własność lokalu mieszkalnego stanowiąca część budynku wielomieszkaniowego) położonej w Londynie, z której uzyskuje przychody poprzez wynajem długookresowy na cele wyłącznie mieszkalne. Mieszkanie należy do majątku prywatnego Wnioskodawcy i nie ma żadnego związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, która jest zlokalizowana w Polsce, a jej przedmiot pozostaje bardzo daleki od obszaru nieruchomości lub wynajmu (marketing, consulting). W nadchodzących latach, koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na ww. mieszkanie będą niższe, niż uzyskiwane zeń przychody, co w konsekwencji będzie powodowało powstawanie u Wnioskodawcy dochodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (przychód minus koszty). Wnioskodawca będzie ponadto osiągał przychody (dochody) z prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie konsultingu i marketingu, które opodatkowane będą na zasadach przewidzianych w art. 30c Ustawy o PIT. Inne przychody (dochody) Wnioskodawcy będą pochodziły z działalności wykonywanej osobiście, wynajmu znajdujących się w Polsce składników majątkowych i innych źródeł, a wszystkie podlegać będą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 27 Ustawy o PIT. Dochody z wynajmu mieszkania w Londynie będą przez najemcę w całości wpłacane na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony w brytyjskim banku i w całości podlegać będą jurysdykcji podatkowej Wielkiej Brytanii (dochody podlegające opodatkowaniu). W praktyce może się jednak okazać, że na skutek zastosowania obniżenia dochodu o stratę z lat ubiegłych, nieprzekroczenie w danym okresie rozliczeniowym kwoty wolnej od podatku lub zastosowania innych ulg, zwolnień czy obniżek przewidzianych przez brytyjskie prawo, podatek od dochodu z wynajmu faktycznie nie zostanie w Wielkiej Brytanii zapłacony w ogóle lub zostanie zapłacony w wysokości niższej, niż gdyby danej ulgi, obniżki lub zwolnienia nie zastosowano.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody uzyskiwane z wynajmu prywatnego mieszkania w Londynie będą w Polsce zwolnione z PIT, ale Wnioskodawca zobowiązany będzie je uwzględnić przy obliczaniu podatku od swoich dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce na zasadach ogólnych, według metody wyłączenia z progresją?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz art. 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm., dalej: ustawa
PIT), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy), z uwzględnieniem jednak zapisów umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 i 3 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu

1 zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), dalej: UPO PL-GB), dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie, przy czym zasada ta odnosi się tylko do dochodu osiąganego z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 2 lit. a) i c) UPO PL-GB, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w taki sposób, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, podlegający opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie na mocy UPO PL-GB, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, przy czym ta ostatnia ma prawo uwzględnić tak zwolniony dochód przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby.

Zgodnie z art. 27 ust. 8 Ustawy o PIT, jeżeli podatnik oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych (tj. według skali podatkowej), osiągał również dochody spoza terytorium Rzeczypospolitej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w taki sposób, że do dochodów podlegających opodatkowaniu według skali dodaje się dochody zwolnione i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali w celu ustalenia stopy procentowej podatku, która następnie znajduje zastosowanie do dochodu podlegającego opodatkowaniu (wyłączenie z progresją).

Z powołanych przepisów, w kontekście opisanego stanu faktycznego wynika, że dochód Wnioskodawcy uzyskiwany z wynajmu prywatnego mieszkania w Wielkiej Brytanii będzie podlegać zwolnieniu z PIT w Polsce (art. 6 ust. 1 i 3 UPO PL-GB). Dochód ten będzie jednak podlegał uwzględnieniu przy ustalaniu stawki podatku, którą Wnioskodawca zobowiązany będzie zastosować do pozostałych swoich dochodów, które podlegać będą opodatkowaniu w Polsce na zasadach ogólnych, tj. według skali (art. 22 ust. 2 lit. a) i c) UPO PL-GB oraz art. 27 ust. 8 Ustawy o PIT).

Zastosowania w niniejszej sprawie nie znajdzie art. 23 UPO PL-GB stanowiącym, że jeżeli zgodnie z którymkolwiek postanowieniem UPO PL-GB, dochody lub zyski są zwolnione z opodatkowania w Umawiającym się Państwie, a zgodnie z obowiązującym prawem drugiego Umawiającego się Państwa w odniesieniu do tego dochodu lub zysków, osoba podlega opodatkowaniu w stosunku do kwoty, która została jej przekazana lub wypłacona w tym drugim Państwie, lecz nie w stosunku do pełnej kwoty dochodów lub zysków, to zwolnienie przysługujące zgodnie z niniejszą Konwencją w pierwszym wymienionym Państwie ma zastosowanie tylko do wysokości dochodów lub zysków, które zostały opodatkowane w tym drugim Państwie. Hipoteza tego przepisu odnosi się tylko do sytuacji, gdy dochód uzyskiwany w danym państwie, a zwolniony w drugim państwie, zostaje wypłacony beneficjentowi w części poza terytorium tego danego państwa, a taki stan rzeczy prowadzi do braku opodatkowania tego dochodu w tym danym państwie w części, w jakiej dochód został wypłacony w innym państwie. Hipoteza omawianego przepisu nie dotyczy natomiast innych niż wskazana sytuacji prowadzących do całkowitego lub częściowego obniżenia opodatkowania danego dochodu przez to państwo, w którym zgodnie z UPO PL-GB podlega ono wyłącznemu opodatkowaniu, np. na skutek zastosowania obniżenia dochodu o stratę z lat ubiegłych albo nie przekroczenie dochodu wolnego od podatku, itp. obniżek przewidzianych w ustawodawstwie danego państwa. Pamiętając o tym, że każda interpretacja ma charakter indywidualny i wywiera skutki wyłącznie w sprawie, której dotyczy. Wnioskodawca zauważył, że jego rozumienie przedmiotowego zagadnienia pozostaje spójne z interpretacjami indywidualnymi wydanymi w sprawach, w których zastosowanie art. 23 UPO PL-GB było przedmiotem rozważań.

I tak:

1. Z interpretacji z dnia 18 września 2014 r., znak: IBPBII/1/415-501/14/JP: „Należy zaakcentować, że na zwolnienie w Polsce omawianego wynagrodzenia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie ma wpływu okoliczność, czy zgodnie z wewnętrznymi przepisami brytyjskimi dla tego typu wynagrodzenia przewidziano opodatkowanie brytyjskim podatkiem dochodowym czy nie, tj. czy według prawa wewnętrznego Wielkiej Brytanii dochody te podlegają zwolnieniu z opodatkowania”.
2. Interpretacje z dnia 1 kwietnia 2014 r., znak: IPPB2/415-7/14-4/PW oraz z 18 września 2014 r., znak: IBPBII/1/415-501/14/JP podkreślają z kolei konieczność dokładnego wypełnienia hipotezy art. 23 UPO PL-GB w zakresie w jakim przewiduje ona tylko częściową wypłatę dochodu w Wielkiej Brytanii; w sytuacji, gdy dochód jest wypłacany w całości w innym państwie lub w całości w Wielkiej Brytanii, omawiany przepis nie może znaleźć zastosowania.
3. W interpretacji z dnia 28 stycznia 2015 r., znak: IPPB2/415-791/14-4/PW, egzegeza art. 23 UPO PL-GB uwzględniała także wersję angielską i prowadziła do jednoznacznego wniosku, że do zastosowania art. 23 UPO PL-GB konieczne jest, aby podleganie opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii dotyczyło dochodu tam wypłaconego, o ile jednocześnie inna część dochodu (niewypłacana w Wielkiej Brytanii) zwolnionego z opodatkowania w Polsce na rzecz Wielkiej Brytanii nie podlega opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii.
   
   

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odpowiedź na postawione pytanie jest twierdząca, tj. dochody uzyskiwane z wynajmu prywatnego mieszkania w Londynie będą w Polsce zwolnione z PIT, ale Wnioskodawca zobowiązany będzie je uwzględnić przy obliczaniu podatku od swoich dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce na zasadach ogólnych, według metody wyłączenia z progresją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W kontekście powyższego wyjaśnienia wymaga, że ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada w Wielkiej Brytanii miejsce stałego zamieszkania, zatem będzie objęty nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce.

Odnosząc się do przychodów z wynajmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii wskazać należy, że na gruncie umowy polsko-brytyjskiej zastosowanie znajdzie art. 6 ust. 1 powołanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Polsce) z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie (Wielkiej Brytanii), może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. Konwencji - określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Stosownie do zapisów art. 6 ust. 3 ww. Konwencji - postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Postanowienia określone w art. 6 ust. 1 ww. Konwencji należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 1 Komentarza do art. 6) przyjmując, że ust. 1 przyznaje prawo do opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego państwu źródła, tzn. państwu, w którym znajduje się majątek będący źródłem dochodu. Ta praktyka wynika z faktu, iż zawsze istnieje bardzo ścisły związek gospodarczy między źródłem dochodu i państwem źródła.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Użyty w art. 6 ust. 1 Konwencji zwrot „może być opodatkowany w tym drugim państwie” oznacza, że o tym czy będzie tam opodatkowany zdecyduje już wyłącznie dane państwo, którego prawa taki zapis dotyczy, i które z prawa do opodatkowania takich dochodów może zrezygnować. Określenie „może być opodatkowany” nigdy nie zezwala podatnikowi na wybór miejsca opodatkowania, lecz daje możliwość opodatkowania dochodu danemu państwu, gdy jego wewnętrzne prawo przewiduje takie opodatkowanie, czyli jest to przywilej danego państwa a nie podatnika. Równocześnie powyższe oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym położony jest majątek nieruchomy.

Wobec powyżej przedstawionych zapisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych oraz Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) dotyczących opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego, dochód z nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu zarówno w państwie położenia majątku będącego źródłem dochodu, czyli w Wielkiej Brytanii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Celem uniknięcia dwukrotnego opodatkowania tego samego dochodu należy zastosować przewidzianą w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 lit. a) Konwencji - jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód (art. 22 ust. 2 lit. c) Konwencji).

Dodatkowo należy wyjaśnić czy w rozpatrywanej sprawie ma zastosowanie art. 23 Konwencji. Zgodnie z przywołanym przepisem - jeżeli zgodnie z którymkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji, dochody lub zyski są zwolnione z opodatkowania w Umawiającym się Państwie, a zgodnie z obowiązującym prawem drugiego Umawiającego się Państwa w odniesieniu do tego dochodu lub zysków, osoba podlega opodatkowaniu w stosunku do kwoty, która została jej przekazana lub wypłacona w tym drugim Państwie, lecz nie w stosunku do pełnej kwoty dochodów lub zysków, to zwolnienie przysługujące zgodnie z niniejszą Konwencją w pierwszym wymienionym Państwie ma zastosowanie tylko do wysokości dochodów lub zysków, które zostały opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z treści przepisu wynika zatem, że stosować go należy w przypadku, kiedy dochody danego podatnika są zwolnione z opodatkowania w jednym Państwie podczas gdy w drugim Państwie podlegają opodatkowaniu, ale nie w całości, lecz w części. Tymczasem z wniosku wynika, że dochody z wynajmu mieszkania w Londynie będą przez najemcę w całości wpłacane na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony w brytyjskim banku i w całości podlegać będą jurysdykcji podatkowej Wielkiej Brytanii (dochody podlegające opodatkowaniu). W praktyce może się jednak okazać, że na skutek zastosowania obniżenia dochodu o stratę z lat ubiegłych, nieprzekroczenie w danym okresie rozliczeniowym kwoty wolnej od podatku lub zastosowania innych ulg, zwolnień czy obniżek przewidzianych przez brytyjskie prawo, podatek od dochodu z wynajmu faktycznie nie zostanie w Wielkiej Brytanii zapłacony w ogóle lub zostanie zapłacony w wysokości niższej, niż gdyby danej ulgi, obniżki lub zwolnienia nie zastosowano. Do takiej sytuacji nie ma jednak zastosowania powyższy przepis, co wprost wynika z jego treści. Należy podkreślić, że zwolnienie podatkowe jest w Polsce stosowane niezależnie od sposobu opodatkowania danego dochodu w Państwie źródła.

Zauważyć należy, że w świetle zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania warunkiem koniecznym do zastosowania jednej z metod unikania podwójnego opodatkowania, nie jest zapłata podatku w państwie źródła, a jedynie możliwość opodatkowania takiego dochodu przyznana państwu źródła przez postanowienia umowy. Państwo źródła może natomiast w ramach swego prawa wewnętrznego nie objąć pewnych dochodów podatkiem dochodowym, bądź przewidzieć zwolnienia lub ulgi podatkowe eliminujące potrzebę zapłaty podatku od tych dochodów. Nie zmienia to jednak faktu, że w świetle umów drugie państwo (państwo miejsca zamieszkania lub siedziby) będzie obowiązane zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania wynikającą z umowy.

W niniejszej sprawie, skoro dochody z wynajmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii należy zaliczyć do przychodów z wynajmu nieruchomości położonej w Wielkiej w rozumieniu art. 6 Konwencji, to okoliczność, że rozpatrywany przychód z najmu nieruchomości w Wielkiej Brytanii jest w Wielkiej Brytanii zwolnione z opodatkowania (na podstawie wewnętrznych przepisów) nie ma wpływu na sposób unikania podwójnego opodatkowania.

W myśl natomiast art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
   
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Natomiast zgodnie z polskim prawem podatkowym, jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc stanowi odrębne źródło przychodów określane jako tzw. „najem prywatny”, przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane w Polsce:

• na zasadach ogólnych - według skali podatkowej (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub,
  

• ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.)
  
  

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przychody (dochody) Wnioskodawcy będą pochodziły m.in. z działalności wykonywanej osobiście, wynajmu znajdujących się w Polsce składników majątkowych i innych źródeł, a wszystkie podlegać będą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 27 Ustawy o PIT.

Skoro zgodnie z art. 6 ust. 1 umowy, dochód z najmu osiągnięty za granicą może być opodatkowany zarówno za granicą jak i w Polsce, to w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, na podstawie cytowanych art. 22 ust. 2 Konwencji oraz art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę wyłączenia, która polega na tym, że dochód uzyskany z tytułu najmu nieruchomości położonej za granicą, jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, jednakże dla ustalenia stawki podatku od pozostałych dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce (o ile takie dochody są osiągane) stosuje się stawkę podatku wyliczoną dla całego dochodu osiągniętego zarówno w Polsce, jak i za granicą (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

Zatem w przypadku metody wyłączenia z progresją dochody uzyskane za granicą są na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zwolnione od podatku w Polsce, ale dochody te uwzględnia się do ustalania stopy procentowej, według której zapłaci się podatek od polskich przychodów (dochodów) opodatkowanych według skali podatkowej.

Podsumowując stwierdzić należy, że dochód uzyskany z najmu nieruchomości położonej Wielkiej Brytanii pozostaje co prawda dochodem zwolnionym z opodatkowania w Polsce, jednakże jego wysokość wpływa na kwotę podatku należnego od pozostałego dochodu osiągniętego w Polsce (zastosowanie metody wyłączenia z progresją).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa; w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.