2018.07.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.242.2018.1.AP
z 13 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2018 r. (data wpływu 11 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa od odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego VAT w związku z realizacją projektu pn.: „Odnawialne źródła energii – budowa instalacji fotowoltaicznej dla budynków (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa od odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego VAT w związku z realizacją projektu pn.: „Odnawialne źródła energii – budowa instalacji fotowoltaicznej dla budynków Szpitala Miejskiego ”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł umowę o dofinansowanie projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Projektem objęta jest budowa instalacji fotowoltaicznej dla budynków szpitala, która umożliwi wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (słońca) a jednocześnie umożliwi redukcję emisji CO₂ o 83,592 ton rocznie oraz pyłów PM10 o 0,00139326 ton na rok. Budową objęte są dwie lokalizacje Szpitala. W skład instalacji zakłada się 258 modułów o łącznej mocy 67,67 kWp, z czego w jednostce Szpitala przy ul. „a” zakłada się montaż odpowiadający mocy 36,4 kWp zaś w jednostce przy ulicy „b” 11: 31,27 kWp. Instalacja planowana będzie podłączona do istniejącej instalacji elektrycznej w budynkach Szpitala, a wyprodukowana energia wykorzystywana będzie na potrzeby Szpitala.

Beneficjentem Dotacji i właścicielem majątku powstałego w ramach projektu będzie Szpital i to on równocześnie będzie zarządzał zakupionymi środkami trwałymi ponosząc również koszty związane z ich utrzymaniem co najmniej w okresie trwałości projektu, tj. 5 lat od zakończenia. W okresie tym nie będą również wprowadzane żadne modyfikacje.

Szpital, zgodnie z jego strukturą Udziałową jest jednoosobową spółką komunalną, bowiem 100% udziałów w kapitale zakładowym jest własnością Gminy.

Wnioskodawca działa m.in. na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, a jego celem statutowym jest udzielanie całodobowych stacjonarnych świadczeń zdrowotnych w zakresie profilaktyki, leczenia, fizykoterapii, rehabilitacji i pielęgnacji w trybie hospitalizacji i ambulatoryjnych.

Szpital jest czynnym podatnikiem podatku od towarów usług.

Środki pozyskiwane są przez Wnioskodawcę na statutową działalność pochodzą głównie (acz nie wyłącznie) z zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia umów – działalność zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Równocześnie Szpital w budynkach objętych dofinansowaniem wynajmuje pomieszczenia i te czynności są opodatkowane jako działalność opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Oznacza to, że inwestycja będzie miała w większości wpływ na usługi w zakresie opieki medycznej, służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawą towarów i usług ściśle z tymi usługami związanymi, wykonywanymi w ramach działalności leczniczej, które są zwolnione z opodatkowania VAT.

Wskaźnik sprzedaży opodatkowanej w strukturze sprzedaży ogółem za rok 2017 r. w Spółce wnioskującej wynosi 1%.

Za miesiąc grudzień 2017 r. kwota przychodów wraz z podatkiem od towarów i usług wynosiły odpowiednio:

Sprzedaż zwolniona z podatku VAT – 6.982.750,94 zł,
Sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT – 86.519,99 zł netto – podatek naliczony VAT 18.898,92 zł,
Odwrotne obciążenie 178,00 zł,
Nabycie towarów i usług pozostałych 42.135,56 zł netto – VAT 9.218,03 zł.

Podatnik na zasadzie art. 90 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług korzysta z prawa przyjęcia, że proporcja sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży zwolnionej przyjmuje się jako 0%, bowiem wyliczalny wskaźnik dla Szpitala wynosi mniej niż wymagane przepisem 2%.

W ramach realizacji projektu następować będą zakupy a nabywane towary i usługi związane z realizacją projektu dofinansowywanego ze środków publicznych mają i będą mieć związek zarówno z czynnościami zwolnionymi od podatku od towarów i usług jak i z czynnościami objętymi tym podatkiem, przy czym obliczając proporcję zgodnie z art. 90 ust. 1-9 ustawy o podatku od towarów i usług, która nie przekracza wskazanych w ustawie 2%, zgodnie można przyjąć proporcję w wysokości 0%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, który zostanie wykazany na fakturach otrzymanych w ramach realizowanego projektu pn.: „Odnawialne Źródła energii – budowa instalacji fotowoltaicznej dla budynków (…)” zgodnie z umową lub czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu naliczonego podatku VAT w ogóle czy jakiejkolwiek częśći?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 oraz 18a, tj. „18. usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej; 18a) usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu, i poprawie zdrowie, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza” zwalnia się od podatku. Szpital na terenie realizacji ww. projektu wykonuje w większości usługi medyczne, które zwolnione są z opodatkowania VAT. W związku z powyższym brak możliwości odliczenia podatku naliczonego.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Stosownie do treści tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy – art. 87 ust. 1 ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zasada ta wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób techniczno-prawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, na podstawie art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Natomiast – w myśl art. 90 ust. 9a ustawy – przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

W związku z powyższym podatnicy, u których proporcja sprzedaży nie przekracza 2%, mają prawo (a nie obowiązek) do uznania, że proporcja wynosi 0%. Podatnik ma zatem prawo wyboru, może dokonać odliczenia na zasadach proporcjonalnych, ale może z tego prawa zrezygnować i nie odliczać podatku naliczonego. Co istotne jeśli podatnik dokonuje prawa i rezygnuje z prawa do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z przywołanym przepisem to w konsekwencji nie ma prawnej możliwości jego odliczenia w ogóle.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma w istocie jedyną wątpliwość, czy w konsekwencji skorzystania z prawa do rezygnacji z odliczenia podatku, to posiada nadal – lub nie – „prawną możliwość” odliczenia tego podatku VAT naliczonego, który zostanie wykazany na fakturach otrzymanych w ramach realizowanego projektu „Odnawialne źródła energii – budowa instalacji fotowoltaicznej dla budynków (…)” zgodnie z umową lub czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu naliczonego podatku VAT. Czy też prawo to – skoro nie jest obowiązkiem – na mocy obowiązujących przepisów należy traktować jako istnienie prawa do odliczenia podatku.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro wyliczona proporcja sprzedaży u Wnioskodawcy nie przekracza/nie będzie przekraczała 2%, a Wnioskodawca korzysta/będzie korzystał z uprawnienia wynikającego z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli uznaje/będzie uznawał, że proporcja ta wynosi 0%, to w konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując skoro Wnioskodawca uznał, że proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy wynosi 0%, to Wnioskodawcy nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia ani do zwrotu podatku naliczonego VAT, który zostanie wykazany na fakturach otrzymanych w ramach realizowanego projektu „Odnawialne źródła energii – budowa instalacji fotowoltaicznej dla budynków Szpitala Miejskiego zgodnie z umową w żadnej części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób techniczno-prawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Na mocy art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Jak stanowi art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Należy podkreślić, że przepisy zawarte w art. 90 ustawy regulują kwestie związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabyte towary i usług wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z tym, że przez „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego” należy rozumieć czynności zwolnione od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę o dofinansowanie projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Projektem objęta jest budowa instalacji fotowoltaicznej dla budynków szpitala, która umożliwi wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (słońca) a jednocześnie umożliwi redukcję emisji CO₂ o 83,592 ton rocznie oraz pyłów PM10 o 0,00139326 ton na rok. Budową objęte są dwie lokalizacje Szpitala. W skład instalacji zakłada się 258 modułów o łącznej mocy 67,67 kWp, z czego w jednostce Szpitala przy ul. „a” zakłada się montaż odpowiadający mocy 36,4 kWp zaś w jednostce przy ulicy „b” 11: 31,27 kWp. Instalacja planowana będzie podłączona do istniejącej instalacji elektrycznej w budynkach Szpitala, a wyprodukowana energia wykorzystywana będzie na potrzeby Szpitala. Beneficjentem Dotacji i właścicielem majątku powstałego w ramach projektu będzie Szpital i to on równocześnie będzie zarządzał zakupionymi środkami trwałymi ponosząc również koszty związane z ich utrzymaniem co najmniej w okresie trwałości projektu, tj. 5 lat od zakończenia. W okresie tym nie będą również wprowadzane żadne modyfikacje. Szpital, zgodnie z jego strukturą Udziałową jest jednoosobową spółką komunalną, bowiem 100% udziałów w kapitale zakładowym jest własnością Gminy. Wnioskodawca działa m.in. na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, a jego celem statutowym jest udzielanie całodobowych stacjonarnych świadczeń zdrowotnych w zakresie profilaktyki, leczenia, fizykoterapii, rehabilitacji i pielęgnacji w trybie hospitalizacji i ambulatoryjnych. Szpital jest czynnym podatnikiem podatku od towarów usług. Środki pozyskiwane przez Wnioskodawcę na statutową działalność pochodzą głównie (acz nie wyłącznie) z zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia umów – działalność zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Równocześnie Szpital w budynkach objętych dofinansowaniem wynajmuje pomieszczenia i te czynności są opodatkowane jako działalność opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że inwestycja będzie miała w większości wpływ na usługi w zakresie opieki medycznej, służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawą towarów i usług ściśle z tymi usługami związanymi, wykonywanymi w ramach działalności leczniczej, które są zwolnione z opodatkowania VAT. Wskaźnik sprzedaży opodatkowanej w strukturze sprzedaży ogółem za rok 2017 r. w Spółce wnioskującej wynosi 1%.

Jak wskazano sprzedaż opodatkowana dotyczy wyłącznie dzierżawy pomieszczeń dla podmiotów zewnętrznych oraz działalność w zakresie sporządzania odpłatnej dokumentacji medycznej na potrzeby uprawnionych organów w tym sądów powszechnych zgodnie ze zleceniami w tym zakresie. Podatnik na zasadzie art. 90 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług korzysta z prawa przyjęcia, że proporcja sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży zwolnionej przyjmuje się jako 0%, bowiem wyliczalny wskaźnik dla Szpitala wynosi mniej niż wymagane przepisem 2%. W ramach realizacji projektu następować będą zakupy, a nabywane towary i usługi związane z realizacją projektu dofinansowywanego ze środków publicznych mają i będą mieć związek zarówno z czynnościami zwolnionymi od podatku od towarów i usług jak i z czynnościami objętymi tym podatkiem, przy czym obliczając proporcję zgodnie z art. 90 ust. 1-9 ustawy o podatku od towarów i usług, która nie przekracza wskazanych w ustawie 2%, zgodnie można przyjąć proporcję w wysokości 0%.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego VAT w związku z realizacją projektu pn.: „Odnawialne źródła energii – budowa instalacji fotowoltaicznej dla budynków (…)”.

Z uwagi na brzmienie cytowanych wyżej przepisów należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami opodatkowanymi, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami zwolnionymi od podatku, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2-10 ustawy.

Zauważyć w tym miejscu należy, że w przypadku, gdy proporcja ustalona zgodnie z art. 90 ust. 2-10 ustawy nie przekroczyła 2%, podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0% i wówczas nie odlicza podatku naliczonego od poniesionych w tym okresie wydatków.

Należy tutaj wyjaśnić, że to do podatnika należy uznanie czy proporcja, w sytuacji gdy nie przekracza 2%, będzie wynosić 0%. Ustawodawca wskazał bowiem wprost, że w sytuacji takiej podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%, przy czym podatnik może z tego uprawnienia skorzystać lub nie. W sytuacji gdy podatnik nie skorzysta z przysługującego mu prawa i nie uzna, że proporcja ta wynosi 0%, będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z zastosowaniem rzeczywistej proporcji w odniesieniu do wszystkich nabyć towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną, których nie jest w stanie odrębnie przyporządkować do działalności zwolnionej lub opodatkowanej. W sytuacji natomiast, gdy podatnik uzna, że proporcja ta wynosi 0% nie będzie miał prawa do odliczenia podatku.

Jak wskazano w opisie sprawy, „(…) Podatnik na zasadzie art. 90 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług korzysta z prawa przyjęcia, że proporcja sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży zwolnionej przyjmuje się jako 0%, bowiem wyliczalny wskaźnik dla Szpitala wynosi mniej niż wymagane przepisem 2%”.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że ponieważ Wnioskodawca skorzystał z przysługującego mu uprawnienia, określonego przez ustawodawcę w art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy, i uznał, że proporcja obliczona na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy wynosi 0%, to nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług związanych z działalnością zwolnioną i opodatkowaną, nabytych w związku z realizacją przedsięwzięcia w postaci projektu pn.: „Odnawialne źródła energii – budowa instalacji fotowoltaicznej dla budynków (…)”.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując, Wnioskodawca w odniesieniu do realizowanego przedsięwzięcia w postaci projektu pn.: „Odnawialne źródła energii – budowa instalacji fotowoltaicznej dla budynków (…)” nie ma możliwości odzyskania podatku VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informację wynikającą z opisu sprawy, że „W ramach realizacji projektu następować będą zakupy a nabywane towary i usługi związane z realizacją projektu dofinansowanego ze środków publicznych mają i będą mieć związek zarówno z czynnościami zwolnionymi od podatku od towarów i usług, jak i z czynnościami objętymi tym podatkiem” oraz że Wnioskodawca uznał, iż proporcja obliczona na podstawie art. 90 ustawy wynosi 0%. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin