Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.245.2018.2.MD
z 3 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2018 r. (data wpływu 9 maja 2018 r.), uzupełnionym w dniu 14 czerwca 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia do usług wskazanych w poz. 7, 8 i 18 załącznika nr 14 do ustawy o VAT oraz sposobu dokumentowania wykonania tych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2018 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia do usług wskazanych w poz. 7, 8 i 18 załącznika nr 14 do ustawy o VAT oraz sposobu dokumentowania wykonania tych usług.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od grudnia 2015 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy rurociągów i instalacji przesyłowych po wcześniejszym całkowitym zdemontowaniu poprzednio funkcjonujących budowli tego rodzaju, które przestały spełniać warunki techniczne oczekiwane przez inwestorów. Prace te mają miejsce na terenie rafinerii oraz portów i dotyczą instalacji gazowych, cieplnych, paliwowych oraz wodnych.

Wnioskodawca wykonuje usługi, które mieszczą się w grupowaniach PKWiU 2008: 42.21.21.0 –Roboty ogólnobudowlane związane z budową rurociągów przesyłowych, 42.21.22.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową sieci rozdzielczych, włączając prace pomocnicze oraz 43.11.10.0 – Roboty związane z rozbiórką i burzeniem obiektów budowlanych.

Usługi te częściowo mają charakter kompleksowy, a częściowo stanowią odrębne świadczenia. Odrębnymi świadczeniami dominującymi są usługi zaliczane do grupowań PKWiU 2008: 42.21.21.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową rurociągów przesyłowych, a także 42.21.22.0 – Roboty ogólnobudowlane związane z budową sieci rozdzielczych, włączając prace pomocnicze. Świadczeniem pomocniczym do każdego z tych świadczeń dominujących jest usługa zaliczana do grupowania PKWiU 2008 43.11.10.0 – Roboty związane z rozbiórką i burzeniem obiektów budowlanych.

Wszystkie świadczone usługi Wnioskodawca odzwierciedlał na fakturze w jednej pozycji z opisem „usługi montersko-ślusarskie”, względnie „usługi montersko-ślusarskie …”. Faktury były wystawiane po zakończeniu poszczególnych zadań. Średnio dwa razy w miesiącu. Ani pisemne umowy, ani zamówienia nie były sporządzane.

Ww. czynności Wnioskodawca wykonuje wyłącznie jako dalszy podwykonawca. W pierwszej kolejności inwestor zleca określone roboty głównemu wykonawcy, następnie główny wykonawca podzleca te prace podwykonawcom. Jednym z podwykonawców jest klient Wnioskodawcy, od którego Wnioskodawca otrzymuje dalsze podzlecenie. Klient Wnioskodawcy jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług przynajmniej od początku 2017 r. Nieprzerwanie do dnia złożenia wniosku.

Usługi wykonywane przez głównego wykonawcę na rzecz inwestora objęte są grupowaniami PKWiU 2008: 42.21.21.0 Roboty ogólnobudowlane związane z budową rurociągów przesyłowych, 42.21.22.0 Roboty ogólnobudowlane związane z budową sieci rozdzielczych, włączając prace pomocnicze, 43.11.10.0 Roboty związane z rozbiórką i burzeniem obiektów budowlanych.

W pierwszym okresie działalności Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia sprzedaży od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. W tym czasie Wnioskodawca wystawiał faktury zawierające adnotację, że korzysta ze zwolnienia podmiotowego, ze wskazaniem podstawy prawnej tego zwolnienia.

W dniu … sierpnia 2017 r. łączna wartość usług wykonanych przez Wnioskodawcę od początku 2017 r. przekroczyła kwotę 200.000 złotych. W konsekwencji ww. zwolnienie sprzedaży od podatku utraciło moc w stosunku do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie dostrzegł jednak tego faktu, a w konsekwencji nie zarejestrował się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Nie składał również deklaracji VAT-7, ani VAT-27. Faktury Wnioskodawcy w dalszym ciągu zawierały odesłanie do art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dopiero w dniu … kwietnia 2018 r. Wnioskodawca złożył na formularzu VAT-R zaległe zgłoszenie rejestracyjne, jak również złożył deklaracje VAT-7 oraz VAT-27 za miesiące od sierpnia 2017 r. do marca 2018 r. Ponadto Wnioskodawca skorygował wystawione wcześniej faktury poprzez dodanie na nich adnotacji „odwrotne obciążenie”.

W związku z powyższym opisem we wniosku zadano następujące pytania.

1. Czy usługi wykonane przez Wnioskodawcę w okresie między 7 sierpnia 2017 r. a 19 kwietnia 2018 r. podlegają procedurze odwrotnego obciążenia, określonej w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też podatnikiem z tytułu tych czynności jest Wnioskodawca?
2. Czy Wnioskodawca powinien na fakturach dokumentujących usługi wykonane w okresie między 7 sierpnia 2017 r. a 19 kwietnia 2018 r. wykazać stawkę oraz kwoty podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko do stanu faktycznego nr 1.

Usługi wykonane przezeń w okresie między 7 sierpnia 2017 r. a 19 kwietnia 2018 r. podlegają procedurze odwrotnego obciążenia, określonej w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnikiem z tytułu tych czynności jest klient Wnioskodawcy jako nabywca usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Przede wszystkim, roboty budowlano-montażowe wykonywane przez Wnioskodawcę mieszczą się w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca świadczy te usługi jako podwykonawca w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług stosuje się niezależnie od tego, czy usługodawca dopełnił obowiązku rejestracji jako podatnik czynny, wynikającego z art. 96 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zastosowanie procedury odwrotnego obciążenia w odniesieniu do robót budowlanych wykonywanych przez podwykonawców ma zastosowanie, jeżeli „usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9” [vide: art. 17 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy].

Posiadanie statusu podatnika podatku od towarów i usług oraz utrata mocy zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 stanowią okoliczności obiektywne, niezależne od terminowego złożenia przez podatnika zgłoszenia rejestracyjnego. Skoro podatnikiem z tytułu robót budowlanych wykonanych przez Wnioskodawcę jest klient Wnioskodawcy, to na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca nie rozlicza podatku należnego.

Nie obowiązuje żaden przepis, zgodnie z którym nieterminowa rejestracja jako podatnik czynny obciążałaby podwykonawcę obowiązkiem opodatkowania sprzedaży za okres pozostawania w zwłoce. Co więcej, tego rodzaju obowiązek stanowiłby przejaw – sprzecznego z konstrukcją podatku od wartości dodanej – dwukrotnego opodatkowania tej samej czynności. Pierwszy raz po stronie usługodawcy, a drugi raz po stronie nabywcy usługi.

Doszłoby również do naruszenia zasady neutralności podatku od towarów i usług, gdyż w świetle art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, usługobiorca nie mógłby odliczyć kwot podatku naliczonego, który wbrew art. 17 ust. 2 ustawy zostałby rozliczony przez Wnioskodawcę (vide: również stanowisko Wnioskodawcy do drugiego stanu faktycznego).

Stanowisko do stanu faktycznego nr 2.

Na fakturach dokumentujących usługi wykonane w okresie między 7 sierpnia 2017 r. a 19 kwietnia 2018 r. Wnioskodawca nie powinien wykazać stawki ani kwot podatku od towarów i usług.

Wynika to w sposób jednoznaczny z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 12-14 ustawy, tj.:

• stawki podatku;
• sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
• kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Oznacza to, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Wydając niniejszą interpretację organ interpretacyjny oparł się na opisie sprawy wynikającym z treści wniosku, tj. przede wszystkim na klasyfikacji statystycznej podanej przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej jako „PKWiU” – zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Klasyfikacja dokonana przez producenta (usługodawcę) nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności w zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do formalnego przyporządkowywania towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Wobec tego w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU czynności wymienionych we wniosku) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.