Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.176.2018.2.MK
z 20 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2018 r. (data wpływu 11 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 5 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu pn.: „Wydłużenie aktywności zawodowej (…)” (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu pn.: „Wydłużenie aktywności zawodowej (…)” (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Dnia 5 czerwca 2018 r. wniosek uzupełniono o pełnomocnictwo oraz opłatę do wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Centrum (dalej: „Wnioskodawca” lub „Centrum”), realizuje projekt pn.: „Wydłużenie aktywności zawodowej (…)”,w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 współfinansowanego ze środków RPO. Projekt zakłada wykonanie badań kolonoskopowych w Centrum oraz zorganizowanie i przeprowadzenie serii warsztatów edukacyjnych dla beneficjentów ostatecznych projektu, co umożliwi odpowiednio wczesne wykrycie choroby nowotworowej. Wnioskodawca działa jako samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Zgodnie z przepisem art. 90 ust. 10 ustawy o VAT, proporcja sprzedaży za rok 2017 wyniosła 1,71%, wobec czego można uznać, że wyniosła 0%. Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów dokonanych w związku z realizacją projektu oraz nie ma możliwości odzyskania w inny sposób podatku VAT, ponieważ zakupy realizowane w ramach projektu związane będą z działalnością zwolnioną, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Zgodnie ze statutem jednostka prowadzi działalność związaną z realizacją świadczeń opieki medycznej, w tym zakontraktowanych umowami z Narodowym Funduszem Zdrowia – są to usługi zwolnione od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca uznaje, że chce ująć cały podatek naliczony VAT jako koszt (wydatek) kwalifikowalny, ze względu na przepis art. 86 oraz art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który nie daje możliwości odzyskania (odliczenia) podatku naliczonego od towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednostka dokonuje również sprzedaży opodatkowanej (objętej stawką 8% i 23%), jednak wysokość tej sprzedaży w odniesieniu do całkowitego obrotu rocznego (określona zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT) nie przekracza 2%. Oświadczenie w sprawie kwalifikowalności podatku VAT, składane przez dyrektora jednostki, nie jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym brak możliwości odzyskania podatku – zgodnie z wytycznymi do wniosku o dofinansowanie projektu należy dołączyć również indywidualną interpretację, czy w odniesieniu do realizowanego przez beneficjenta projektu istnieje możliwość odzyskania podatku VAT. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu będą wystawione na ZOZ. Zainteresowany będzie wykorzystywał zakupione towary i usługi związane z realizacją projektu do czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku VAT. Wykorzystując zakupione towary i usługi związane z realizacją projektu zarówno do czynności opodatkowanych, jak i czynności zwolnionych od podatku VAT. Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do realizowanego przedsięwzięcia w postaci projektu pn.: „Wydłużenie aktywności zawodowej (…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, współfinansowanego ze środków RPO, istnieje możliwość odzyskania przez jednostkę podatku VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w obecnej sytuacji jednostka nie ma możliwości odzyskania podatku VAT. Przy realizacji projektu, jednostka nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT ze względu na to, iż zakup towarów lub usług będzie związany z działalnością zwolnioną, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Przy obliczonej na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT proporcji, która za rok 2017 wyniosła 1,71% jednostka przyjęła (zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy o VAT), iż proporcja ta wynosi 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Stosownie do treści tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób techniczno-prawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Jak stanowi art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

• przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
• nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
  
  

Należy podkreślić, że przepisy zawarte w art. 90 ustawy regulują kwestie związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabyte towary i usług wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z tym, że przez „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego” należy rozumieć czynności zwolnione od podatku.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pn.: „Wydłużenie aktywności zawodowej (…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa, współfinansowanego ze środków RPO. Projekt zakłada wykonanie badań kolonoskopowych w Centrum oraz zorganizowanie i przeprowadzenie serii warsztatów edukacyjnych dla beneficjentów ostatecznych projektu, co umożliwi odpowiednio wczesne wykrycie choroby nowotworowej. Wnioskodawca działa jako samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Zgodnie z przepisem art. 90 ust. 10 ustawy o VAT, proporcja sprzedaży za rok 2017 wyniosła 1,71% wobec czego można uznać, że wyniosła 0%. Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów dokonanych w związku z realizacją projektu oraz nie ma możliwości odzyskania w inny sposób podatku VAT, ponieważ zakupy realizowane w ramach projektu związane będą z działalnością zwolnioną, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Zgodnie ze statutem jednostka prowadzi działalność związaną z realizacją świadczeń opieki medycznej, w tym zakontraktowanych umowami z Narodowym Funduszem Zdrowia – są to usługi zwolnione od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Wnioskodawca uznaje, że chce ująć cały podatek naliczony VAT jako koszt (wydatek) kwalifikowalny, ze względu na przepis art. 86 oraz art. 90 ustawy, który nie daje możliwości odzyskania (odliczenia) podatku naliczonego od towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednostka dokonuje również sprzedaży opodatkowanej (objętej stawką 8% i 23%), jednak wysokość tej sprzedaży w odniesieniu do całkowitego obrotu rocznego (określona zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT) nie przekracza 2%. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu będą wystawione na ZOZ. Zainteresowany będzie wykorzystywał zakupione towary i usługi związane z realizacją projektu do czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku VAT. Wykorzystując zakupione towary i usługi związane z realizacją projektu zarówno do czynności opodatkowanych, jak i czynności zwolnionych od podatku VAT, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w odniesieniu do realizowanego przedsięwzięcia w postaci projektu pn.: „Wydłużenie aktywności zawodowej (…)”, istnieje możliwość odzyskania przez jednostkę podatku VAT.

Z uwagi na brzmienie cytowanych wyżej przepisów należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2-10 ustawy.

Zauważyć w tym miejscu należy, że w przypadku, gdy proporcja ustalona zgodnie z art. 90 ust. 2-10 ustawy nie przekroczyła 2%, podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0% i wówczas nie odlicza podatku naliczonego od poniesionych w tym okresie wydatków.

Należy tutaj wyjaśnić, że to do podatnika należy uznanie czy proporcja, w sytuacji gdy nie przekracza 2%, będzie wynosić 0%. Ustawodawca wskazał bowiem wprost, że w sytuacji takiej podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%, przy czym podatnik może z tego uprawnienia skorzystać lub nie. W sytuacji, gdy podatnik nie skorzysta z przysługującego mu prawa i nie uzna, że proporcja ta wynosi 0%, będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z zastosowaniem rzeczywistej proporcji w odniesieniu do wszystkich nabyć towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną, których nie jest w stanie odrębnie przyporządkować do działalności zwolnionej lub opodatkowanej. W sytuacji natomiast, gdy podatnik uzna, że proporcja ta wynosi 0% nie będzie miał prawa do odliczenia podatku.

Jak wskazano w opisie sprawy, „(…) proporcja sprzedaży za rok 2017 wyniosła 1,71%, wobec czego można uznać, że wyniosła 0%. Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów dokonanych w związku z realizacją projektu oraz nie ma możliwości odzyskania w inny sposób podatku VAT, ponieważ zakupy realizowane w ramach projektu związane będą z działalnością zwolnioną (…)”.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że ponieważ Wnioskodawca skorzystał z przysługującego mu uprawnienia, określonego przez ustawodawcę w art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy, i uznał, że proporcja obliczona na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy wynosi 0%, to nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług związanych z działalnością zwolnioną i opodatkowaną, nabytych w związku z realizacją przedsięwzięcia w postaci projektu pt.: „Wydłużenie aktywności zawodowej (…)”.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując, Wnioskodawca w odniesieniu do realizowanego przedsięwzięcia w postaci projektu pn.: „Wydłużenie aktywności zawodowej (…)” nie ma możliwości odzyskania podatku VAT, gdyż towary i usługi nabywane w ramach realizowanego projektu będą związane ze sprzedażą zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że niniejszą interpretacja załatwiono wniosek w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu pn.: „Wydłużenie aktywności zawodowej (…)” (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Z kolei kwestia uznania podatku VAT naliczonego związanego z realizacją projektu pn.: „Wydłużenie aktywności zawodowej (…)” za wydatek kwalifikowalny (pytanie oznaczone we wniosku nr 2), została załatwiona odrębnym pismem.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informację wynikającą z opisu sprawy, że „Zainteresowany będzie wykorzystywał zakupione towary i usługi związane z realizacją projektu zarówno do czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku VAT” oraz, że Wnioskodawca uznał, iż proporcja obliczona na podstawie art. 90 ustawy wynosi 0%. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.