Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP8.8101.173.2017.PBD
z 8 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn.zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 maja 2015 r. nr IBPP3/4512-188/15/UH, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2015 r. (data wpływu 3 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania sprzedaży biletów za przewóz osób komunikacją autobusową na terenie kraju jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2015 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach został złożony wniosek z dnia 20 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania sprzedaży biletów za przewóz osób komunikacją autobusową na terenie kraju.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem systemu dedykowanego do kompleksowej obsługi sprzedaży biletów na przewóz osób komunikacją autobusową na terenie kraju i w tym zakresie prowadzi działalność gospodarczą. Sprzedaż biletów odbywa się w oparciu o zawarte z przedsiębiorstwami przewozowymi umowy. Aktualnie sprzedaż ta prowadzona jest przez Wnioskodawcę przez kanały teleinformatyczne, w szczególności takie jak strona www oraz aplikacja mobilna. Całość sprzedaży dokonywanej przez te kanały fiskalizowana jest przez Wnioskodawcę. W tym miejscu wyjaśnić należy, że co prawda świadczenie usług przewozu osób może korzystać ze zwolnienia z obowiązku rejestracji przy pomocy kas rejestrujących (na podstawie rozporządzenia Ministra finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących załącznik poz. 43), jednak z uwagi na dokonywanie sprzedaży m.in. biletów objętych ulgami ustawowymi (dopłatami), przewoźnicy obowiązani są do fiskalizacji całości sprzedaży. W konsekwencji powyższego obowiązku Wnioskodawca obsługując kompleksowo ruch płatniczy z tytułu sprzedaży dokonuje w imieniu przewoźników rejestracji każdej transakcji przy pomocy kas rejestrujących.

Nadto, do każdej zafiskalizowanej transakcji wystawiana jest automatycznie faktura VAT. Wygenerowana faktura VAT udostępniana jest użytkownikowi portalu internetowego (odpowiednio aplikacji mobilnej), przez który odbywa się sprzedaż. Aktualnie Wnioskodawca - z uwagi na duże zainteresowanie ze strony przewoźników rozszerzeniem współpracy - rozważa podjęcie współpracy z przedsiębiorstwami przewozowymi także przez kompleksową obsługę sprzedaży biletów dokonywaną bezpośrednio w pojazdach i/lub na dworcach lub innych stacjonarnych punktach sprzedaży, a ściślej obsługa sprzedaży odbywałaby się również przy wykorzystaniu urządzeń typu PC lub tablet (zaopatrzonych w aplikację Wnioskodawcy i zwanych dalej Tablet), obsługiwanych przez kierowcę pojazdu lub kasjera lub inną osobę uprawnioną przez przewoźnika. Podkreślić należy, że rozszerzenie współpracy na nowy kanał teleinformatyczny prowadzić ma przede wszystkim do możliwie największego uszczelnienia rozliczeń z tytułu transakcji sprzedaży biletów, albowiem sprzedaż taka wiązać się będzie z tym, że kierowcy pojazdów (inne osoby uprawnione) nie będą już samodzielnie (poza systemem należącym do Wnioskodawcy) sprzedawali biletów. Całość sprzedaży w pojazdach obsługiwana będzie wyłącznie przez system informatyczny Wnioskodawcy. Przedsiębiorstwom transportowym szczególnie zależy na przekazaniu Wnioskodawcy obsługi także tego kanału sprzedażowego, gdyż obecnie funkcjonujący system sprzedażowy w pojazdach sprzyja (a co najmniej umożliwia) nierejestrowaniu w kasach fiskalnych, znajdujących się w pojazdach, 100% obrotu z tytułu sprzedaży. Wdrożenie nowego kanału sprzedażowego ma na celu eliminację ryzyka wystąpienia tego rodzaju zjawisk, niepożądanych zarówno z punktu widzenia przewoźników, pasażera, ale także fiskusa, właśnie przez wskazane powyżej uszczelnienie rozliczeń. Ponieważ fiskalizacja będzie dokonywana wyłącznie i co do każdej transakcji przez Wnioskodawcę, to w ocenie przewoźników, jak i Wnioskodawcy wyeliminowane zostanie prawdopodobieństwo nierzetelnych rozliczeń. Przewoźnicy dążą do obniżenia ryzyka wystąpienia sytuacji, w których nastąpi podwójna sprzedaż biletu na jedno miejsce, w tym jedna niezaewidencjonowana w systemie (i kasie rejestrującej). Ma to miejsce wówczas, gdy kierowca (inna osoba uprawniona) dokonuje sprzedaży nie ewidencjonując jej w kasie rejestrującej, zaś system informatyczny nie mając informacji o dokonaniu takiej sprzedaży może dopuścić do powtórnej transakcji. Urządzenie typu Tablet skonfigurowane będzie z urządzeniem fiskalnym oraz z systemem generującym faktury elektroniczne. W pojeździe wydrukowany zostanie bilet. Sprzedany bilet uprawniać będzie do przejazdu zarówno na trasie powyżej 50 km, jak i na trasie poniżej 50 km.

Jeśli chodzi o szczegóły, to planowany model sprzedaży biletów w pojazdach przez Tablet zaopatrzony w aplikację będzie następujący:

1. osoba upoważniona do sprzedaży biletów w pojeździe zostanie zaopatrzona w urządzenie przenośne typu Tablet, umożliwiające sprzedaż biletów w pojeździe, w tym natychmiastowy wydruk nabytego przez pasażera biletu;
   
2. po wejściu do pojazdu pasażer nabędzie u osoby upoważnionej do sprzedaży bilet na wybraną przez niego trasę, bilet zostanie wydrukowany i wręczony pasażerowi;
   
3. sprzedaż biletu zostanie automatycznie (zdalnie) w momencie sprzedaży zafiskalizowana przez Wnioskodawcę przez kasę rejestrującą, znajdującą się u Wnioskodawcy. Wnioskodawca wygeneruje także automatycznie fakturę VAT do każdej transakcji sprzedaży biletu (w momencie sprzedaży), tak jak ma to miejsce w przypadku sprzedaży przez inne kanały teleinformatyczne;
   
4. paragony fiskalne przechowywane będą w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Jednocześnie automatycznie wygenerowana faktura elektroniczna, udostępniona będzie pasażerowi na stronie internetowej Wnioskodawcy w ten sposób, że pasażer po zalogowaniu na stronie www będzie miał możliwość pobrania (w każdym czasie) wystawionej faktury VAT po wcześniejszym uzupełnieniu danych dotyczących nabywcy;
   
5. bilet, który otrzyma pasażer będzie dowodem dokonanej sprzedaży, jak również dowodem w razie zgłoszenia reklamacji, czy też na wypadek zgłoszenia roszczeń z tytułu ubezpieczenia;
   
6. w pojeździe w miejscu ogólnodostępnym zamieszczony będzie regulamin Wnioskodawcy oraz regulamin przewoźnika. W obydwu regulaminach zawarte będą zarówno informacje o zafiskalizowaniu sprzedaży (i udostępnieniu paragonu fiskalnego do odbioru, jak również o zafakturowaniu sprzedaży biletu i o możliwości pobrania faktury VAT udostępnionej na portalu internetowym należącym do Wnioskodawcy);
   
7. na bilecie wydawanym pasażerowi (oprócz szczegółowych danych dotyczących usługi przewozu) będą zawarte dodatkowo następujące informacje i oświadczenia:
   
   • informacja o wystawieniu przez Wnioskodawcę paragonu fiskalnego oraz o wystawieniu faktury VAT w formie elektronicznej wraz z możliwością jej pobrania ze strony internetowej Wnioskodawcy;
     
   • oświadczenie o udostępnieniu nabywcy paragonu fiskalnego w siedzibie Wnioskodawcy o możliwości jego odbioru;
     
   • informacja o możliwości składania reklamacji na podstawie biletu;
     
   • informacja o tym, że bilet jest dowodem ubezpieczenia.
   
   
   
   

Jak wskazano powyżej, podane na bilecie informacje umieszczone będą również w regulaminie sprzedaży Wnioskodawcy oraz w regulaminie przewoźnika. Oba regulaminy będą zamieszczone w pojeździe, a oba dowody księgowe będą pasażerowi udostępnione w formie tradycyjnej (w przypadku paragonu fiskalnego) oraz elektronicznej (w przypadku faktury).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zdarzeniem przyszłym opisanym powyżej zgodne z wymogami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawne wystawiania faktur oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących będzie zafiskalizowanie sprzedaży, udostępnienie pasażerowi paragonu fiskalnego w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę i jednoczesne wystawienie faktury VAT do każdej dokonanej sprzedaży, w szczególności udostępnienie jej nabywcy w sposób określony powyżej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zaewidencjonowanie sprzedaży w kasie rejestrującej znajdującej się u Wnioskodawcy oraz udostępnienie pasażerowi paragonu fiskalnego, jak również jednoczesne wystawienie faktury elektronicznej i udostępnienie jej do pobrania na portalu Wnioskodawcy prowadzić będzie nie tylko do uszczelnienia sprzedaży, ale przede wszystkim jest zgodne z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku, od towarów i usług (dalej „ustawa o VAT”) oraz z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (dalej „rozporządzenie w sprawie faktur”) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (dalej „rozporządzenie w sprawie kas”).

Art. 111 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wyżej wymieniony artykuł w ust. 3a pkt 1 stanowi także, że podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. Ponieważ ustawa nie rozstrzyga, który z dokumentów winien zostać wydany nabywcy, pozostawiając ten wybór sprzedawcy, wobec tego w ocenie Wnioskodawcy wystarczającym jest wygenerowanie i udostępnienie nabywcy do pobrania faktury (w tym w formie elektronicznej). Jeśli nabywca nie pobierze faktury, wówczas będzie miał udostępniony do odbioru paragon fiskalny. W tym miejscu zaznaczyć należy, że w doktrynie (tak w szczególności Adam Bartosiewicz, Komentarz do ustawy z dnia 11 marca 2004 r, o podatku od towarów i usług) uznaje się, że paragon fiskalny winien zostać udostępniony nabywcy, z czym nie wiąże się obowiązek jego fizycznego wydania nabywcy, a wystarczającym jest jego udostępnienie, co też Wnioskodawca uczyni. Nadto, jeśli jednocześnie sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą VAT, a podatnik umożliwi jej pobranie przez nabywcę po zalogowaniu się na stronie internetowej Wnioskodawcy i podaniu niezbędnych danych do uzupełnienia faktury VAT, to takie działanie będzie zgodne z prawem.

Skoro bowiem dopuszczalne jest by sprzedawca dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, miał prawo dokumentować każdą sprzedaż fakturą VAT bez uzyskania żądania, o którym mowa w art. 106b ust 3 ustawy, to w ocenie Wnioskodawcy spełniony będzie wymóg ustawowy w zakresie prawidłowego zaewidencjonowania sprzedaży. Zarówno względem organu podatkowego, jak i wobec pasażera obowiązki zostaną wykonane. Pasażer otrzyma bilet oraz będzie miał możliwość pobrania elektronicznej faktury VAT. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 listopada 2014 r. sygn. IPTPP4/443-648/14- 2/MK. W interpretacji tej organ podatkowy wskazał, że możliwe jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzenie do regulaminu sklepu internetowego postanowień, zgodnie z którymi, przez akceptację regulaminu konsument będzie automatycznie zgłaszał żądanie uzyskania faktury, zamiast paragonu fiskalnego oraz wyrażał zgodę na otrzymywanie faktury w postaci elektronicznej. Także z punktu widzenia organu podatkowego tego rodzaju sprzedaż (sposób fiskalizacji i fakturowania) prowadzić będzie do uszczelnienia rozliczeń transakcji, a co za tym idzie rozliczeń z fiskusem. Jeśli zaś chodzi o udostępnienie do pobrania przez pasażera faktury VAT na portalu Wnioskodawcy, to uznać należy, że będzie to zgodne z przepisami prawa. Biorąc pod uwagę okoliczności przedmiotowego stanu faktycznego zgodzić się wypada w tym zakresie z Tomaszem Michalikiem (Komentarz do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), który stwierdził, że: „co prawda ustawodawca posługuje się sformułowaniem „wystawienie” faktury elektronicznej, jednak zważywszy na jej charakter, należy przyjąć, że obejmuje to również udostępnienie faktury np. na portalu, z którego może zostać pobrana przez kontrahenta”.

Nadto Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur bilet jednorazowy na przejazd na odległość nie mniejszą niż 50 km wystawiony przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób może zostać uznany za fakturę VAT. Wobec tego w ocenie Wnioskodawcy w konsekwencji brak jest obowiązku wydania paragonu fiskalnego i wystawienia odrębnej faktury (poza biletem) w takiej sytuacji.

W przypadku zaś sprzedaży biletów na przejazd na odległość mniejszą niż 50 km co do zasady będzie istniał obowiązek udostępnienia pasażerowi paragonu fiskalnego. Jak wyjaśniono powyżej podatnik będzie jednak mógł zwolnić się z tego obowiązku wystawiając fakturę VAT (w tym w formie elektronicznej). Specyfika sprzedaży biletów bezpośrednio w pojazdach (wedle opisanego w stanie faktycznym modelu sprzedaży) uniemożliwia wydanie kupującemu paragonu fiskalnego w miejscu zakupu. Możliwe jest natomiast udostępnienie w każdym momencie automatycznie wygenerowanej faktury elektronicznej. Pobranie faktury VAT umożliwione będzie po zalogowaniu się na stronę www Wnioskodawcy.

Resumując, Wnioskodawca udostępniając nabywcy paragon fiskalny do odbioru i jednocześnie fakturę VAT w podany powyżej sposób spełni wymogi prawa. To od nabywcy zależeć będzie czy skorzysta z możliwości odbioru (pobrania) faktury, czy też z odbioru paragonu fiskalnego. Wnioskodawca podkreśla, że prawa nabywcy - nawet w przypadku braku pobrania przez niego faktury - będą należycie chronione, bowiem podstawą wszelkich jego ewentualnych roszczeń związanych ze świadczoną usługą przewozu (w tym reklamacji) będzie otrzymany przez niego bilet. Również obowiązki względem fiskusa będą spełnione. Cała sprzedaż będzie zarówno prawidłowo zafiskalizowana, jak i zafakturowana. Wnioskodawca wyemituje i udostępni nabywcy paragon fiskalny pod adresem prowadzonej działalności gospodarczej. Nadto w każdym czasie nabywca będzie mógł pobrać wystawioną fakturę. Sprzedaż biletów przez aplikację mobilną w Tabletach będzie zatem nie tylko wyjściem naprzeciw oczekiwaniom rynku przewozowego (przewoźników i pasażerów), ale również zapewniać będzie rzetelne i prawidłowe ewidencjonowanie i opodatkowanie całej sprzedaży.

W dniu 22 maja 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając na podstawie przepisu § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną nr IBPP3/4512-188/15/UH, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nie jest prawidłowa.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 22 maja 2015 r. nr IBPP3/4512-188/15/UH wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej należy uznać za nieprawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz.1221, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zmienianej interpretacji indywidualnej, zwanej dalej „ustawą o VAT”. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub usług.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363) zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących”. Jednocześnie zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy, prowadząc ewidencję, wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny. Stosownie natomiast do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Z powyższego wynika, że w momencie dokonania sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej powstaje obowiązek wydania wydrukowanego dokumentu (paragonu) nabywcy.

Jak wynika z rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących paragon fiskalny musi zawierać między innymi datę oraz godzinę i minutę sprzedaży ( § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia). Ponadto, podatnicy są obowiązani m.in. sporządzać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu oraz sporządzać raport fiskalny okresowy (miesięczny) po zakończeniu sprzedaży za dany miesiąc, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po danym miesiącu (§ 6 ust. 1 pkt 3 i 4 rozporządzenia).

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy, wedle którego zaewidencjonowanie sprzedaży w kasie rejestrującej Wnioskodawcy i udostępnienie tego paragonu do odbioru pod adresem Wnioskodawcy (na kasie rejestrującej znajdującej się poza miejscem sprzedaży) jest nieprawidłowe. „Udostępnienie” paragonu do odbioru w miejscu prowadzenia działalności Wnioskodawcy nie można utożsamiać z „wydaniem” paragonu, o którym wyraźnie mowa w powyższych przepisach. Tym samym, opisany przez Wnioskodawcę sposób działania (udostępnienie paragonu do odbioru w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej

Wnioskodawcy zamiast wydawania paragonu nabywcy w miejscu i w momencie dokonywania transakcji) nie spełnia wymogów ustawy o VAT oraz rozporządzenia.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. (art. 106b ust. 2 ustawy o VAT)

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust, 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
   
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
   

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Należy nadmienić, że jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy o VAT, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o VAT faktura powinna zawierać (zarówno papierowa jak i elektroniczna) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy, jak również numer, za pomocą którego nabywca jest zidentyfikowany za potrzeby podatku od towarów i usług (numer ten nie jest podawany w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). W art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT wskazano, że w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta jest określona w euro, faktura może nie zawierać m.in. imienia i nazwiska lub nazwy nabywcy oraz jego adresu. Musi jednak zawierać numer identyfikacji podatkowej nabywcy. A zatem możliwość wystawienia faktury uproszczonej w przypadku, o którym mowa w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT, nie będzie dotyczyła sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, dla których identyfikatorem podatkowym jest PESEL (zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników płatników - Dz. U. z 2017 r. poz. 869, z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zmienianej interpretacji indywidualnej).

W art. 106m ust. 1 ustawy o VAT, przewidziano że podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury (zarówno w odniesieniu do faktur elektronicznych, jak i papierowych). Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury (art. 106m ust. 2 ustawy o VAT). Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ustawy o VAT). Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy o VAT).

Art. 106m ust. 5 ustawy o VAT poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.
   
   

Zgodnie z art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy - zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

Stosownie do art. 106n ust. 1 ustawy o VAT, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury. Obowiązujący w tym zakresie przepis pozostawia kwestie ustalenia sposobu dokonania akceptacji całkowicie w gestii umownej stron.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Stosownie do § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485) faktura dokumentująca przejazd autostradą płatną lub przejazd na odległość nie mniejszą niż 50 km, wystawiana w formie biletu jednorazowego przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, powinna zawierać:

1. numer i datę wystawienia,
2. imię i nazwisko lub nazwę podatnika,
3. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku,
4. informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi,
5. kwotę podatku, f kwotę należności ogółem.
   
   

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach opisanego modelu sprzedaży biletów będzie sprzedawał bilety uprawniające do przejazdów zarówno na trasie powyżej 50 km, jak i na trasie poniżej 50 km.

Mając zatem na uwadze wskazany przez Wnioskodawcę model sprzedaży biletów jednorazowych na przejazd na odległość nie mniejszą niż 50 km, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku wygenerowany bilet jednorazowy, jeżeli spełnione są wymogi określone w § 3 pkt 4 rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur, jest fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług (stanowi podstawę rozliczenia kwoty podatku w nim wykazanego). W związku z tym nie istnieje potrzeba dokumentowania takiej transakcji dodatkowo fakturą elektroniczną (znalazłby do niej zastosowanie art. 108 ustawy o VAT).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy zaewidencjonowanie przy użyciu kasy rejestrującej sprzedaży biletów za przewóz osób komunikacją autobusową na terenie kraju, udostępnienie pasażerowi paragonu fiskalnego w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę i jednoczesne wystawienie faktury VAT do każdej dokonanej sprzedaży jest zgodne z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Przedstawione wyżej przepisy wskazują, że podatnik może dokumentować każdą sprzedaż fakturą bez uzyskania żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT. Należy jednak podkreślić, że w przypadku sprzedaży osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, sprzedaż ta powinna być dokumentowana również przy pomocy kasy fiskalnej, a paragon powinien być załączony do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę modelu gospodarczego wynika, że pasażer po zalogowaniu się na stronie www będzie miał możliwość pobrania wystawionej faktury - po wcześniejszym uzupełnieniu danych dotyczących nabywcy. Faktura elektroniczna, o której mowa w zdarzeniu przyszłym, wygenerowana przez system Wnioskodawcy i udostępniona pasażerowi na stronie internetowej Wnioskodawcy nie będzie zawierała zatem danych, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy o VAT (z uwzględnieniem ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT). Dane nabywcy (nie wiadomo konkretnie które) byłyby dopiero uzupełniane przez samego nabywcę. Przy takim modelu, przewidującym możliwość ingerencji osób trzecich w treść faktury, należy uznać, że nie zostaną spełnione wymogi co do zachowania przez Wnioskodawcę autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury. Wnioskodawca pomija w opisie zdarzenia przyszłego kwestie dotyczące spełnienia wymogów, o których mowa w art. 106m ustawy o VAT. Zgodnie z przepisem art. 106m ust. 3 przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Poza tym w przedstawionym przez Wnioskodawcę modelu naruszona jest również wyrażona w art. 106n ust. 1 ustawy o VAT zasada wedle której stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy (zastosowany przez Wnioskodawcę model wymusza stosowanie faktur elektronicznych). W przedstawionym przez Wnioskodawcę modelu kupujący nie ma możliwości dokonania wyboru pomiędzy fakturą elektroniczną lub fakturą papierową.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa, należy wskazać, że w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zasadą jest dokumentowanie takiej transakcji paragonem fiskalnym. Obowiązek wystawienia faktury w takich przypadkach istnieje wówczas, gdy nabywca wystąpi z takim żądaniem w odpowiednim terminie (art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT), przy czym podatnik może wystawić fakturę również bez żądania nabywcy. Stosownie do art. 106h ustawy o VAT w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Przepis art. 106h ust. 1 ustawy o VAT nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (ust. 2 tego art.). W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (ust. 3 ww. art.). Przepisu art. 106h ust. 1 ustawy o VAT nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT. Biorąc pod uwagę obowiązujące w przedmiotowym zakresie przepisy należy jednocześnie zauważyć, że wystawienie faktury VAT nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku zaewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej, w przypadkach gdy Wnioskodawca jest do tego zobowiązany.

Resumując stanowisko Wnioskodawcy, wedle którego spełnione są wymogi prawa w sytuacji gdy:

• prowadząc sprzedaż jednorazowych biletów autobusowych, przy wykorzystaniu urządzeń typu PC lub tablet (zaopatrzonych w aplikację Wnioskodawcy), która to sprzedaż objęta jest obowiązkiem wydania paragonu fiskalnego nabywcy, kierowca pojazdu, kasjer lub inna osoba uprawniona przez przewoźnika, nie wydaje wydrukowanego paragonu fiskalnego nabywcy w miejscu dokonania sprzedaży,
• Wnioskodawca wystawia faktury VAT bez danych identyfikujących nabywcę jednocześnie umożliwiając ich uzupełnienie przed pobraniem faktury VAT ze strony internetowej,

należało uznać za nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze należało stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.