Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.165.2018.1.KP
z 25 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania składnika majątku (samochodu osobowego) przed upływem roku na cele osobiste oraz odpłatnego jego zbyciu:

• jest nieprawidłowe – w części dotyczącej korekty kosztów uzyskania przychodów,
• jest prawidłowe – w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania składnika majątku (samochodu osobowego) przed upływem roku na cele osobiste oraz odpłatnego jego zbyciu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma X prowadzi swoją działalność gospodarczą od 2009 roku w zakresie usług doradztwa gospodarczego. Wykonywane czynności wymagają częstego przemieszczania się w różne, nierzadko odległe miejsca. W 2018 roku Wnioskodawca planuje zakup auta osobowego na podstawie umowy kupna-sprzedaży jako majątek osobisty. Nabyte auto początkowo wykorzystywane będzie wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres krótszy niż 12 miesięcy, w związku z czym, mimo że będzie składnikiem majątku, to nie zostanie wprowadzone do ewidencji środków trwałych. W związku z użytkowaniem pojazdu ponoszone będą koszty jego eksploatacji. Po upływie okresu, krótszego niż 1 rok, pojazd ten zostanie wycofany z działalności gospodarczej i tym samym przestanie stanowić jej składnik majątkowy. Wycofane auto osobowe zostanie następnie sprzedane jako majątek prywatny po upływie pół roku od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego wycofanie, lecz przed upływem 6 lat od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło jego wycofanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wartość pojazdu, wynikająca z dokumentu nabycia, tj. umowy kupna-sprzedaży, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów?
2. Czy wycofanie pojazdu z działalności gospodarczej przed upływem 1 roku od jego wprowadzenia spowoduje konieczność dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość wprowadzonej z umowy kupna-sprzedaży kwoty nabycia?
3. Czy sprzedaż pojazdu po upływie pół roku od końca miesiąca, w którym nastąpiło wycofanie go z działalności gospodarczej, a przed upływem 6 lat od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło jego wycofanie, spowoduje powstanie przychodu z tytułu zbycia rzeczy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zapisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ponadto, zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2, amortyzacji podlegają, stanowiące własność podatnika, nabyte, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 49 wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlegają jedynie te wydatki, które poniesiono na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczonych jednocześnie do środków trwałych, jedynie w przypadku, gdy stwierdzono, że nie są one wykorzystywane dla celów działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika lub innych osób, bądź też bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz stan faktyczny zdarzania przyszłego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość pojazdu, wynikająca z dokumentu nabycia, tj. umowy kupna-sprzedaży, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów, tj. nabyte jako majątek osobisty auto osobowe po wprowadzeniu go do majątku firmowego w celu wykorzystywania wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów w kwocie wynikającej z zawartej umowy kupna-sprzedaży; z uwagi na wyłączne wykorzystanie auta w działalności gospodarczej, wydatek na jego nabycie będzie miał bezsprzeczny związek przyczynowo-skutkowy z uzyskiwanymi w tym czasie przychodami, z uwagi na przewidywany okres używania auta, krótszy niż 1 rok, nie będzie ono spełniało definicji środka trwałego, mimo iż będzie zaliczone w tym okresie do rzeczowych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z zapisem art. 22e ust. 1 pkt 2 do korekty kosztów uzyskania przychodów zobowiązani są jedynie podatnicy, którzy nabędą składniki majątku o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok, nie zaliczą ich do środków trwałych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok. Ponadto art. 23 ust. 1 pkt 49 stanowi, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczonych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – jedynie w przypadku stwierdzania, że nie są one wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika lub innych osób, bądź bez uzasadnienia znajdują się poza siedziba przedsiębiorstwa. Tym samym, w myśl art. 22 ust. 1, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ustawy o pdof.

Mając powyższe przepisy prawa podatkowego na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wycofanie pojazdu z działalności gospodarczej przed upływem 1 roku od jego wprowadzenia nie spowoduje konieczności dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość wprowadzonej z umowy kupna-sprzedaży kwoty nabycia, tj. auto osobowe jako składnik majątku o wartości powyżej 3.500 zł i okresie używania krótszym niż 1 rok, będzie stanowić koszt podatkowy w kwocie wynikającej z zawartej umowy kupna-sprzedaży, gdyż poniesiony zostanie w celu uzyskania przychodów; ze względu na wartość początkową przekraczającą 3.500 zł i okres używania krótszy niż 1 rok, wartość nabycia stanowić będzie jednorazowy koszt uzyskania przychodu w dniu przyjęcia go do używania w przedsiębiorstwie; w okresie zaliczenia pojazdu do składników majątku przedsiębiorstwa (krótszym niż 1 rok), będzie on wyłącznie użytkowany na cele działalności gospodarczej i nie będzie służył innym celom, w tym celom osobistym Wnioskodawcy lub innym osobom, będzie też znajdował się na terenie siedziby przedsiębiorstwa.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zgodnie z zapisem art. 10 ust. 1 pkt 8d źródłami przychodów jest odpłatne zbycie rzeczy, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Przepisu tego nie stosuje się jednak do odpłatnego zbycia składników majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych (art 14 ust. 2 pkt 1c), nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat – art. 10 ust. 2 pkt 3. Ponadto w myśl zapisu art. 14 ust. 2 pkt 1, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku (w tym tych, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych), wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Mając powyższe przepisy prawa podatkowego na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sprzedaż pojazdu po upływie pół roku od końca miesiąca, w którym nastąpiło wycofanie go z działalności gospodarczej, a przed upływem 6 lat od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło jego wycofanie, spowoduje powstanie przychodu z tytułu zbycia rzeczy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, tj. odpłatne zbycie pojazdu, mimo że nie nastąpi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej (po fakcie jego wycofania z działalności), to jednak nastąpi przed upływem 6 lat od wycofania jako składnika majątku przedsiębiorstwa; odpłatne zbycie pojazdu, który ze względu na okres używania krótszy niż rok nie został zaliczony do środków trwałych, jest jednak odpłatnym zbyciem składnika majątku, który w tym okresie był wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego skutków podatkowych przekazania składnika majątku (samochodu osobowego) przed upływem roku na cele osobiste oraz odpłatnego jego zbyciu:

• w części dotyczącej korekty kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składnika majątku (w niniejszej sprawie samochodu osobowego) do środków trwałych jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres jego używania dłuższy niż rok. Przy czym, o tym, jak długo będzie używany ww. składnik majątku (samochód), decyduje sam podatnik. Jeżeli przewidywany okres używania tego składnika majątku, na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jest równy lub krótszy niż rok, to wydatki na jego nabycie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Z kolei, zgodnie z art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 10 000 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok – podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia;
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym „Wykazem stawek amortyzacyjnych”, a dla wartości niematerialnych i prawnych przy zastosowaniu zasad określonych w art. 22m;
3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a pkt 2; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Jeżeli różnica, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest wyższa od kosztów danego miesiąca, nierozliczona nadwyżka kosztów pomniejsza koszty w następnych miesiącach (art. 22e ust. 3 ww. ustawy).

Zasadą jest, że w przypadku składnika majątku trwałego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, dla którego przewidywany okres używania jest krótszy niż rok, koszty nabycia ujmuje się bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów tej działalności. Gdyby jednak okres używania był dłuższy niż rok, podatnik ponosi konsekwencje określone w art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W 2018 r. planuje zakup samochodu osobowego na podstawie umowy kupna-sprzedaży jako majątek osobisty. Nabyte auto początkowo wykorzystywane będzie wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres krótszy niż 12 miesięcy. Tym samym samochód osobowy będzie składnikiem majątku w prowadzonej działalności gospodarczej, ale nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Po upływie okresu krótszego niż rok pojazd ten zostanie wycofany z działalności gospodarczej. Wycofane auto osobowe zostanie następnie sprzedane jako majątek prywatny po upływie pół roku od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego wycofanie, lecz przed upływem 6 lat od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło jego wycofanie.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że jeśli Wnioskodawca zakłada, że wskazany samochód będzie stanowił majątek prowadzonej działalności gospodarczej, a okres jego użytkowania będzie krótszy niż 1 rok, to Wnioskodawca ma prawo nie ujmować go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. To oznacza, że Wnioskodawca nie będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od ww. samochodu.

Stąd – w świetle cytowanego na wstępie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych – Wnioskodawca może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatek poniesiony na nabycie wskazanego we wniosku samochodu osobowego.

Reasumując – wartość pojazdu, wynikająca z dokumentu nabycia, tj. umowy kupna-sprzedaży, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów.

Przechodząc do kwestii korekty kosztów uzyskania przychodów oraz odpłatnego zbycia ww. samochodu osobowego Organ wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, innych rzeczy – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy stanowi natomiast, że: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W odpowiedzi na pytanie nr 1 Organ wskazał, że o tym, jak długo będzie używany opisany samochód, decyduje podatnik. Jeśli przewidywany okres używania tego składnika majątku, na potrzeby związane z działalnością, jest równy lub krótszy niż rok, to wydatki na jego nabycie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Należy jednak podkreślić, że zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zatem wykorzystywanie do celów osobistych samochodu osobowego zaliczonego do zużywających się stopniowo składników majątku powoduje konieczność korekty kosztów uzyskania przychodów.

Korekta kosztów dotyczy całej kwoty wydatków na nabycie opisanego we wniosku samochodu. Dyspozycja powołanego powyżej przepisu art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy wyraźnie odnosi się do wydatków na nabycie rzeczowych składników majątku niezaliczonych do środków trwałych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zakupiony samochód będzie wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej krócej niż 12 miesięcy i z tego względu nie zaliczy go do środków trwałych. Wnioskodawca po upływie okresu krótszego niż rok zamierza wycofać samochód z działalności gospodarczej, tym samym przestanie on stanowić składnik majątkowy w prowadzonej działalności gospodarczej. Wycofany samochód osobowy Wnioskodawca zamierza sprzedać jako majątek prywatny po upływie pół roku, lecz przed upływem 6 lat.

Z uwagi na powyższy opis, jeżeli wydatki na nabycie rzeczowego składnika majątku zużywającego się stopniowo w postaci samochodu osobowego Wnioskodawca zaliczy ze względu na jego przewidywany okres używania krótszy niż rok bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów (zatem nie zaliczy go do środków trwałych), a następnie przed upływem roku wycofa go z działalności gospodarczej i przekaże na cele osobiste, to będzie zobowiązany skorygować koszty uzyskania przychodów o całą kwotę wydatków na jego nabycie uprzednio zaliczoną w ich ciężar.

W konsekwencji – Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów obejmujących wydatki na nabycie niniejszego samochodu osobowego.

Natomiast w przypadku sprzedaży niniejszego samochodu należy stwierdzić, że samochód ten stanowi składnik majątku wskazany w art. 14c ust. 2 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem przychody z tytułu jego odpłatnego zbycia – co do zasady – są zaliczane do źródła działalności gospodarczej. Zważywszy na fakt, że sprzedaż nastąpi przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód ten zostanie wycofany z działalności gospodarczej Wnioskodawcy – przychód z jego zbycia będzie zaliczony do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie znajdzie tu zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na treść art. 10 ust. 2 pkt 3 tej ustawy.

Reasumując – wycofanie pojazdu z działalności gospodarczej przed upływem 1 roku od jego wprowadzenia do majątku prowadzonej działalności gospodarczej spowoduje konieczność dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość wynikającej z umowy kupna-sprzedaży ceny nabycia. Natomiast sprzedaż pojazdu przed upływem 6 lat od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło jego wycofanie, spowoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.