2018.05.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.149.2018.1.RS
z 25 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2018 r. (data wpływu 26 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W gminie, zarządzeniem Wójta, powołana jest gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych. Wynagrodzenie członków komisji określone jest w programie profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych, który przyjęty został uchwałą Rady Gminy. Z programu tego wynika, że dwóch członków komisji, niebędących pracownikami ośrodka pomocy społecznej (Wnioskodawcy) ma otrzymywać wynagrodzenie przez cały rok, co miesiąc po odbytym posiedzeniu komisji, w kwocie 160 zł.

Wynagrodzenie to wypłaca ośrodek pomocy społecznej (Wnioskodawca). Od ww. wypłat pobierany był zryczałtowany podatek dochodowy. W terminie do dnia 31 stycznia 2018 r. złożono PIT-8AR za 2017 r.

W lutym 2018 r., po ponownym przeanalizowaniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności art. 30 ust. 1 pkt 5a stwierdzono, że w wyżej opisanym przypadku powinien być pobierany podatek na zasadach określonych w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż łączna roczna kwota wypłat dla każdej z tych osób przekracza 200 zł.

W związku z powyższym, w lutym 2018 r. dokonano korekt list płac za 2017 r. tych wynagrodzeń naliczając podatek na podstawie art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie złożono korektę PIT-4R oraz wystawiono PIT-11 dwóm osobom, w których wykazano podatek dochodowy wynikający ze skorygowanych list płac.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanej sytuacji należy pobierać podatek zryczałtowany czy zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych?
Czy można dokonać korekty PIT-4R i PIT-8AR za 2017 r., jeżeli korekty list płac za 2017 r. sporządzone były w lutym 2018 r.?
Czy postąpiono poprawnie wystawiając dla osób otrzymujących to wynagrodzenie PIT-11 za 2017 r., jeżeli korekty list płac za 2017 r. dokonane były w lutym 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji powinien być pobierany podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Można dokonać korekt PIT-4R i PIT-8AR za 2017 r. mimo, że korekty list płac za 2017 r. sporządzone były w 2018 r. Wnioskodawca uważa, że postąpił słusznie sporządzając PIT-11 za 2017 r. dla tych osób.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 13 pkt 6 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w gminie, zarządzeniem Wójta, powołana jest gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych. Wynagrodzenie członków komisji określone jest w programie profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych, który przyjęty został uchwałą Rady Gminy. Z programu tego wynika, że dwóch członków komisji, niebędących pracownikami ośrodka pomocy społecznej (Wnioskodawcy) ma otrzymywać wynagrodzenie przez cały rok, co miesiąc po odbytym posiedzeniu komisji, w kwocie 160 zł.

Zadania własne gminy określone zostały w art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z poźn. zm.). Zaliczyć do nich można m.in. sprawy ochrony zdrowia.

Natomiast, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2016 r., poz. 487, z poźn. zm.), prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin.

W ramach realizacji powyższych zadań, na podstawie art. 41 ust. 3 ww. ustawy, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, w szczególności inicjujące działania w zakresie określonym w ust. 1 oraz podejmujące czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, w skład gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.

W myśl art. 41 ust. 5 ww. ustawy, zasady wynagradzania członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych.

Zatem, udział w posiedzeniach komisji rozwiązywania problemów alkoholowych jest wykonywaniem obowiązków nałożonych przez Gminę w związku z realizacją Jej zadań własnych, a kwoty otrzymywane przez członków komisji stanowią wynagrodzenie za udział w jej pracach.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że wynagrodzenie otrzymywane przez członków komisji rozwiązywania problemów alkoholowych za udział w posiedzeniu komisji, należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie art. 41 ust. 1 przywołanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ustawy).

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10 (art. 41 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Natomiast w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy, ustawodawca ukonstytuował odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone w nim warunki. Zgodnie z tym przepisem, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-4b, 5a oraz 13-16, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy).

Dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27(art. 30 ust. 8 cyt. ustawy).

Analiza normy wyrażonej w powołanym przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

przychody są osiągane z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9,
suma należności określona w umowie zawartej ze świadczeniobiorcą nie przekracza kwoty 200 zł,
umowa jest zawarta z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

Uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zatem zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane w tym przepisie.

Mając zatem na uwadze, że komisja rozwiązywania problemów alkoholowych jest powoływana zarządzeniem Wójta, z jej członkami Wnioskodawca nie zawiera umów cywilnoprawnych, natomiast wynagrodzenie - wypłacane im co miesiąc po odbytym posiedzeniu komisji - wynika z programu przyjętego uchwałą Rady Gminy, uznać należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku nie znajduje zastosowania wskazany powyżej art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zobowiązany był pobrać zaliczki na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy.

Ponadto na podstawie wskazanego powyżej art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy, płatnik jest obowiązany wykazać pobrane od członków komisji zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wystawionej informacji PIT-11. W konsekwencji Wnioskodawca był zobowiązany do wystawienia ww. osobom informacji PIT-11 za 2017 r. i wykazania w nich pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego jako pobranych zaliczek. Zauważyć również należy, że moment sporządzenia list płac nie ma wpływu na obowiązki płatnika wynikające z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do obowiązku korygowania deklaracji PIT-4R oraz PIT-8AR wyjaśnić należy, że na podstawie art. 42 ust. 1a ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Analiza treści art. 81 Ordynacji podatkowej wskazuje zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. kwota przychodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Powyższe ma zatem zastosowanie m. in. do korekt deklaracji PIT-4R oraz PIT-8AR. Zauważyć również należy, iż wskazane deklaracje należy wystawiać do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym, wobec czego ich korekta co do zasady zawsze jest dokonywana po zakończeniu roku którego dotyczą.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku uznać należy zatem, że skoro zaliczki które powinny być pobrane przez płatnika na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają wykazaniu wyłącznie w PIT-4R, to na Wnioskodawcy ciążył obowiązek dokonania korekt deklaracji PIT-4R i PIT-8AR, oraz wykazania zryczałtowanego podatku w PIT-4R jako zaliczki pobrane przez płatnika.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wyjaśnić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji – zgodnie z zakresem wyznaczonym pytaniami było potwierdzenie m. in. obowiązku sporządzenia informacji PIT-11 oraz korekt PIT-4R i PIT-8AR, a nie poprawności ich wypełnienia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. A. Kośnego 70, 45-372 Opole, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin