Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.227.2018.1.MT
z 23 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonego w dniu 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 26 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego, na której nie ma numeru NIP firmy Wnioskodawczyni – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego, na której nie ma numeru NIP firmy Wnioskodawczyni.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 1 marca 2018 r. Wnioskodawczyni otworzyła jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT z nr NIP. Miejscem prowadzenia działalności Wnioskodawczyni jest adres zamieszkania. Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni polega na pośrednictwie w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach.

Dnia 15 marca 2018 r. Wnioskodawczyni zakupiła samochód osobowy, który wykorzystuje w swojej działalności gospodarczej. W związku z powyższym Wnioskodawczyni chciałaby z otrzymanej faktury odliczyć 50% kwoty podatku VAT naliczonego.

Auto zostało zakupione od dealera (sprzedawcy) na fakturę z danymi prywatnymi (imię, nazwisko i adres). Faktura za pojazd zawiera nazwę towaru, kwotę netto, stawkę VAT-u, VAT oraz kwotę brutto, nie zawiera natomiast nr NIP nabywcy.

Zamówienie na pojazd z dnia 3 marca 2018 r. w pozycji kupujący zawiera dane firmowe kompletne wraz z nazwą i NIP oraz dokładne dane samochodu, który został zakupiony 15 marca 2018 r. Zamówienie zostało przez Wnioskodawczynię podpisane. Przy odbiorze auta w dniu 15 marca 2018 r. Wnioskodawczyni wprowadziła w błąd sprzedającego i poprosiła o zmianę faktury na imienną sugerując się informacją, iż rejestracja pojazdu ma być na osobę prywatną, gdy ta prowadzi działalność gospodarczą więc faktura też jednak ma pozostać imienna.

Księgowa, która rozlicza firmę Wnioskodawczyni za 03/2018 zauważyła błąd na fakturze i niezwłocznie (15 kwietnia 2018 r.) poprosiła Dealera o korektę w imieniu Wnioskodawczyni - aby skorygował dokument sprzedaży do danych zgodnie z zamówieniem pierwotnym. Salon nie wyraził na to zgody twierdząc, iż wysłał już plik JPK za 03/2018 oraz, że to auto zostało zarejestrowane.

W dniu 23 kwietnia 2018 r. została wystawiona przez Wnioskodawczynię nota korygująca zawierająca następujące dane:

• treść korygowana: dane nabywcy - i brak NIP,
• treść prawidłowa: dane nabywcy - NIP
  
  

Nota korygująca w dniu 23 kwietnia 2018 r. została wysłana do sprzedawcy Pocztą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć 50% podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie samochodu, na której nie ma numeru NIP firmy na podstawie wystawienia noty korygującej zamiast faktury korygującej?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Wnioskodawczyni uważa, że może odliczyć VAT w wysokości 50%.

Zakupione auto jest wykorzystywane w ramach działalności opodatkowanej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Na fakturze nie ma numeru NIP firmy Wnioskodawczyni. Nie jest to jednak przeszkoda w rozliczeniu tej transakcji, gdyż czytając różne interpretacje na podobny temat, Wnioskodawczyni stwierdziła, że brak numeru NIP jest, tzw. błędem mniejszej wagi, a faktura odzwierciedla rzeczywistą transakcję handlową i będzie służyć w działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni jest VAT-owcem, spełnia przesłanki art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, nie zaistniały także przesłanki negatywne z art. 88 ust. 3a ustawy o VAT.

Celem zakupu auta było jego wykorzystanie w ramach działalności opodatkowanej. Zamówienie jest tutaj potwierdzeniem. Błędne podanie danych do faktury (czyli bez nazwy firmy i NIP) nie zmienia w tym przypadku nabywcy, sprzedawcy i dokumentuje rzeczywisty przebiegu zdarzeń gospodarczych. Błędy inne niż błędy w pozycjach faktury wskazanych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy o VAT stanowią jedynie wady techniczne, a faktura wystawiona przez dealera odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli stwierdza fakt nabycia przez Wnioskodawczynię samochodu i jednocześnie pozostaje bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego. Wystawiona faktura - w sposób opisany we wniosku - nie pozbawia Wnioskodawczyni prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z niej wynikającej. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyty samochód będzie służył opodatkowanej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię.

Dane Wnioskodawczyni są na tyle precyzyjne, że nie dają podstawy do postawienia zarzutu, że faktura nie dotyczy konkretnie firmy Wnioskodawczyni. Zgodnie z zasadą neutralności VAT, uchybienia formalne faktury, np. brak numeru NIP, nie prowadzą do utraty prawa do odliczenia tego podatku, pod warunkiem, że nie zachodzi ryzyko oszustwa lub świadomego nadużycia prawa. Takie wnioski płyną z analizy orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2016 r. w sprawie C-518/14 Senatex GmbH.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
      
   2. (uchylona)
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
   
3. (uchylony)
   
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
      
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
      
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
   
6. (uchylony)
   
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
   
   
   

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (art. 88 ust. 4 ustawy o VAT).

Z przepisów art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 4 ustawy o VAT wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje czynnym podatnikom podatku od towarów i usług jedynie w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do treści art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem;
    
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
       
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty

- wyrazy „metoda kasowa”;

17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie”;
    
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”;
    
19. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:
    1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
       
    2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
       
    3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
20. w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
    
21. w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
    
22. w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
    1. przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
       
    2. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;
23. w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;
    
24. w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
    1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
       
    2. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.
    
    

Należy wskazać, że ze względu na zdarzające się pomyłki przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego, ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów na fakturach, tj.:

• art. 106j ustawy o VAT określa przypadki, w których sprzedawca wystawia fakturę korygującą,
  
• art. 106k ustawy o VAT określa przypadki, w których możliwe jest wystawienie przez nabywcę noty korygującej.
  
  
  

W myśl art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury – podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z treści ww. przepisu wynika jednoznacznie, że w razie pomyłki w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej.

Stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy o VAT, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   
   

Jak stanowi art. 106k ust. 1 ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

W świetle art. 106k ust. 2 ustawy o VAT, faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Jak wynika z przywołanych przepisów, możliwość korygowania faktur (za pomocą not korygujących) przez nabywcę dotyczy pomyłek w sposobie określenia nabywcy, takich jak np. błąd w nazwisku, imieniu, nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym, czy też oznaczeniu towaru lub usługi, jak również w zakresie daty dokonania dostawy/wykonania usługi. Nabywca nie ma natomiast możliwości korygowania takich elementów faktury jak np. cena, czy stawka podatku. Korygowanie faktury w tym zakresie bowiem – jak już wskazano – należy do obowiązków wystawcy faktury, który koryguje fakturę pierwotną wystawiając fakturę korygującą.

Na podstawie art. 106k ust. 3 ustawy o VAT, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1. wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
   
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
   
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
   
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   
   

Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących
(art. 106k ust. 4 ustawy o VAT).

Należy wskazać, że w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2301) został określony wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, który stanowi załącznik nr 1 do tego rozporządzenia. W zgłoszeniu tym podatnicy, będący osobami fizycznymi, określają adres zamieszkania, natomiast podatnicy niebędący osobami fizycznymi, adres siedziby. Zatem, osoba fizyczna, będąca podatnikiem, w części B.2. zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R ma obowiązek podać adres zamieszkania.

Z przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy o VAT nie wynika, że występuje ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku, gdy faktura dokumentująca sprzedaż towarów lub usług nie zawiera NIP nabywcy.

Dla oceny zaistniałego stanu faktycznego należy rozpatrzyć, jakie konsekwencje w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego powoduje brak na fakturach dokumentujących poniesione wydatki NIP nabywcy.

Generalnie faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym.

Co do zasady faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym względzie przepisami prawa krajowego. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario, nie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami, albo w innym czasie.

Należy mieć jednak na uwadze, że elementy formalne faktury wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy o VAT mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że dnia 1 marca 2018 r. Wnioskodawczyni otworzyła jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT z nr NIP. Miejscem prowadzenia działalności Wnioskodawczyni jest adres zamieszkania, a działalność Wnioskodawczyni gospodarcza polega na pośrednictwie w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach. Dnia 15 marca 2018 r. Wnioskodawczyni zakupiła samochód osobowy, który wykorzystuje w swojej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni chciałaby z otrzymanej faktury odliczyć 50% kwoty podatku VAT naliczonego. Auto zostało zakupione od dealera (sprzedawcy) na fakturę z danymi prywatnymi (imię, nazwisko i adres). Faktura za pojazd zawiera nazwę towaru, kwotę netto, stawkę VAT-u, VAT oraz kwotę brutto, nie zawiera natomiast nr NIP nabywcy. Zamówienie na pojazd z dnia 3 marca 2018 r. w pozycji kupujący zawiera dane firmowe kompletne wraz z nazwą i NIP oraz dokładne dane samochodu, który został zakupiony 15 marca 2018 r. Przy odbiorze auta w dniu 15 marca 2018 r. Wnioskodawczyni wprowadziła w błąd sprzedającego i poprosiła o zmianę faktury na imienną sugerując się informacją, iż rejestracja pojazdu ma być na osobę prywatną, gdy ta prowadzi działalność gospodarczą więc faktura też jednak ma pozostać imienna. Księgowa, która rozlicza firmę Wnioskodawczyni za 03/2018 zauważyła błąd na fakturze i nie zwłocznie (15 kwietnia 2018 r.) poprosiła Dealera o korektę w imieniu Wnioskodawczyni - aby skorygował dokument sprzedaży do danych zgodnie z zamówieniem pierwotnym. Salon nie wyraził na to zgody twierdząc, iż wysłał już plik JPK za 03/2018 oraz, że to auto zostało zarejestrowane. W dniu 23 kwietnia 2018 r. została wystawiona przez Wnioskodawczynię nota korygująca zawierająca następujące dane: treść korygowana - dane nabywcy: i brak NIP oraz treść prawidłową - dane nabywcy: NIP.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego, na której nie ma numeru NIP firmy Wnioskodawczyni.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu samochodu osobowego na podstawie wystawionej faktury, na której nie ma numeru NIP firmy. Wnioskodawczyni wskazała, że jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz zakupiony samochód osobowy wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Z opisu sprawy również wynika, że u Wnioskodawczyni nie zaistniały przesłanki negatywne wynikające z art. 88 ust. 3a ustawy o VAT. Na podstawie otrzymanej faktury możliwe jest zidentyfikowanie Wnioskodawczyni jako nabywcy ww. samochodu, a w okresie jej wystawienia i otrzymania Wnioskodawczyni była podatnikiem VAT czynnym i zakup ten związany był z wykonywaniem działalności gospodarczej.

W konsekwencji, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50% z tytułu zakupu samochodu osobowego.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.