2018.05.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.231.2018.1.BW
z 25 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 marca 2018 r. (data wpływu 26 marca 2017r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług zarządzania oraz
możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z wykonywaniem usług zarządzania

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług zarządzania oraz
możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z wykonywaniem usług zarządzania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie dokonuje ani nie dokonywał dostaw towarów lub świadczenia usług o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.).

Dnia 28 luty 2017r. (z mocą obowiązywania od 01.03.2017r.) Wnioskodawca został powołany do Zarządu Spółki X a zarazem do pełnienia w Zarządzie tej Spółki funkcji Wiceprezesa Zarządu. Spółka X jest spółką prawa handlowego, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Zarząd Spółki jest dwuosobowy.

Z uwagi na fakt, iż Spółka jest zobligowana do stosowania przepisów ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami z dnia 9 czerwca 2016r. (Dz. U. z 2016r., poz. 1202), Wnioskodawca zawarł ze Spółką w dacie 13 czerwca 2017r. Umowę o świadczenie usług zarządzania (kontrakt menadżerski), który obowiązuje od 2 czerwca 2017r.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w treści Umowy, świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki usług zarządzania obejmuje:

prowadzenie spraw Spółki we wszystkich obszarach niezastrzeżonych wyraźnie do kompetencji innych organów Spółki oraz uczestniczenie w pracach Zarządu z uwzględnieniem praw i obowiązków wynikających z funkcji,
reprezentowanie Spółki wobec podmiotów trzecich, zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji Spółki.

Do obowiązków Wnioskodawcy należy w szczególności:

prowadzenie spraw Spółki poprzez zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi, z uwzględnieniem praw i obowiązków wynikających z pełnionej funkcji,
reprezentowanie Spółki na zewnątrz,
we współpracy z pozostałymi członkami Zarządu (w przypadku zarządu wieloosobowego), wytyczanie strategii działania Spółki oraz zasadniczych kierunków jej rozwoju,
realizowanie strategii działania po jej zatwierdzeniu przez Zgromadzenie Wspólników,
organizowanie pracy Zarządu zgodnie z celami i planami działalności Spółki oraz uczestniczenie w jego posiedzeniach (w przypadku zarządu wieloosobowego)
organizowanie pracy Spółki poprzez wdrażanie właściwych struktur i procesów, prowadzenie efektywnego zarządzania,
realizowanie wyznaczonych celów zarządczych.

Ponadto, Wnioskodawca zobowiązany jest do wykonywania obowiązków z zachowaniem najwyższej staranności, ze szczególnym uwzględnieniem: przepisów powszechnie obowiązującego prawa, postanowień umowy Spółki, obowiązującymi w Spółce regulacjami wewnętrznymi oraz adresowanymi do Zarządzającego rozstrzygnięciami organów Spółki wydanych w granicach ich kompetencji. Funkcję Wiceprezesa Zarządu Wnioskodawca pełni ze względu na posiadane kwalifikacje, wiedzę i doświadczenie niezbędne do należytego zarządzania Spółką. Zgodnie z Umową Wnioskodawca zobowiązany jest do świadczenia usług zarządzania osobiście i nie jest uprawniony do powierzenia ich wykonywania osobie trzeciej. Jak wskazano w Umowie, Wnioskodawca zobowiązany jest wykonywać swoje obowiązki w siedzibie Spółki, a w razie potrzeb Spółki w innych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym świadczenie usług poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania. Umowa zawarta została na czas pełnienia przez Wnioskodawcę funkcji Wiceprezesa Zarządu w oparciu o mandat trwający w okresie jednej kadencji do czasu jego wygaśnięcia, w szczególności wskutek upływu kadencji, śmierci, odwołania lub złożenia rezygnacji. Każdej ze Stron przysługuje prawo wcześniejszego wypowiedzenia Umowy.

W ramach stosunku umownego łączącego Wnioskodawcę ze Spółką, w zakresie niezbędnym do świadczenia usług zarządzania, Spółka udostępniła Wnioskodawcy do korzystania nieodpłatnie urządzenia techniczne oraz inne zasoby stanowiące mienie Spółki, tj. :

pomieszczenie biurowe wraz z wyposażeniem,
samochód służbowy,
telefon komórkowy,
komputer przenośny.

Ponadto, Spółka zobowiązana jest do ponoszenia kosztów związanych ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług poza siedzibą Spółki, w zakresie niezbędnym do należytego wykonywania przez Wnioskodawcę usług, w szczególności kosztów podróży i zakwaterowania w standardzie powszechnie stosowanym do pełnionej funkcji. W przypadku wykonywania przez Wnioskodawcę usług zarządzania w miejscu innym niż siedziba Spółki, Wnioskodawca zobowiązany jest do używania i korzystania z przedmiotów i urządzeń udostępnionych mu przez Spółkę, z zachowaniem wymogów bezpieczeństwa.

Poza tym Spółka zobowiązała się zgodnie z Umową współdziałać z Wnioskodawcą w celu prawidłowej realizacji Umowy. Do obowiązków Spółki, oprócz wyżej wymienionych, należy w szczególności:

udostępnienie Wnioskodawcy wszelkich dokumentów Spółki niezbędnych do wykonania Umowy,
w zakresie możliwości Spółki, zapewnienie współdziałania z Wnioskodawcą organów i członków organów Spółki,
terminowe wykonanie świadczeń przewidzianych Umową oraz terminowa wypłata wynagrodzenia.

Z tytułu świadczenia usług zarządzania Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków określonych Umową lub obowiązującymi przepisami prawa, przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności wynikającej z tytułu pełnienia funkcji Wiceprezesa Zarządu, określonej przepisami prawa, w szczególności Kodeksu Spółek Handlowych. Umowa o świadczenie usług zarządzania łącząca Wnioskodawcę ze Spółką nie zobowiązuje Wnioskodawcy do zawarcia ubezpieczenia od odpowiedzialności wobec osób trzecich, ani też nie uprawnia Wnioskodawcy do świadczenia dodatkowego w postaci obowiązku Spółki pokrycia kosztów takiego ubezpieczenia.

Z warunków Umowy o świadczenie usług zarządzania wynika, iż Wnioskodawca dysponuje niezależnością i samodzielnością w działaniu, pozwalającą na uznanie, iż działa jako profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Poniżej Wnioskodawca przedstawia warunki wykonania Umowy o świadczenie usług zarządzania, w których przejawia się niezależność i samodzielność działania. Jako Zarząd Spółki X, funkcjonując w jej strukturach organizacyjnych i pełniąc w niej funkcję Wiceprezesa, Wnioskodawca podejmuje samodzielnie i niezależnie czynności w zakresie realizacji postanowień Umowy, mając na względzie interesy i wyniki finansowe Spółki. Z tego tytułu przysługuje Wnioskodawcy wynagrodzenie, składające się z części stałej - wynagrodzenie stałe - o jego wysokości decyduje Spółka, oraz zmiennej - wynagrodzenie zmienne. Wynagrodzenie stałe nie jest uzależnione od sytuacji ekonomicznej i wyników Spółki. Wynagrodzenie zmienne uzależnione jest od realizacji celów zarządczych, których ustalenie, a także ocena ich wykonania i zasady wypłaty ustalane są przez Radę Nadzorczą po zatwierdzeniu sprawozdania Zarządu z działalności Spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy i udzieleniu absolutorium przez Zgromadzenie Wspólników z wykonania przez Wnioskodawcę obowiązków. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności, zgodnie z Umową, świadczone są w imieniu Spółki i na jej rzecz. Wnioskodawca nie ponosi kosztów swej działalności i nie działa w warunkach ryzyka, np. co do popytu, konkurencji, czy też ostatecznego rezultatu własnego przedsiębiorstwa. Nie wykonuje działalności w swoim imieniu i na własny rachunek. Jednakże, zgodnie z postanowieniami Umowy o świadczenie usług zarządzania Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków określonych Umową, przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności wynikającej z tytułu pełnienia funkcji Wiceprezesa Zarządu, określonej przepisami prawa, a w szczególności Kodeksu Spółek Handlowych.

Spółka ma prawo wypowiedzenia Umowy ze skutkiem natychmiastowym, w szczególności jeżeli Wnioskodawca:

nie wykona lub nienależycie wykona obowiązki wynikające z Umowy o świadczenie usług zarządzania,
działałby na szkodę Spółki lub moje postępowanie zagrażałoby interesom Spółki,
z powodu długotrwałej choroby lub z innej ważnej przyczyny nie mógłby wykonywać swoich obowiązków przez okres dłuższy niż 180 dni,
rażąco naruszyłby przepisy prawa,
naruszyłby zakaz konkurencji bądź przekazałby, wyjawiłbym lub wykorzystałbym tajemnice przedsiębiorstwa dla celów własnych bez wymaganej zgody,
odmówiłby Spółce sporządzenia raportu z wykonywanej przez siebie funkcji,
nie realizowałby postawionych celów zarządczych, lub realizowałaby je w sposób wskazujący na to, iż nie zostaną zrealizowane.

Zgodnie z Umową swoje obowiązki Wnioskodawca wykonuje w dniach i godzinach pracy Spółki a jeżeli wymaga tego dobro Spółki, również poza godzinami czasu pracy obowiązującymi w Spółce, w tym także w niedziele i święta, dni wolne od pracy oraz w porze nocnej. Świadczenie usług zarządzania poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 14 dni kalendarzowych wymaga uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej z co najmniej 14 dniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych, z Zastępcą Przewodniczącego lub innym członkiem Rady Nadzorczej oraz sporządzenia sprawozdania ze świadczenia usług poza siedzibą Spółki i załączenia go do rachunku za świadczenie usług w danym miesiącu.

Wnioskodawca jest zobowiązany do pisemnego poinformowania Przewodniczącego Rady Nadzorczej, z co najmniej 7 dniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych, Zastępcy Przewodniczącego lub innego upoważnionego członka Rady Nadzorczej, o każdym przypadku przerwy w świadczeniu usług trwającej dłużej niż 7 dni. Do rachunku zobowiązany jest dołączyć w danym miesiącu informację o liczbie dni przerwy w świadczeniu usług oraz kwocie podlegającej potrąceniu z wynagrodzenia, odpowiadającej tej przerwie. Za naruszenie zobowiązania zachowania tajemnicy Spółki, ujawnienia informacji poufnych, jak również naruszenia zakazu prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki bezpośrednio lub pośrednio, Spółka jest upoważniona do naliczenia Wnioskodawcy kary umownej za każdy przypadek naruszenia w wysokości 1-krotności wynagrodzenia stałego. Zapłata kary umownej nie wyłącza prawa Spółki do dochodzenia odszkodowania przewyższającego wysokość kary umownej na zasadach ogólnych określonych w przepisach Kodeksu Cywilnego.

Zgodnie z postanowieniami Umowy, z tytułu świadczenia usług oraz wykonywania innych obowiązków wynikających z Umowy, w tym z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych, o których mowa w Umowie, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie całkowite, które składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe („wynagrodzenie stałe”) oraz części zmiennej („wynagrodzenie zmienne”), stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki. W przypadku niemożności świadczenia przez Wnioskodawcę usług w sposób nieprzerwany, a także każdej innej przerwy w świadczeniu usług, wynagrodzenie stałe za dany miesiąc przysługuje w kwocie wynagrodzenia stałego podzielonego przez 30, pomnożonego przez liczę dni świadczenia usług. Wynagrodzenie zmienne uzależnione jest od poziomu realizacji celów zarządczych i nie może przekroczyć 20% wynagrodzenia stałego w poprzednim roku obrotowym, dla którego dokonywane jest obliczenie wysokości wynagrodzenia zmiennego. Wynagrodzenie to nie stanowi przychodów, o których mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2016r., poz. 2032 z późn. zm.). Wynagrodzenie otrzymywane przeze Wnioskodawcę od Spółki za wykonywanie usług zarządzania nie stanowi także przychodów o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynagrodzenie to stanowi natomiast przychody o których mowa w przepisach art. 13 pkt 9 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umowa o świadczenie usług zarządzania reguluje poza tym sprawy zachowania tajemnicy Spółki i informacji poufnych, zakazu działalności konkurencyjnej oraz odprawy w przypadku rozwiązania umowy, ale po spełnieniu określonych warunków. Zgodnie z Umową w sprawach nieuregulowanych umową mają zastosowanie przepisy kodeksu Cywilnego oraz Kodeksu Spółek Handlowych, a także inne przepisy powszechnie obowiązujące. Umowa o świadczenie usług zarządzania była pierwszą umową. W okresie od 01.03.2017r. do 01.06.2017r. Wnioskodawca pełnił funkcję Wiceprezesa na podstawie powołania z dnia 28 lutego2017r. według Kodeksu Spółek Handlowych.

Czynności, które Wnioskodawca świadczy w ramach Umowy o zarządzanie nie noszą cech usług doradczych.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 27 października 2017r., znak 0111-KDIB3-1.4012.478.2017.2.WN, umieszczonej na stronie interpretacje - podatkowe. org, tutejszy Urząd uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe i pozytywnie rozstrzygnął odpowiedź na wniosek, którego treść jest identyczna jak w niniejszym wniosku.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

Czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej Umowy o świadczenie usług zarządzania, na warunkach opisanych w niniejszym wniosku, stanowią działalność, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania tych czynności powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Jeżeli wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług zarządzania powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego w VAT określonego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym czynności wykonywane na podstawie zawartej Umowy o świadczenie usług zarządzania stanowią działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania tych czynności powinno podlegać opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 113 ustawy o VAT Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017r. poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu wyżej wymienionym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 7 ust. 1 w/w ustawy definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel).

Ustawa podatku od towarów i usług definiuje świadczenie usług bardzo szeroko. Jest to bowiem każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu - odbiorcy świadczenia odnoszącego korzyść o charakterze majątkowym. Aby jednak świadczenie usług podlegało opodatkowaniem podatkiem VAT musi być wykonane przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast, art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT mówi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Dla uznania więc, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawę zawartej Umowy o świadczenie usług nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT spełnione muszą być łącznie wszystkie elementy wymienione w tym przepisie, tj. :

związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków :

wykonywania tych czynności,
wynagrodzenia,
odpowiedzialności zlecającego tych czynności wobec osób trzecich.

W przypadku analizowanej Umowy o świadczenie usług zarządzania nie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, co nie pozwala na wyłączenie wykonywanych czynności poza zakres opodatkowania VAT. Nie został bowiem spełniony warunek odpowiedzialności Zlecającego za wykonanie określonych umową czynności wobec osób trzecich. W paragrafie 7 zawartej przez Wnioskodawcę ze Spółką Umowy o świadczenie usług zarządzania dotyczącym odpowiedzialności Zarządzającego jest zapis :

" 1. Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego, określonych Umową lub obowiązującymi przepisami prawa.

2. Odpowiedzialność o której mowa w ust. 1 jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego wynikającej z tytułu pełnienia funkcji, określonej przepisami prawa, w szczególności Kodeksu Spółek Handlowych.”

Mając powyższe na uwadze, pełniąc funkcję Wiceprezesa Zarządu i wykonując czynności zawarte w Umowie o świadczenie usług zarządzania, Wnioskodawca wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a tym samym wykonywane czynności w ramach tej Umowy będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT: „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.”, oraz ust. 9: „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.” i biorąc pod uwagę fakt, iż wynagrodzenie osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania czynności określonych w Umowie o świadczenie usług zarządzania nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca uważa, że może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego wyżej artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 i 2048 oraz z 2017 r., poz. 60, 528, 648 i 859);
(uchylony);
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

(uchylony);
przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
7a. przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;
przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W myśl art. 15 ust. 3a ustawy, przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Rozstrzygnięcie kwestii, która w przedmiotowej sprawie objęta jest zakresem pierwszego w kolejności pytania – czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej Umowy o świadczenie usług zarządzania na warunkach opisanych w niniejszym wniosku, stanowią działalność, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania tych czynności powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – wymaga analizy czy w okolicznościach faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku, są spełnione przesłanki wynikające z treści art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy pozwalające na nieuznanie czynności wykonywanych przez Zarządzającego na podstawie Umowy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą.

Z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

wykonywania tych czynności,
wynagrodzenia, oraz
odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, w przypadku łącznego spełnienia ww. warunków, czynności podejmowanych przez osobę fizyczną nie uznaje się za czynności wykonywane w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej. To powoduje, iż osoba taka nie działa w tym przypadku w charakterze podatnika VAT, a zatem wykonywane czynności nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Warunek pierwszy - warunki wykonywania czynności.

Należy uznać, że co do zasady w istotę typowej umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem jest zarządzanie spółką przez osobę fizyczną (zobowiązaną do osobistego świadczenia), wpisane jest wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej tej spółki (osoba taka zarządza tą infrastrukturą, personelem, całą organizacją i jednocześnie korzysta z niej w tym celu).

Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 23 sierpnia 2012r. sygn. akt I FSK 1645/11 za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą „(...) nie będzie mogła zostać uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest z wykorzystaniem infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona (…)”.

Można wręcz mówić o pewnym zintegrowaniu zarządzającego ze spółką, co oznacza spełnienie tego warunku. Przyjęcie zgodnie z postanowieniami ustawy o wynagradzaniu stosownych rozwiązań dotyczących zapewnienia zarządzającemu w zakresie niezbędnym do wykonywania usług zarządzania urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu, itp.) oraz ewentualnie innych zasobów, którymi dysponuje spółka (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowych kart płatniczych i kredytowych, itp.) dodatkowo potwierdza charakter (przemawiający za brakiem samodzielności w rozumieniu VAT) takiego stosunku prawnego.

W tym kontekście należy zauważyć, że wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej zarządzanej spółki powoduje, że zarządzający nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma ścisły związek z tym jak kształtuje się wynagrodzenie - warunek drugi). Uznaniu, że ten warunek jest spełniony nie stoi na przeszkodzie to, że w ramach przedmiotowej umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) zarządzający dysponuje szerokim zakresem swobody w organizacji swojej pracy, wyznaczaniu celów itd.

Warunek drugi - wynagrodzenie.

Zakładając, że umowa przewiduje, że zarządzający korzysta z infrastruktury i organizacji wewnętrznej spółki (spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi jest spełniony w praktyce sprowadza się do weryfikacji czy umowa cywilnoprawna przewiduje dla zarządzającego stałe wynagrodzenie. Jeżeli umowa przewiduje stałe wynagrodzenie nie można mówić o ponoszeniu ryzyka ekonomicznego przez zarządzającego. Jednocześnie rozpatrywany warunek będzie spełniony także jeżeli wynagrodzenie oprócz stałego elementu będzie zawierać element zmienny (np. wypłacany pod warunkiem i/lub w wysokości określonej realizacją wyznaczonych celów zarządczych, które mogą dotyczyć w szczególności kondycji finansowej spółki, jej pozycji rynkowej, realizacji określonej inwestycji, strategii itd.) pod warunkiem jednak, że element stały będzie stanowił istotną wielkość i/lub część całkowitego wynagrodzenia. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2016r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016r., poz. 1202 z późn. zm.), wynagrodzenie całkowite członka organu zarządzającego składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe, określonej kwotowo, oraz części zmiennej stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy spółki, przy czym zgodnie z ust. 5 część zmienna nie może przekraczać 50%, a m.in. w spółkach publicznych 100% wynagrodzenia podstawowego zarządzającego w poprzednim roku obrotowym. Należy uznać, że takie ukształtowanie wynagrodzenia spełnia badany warunek. Podobnie przykładowo ustalenie w umowie dla zarządzającego stałego wynagrodzenia miesięcznego w wielkości adekwatnej do pozycji spółki, zakresu zadań itd. oraz rocznej premii stanowiącej określony procent wypracowanego w danym roku zysku spełni badany warunek.

Dla uznania spełnienia badanego warunku nie ma znaczenia okoliczność, że w umowie przewiduje się przykładowo (proporcjonalne) zmniejszenie wynagrodzenia z racji czasowego braku wykonywania czynności przez zarządzającego (wskutek własnej decyzji, choroby, zawieszenia w wykonywaniu funkcji, itp.). Podobnie nie ma znaczenia ewentualna okoliczność, że na podstawie umowy należne zarządzającemu wynagrodzenie obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie praw własności egzemplarza lub nośnika utworu i projektu wynalazczego oraz autorskich praw majątkowych do utworu, udzielenie wszelkich zezwoleń i upoważnień oraz korzystanie przez spółkę z projektów wynalazczych, w tym wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, projektów racjonalizatorskich, know-how, baz danych stworzonych przez zarządzającego, itp. - jeżeli w wyniku wykonywania umowy zarządzający stworzy utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych Dz. U. z 2017r., poz. 880 z późn. zm.). Ustalenie w umowie dla zarządzającego m.in. wynagrodzenia z niniejszego tytułu nie stoi na przeszkodzie spełnieniu badanego warunku.

Trzeci warunek - odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich.

Warunek będzie spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie spółki, a nie po stronie faktycznego wykonawcy (zarządzającego), co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Warunek będzie także spełniony gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności.

Bez znaczenia pozostaje w tym kontekście odpowiedzialność zarządzającego wynikająca z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, w tym w szczególności odpowiedzialność członków zarządu wynikająca z przepisów ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017r., poz. 1577).

Przykładowo, jeżeli dana umowa przewiduje, że zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków zarządzającego wynikających z umowy lub z przepisów prawa - przy czym, odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu, określonej przepisami prawa (w szczególności na mocy KSH) - niniejszy warunek nie będzie spełniony.

Należy zauważyć, że jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 lutego 2017r, sygn. akt I FSK 1014/15 „Ponoszenie ryzyka ekonomicznego nie może być utożsamiane z odpowiedzialnością menadżera za szkody wobec Spółki. Są to odrębne kwestie. Porównywanie nieograniczonej odpowiedzialności menadżera wobec Spółki ze stosunkiem pracowniczym nie wpływa na ocenę stanowiska Sądu, gdyż Sąd nie postawił tezy, że strony łączyła umowa o pracę. Stosunek ten Sąd oceniał pod kątem art. 15 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, to znaczy czy była to samodzielnie wykonywana działalność gospodarcza. Odpowiedzialność menadżera za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością ma być rozpoznawana wobec osób trzecich, nie wobec Spółki i, co tu już zostało podniesione, jej źródłem ma być stosunek zobowiązaniowy łączący menadżera ze Spółką, a nie stosunek organizacyjno-prawny członka zarządu Spółki. W tym zakresie słusznie podkreślił Sąd pierwszej instancji, że nie została ona uregulowana w kontrakcie, a zatem nie można jej domniemywać.”.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że jeżeli umowa cywilnoprawna (stosunek prawny) przewiduje odpowiedzialność zarządzającego wobec osób trzecich (za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosi on - z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu - na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, np. KSH) wskazany warunek nie jest spełniony.

Odpowiednio jeżeli dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności (a w przypadku braku jej uregulowania w umowie nie można jej domniemywać), należy uznać, ze wskazany warunek jest spełniony.

Podsumowując, jeżeli analiza danej umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy zarządzającym a spółką wykaże, że spełnione są wszystkie trzy przedstawione powyżej warunki to zarządzającego nie można uznać za podatnika VAT. Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że zarządzający występuje w charakterze podatnika VAT.

W świetle przedstawionej wyżej argumentacji na gruncie przedstawionych okoliczności sprawy świadczone przez Wnioskodawcę usługi zarządzania w ramach zawartego kontraktu menedżerskiego należy uznać za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Jak wykazano bowiem we wniosku, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wykonanie czynności w ramach umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania wobec zarówno wobec Spółki jak i osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy lub z przepisów prawa. Nie zostały zatem spełnione wszystkie warunki określone ww. przepisem art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT (wyżej wymienione).

Jak wskazano wyżej brak spełnienia któregokolwiek ze wskazanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy warunków oznacza, że zarządzający występuje w charakterze podatnika VAT. Zatem z tytułu świadczenia przedmiotowych usług zarządzania należy Wnioskodawcę uznać za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, wykonującego działalność gospodarczą.

W konsekwencji świadczone przez Wnioskodawcę usługi zarządzania podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pierwszego pytania jest prawidłowe.

Wnioskodawca powziął również wątpliwość czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa oraz poczynionych przez tutejszy organ w niniejszej interpretacji ustaleń dotyczących opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług zarządzania, stwierdzić należy, że skoro – jak wskazano we wniosku – wykonywane przez Wnioskodawcę czynności nie dotyczą usług w zakresie doradztwa i nie obejmują innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, do czasu przekroczenia limitu określonego w powołanych przepisach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie drugiego pytania jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w /…/ w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin