Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.202.2018.1.MN
z 23 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2018 r. (data wpływu 23 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu bezumownego użytkowania gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2018 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu bezumownego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Powiat jest czynnym podatnikiem VAT. Wykonuje zadania nałożone w ramach reżimu publicznoprawnego oraz na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147 ze zm.), z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest Starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Wynajmowany grunt oznaczony w ewidencji gruntów jako działka 3537/3, wpisanej do księgi wieczystej nr xxx jest własnością Skarbu Państwa, który został przekazany Komendzie Wojewódzkiej Policji w R. w trwały zarząd. Policja grunty te dzierżawiła osobom fizycznym na podstawie zawartych umów dzierżawy gruntu. Komenda Wojewódzka Policji pismem z dnia 9 maja 2017 r. zwróciła się z prośbą o wydanie decyzji o wygaśnięciu trwałego zarządu sprawowanego na nieruchomości położonej w L, oznaczonej w operacie ewidencji gruntów jako działka nr 3537/3 o powierzchni 0,1441 ha. Na wygaszenie trwałego zarządu wyraził zgodę Wojewoda.

Nieruchomość, stanowiąca działkę nr 3537/3 o pow. 0,1441 ha, zabudowana jest murowanym budynkiem garażowym o pow. użytkowej 93,70 m2 w którym mieszczą się cztery stanowiska garażowe. Ponadto powierzchnia około 300 m2 nieruchomości gruntowej była przedmiotem dzierżaw z przeznaczeniem na garaż typu „blaszak” – 18 umów zawartych z osobami fizycznymi, które wygasły z dniem 30 czerwca 2017 r.

Z dniem 17 sierpnia 2017 r. został spisany protokół zdawczo-odbiorczy na okoliczność przekazania zabudowanej nieruchomości położonej w L., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka 3537/3, wpisanej do księgi wieczystej nr xxx na rzecz Skarbu Państwa.

Powiat był zainteresowany nabyciem nieruchomości Skarbu Państwa w związku z tym wystąpił z pisemną prośbą do Wojewody o wyrażenie zgody na darowiznę nieruchomości – uzyskał decyzję odmowną.

Między Skarbem Państwa, a osobami fizycznymi nie została zawarta żadna umowa pisemna i nie były wystawiane faktury VAT za okres od 17 sierpnia 2017 r. – do chwili obecnej mimo, że osoby te nadal użytkują te grunty. W miesiącu marcu Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę chce zawrzeć z osobami fizycznymi pisemną umowę dzierżawy gruntu, w której obciąży ich opłatami za użytkowanie gruntu pod garaże w okresie od 17 sierpnia 2017 r. do końca lutego 2018 r. oraz za bieżący miesiąc na podstawie wystawionej faktury w miesiącu marcu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w VAT w przypadku użytkowania gruntu bez żadnej umowy czy z chwilą wystawienia faktury w bieżącym terminie, czy w poszczególnych miesiącach, kiedy miało miejsce bezumowne korzystanie z gruntu, co spowodowałoby konieczność korekt deklaracji podatkowych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstanie zgodnie z powołanym art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT z chwilą wystawienia faktury, nie później niż z chwilą upływu terminu płatności. Natomiast art. 19a ust. 7 ustawy stanowi, że w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności. Stosownie do art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Kwestię powstania obowiązku podatkowego, co do zasady reguluje art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Jednakże należy zauważyć, że w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu:

1. dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
   
2. świadczenia usług:
   
   • telekomunikacyjnych,
     
   • wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
     
   • najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
     
   • ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
     
   • stałej obsługi prawnej i biurowej,
     
   • dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego

- z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.

Natomiast art. 19a ust. 7 ustawy o VAT stanowi, że w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

W przedmiotowej sprawie Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę nie wystawiła dotychczas faktury za okres bezumownego użytkowania gruntu. Wnioskodawca chce zawrzeć z osobami fizycznymi pisemną umowę dzierżawy gruntu, w której obciąży ich opłatami za użytkowanie gruntu pod garaże w okresie od 17 sierpnia 2017 r. do końca lutego 2018 r. oraz za bieżący miesiąc na podstawie wystawionej faktury w miesiącu marcu.

Właściwe wskazanie momentu powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Należy jednak wskazać, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności bezumownego użytkowania gruntu, należy wskazać, że w analizowanym przypadku strony łączy dorozumiany stosunek zobowiązaniowy o charakterze umowy najmu, dzierżawy lub usług o podobnym charakterze.

W związku z powyższym w opisanej sytuacji obowiązek podatkowy należy rozpoznać stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, w momencie wystawienia faktury. W sytuacji, gdy Wnioskodawca nie wystawi faktury lub wystawi ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 7 ustawy o VAT powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury, określonych w art. 106i ust. 3 ustawy o VAT, tj. nie później niż z upływem terminów płatności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.