Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP13.8221.73.2018.GMT
z 7 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 23 czerwca 2017 r. Nr 0112-KDIL3-3.4010.2.2017.2.KP, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 19 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19 maja 2017 r. wpłynął do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 2 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca został utworzony z dniem 3 lutego 20xx r. na podstawie art. 22b ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. z 2015 r. poz. 2170, z późn. zm.), dalej zwaną Ustawą, i jest osobą prawną działającą na podstawie w/w Ustawy, ustawy z dnia 16 września 1982 r. prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2016 r. poz. 21, z późn. zm.), dalej zwaną u.p.s., ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128, z późn. zm.) w odpowiednim zakresie oraz Statutu i Umowy Systemu. Zarząd Wnioskodawcy prowadzi sprawy Wnioskodawcy i reprezentuje Wnioskodawcę. Zgodnie z art. 35 § 1 u.p.s. organami spółdzielni są:

1. walne zgromadzenie;
2. rada nadzorcza, zwana dalej „radą”;
3. zarząd;
4. w spółdzielniach, w których walne zgromadzenie jest zastąpione przez zebranie przedstawicieli – zebrania grup członkowskich (art. 59 u.p.s.).
   
   

Postanowienia odnoszące się do Rady Nadzorczej pełniącej funkcje organu nadzorującego System zostały również określone w art. 22e ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 pkt 2 Ustawy.

Z kolei art. 22f ust. 4 Ustawy wskazuje, iż szczegółowy zakres i sposób działania organów Systemu, w tym tryb zwoływania posiedzeń oraz sposób i warunki podejmowania uchwał, czas trwania ich kadencji, liczbę oraz zasady powoływania i odwoływania członków organów oraz zakres ich niezbędnych kwalifikacji określa Umowa Systemu, w sposób analogiczny jak to wynika z przepisu art. 35 § 5 u.p.s., który również określa, że tryb zwoływania posiedzeń organów, o których mowa w § 1 pkt 2-4 i § 3, oraz sposób i warunki podejmowania uchwał przez te organy określa statut lub przewidziane w nim regulaminy tych organów. Rada Nadzorcza Wnioskodawcy sprawuje stałą kontrolę i nadzór nad działalnością Wnioskodawcy, co wynika wprost z art. 44 u.p.s. i art. 22f ust. 1 Ustawy. Ponadto wskazać należy, iż Banki założyciele Wnioskodawcy bądź Banki, które przystąpiły do Wnioskodawcy po jej utworzeniu – są jednocześnie Bankami zrzeszonymi w Grupie Bankowej na podstawie Umowy Zrzeszenia zawartej z Bankiem Zrzeszającym. Na mocy postanowień Umowy Zrzeszenia członkowie Rady Nadzorczej Wnioskodawcy uczestniczą w obradach Zgromadzenia Prezesów, co wynika wprost z § 11 ust. 2 tejże Umowy.

Zgromadzenie Założycieli Systemu, działając na podstawie § 19 pkt 16 Statutu, podjęło Uchwałę z dnia 23 listopada 20xx roku, do której załącznikiem była „Polityka wynagradzania członków Rady Nadzorczej przyznając członkom Rady Nadzorczej wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji i wykonywanych obowiązków. Ponadto w Spółdzielni obowiązuje „Procedura organizacji i rozliczania podróży służbowych w Wnioskodawcy”, w której określono również zasady zwrotu kosztów członkom Rady Nadzorczej związanych z udziałem w posiedzeniach Rady Nadzorczej, Walnego Zgromadzenia Wnioskodawcy, Zgromadzenia Prezesów. Wnioskodawca wyjaśnia, iż zwrot kosztów przejazdu na posiedzenia Rady Nadzorczej odbywa się do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 167, z późn. zm.) w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Zwrot ten przysługuje wszystkim członkom Rady Nadzorczej Wnioskodawcy dojeżdżającym na posiedzenia Rady z miejscowości położonych poza siedzibą Wnioskodawcy, które zazwyczaj odbywają się w siedzibie Wnioskodawcy. Analogicznie zwrot ten odbywa się w przypadku udziału członków Rady w posiedzeniach Walnego Zgromadzenia Wnioskodawcy oraz Zgromadzenia Prezesów.

Wnioskodawca wskazuje, że należności stanowiące zwrot kosztów dojazdu przysługujące członkowi Rady Nadzorczej stanowią przychód członka Rady Nadzorczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

W zaistniałym opisanym wyżej stanie faktycznym Wnioskodawca ponosi stałe koszty wynikające ze zwrotu kosztów dojazdu przysługujących członkom Rady Nadzorczej na posiedzenia Rady Nadzorczej, Walnego Zgromadzenia Spółdzielni oraz Zgromadzenia Prezesów.

Wnioskodawca powzięła wątpliwość, czy koszty związane z funkcjonowaniem Rady Nadzorczej mogą być zaliczone do kosztów prowadzonej działalności, jako koszty stanowiące również składnik wynagrodzenia członków Rady Nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji w Radzie.

W aktualnej sytuacji Wnioskodawca nie zalicza tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże z uwagi na fakt, iż Rada Nadzorcza jest organem kolegialnym sprawującym funkcję organu nadzoru wobec Wnioskodawcy, podejmuje decyzje kolegialnie, a posiedzenia Rady Nadzorczej odbywają się cyklicznie w ciągu danego roku – przynajmniej 6 razy w roku i udział członków Rady Nadzorczej jest obowiązkiem każdego z członków Rady, to czy wobec tej sytuacji wydatki te nie są konieczne i uzasadnione i stanowią de facto element wynagrodzenia Rady Nadzorczej.

W piśmie z dnia 2 czerwca 2017 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca kolejny raz wskazał, że aktualnie nie zalicza wydatków na rzecz osób wchodzących w skład Rady Nadzorczej do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że koszty związane z funkcjonowaniem Rady Nadzorczej wynikające z kosztów na pokrycie dojazdów na posiedzenia Rady Nadzorczej, posiedzenia Walnego Zgromadzenia Wnioskodawcy oraz Zgromadzenia Prezesów stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy?

Powyższa treść pytania wynika z pisma z dnia 2 czerwca 2017 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 zd. pierwsze Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 38a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa, że wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego Wnioskodawca powziął uzasadnioną wątpliwość, czy do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wydatki poniesione na rzecz członków Rady Nadzorczej z tytułu zwrotu kosztów dojazdu na posiedzenia Rady Nadzorczej, posiedzenia Walnego Zgromadzenia oraz posiedzenia Zgromadzenia Prezesów, skoro do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zalicza wynagrodzenia wypłacane członkom Rady Nadzorczej z tytułu pełnionych funkcji w Radzie Nadzorczej, a koszty związane z dojazdem członków Rady Nadzorczej na posiedzenia ww. organów stanowią wydatek konieczny w związku z udziałem w posiedzeniach ww. organów, do udziału w których członek Rady Nadzorczej jest zobligowany na podstawie przepisów prawa – Ustawy, u.p.s., Ustawy prawo bankowe oraz na podstawie Statutu Wnioskodawcy i Umowy Systemu.

Wnioskodawca podnosi, że za koszty uzyskania przychodów należy więc uznać wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, których celem jest osiągniecie przychodów oraz zabezpieczenie bądź zachowanie danego źródła przychodów. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez nią wydatki, które są związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, stanowią koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź ich poniesienie ma na celu zachowanie lub zabezpieczenie określonego źródła przychodów, a nie zostały enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca podnosi, iż zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie, jak i judykaturze, tak np.: NSA w postanowieniu z dnia 17 sierpnia 2010 r. (sygn. II FSK 577/09) stwierdził, iż „Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą jeśli są one racjonalnie uzasadnione (...) każdy wydatek, poza wskazanymi w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu (...) kosztami uzyskania przychodów, są koszty związane z funkcjonowaniem podatnika i koszty organizacyjne, mimo że wydatki tego rodzaju nie zmierzają bezpośrednio do uzyskania przychodu”. Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej (sygn. 1PPB5/423-161/11-5/RS) zauważa, iż „Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu”.

Wnioskodawca wypłaca członkom Rady Nadzorczej należności z tytułu kosztów dojazdu w wysokości określonej limitem przepisów określonych w ww. rozporządzeniu w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Biorąc pod uwagę kompetencje i zadania Rady Nadzorczej wynikające z przepisów prawa oraz statutu Wnioskodawcy, w omawianym przypadku możemy mówić nie tylko o zachowaniu czy zabezpieczeniu źródła przychodów, ale także o faktycznym osiąganiu tych przychodów w sposób pośredni. Zdaniem Wnioskodawcy wprowadzona przez ustawodawcę kolegialna koncepcja Rady Nadzorczej implikuje na gruncie u.p.d.o.p. konieczność rozróżnienia między kosztami ponoszonymi na ten organ, a kosztami osobowymi, ponoszonymi na jej poszczególnych członków. W ocenie Wnioskodawcy opisane w pkt I stanu faktycznego wydatki są ściśle związane z organizacją i funkcjonowaniem kolegialnego organu Wnioskodawcy, jakim jest Rada Nadzorcza, a ich poniesienie jest warunkiem niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania tegoż organu, należy stwierdzić, że tego rodzaju wydatki nie mieszczą się w zakresie wspomnianego art. 16 ust. 1 pkt 38a u.p.d.o.p.

Zgromadzenie w jednym miejscu i czasie osób tworzących Radę Nadzorczą, m.in. poprzez poniesienie ww. wydatków, bez których bieżąca działalność tego obligatoryjnego dla Wnioskodawcy organu, nie byłaby możliwa, jest obowiązkiem Wnioskodawcy nałożonym na nią przez ustawodawcę. Zwrot ten przysługuje wszystkim członkom Rady Nadzorczej Wnioskodawcy dojeżdżającym na posiedzenia Rady z miejscowości położonych poza siedzibą Wnioskodawcy. Analogicznie przedstawia się sytuacja w przypadku konieczności udziału Rady Nadzorczej w posiedzeniach Walnego Zgromadzenia Członków Wnioskodawcy, na których Rada Nadzorcza zobligowana jest do przedstawienia sprawozdania ze swojej działalności i przedstawienia wniosków co do przyjęcia sprawozdania Zarządu z działalności Wnioskodawcy, sprawozdania finansowego, podziału zysku i udzielenia Zarządowi absolutorium. Także udział Rady Nadzorczej w posiedzeniach Zgromadzenia Prezesów wynika wprost z zapisów § 11 ust. 2 Umowy Zrzeszenia, która wiąże każdego z członków Wnioskodawcy – warunkiem bycia Uczestnikiem Systemu jest zawarcie umowy zrzeszenia z Bankiem Zrzeszającym (ust. 1 pkt 6) załącznika nr 1 do Umowy Systemu.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał w dniu 23 czerwca 2017 r. interpretację indywidualną nr 0112-KDIL3-3.4010.2.2017.2.KP, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Według Dyrektora KIS, w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie zwracane koszty przejazdu członkom Rady Nadzorczej na posiedzenia tej Rady, Walne Zgromadzenie Wnioskodawcy oraz Zgromadzenia Prezesów nie mają charakteru wydatków osobowych, gdyż wiążą się tylko i wyłącznie z prawidłowym funkcjonowaniem i organizacją Organu Wnioskodawcy, a ich poniesienie jest niezbędne do prawidłowego jego funkcjonowania.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o CIT”, w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zmienianej interpretacji, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W orzecznictwie sądowym utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodu należy uważać takie wydatki, których poniesienie przez podatnika było spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu (lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła) i które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. akt II FSK 234/08 oraz uchwała NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10 i uchwała NSA z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt II FPS 2/12).

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że wydatki wymienione w tym przepisie z mocy ustawy podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od tego, czy dany wydatek miał lub mógł mieć wpływ na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Tak skonstruowany przepis pozwala sformułować tezę, że kosztami uzyskania przychodu będą tylko wypłacone wynagrodzenia, a wszelkie inne świadczenia na rzecz członków rady nadzorczej nie mogą być kosztami uzyskania przychodów. Chodzi tutaj o wynagrodzenia, których wypłacanie przewidują przepisy prawa. W celu zrekonstruowania normy prawnej wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT niezbędne jest zatem odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 108, z późn. zm.), zwanej dalej „Kodeksem pracy”.

Zgodnie z art. 78 § 1 Kodeksu pracy wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy ich wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy. Jednocześnie, stosownie do art. 78 § 2 i art. 77¹ oraz art. 77² § 1 Kodeksu pracy układ zbiorowy pracy lub regulamin wynagradzania mogą określać inne świadczenia związane z pracą. Do takich świadczeń zalicza się m.in. premie, odprawy, nagrody jubileuszowe, dodatki stażowe, dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych czy w warunkach szkodliwych dla zdrowia, jak również zwrot kosztów podróży służbowych. Wyraźnie zatem przepisy Kodeksu pracy rozróżniają wynagrodzenie i inne świadczenia związane z pracą. Do tych ostatnich należy zwrot kosztów podróży służbowych, który z tego tytułu nie może być składnikiem wynagrodzenia za pracę (por. wyrok NSA z dnia 17 listopada 2005 r., sygn. akt FSK 2503/04).

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę, Zgromadzenie Założycieli Wnioskodawcy, działając na podstawie § 19 pkt 16 Statutu, podjęło Uchwałę z dnia 23 listopada 20xx roku, do której załącznikiem była „Polityka wynagradzania członków Rady Nadzorczej Wnioskodawcy” przyznająca członkom Rady Nadzorczej wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji i wykonywanych obowiązków. Ponadto w Wnioskodawcy obowiązuje „Procedura organizacji i rozliczania podróży służbowych w Wnioskodawcy”, w której określono również zasady zwrotu kosztów członkom Rady Nadzorczej związanych z udziałem w posiedzeniach Rady Nadzorczej, Walnego Zgromadzenia Wnioskodawcy, Zgromadzenia Prezesów. Spółdzielnia wyjaśnia, iż zwrot kosztów przejazdu na posiedzenia Rady Nadzorczej odbywa się do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 167 z późn. zm.) w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Zwrot ten przysługuje wszystkim członkom Rady Nadzorczej Wnioskodawcy dojeżdżającym na posiedzenia Rady z miejscowości położonych poza siedzibą Wnioskodawcy, które zazwyczaj odbywają się w siedzibie Wnioskodawcy. Analogicznie zwrot ten odbywa się w przypadku udziału członków Rady w posiedzeniach Walnego Zgromadzenia Wnioskodawcy oraz Zgromadzenia Prezesów.

Wnioskodawca wskazuje również, że należności stanowiące zwrot kosztów dojazdu przysługujące członkowi Rady Nadzorczej stanowią przychód członka Rady Nadzorczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

Odnosząc się do opisanego zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że wynagrodzenie z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółdzielni oraz zwrot kosztów dojazdu na posiedzenia rady nadzorczej stanowią odrębne świadczenia na rzecz członków rady nadzorczej, przy czym ta odrębność wynika nie tylko z przepisów Kodeksu pracy, ale również z wewnętrznych aktów prawnych Wnioskodawcy. Tymczasem zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone jedynie wynagrodzenia członków rady nadzorczej, z wyłączeniem innych wydatków o charakterze osobowym, tj. stanowiących przysporzenie majątkowe osób będących członkami rady nadzorczej (por. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 25 października 2013 r. sygn. IPTPB3/423-277/13-5/GG).

Wobec powyższego nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki stanowiące zwrot kosztów dojazdu członków rady nadzorczej na posiedzenia rady podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Z uwagi na powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W konsekwencji należało z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.