INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2011r. (data wpływu 18 maja 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi związanej z zakwaterowaniem opiekuna hospitalizowanego dziecka w oddziale dziecięcym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi związanej z zakwaterowaniem opiekuna hospitalizowanego dziecka w oddziale dziecięcym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej jest podatnikiem podatku VAT. Zgodnie ze statutem świadczy usługi medyczne w zakresie ochrony zdrowia. W ramach swej działalności Wnioskodawca wykonuje również usługi niemedyczne polegające na zakwaterowaniu rodzica wraz z hospitalizowanym dzieckiem w oddziale dziecięcym. Zgodnie z Regulaminem Porządkowym Wnioskodawcy zatwierdzonym uchwałą, decyzję o przyjęciu opiekuna podejmuje lekarz dyżurny. Osoba przyjęta do opieki otrzymuje łóżko w sali, w której przebywa jego podopieczny.

Za ww. usługę SP ZOZ pobiera opłatę rekompensująca koszty zakwaterowania opiekuna. Do 31 grudnia 2010 roku opłaty te były opodatkowane stawką 7% - wg załącznika nr 3 ustawy o podatku VAT jako PKWiU 55.23. Obecnie, po zmianie ustawy VAT od 1 stycznia 2011r. Wnioskodawca zakwalifikował ww. usługi do grupowania PKWiU 55.90.19 - pozostałe usługi zawiązane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane - objęte 8% stawką podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo postępuje stosując 8% stawkę podatku VAT od 1 stycznia 2011 roku czy też powinien stosować zwolnienie z podatku VAT odniesieniu do usługi związanej z zakwaterowaniem opiekuna hospitalizowanego dziecka w oddziale dziecięcym...

Zdaniem Wnioskodawcy, bardzo ważnym elementem wpływającym na proces leczenia dziecka w oddziale jest całodobowy pobyt rodzica przy dziecku w czasie hospitalizacji. Pobyt ten zapewnia, dziecku objętemu opieką szpitalną lepszy komfort psychiczny a w związku z tym obecność opiekuna przy chorym dziecku służy celom terapeutycznym.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że pomimo, iż od 1 stycznia 2011 roku Zespół stosując grupowanie PKWiU opodatkowywuje opłatę za pobyt opiekuna wraz z dzieckiem w oddziale 8% stawką VAT, to ww. usługa na mocy art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy VAT jako usługa ściśle związana z opieką medyczną powinna korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU).

Z dniem 1 stycznia 2011r. ustawodawca odstąpił od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, tym samym opisuje się poszczególne czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter oraz okoliczności wykonania.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej.

Stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, pojęcia używane do określenia zwolnień, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej dostawy towarów lub usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE zwolnieniu od podatku VAT podlegają tylko świadczenia, które mają bezpośrednio na celu diagnozę, opiekę lub terapię. W przypadku jedynie hipotetycznego związku świadczenia ze wskazanymi celami, zwolnienie nie przysługuje.

Jeżeli podstawowym celem danego świadczenia nie są diagnoza, opieka, bądź leczenie chorób lub zaburzeń zdrowia (tj. świadczeniu nie przyświeca cel terapeutyczny), świadczenie takie nie podlega zwolnieniu z VAT. Takie stanowisko były prezentowane przez TS UE w licznych orzeczeniach (wyrok z 20 listopada 2003r. w sprawie Peter d’Ambrumenil C-307/01; wyrok z 20 listopada 2003r. w sprawie Margarete Unterpertinger, C-212/01; wyrok z 10 września 2002r. w sprawie Kügle, C-141/00).

Pomocnym w zrozumieniu charakteru zwolnienia od podatku VAT usług w zakresie ochrony zdrowia, jest bogate orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, który przykładowo w orzeczeniu C-394/04 i 395/04 Diagnostiko Therapeftiko Kentro Athinon-Ygeia AE a Ypourgos Oikonomikon (pkt 29), stwierdził, iż świadczenie usług, które mogą poprawić komfort i samopoczucie pacjentów, jak i dostawy dla osób towarzyszących pacjentowi, co do zasady nie są transakcjami zwolnionymi od podatku VAT, blisko związanymi z leczeniem szpitalnym i opieką. Inaczej może być tylko wówczas, gdy usługi te są bezwzględnie konieczne do osiągnięcia celów terapeutycznych, którym służą usługi opieki szpitalnej i medycznej, w ramach której są one świadczone.

Świadczone przez szpital usługi polegające na dostarczaniu przez tę instytucję łóżek i posiłków osobom towarzyszącym pacjentom, powinny być zwolnione od podatku VAT, w przypadku gdy zostanie ustalone, że są one niezbędne do leczenia osoby hospitalizowanej.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej jest podatnikiem podatku VAT. Zgodnie ze statutem świadczy usługi medyczne w zakresie ochrony zdrowia. W ramach swej działalności Wnioskodawca wykonuje również usługi niemedyczne polegające na zakwaterowaniu rodzica wraz z hospitalizowanym dzieckiem w oddziale dziecięcym. Zgodnie z Regulaminem Porządkowym Wnioskodawcy zatwierdzonym uchwałą, decyzję o przyjęciu opiekuna podejmuje lekarz dyżurny. Osoba przyjęta do opieki otrzymuje łóżko w sali, w której przebywa jego podopieczny.

Ponadto w treści wniosku Wnioskodawca wskazał, że bardzo ważnym elementem wpływającym na proces leczenia dziecka w oddziale jest całodobowy pobyt rodzica przy dziecku w czasie hospitalizacji. Pobyt ten zapewnia, dziecku objętemu opieką szpitalną lepszy komfort psychiczny a w związku z tym obecność opiekuna przy chorym dziecku służy celom terapeutycznym.

Powyższe wskazuje, iż Wnioskodawca wypełnił przesłankę o charakterze podmiotowym uprawniającą do zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy – jest zakładem opieki zdrowotnej. Spełniona została również przesłanka o charakterze przedmiotowym wynikającą z powyższego przepisu. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi zakwaterowania rodziców dzieci leczonych w szpitalu, są usługami ściśle związanymi z usługami w zakresie opieki medycznej, pod warunkiem, że są bezwzględnie konieczne do osiągnięcia celu terapeutycznego. Usługa ta ma zatem zapewnić dziecku objętemu opieką szpitalną lepszy komfort psychiczny podczas leczenia.

Reasumując, należy się zgodzić z Wnioskodawcą, że usługi zakwaterowania rodziców dzieci leczonych w szpitalu, wykonywane przez Wnioskodawcę (zakład opieki zdrowotnej), korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - obecność opiekuna przy chorym dziecku służy celom terapeutycznym.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że w związku z faktem, iż wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczy zaistniałego stanu faktycznego niniejszą interpretację wydano w oparciu o przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2011r.

Wskazać należy, iż od dnia 1 lipca 2011r., na mocy ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654) w art. 43 ust. 1

• pkt 18 otrzymał brzmienie: „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze”.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo zaznacza się, że w zakresie pozostałych kwestii objętych wnioskiem wydane zostaną odrębne interpretacje indywidualne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.