Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.165.2018.2.AGR
z 26 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 18 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wykazania w PIT-R zwróconej diety przez radnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wykazania w PIT-R zwróconej diety przez radnego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 9 kwietnia 2018 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.165.2018.1.AGR, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 9 kwietnia 2018 r., skutecznie doręczono w dniu 11 kwietnia 2018 r., natomiast w dniu 18 kwietnia 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Czy dieta, której radny (Wnioskodawca) zrzekł się (pisemnie został poinformowany o tym wykonawca uchwał Rady Miejskiej – burmistrz), a którą sukcesywnie płatnik przesyłał na konto Wnioskodawcy (wbrew jego woli), i była ona zwracana, jako nienależnie naliczona, niezwłocznie Urzędowi Miasta i Gminy, nie później niż w terminie 4 dni od daty wpływu pieniędzy na rachunek Wnioskodawcy, stanowi jego przychód i powinna być wykazana w PIT-R za rok 2017 r., pomimo że wspomniana dieta nadal znajduje się w budżecie gminy? Wnioskodawca zrzekł się diety w okresie od 27 lutego 2017 r. do 26 lutego 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dieta stanowi przychód Wnioskodawcy i musi być wykazana w PIT-R?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie respektuje się jego praw. Uprawnienie, wg którego zgodnie z obowiązującym prawem, jako radny Wnioskodawca ma prawo do pobierania diety oznacza, że może z tego prawa skorzystać, albo nie tzn. że w zależności od treści tego uprawnienia może żądać od innych osób lub podmiotów określonego zachowania lub co najmniej poszanowania przysługującego Wnioskodawcy prawa. Do istoty uprawnienia należy również to, że Wnioskodawca może prawem jemu przysługującym, dowolnie rozporządzać, czyli może decydować, czy z niego skorzysta, czy też nie. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że może w ogóle z przysługującego jemu uprawnienia zrezygnować.

Przenosząc te uwagi na grunt uprawnienia radnego do otrzymywania diet, Wnioskodawca wskazuje, że żaden przepis prawa nie nakłada na Wnioskodawcę, jako radnego obowiązku pobierania diet. Jest to prawo, a nie przymus. To zaś prowadzi do wniosku, że radny nie ma obowiązku pobierania diet, może zatem ich się zrzec. Dlatego też Wnioskodawca złożył stosowne pismo do organu odpowiedzialnego za wykonanie uchwały w sprawie wypłaty diet radnych, w którym wyraźnie oświadczył wolę o rezygnacji tj. zrzeczeniu się prawa do diety. Wobec takiego stanu rzeczy pieniądze z tego tytułu nie powinny być Wnioskodawcy wypłacane i pozostać w budżecie gminy jako niewykorzystane.

Dietę, którą nienależnie przysyłano Wnioskodawcy na konto bankowe przez Urząd Miasta i Gminy, sukcesywnie Wnioskodawca odsyłał i odsyła na konto gminne. Oznacza to, że nadal są w budżecie gminnym. Co w opinii Wnioskodawcy znaczy, iż nie powinny być wykazywane w PIT-R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy zostały określone źródła przychodów. W pkt 2 tego artykułu wymieniona została działalność wykonywana osobiście.

Na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przy obliczaniu zaliczki należy zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości wynikającej z art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jednakże na mocy art. 21 ust. 1 pkt 17 cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2 280 zł (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r.).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.) wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 3 000 zł.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, który jest radnym zrzekł się diety (pisemnie został poinformowany o tym wykonawca uchwał Rady Miejskiej – burmistrz), jednak wbrew jego woli płatnik sukcesywnie przesyłał dietę na jego konto. Dieta była niezwłocznie zwracana Urzędowi Miasta i Gminy, jako nienależnie naliczona, nie później niż w terminie 4 dni od daty wpływu pieniędzy na rachunek Wnioskodawcy. Wnioskodawca zrzekł się diety w okresie od 27 lutego 2017 r. do 26 lutego 2018 r.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 45b pkt 1 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 listopada 2015 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1998, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią § 1 pkt 3 lit. c) ww. rozporządzenia został określony wzór informacji o wypłaconych podatnikowi kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich (PIT-R), będący załącznikiem nr 10 do rozporządzenia.

W objaśnieniach zawartych w formularzu PIT-R zostało stwierdzone m.in.:

• w części D w kolumnie b – płatnik wykazuje ogólną kwotę wypłat dokonanych należności w danym miesiącu, z uwzględnieniem kwot wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b) i pkt 17 ustawy (pkt 1 ppkt 1),
• w kolumnie d – płatnik wykazuje kwoty diet oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, wypłacone osobom pełniącym obowiązki społeczne i obywatelskie, wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy (pkt 1 ppkt 3).
  
  

Zatem z brzmienia pkt 1 ppkt 1 objaśnień jednoznacznie wynika, iż płatnik jest zobowiązany wykazać ogólną kwotę wypłat – z uwzględnieniem kwot wolnych od podatku, tj. m.in. diet określonych w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w miesiącu, w którym dokonano wypłaty.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że w informacji PIT-R za 2017 r. płatnik obowiązany był uwzględnić wszystkie wypłacone (postawione do dyspozycji) w tym roku Wnioskodawcy diety, niezależnie od dokonanych przez Wnioskodawcę ich zwrotów na konto Urzędu Miasta i Gminy. Zgodnie bowiem z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód Wnioskodawcy z tytułu diet powstaje w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczy jedynie przepisów prawa podatkowego. Definicja przepisów prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W jej świetle, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Niniejsza interpretacja dotyczy zatem wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego. Nie rozstrzyga zaś kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych. Zatem tut. Organ nie odniósł się kwestii możliwości zrzeczenia się diety przez radnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.