Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.55.2018.1.AD
z 27 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 marca 2018 r. (data wpływu – 30 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny nieruchomości (działki rolnej) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn m.in. w zakresie skutków podatkowych darowizny nieruchomości (działki rolnej).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie umowy dzierżawy z 1 września 2017 r. Wnioskodawca (posiadający obywatelstwo polskie) dzierżawi nieruchomości rolne o łącznej powierzchni 20,481 ha. Z umowy dzierżawy wynika, że dzierżawione grunty są przeznaczone na cele rolnicze – pod uprawy rolne. Umowa dzierżawy została zawarta na 10 lat. Bez zgody wydzierżawiającego dzierżawca nie może zmienić przeznaczenia przedmiotu dzierżawy. W czasie obowiązywania umowy dzierżawca jest uprawniony do pobierania unijnych dopłat do gruntów ornych stanowiących przedmiot dzierżawy. Obowiązek opłacania podatku rolnego spoczywa na wydzierżawiającym.

W dniu 19 grudnia 2017 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. wydał dla Wnioskodawcy decyzję o przyznaniu pomocy finansowej z zastrzeżeniem dopełnienia warunków. Jednym z warunków jest nabycie lub wejście w posiadanie gospodarstwa, którego rozwoju dotyczy biznesplan. Ponadto Wnioskodawca jest zobowiązany do rozpoczęcia jako kierujący prowadzenia działalności rolniczej w takim gospodarstwie. Wnioskodawca jest także zobowiązany do prowadzenia jako kierujący działalności rolniczej w tym gospodarstwie co najmniej do dnia upływu 5 lat od daty wypłaty pierwszej raty pomocy. W przypadku niespełnienia tych oraz innych warunków, wynikających z wyżej wymienionej decyzji, pomoc nie jest wypłacana lub podlega zwrotowi w całości lub części.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wraz z wujostwem (wujek, rodzony brat matki Wnioskodawcy – druga grupa podatkowa; ciotka, żona wujka – trzecia grapa podatkowa) planują zawarcie umowy darowizny. W wyniku zawartej umowy wujostwo daruje Wnioskodawcy zabudowaną działkę gruntu o nr ewidencyjnym 39/1 o powierzchni 6,8155 ha i wartości 425.400,00 zł. Wartość tej nieruchomości została ustalona w operacie szacunkowym z 19 marca 2018 r. na dzień 15 marca 2018 r. Działka ta zabudowana jest dwoma budynkami: gospodarczym murowanym (wybudowanym w 1992 r.) oraz drewnianym budynkiem stodoły (pochodzącym z 1950 r.), zniszczonym po pożarze z przeznaczeniem do rozbiórki. Na wartość działki składają się: wartość budynków, wycenionych na 20.000,00 zł oraz wartość gruntu wycenionego na 405.400,00 zł.

Zaświadczenie wydane przez Wójta gminy G. z 15 marca 2018 r. stwierdza, że działka nr 39/1, zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, znajduje się na gruntach o przeznaczeniu rolnym a istniejące siedlisko jest przeznaczone na cele zabudowy zagrodowej. Ponadto z wypisu z rejestru gruntów z 10 stycznia 2018 r. wynika, że w skład powierzchni 6,8155 ha działki nr 39/1 wchodzą nieużytki o powierzchni 0,0292 ha. Nieużytki stanowią więc 0,428% powierzchni działki nr 39/1, co odpowiada wartości 1.735,11 zł. Pozostałe grunty o powierzchni 6,7863 ha stanowią grunty rolne zabudowane i grunty orne. Wartość gruntów rolnych wynosi zatem 403.664,89 zł. Działka nr 39/1 stanowi obecnie wspólność ustawową wujostwa. Od tego gruntu opłacany jest podatek rolny.

Do tej pory nie miała miejsca między stronami żadna czynność objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Do tej pory Wnioskodawca nie korzystał również z pomocy de minimis.

Po nabyciu od wujostwa wyżej wymienionej działki, Wnioskodawca będzie prowadził powiększone gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 5 lat od dnia tego nabycia. W wyniku planowanej czynności posiadane przez Wnioskodawcę gospodarstwo rolne (na mocy umowy dzierżawy) zostanie powiększone z 20,481 ha do 27,2673 ha. Powierzchnia gospodarstwa rolnego powstałego w wyniku powiększenia będzie więc nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha.

Strony przewidują, że umowa darowizny zostanie zawarta w dniu, w którym znany średni kurs euro będzie na takim poziomie, że podatek od spadków i darowizn, który byłby podatkiem do zapłaty, nie przekroczy kwoty 15.000,00 EUR. Spełniony zostanie więc również warunek pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy nabycie od wujostwa, w drodze umowy darowizny, własności ww. działki rolnej o powierzchni 6,7863 ha, będzie zwolnione od podatku od spadków i darowizn zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn? Pytanie nie dotyczy znajdujących się na działce budynków gospodarczych, ani nieużytków, od których zostanie uiszczony podatek od spadków i darowizn, pobrany przez płatnika – notariusza.

Zdaniem Wnioskodawcy, do opisanego zdarzenia przyszłego znajdzie zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż wszystkie warunki zwolnienia zostaną spełnione.

Uzasadniając swoje stanowisko, Wnioskodawca przywołał treść art. 1, art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku rolnym oraz art. 1 ust. 1 pkt 2, art. 4 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, art. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 7 ust. 1, art. 9 ust. 1 pkt 2, pkt 3 i ust. 2, art. 14 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 pkt 2 i pkt 3, art. 15 ust. 1 i art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że jak stanowi art. 3 ust. 2-5 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym, całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 15.000 EUR w okresie trzech lat podatkowych. Łączna kwota pomocy de minimis przyznanej w okresie trzech lat podatkowych przez państwo członkowskie przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie może przekroczyć górnego limitu krajowego określonego w załączniku. Pomoc de minimis uznaje się za przyznaną w dniu, w którym przedsiębiorstwo uzyskuje prawo otrzymania takiej pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym, niezależnie od terminu wypłacenia pomocy de minimis temu przedsiębiorstwu. Pułap określony w ust. 2 oraz górny limit krajowy, o którym mowa w ust. 3 stosuje się bez względu na formę i ceł pomocy de minimis, a także bez względu na to, czy pomoc przyznana przez państwo członkowskie jest w całości lub częściowo finansowana z zasobów Unii. Okres trzech lat podatkowych ustała się przez odniesienie do lat obrotowych stosowanych przez przedsiębiorstwo w danym państwie członkowskim

Wnioskodawca zauważył, że zgodnie z załącznikiem do przywołanego rozporządzenia Komisji – „Maksymalne łączne kwoty pomocy de minimis przyznanej przez poszczególne państwa członkowskie przedsiębiorstwom z sektora produkcji rolnej, o której mowa w art. 3 ust. 3” – maksymalna kwota pomocy de mimnis przypadająca na Polskę to 225.700.000 EUR.

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. z 2018 r., poz. 362), wartość pomocy publicznej jest wyrażana w kwocie pieniężnej, po przeliczeniu jej w sposób pozwalający na ustalenie kwoty, jaką otrzymałby beneficjent pomocy, gdyby została ona udzielona w formie dotacji. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach, biorąc pod uwagę w szczególności konieczność zapewnienia porównywalności wartości pomocy udzielanej w różnych formach. Równowartość pomocy w euro ustala się według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu udzielenia pomocy.

Jak stanowi art. 2 pkt 11 lit. c) ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, ilekroć w ustawie jest mowa o: dniu udzielenia pomocy – należy przez to rozumieć dzień, w którym podmiot ubiegający się o pomoc publiczną nabył prawo do otrzymania tej pomocy, a w przypadku gdy udzielenie pomocy w formie ulgi podatkowej następuje na podstawie aktu normatywnego, bez wymogu wydania decyzji: dzień faktycznego przysporzenia korzyści finansowych – w przypadku braku obowiązku złożenia deklaracji albo innego dokumentu określającego wartość pomocy – chyba, że przepisy odrębne stanowią inaczej.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z treścią § 2 pkt 1 i § 4 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz.U. z 2018 r., poz. 461), ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: EDB (ekwiwalent dotacji brutto) — należy przez to rozumieć kwotę pomocy, którą otrzymałby beneficjent pomocy lub podmiot ubiegający się o pomoc, gdyby uzyskał pomoc w formie dotacji, bez uwzględnienia opodatkowania podatkiem dochodowym wyrażoną z dokładnością dwóch miejsc po przecinku. EDB, z zastrzeżeniem § 5 i 8, ustala się następująco: dla ulgi podatkowej – jest równy; w przypadku zwolnienia podatkowego – kwocie zwolnienia podatkowego.

Z okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przywołanych przepisów wynika, że Wnioskodawca (posiadający obywatelstwo polskie) jest posiadaczem gospodarstwa rolnego, na podstawie umowy dzierżawy o powierzchni 20,481 ha. W wyniku przyszłej umowy darowizny otrzyma od wuja i ciotki zabudowaną działkę gruntu o powierzchni 6,8155 ha i wartości 425.400.00 zł, w której skład wchodzą budynki gospodarcze o wartości 20.000,00 zł, nieużytki o powierzchni 0,0292 ha i wartości 1.735,11 zł oraz grunty rolne zabudowane i grunty orne o powierzchni 6,7863 ha i wartości 403.664,89 zł. Zarówno posiadane już grunty na mocy umowy dzierżawy oraz grunt o powierzchni 6,7863 ha będący przedmiotem planowanej umowy darowizny spełniają definicję gospodarstwa rolnego zawartej w ustawie o podatku rolnym. Definicję tę będzie spełniało także gospodarstwo utworzone w wyniku planowanego powiększenia. Powierzchnia gospodarstwa rolnego powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha. Wnioskodawca będzie prowadził powiększone gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 5 lat od dnia tego nabycia. Strony przewidują, że umowa darowizny zostanie zawarta w dniu, w którym znany średni kurs euro będzie na takim poziomie, że podatek od spadków i darowizn, który byłby podatkiem do zapłaty, nie przekroczy kwoty 15 000,00 EUR. Podatek ten będzie stanowił sumę podatku wyliczonego dla II i III grupy podatkowej od kwot 201.832,00 zł (wartość przypadająca na każdego z darczyńców bez wartości budynków i nieużytków), z uwzględnieniem kwot wolnych, przewidzianych dla tych grup podatkowych. Da to łączną kwotę podatku od spadków i darowizn w wysokości 60.678,00 zł (od nabywców zaliczonych do II grupy podatkowej: 22.525,00 zł od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej: 38.153,00 zł). Przy średnim kursie euro z dnia zawarcia umowy darowizny na poziomie np.: 4,2242 zł będzie to 14 364,38 EUR. Kwota zobowiązania podatkowego będzie się zatem mieściła w limicie indywidualnym oraz krajowym pomocy de minimis w rolnictwie.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca uważa, że nabycie przez niego wyżej wymienionej działki rolnej o powierzchni 6.7863 ha będzie korzystało ze zwolnienia z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż wszystkie warunki przewidziane w tym przepisie zostaną spełnione.

Ze względu na zakres niniejszej interpretacji przywołano tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do skutków podatkowych darowizny nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska – zgodnie z wola Wnioskodawcy – wyłącznie w zakresie skutków podatkowych darowizny nieruchomości (działki rolnej o pow. 6,7863 ha) z pominięciem znajdujących się na ww. działce budynków gospodarczych oraz nieużytków. W pozostałym zakresie wniosku, tj. objętym pytaniem nr 2, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r., poz. 644), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 tejże ustawy, obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

W myśl art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 cyt. ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 7.276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej oraz przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Na podstawie art. 14 ust. 1 powyższej ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Art. 14 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Natomiast z art. 4 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy wynika, że zwalnia się od podatku nabycie własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku nabycia zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Definicja gospodarstwa rolnego, dla celów prawa podatkowego, została zamieszczona w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1892). Zgodnie z jej brzmieniem, za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

W świetle analizowanej powyżej definicji art. 1 ustawy o podatku rolnym, gospodarstwo rolne stanowią wyłącznie grunty sklasyfikowane jako użytki rolne.

Z analizy art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że warunkiem do zastosowania zwolnienia jest m.in. aby:

• przedmiotem nabycia jest własność (współwłasność) gruntów stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym,
• w wyniku nabycia powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha,
• gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia, a ponadto
• kwota zobowiązania (podatku) mieści się w limicie indywidualnym i krajowym pomocy de minimis w rolnictwie.
  
  

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (posiadający obywatelstwo polskie) dzierżawi nieruchomości rolne o łącznej powierzchni 20,481 ha. Z umowy dzierżawy wynika, że dzierżawione grunty są przeznaczone na cele rolnicze – pod uprawy rolne. Umowa dzierżawy została zawarta na 10 lat. Bez zgody wydzierżawiającego dzierżawca nie może zmienić przeznaczenia przedmiotu dzierżawy. W czasie obowiązywania umowy dzierżawca jest uprawniony do pobierania unijnych dopłat do gruntów ornych stanowiących przedmiot dzierżawy.

Wnioskodawca wraz z wujostwem (wujek, brat matki Wnioskodawcy – druga grupa podatkowa; ciotka, żona wujka – trzecia grupa podatkowa) planują zawarcie umowy darowizny. W wyniku zawartej umowy wujostwo daruje Wnioskodawcy zabudowaną działkę gruntu o nr ewidencyjnym 39/1 o powierzchni 6,8155 ha i wartości 425.400,00 zł. Działka ta zabudowana jest dwoma budynkami: gospodarczym murowanym oraz drewnianym budynkiem stodoły, zniszczonym po pożarze z przeznaczeniem do rozbiórki. Na wartość działki składają się: wartość budynków, wycenionych na 20.000,00 zł oraz wartość gruntu wycenionego na 405.400,00 zł.

Z wypisu z rejestru gruntów z 10 stycznia 2018 r. wynika, że w skład powierzchni 6,8155 ha działki nr 39/1 wchodzą nieużytki o powierzchni 0,0292 ha. Nieużytki stanowią więc 0,428% powierzchni działki nr 39/1, co odpowiada wartości 1.735,11 zł. Pozostałe grunty o powierzchni 6,7863 ha stanowią grunty rolne zabudowane i grunty orne. Wartość gruntów rolnych wynosi zatem 403.664,89 zł. Działka nr 39/1 stanowi obecnie wspólność ustawową wujostwa. Od tego gruntu opłacany jest podatek rolny. Do tej pory nie miała miejsca między stronami żadna czynność objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Podkreślenia wymaga, że w myśl art. 4 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, nabywca, aby skorzystać ze zwolnienia musi być na dzień nabycia właścicielem (współwłaścicielem) użytków rolnych lub gospodarstwa rolnego, albo muszą być one w jego posiadaniu, żeby mógł zostać spełniony warunek utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego. Utworzenie lub powiększenie gospodarstwa rolnego w rozumieniu ww. przepisów nie jest uzależnione od posiadania określonego tytułu prawnego do gruntów, do których są przyłączane grunty nabywane.

Stosownie do art. 336 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.), posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Zatem podatnik, który jest dzierżawcą gospodarstwa rolnego o pow. 20,481 ha, nabywający własność gruntów rolnych o pow. 6,7863 ha – spełnia warunek przedmiotowego zwolnienia, aby utworzone lub powstałe w wyniku powiększenia gospodarstwo rolne miało powierzchnię nie mniejszą niż 11 ha i nie większą niż 300 ha.

Z treści wniosku wynika również, że po nabyciu od wujostwa wyżej wymienionej działki Wnioskodawca będzie prowadził powiększone gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 5 lat od dnia tego nabycia. W wyniku planowanej czynności posiadane przez Wnioskodawcę gospodarstwo rolne (na mocy umowy dzierżawy) zostanie powiększone z 20,481 ha do 27,2673 ha. Powierzchnia gospodarstwa rolnego powstałego w wyniku powiększenia będzie więc nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha.

Do tej pory Wnioskodawca nie korzystał również z pomocy de minimis.

Strony przewidują, że umowa darowizny zostanie zawarta w dniu, w którym znany średni kurs euro będzie na takim poziomie, że podatek od spadków i darowizn, który byłby podatkiem do zapłaty, nie przekroczy kwoty 15.000,00 EUR. Spełniony zostanie więc również warunek pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym.

W wyniku analizy przywołanych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro wraz z nabyciem na własność przez Wnioskodawcę przedmiotowych gruntów, Wnioskodawca powiększy prowadzone przez siebie na gruntach dzierżawionych gospodarstwo rolne, którego powierzchnia przekroczy 11 ha oraz będzie mniejsza od 300 ha, a – jak wskazuje Wnioskodawca – gospodarstwo to będzie prowadzone przez okres dłuższy niż 5 lat, w sytuacji, gdy kwota zobowiązania (podatku) będzie się mieściła w limicie indywidualnym oraz krajowym pomocy de minimis w rolnictwie, to nabycie przez Wnioskodawcę gruntów rolnych o powierzchni 6,7863 ha (bez nieużytków) będzie korzystało ze zwolnienia z art. 4 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.