Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.85.2018.1.IL
z 16 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 16 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2016 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 marca 2016 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 10 lat Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, a następnie znacznym stopniu niepełnosprawności (symbol 04-O). Orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym zostało wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w 2004 r., natomiast o niepełnosprawności w stopniu znacznym, na stałe w dniu 22 września 2015 r. Niepełnosprawność Wnioskodawczyni polega m.in. na ograniczonym polu widzenia (widzenie lunetowe) i bardzo słabym widzeniu w słabym oświetleniu. Wnioskodawczyni mieszka wraz z mężem, czwórką dzieci i teściową w domu jednorodzinnym. W przypadku nieobecności męża (wyjazdu służbowego, obowiązków rodzinnych) Wnioskodawczyni była jedyną osobą, która była w stanie obsługiwać kotłownię, ponieważ teściowa ze względu na stan zdrowia i wiek nie podejmuje już tych prac. Ze względu na wadę wzroku i ograniczone pole widzenia przygotowanie paliwa stałego (węgiel, drewno), rozpalanie kotła i utrzymanie odpowiedniej temperatury było dla Wnioskodawczyni bardzo uciążliwe. Poza tym nie zawsze Wnioskodawczyni miała pewność, czy w czasie rozpalania lub dokładania paliwa do kotła nie wyleciały z niego żarzące się kawałki drewna czy węgla, które mogłoby być przyczyną pożaru. Obsługa kotła, poza trudnościami związanymi ze wzrokiem łączyła się więc również z obawą o bezpieczeństwo swoje i rodziny. W drugiej połowie 2017 r. mając na uwadze, ograniczenia związane ze wzrokiem Wnioskodawczyni przeprowadziła modernizację kotłowni, którą wyposażyła w nowoczesny gazowy kocioł kondensacyjny. Przed modernizacją kotłownia położona była około 1,5,mponiżej poziomu podłogi pozostałej części budynku, jej wysokość wynosiła 4 m. Było to pomieszczenie stosunkowo ciemne, do którego prowadziły strome wąskie stopnie. W związku z tym, obsługa kotła węglowego była dla Wnioskodawczyni sama w sobie uciążliwa i dodatkowo utrudniona z uwagi na ciemne pomieszczenie i strome schody. Po modernizacji poziom podłogi kotłowni został podniesiony i wyrównany do poziomu pozostałych pomieszczeń (bez progu). Podniesienie poziomu kotłowni sprawiło, że zarówno oświetlenie naturalne jak i sztuczne stało się bardziej efektywne. Podłoga została wykonana z antypoślizgowych płytek. Całość modernizacji oprócz poprzednio wymienionych zalet (bezobsługowe ogrzewanie w jasnym i łatwo dostępnym pomieszczeniu) sprawiła, że ewentualna kontrola czy zmiana ustawień parametrów pracy kotła gazowego stała się dla Wnioskodawczyni bardziej bezpieczna i mniej uciążliwa. Wydatki na ww. modernizację zostały sfinansowane z własnych środków (Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnego typu dofinansowania) i potwierdzone fakturą z dnia 19 grudnia 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poniesione koszty na modernizację kotłowni i wymianę kotła gazowego ułatwiające funkcjonowanie Wnioskodawczyni jako osoby niepełnosprawnej mogą zostać odliczone od dochodu w myśl przepisów ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawczyni po modernizacji kotłowni i zamontowaniu kondensacyjnego kotła gazowego, jego obsługa stała się właściwie bezobsługowa. Wnioskodawczyni nie musi martwić się o szereg spraw, które związane były z obsługą kotła na paliwo stałe (bezpieczna temperatura, odpowiednio przygotowane paliwo). Według Wnioskodawczyni wydatki, które zostały przez nią poniesione na ww. modernizację w znacznym stopniu ułatwiły jej funkcjonowanie w domu, szczególnie w okresie zimowym, ale nie tylko. W okresie letnim, za pomocą tego kotła będzie podgrzewana woda. Wnioskodawczyni uważa, że poniesione przez nią wydatki kwalifikują się do odliczenia w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
      
      
      
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      

Z treści wniosku wynika, że od 10 lat Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, a następnie znacznym stopniu niepełnosprawności (symbol 04-O). Orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym zostało wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w 2004 r., natomiast o niepełnosprawności w stopniu znacznym, na stałe w dniu 22 września 2015 r. Niepełnosprawność Wnioskodawczyni polega m.in. na ograniczonym polu widzenia (widzenie lunetowe) i bardzo słabym widzeniu w słabym oświetleniu. Wnioskodawczyni mieszka wraz z mężem, czwórką dzieci i teściową w domu jednorodzinnym. W przypadku nieobecności męża (wyjazdu służbowego, obowiązków rodzinnych) Wnioskodawczyni była jedyną osobą, która była w stanie obsługiwać kotłownię, ponieważ teściowa ze względu na stan zdrowia i wiek nie podejmuje już tych prac. Ze względu na wadę wzroku i ograniczone pole widzenia przygotowanie paliwa stałego (węgiel, drewno), rozpalanie kotła i utrzymanie odpowiedniej temperatury było dla Wnioskodawczyni bardzo uciążliwe. Poza tym nie zawsze Wnioskodawczyni miała pewność, czy w czasie rozpalania lub dokładania paliwa do kotła nie wyleciały z niego żarzące się kawałki drewna czy węgla, które mogłoby być przyczyną pożaru. Obsługa kotła, poza trudnościami związanymi ze wzrokiem łączyła się więc również z obawą o bezpieczeństwo swoje i rodziny. W drugiej połowie 2017 r. mając na uwadze, ograniczenia związane ze wzrokiem Wnioskodawczyni przeprowadziła modernizację kotłowni, którą wyposażyła w nowoczesny gazowy kocioł kondensacyjny. Przed modernizacją kotłownia położona była około 1,5,m poniżej poziomu podłogi pozostałej części budynku, jej wysokość wynosiła 4 m. Było to pomieszczenie stosunkowo ciemne, do którego prowadziły strome wąskie stopnie. W związku z tym, obsługa kotła węglowego była dla Wnioskodawczyni sama w sobie uciążliwa i dodatkowo utrudniona z uwagi na ciemne pomieszczenie i strome schody. Po modernizacji poziom podłogi kotłowni został podniesiony i wyrównany do poziomu pozostałych pomieszczeń (bez progu). Podniesienie poziomu kotłowni sprawiło, że zarówno oświetlenie naturalne jak i sztuczne stało się bardziej efektywne. Podłoga została wykonana z antypoślizgowych płytek. Całość modernizacji oprócz poprzednio wymienionych zalet (bezobsługowe ogrzewanie w jasnym i łatwo dostępnym pomieszczeniu) sprawiła, że ewentualna kontrola czy zmiana ustawień parametrów pracy kotła gazowego stała się dla Wnioskodawczyni bardziej bezpieczna i mniej uciążliwa. Wydatki na ww. modernizację zostały sfinansowane z własnych środków (Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnego typu dofinansowania) i potwierdzone fakturą z dnia 19 grudnia 2017 r.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na modernizację kotłowni i zamontowanie kondensacyjnego kotła gazowego podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, iż w myśl art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zatem należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja" i wyposażenie". Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja" to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie "adaptacja" rozumieć należy więc jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie rozpatrywanej sprawy wydatki poniesione na modernizację kotłowni i zamontowanie kondensacyjnego kotła gazowego tj. wymianę tradycyjnego kotła węglowego na kocioł gazowy, wyrównanie poziomów podłogi (kotłownia-pozostałe pomieszczenia budynku), położenie antypoślizgowych płytek stanowią wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni, jako osoby niepełnosprawnej w stopniu znacznym, której niepełnosprawność polega m.in. na ograniczonym polu widzenia (widzenie lunetowe) i bardzo słabym widzeniu w słabym oświetleniu, tym bardziej że obsługa poprzedniego kotła na paliwo stałe tj. przygotowanie paliwa stałego (węgiel, drewno), rozpalanie kotła i utrzymanie odpowiedniej temperatury ze względu na wadę wzroku - ograniczone pole widzenia było dla Wnioskodawczyni bardzo uciążliwe. Natomiast modernizacja kotłowni przyczyniła się, do bezobsługowego ogrzewania, w jasnym i łatwo dostępnym pomieszczeniu, a ewentualna kontrola czy zmiana ustawień parametrów pracy kotła gazowego stała się dla Wnioskodawczyni bardziej bezpieczna i mniej uciążliwa.

Zatem wydatki związane z modernizacją kotłowni i zamontowaniem kondensacyjnego kotła gazowego tj. wymianę tradycyjnego kotła węglowego na kocioł gazowy, wyrównanie poziomów podłogi (kotłownia-pozostałe pomieszczenia budynku), położenie antypoślizgowych płytek można uznać za wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostały spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Wydatki te podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2017, w którym zostały poniesione.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (opisane zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.