Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.169.2018.1.APO
z 13 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. m.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 13 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy do podstawy kalkulacji kosztów kwalifikowanych opisanych w art. 18d ustawy CIT, można włączyć wydatki na nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy do podstawy kalkulacji kosztów kwalifikowanych opisanych w art. 18d ustawy CIT, można włączyć wydatki na nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka”) jest producentem lodów, który posiada jedną z najnowocześniejszych fabryk lodów na świecie, wyspecjalizowaną w produkcji marek własnych. Wnioskodawca jest wiarygodnym i rzetelnym partnerem biznesowym charakteryzującym się korzystaniem z najwyższych standardów produkcyjnych, zaawansowanej technologii, dbałości o środowisko oraz posiadającym kompetentnych i wykwalifikowanych pracowników. W celu utrzymania wysokiej satysfakcji klientów oraz jakości oferowanych produktów, Wnioskodawca stale ulepsza wytwarzane przez niego produkty. Wnioskodawca jest wyspecjalizowanym producentem marek własnych. Zastosowanie w procesie produkcji zaawansowanych technologii i parku maszynowego pozwala Wnioskodawcy na wyprodukowanie każdego rodzaju lodów. Wnioskodawca wyspecjalizował się w produkcji marek własnych. Ostatnie lata przyniosły dynamiczny rozwój marki X, zdobywającej uznanie konsumentów dzięki znakomitemu stosunkowi jakości do ceny oraz nowatorskim opakowaniom. W portfolio firmy Wnioskodawca posiada także takie marki jak: A (lody familijne sektora premium z sosami) oraz J i B. Dodatkowo, Wnioskodawca dba o to, by na każdym opakowaniu produktów umieszczone były żywieniowo-fizjologiczne parametry produktu, informujące o jego właściwościach odżywczych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca poszukuje nowych rozwiązań, w tym m.in. poprzez prowadzenie działalności w zakresie badań i rozwoju. Wnioskodawca posiada rozbudowaną strukturę odpowiadającą za prowadzenie działań w powyższym zakresie.

Wnioskodawca współpracuje w zakresie prac badawczo-rozwojowych z Instytutem (…), który jest instytutem badawczym, działającym na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz.U. z 2010 r. Nr 96, poz. 618, z późn. zm.). Od tej instytucji Wnioskodawca kupuje badania, analizy, ekspertyzy w różnych dziedzinach i o różnym stopniu zaawansowania.

Wnioskodawca w zakresie prac badawczo-rozwojowych korzysta również z pomocy podmiotów niebędących podmiotami posiadającymi status instytutu badawczego działającego na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych. Jednym z takich podmiotów jest S sp. z o.o.

Wnioskodawca prowadzi prace badawczo-rozwojowe w zakresie możliwości zastosowania dostępnych materiałów i surowców w nowy innowacyjny sposób, który znacznie poprawia właściwości fizykochemiczne w porównaniu z podobnymi produktami produkowanymi przez firmy konkurencyjne (wprowadzanie nowych smaków - produktów, składu chemicznego, wprowadzanie nowych procesów produkcji, co wpływa na wiele różnych aspektów jak np. termin ważności, ograniczenie ilości cukru itp.). Wnioskodawca posiada dział Badań i Rozwoju, który jest w stanie zaprojektować każdy rodzaj lodów - lody na patyku, rożki, lody familijne o dowolnej gramaturze, rolady, kubki, sandwicze oraz lody gastronomiczne w kuwetach (dalej zwane „Lodami” lub „Produktami”). W związku z powyższym Wnioskodawca w ramach swoich struktur wyodrębnił organizacyjnie m.in. laboratorium zakładowe, którego zadaniem jest prowadzenie prac badawczo-rozwojowych.

Każdy z pracowników przydzielony do wykonywania prac badawczo-rozwojowych w opisie stanowiska pracy (karty stanowiskowe) ma wpisane m.in. zadania związane stricte z wykonywaniem tego rodzaju prac. U każdego z nich w części IV kart stanowiskowych, który dotyczy określenia „zakresu obowiązków”, przy określeniu jego „roli” oraz „zakresu obowiązków wynikających ze specyfiki stanowiska pracy” widnieją zapisy dotyczące prac badawczo-rozwojowych (wspomaganie i realizowanie procesów w dziale Badań i Rozwoju).

Wnioskodawca prowadzi również ewidencję godzin pracy prowadzoną dla każdego z pracowników, na podstawie której można wskazać ile w danym miesiącu dany pracownik poświęcił godzin na prace badawczo-rozwojowe.

Wnioskodawca dba o rozwój wiedzy pracowników przydzielonych do laboratorium, dlatego wysyła ich na seminaria i szkolenia oraz nabywa literaturę fachową związaną z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową (m.in. korzystanie z wydawnictw i serwisu Foodlex dostarczającego na bieżąco informacji z zakresu aktualnych wymagań prawa żywnościowego).

Opisana powyżej działalność Wnioskodawcy nie sprowadza się jedynie do wprowadzania nowych Produktów, lecz również do ulepszania i modyfikowania Lodów już istniejących, tak aby swoimi właściwościami nie odbiegały od produktów sprzedawanych przez firmy konkurencyjne.

Prace Badawczo-Rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę można określić posługując się następującym schematem:

1. zdobywanie i poszerzanie wiedzy z zakresu technologii i produkcji lodów, wyjazdy na szkolenia, seminaria, konferencje branżowe,
   
2. poszukiwanie nowych surowców i opakowań (przegląd rynku, wyjazdy na targi, kontakt z dostawcą, wyspecyfikowanie potrzeb, ściągnięcie próby, ocena surowca, audyt nowych dostawców, ściągnięcie surowca w ilości potrzebnej na próbę technologiczną i w kolejnym etapie ilości potrzebnej do przeprowadzenia próby produkcyjnej),
   
3. poszukiwanie nowych dostawców obecnie używanych surowców i opakowań (przegląd rynku, wyjazdy na targi, kontakty z dostawcą, wyspecyfikowanie potrzeb, ściągnięcie próby, ocena surowca, audyt nowych dostawców, ściągnięcie surowca w ilości potrzebnej na próbę technologiczną i w kolejnym etapie ilości potrzebnej do przeprowadzenia próby produkcyjnej),
   
4. poszukiwanie zamienników obecnie używanych surowców w celu opracowania produktów np. o niższej zawartości cukru, obniżonej zawartości nasyconych kwasów tłuszczowych, obniżonej kaloryczności (przegląd rynku, wyjazdy na targi, seminaria, konferencje, kontakt z dostawcą, wyspecyfikowanie potrzeb, ściągnięcie próby, ocena surowca, audyt nowych dostawców, ściągnięcie surowca w ilości potrzebnej na próbę technologiczną i w kolejnym etapie ilości potrzebnej do przeprowadzenia próby produkcyjnej),
   
5. ulepszanie i modernizacja receptur już istniejących,
   
6. opracowywanie receptur nowych produktów,
   
7. przeprowadzanie prób technologicznych na linii pilotażowej lub jeśli to konieczne na linii produkcyjnej, mające na celu otrzymanie prototypu nowego produktu,
   
8. przygotowanie specyfikacji i kalkulacji nowego produktu,
   
9. przeprowadzenie badań nowego produktu w tym organoleptyczne, fizykochemiczne, mikrobiologiczne,
   
10. przesłanie prototypu do oceny przez klienta,
    
11. modernizacja istniejących urządzeń lub zakup nowych umożliwiające wprowadzenie nowych produktów (seria pilotażowa),
    
12. opracowanie etykiety nowego produktu, wykonanie tłumaczeń na określone języki, ocena zgodności produktu i etykiety z obowiązującymi przepisami prawnymi,
    
13. przeprowadzanie prób produkcyjnych mające na celu sprawdzenie nowych rozwiązań w skali przemysłowej.
    
    
    
    
    
    

Należy zauważyć, że pewna część projektów badawczo-rozwojowych prowadzona przez Wnioskodawcę może zostać przerwana przed ich zakończeniem. Jest to wynikiem natrafienia na problemy natury naukowo-technicznej dyskwalifikujące dane projekty z dalszego etapu badań bądź wdrożenia.

Wszyscy pracownicy Wnioskodawcy wykonują prace na podstawie umowy o pracę w ramach wyżej opisanych działań badawczo-rozwojowych. Pracownicy, którzy są zatrudniani w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej również:

1. uczestniczą w szkoleniach i konferencjach mających na celu podniesienie ich umiejętności w zakresie prowadzonych prac,
2. wyjeżdżają na delegacje i wizyty studyjne do zakładów produkcyjnych, uczelni i innych laboratoriów,
3. wykonują prace administracyjne mające na celu np. ewidencjonowanie swojej pracy, rozliczenie wyjazdów służbowych, pisanie sprawozdań z działalności badawczej lub rozwojowej, obliczanie wskaźników oceniających innowacyjność opracowywanych projektów itp.
   
   

W związku z powyższym, Wnioskodawca ponosi koszty uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach, wizytach studyjnych (w tym w razie zaistnienia takiej potrzeby koszty dojazdu na szkolenia, konferencje i wizyty studyjne, koszty noclegów i wyżywienia).

Poza kosztami związanymi z zatrudnieniem pracowników w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy, dużą część kosztów działalności badawczo-rozwojowej stanowią:

1. koszty zakupu materiałów i surowców niezbędnych do wyprodukowania serii pilotażowych bądź produkcji testowej;
2. nabywanie ekspertyz, opinii, usług doradczych oraz usług równorzędnych, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, oraz
3. dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.
   
   

Wnioskodawcza oświadcza, że:

1. nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
2. w związku z wprowadzeniem od 1 stycznia 2016 r. nowej regulacji w zakresie ulgi podatkowej na działalność badawczo-rozwojową oraz z jej nowelizacją z 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca zamierza skorzystać z tej ulgi w związku z prowadzoną przez siebie działalnością badawczo-rozwojową,
3. prace badawczo-rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę są wykonywane jedynie w wyodrębnionym laboratorium zakładowym,
4. w prowadzonej ewidencji rachunkowej na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., zwanej dalej: „ustawą CIT”), wyodrębnił i będzie w dalszym ciągu wyodrębniał koszty związane z działalnością badawczo-rozwojową.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy do podstawy kalkulacji kosztów kwalifikowanych opisanych w art. 18d ustawy CIT, można włączyć wydatki na nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową? (pytanie oznaczone nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy CIT, za koszt kwalifikowany uznaje się koszty nabycia materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Przepisy ustawy CIT, nie zawierają definicji „materiałów” ani „surowców”. Zdaniem Wnioskodawcy, wskazówką w zakresie wykładni tego pojęcia mogą być definicje zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, materiały podstawowe i pomocnicze, zgodnie z treścią. Według rozporządzenia, poprzez materiały podstawowe należy rozumieć materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi. Materiałami pomocniczymi są zaś materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.

W toku prac badawczo-rozwojowych Lodów, Wnioskodawca ponosi koszty zakupu zarówno materiałów podstawowych (np. orzechy, woda, cukier i substancje pomocnicze, materiały opakowaniowe) jak i materiałów pomocniczych (np. szkło laboratoryjne, stemple, kolumienki SPE, wymienialne elementy maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prac badawczo-rozwojowych nad Produktem). Według Wnioskodawcy, wszystkie powyższe koszty należy uznać za koszty materiałów i surowców w rozumieniu ustawy CIT, a co za tym idzie, za koszty kwalifikowane. Powyżej zaprezentowane stanowisko zostało potwierdzone w szczególności w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 maja 2017 r. znak: 0111-KDIB1-3.4010.12.2017.2.IZ.

Na powyższą konstatacje wpływa również fakt, że konstrukcja art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy CIT, pozwala na zaliczenie do kosztów kwalifikowanych, kosztów wszelkich materiałów i surowców (kosztów uzyskania przychodu) niezbędnych do wytworzenia prototypu bądź serii pilotażowej, a zatem także surowców i materiałów zużywanych do wytworzenia prototypu bądź serii pilotażowej nawet, jeżeli zostaną one później sprzedane klientowi docelowemu. Skoro bez tych materiałów i surowców niemożliwe byłoby zrealizowanie projektu to należy uznać, że zachodzi bezpośredni związek tych materiałów i surowców z działalnością badawczo-rozwojową. Zatem, bez tych materiałów i surowców za niemożliwe należałoby uznać zrealizowanie projektu (z uwagi na brak odpowiednich matryc, stanowisk, narzędzi lub oprzyrządowania potrzebnego do stworzenia prototypów). Tym samym należy uznać, że zachodzi bezpośredni związek tych materiałów i surowców z wykonywaniem działalności badawczo-rozwojowej. Wytworzenie nowych technologicznie Produktów wymaga bowiem również zastosowania nowych, odpowiednio dostosowanych stanowisk, matryc, narzędzi i oprzyrządowania, niedostępnych na rynku, wobec czego Wnioskodawca musi je opracować i stworzyć samodzielnie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Zdaniem Wnioskodawcy, konstrukcja powyżej przytoczonego przepisu pozwala na zaliczenie do kosztów kwalifikowanych, kosztów wszelkich materiałów i surowców (kosztów uzyskania przychodu) niezbędnych do wytworzenia prototypu bądź serii pilotażowej, a zatem także surowców i materiałów zużywanych do wytworzenia narzędzi lub oprzyrządowania, jeżeli bez wyżej opisanych elementów niemożliwe będzie wytworzenie prototypu bądź serii pilotażowej. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 stycznia 2016 r. znak: 2461-IBPB-1-3.4510.865.2016.2.TS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „updop”).

Art. 15 ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop).

W myśl art. 9 ust. 1b updop, podatnicy prowadzący działalność badawczo - rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

W art. 18d ust. 5 updop, ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 18d ust. 6 updop, podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia.

Zgodnie z art. 18d ust. 7 updop, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej- 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a,
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5,
3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Natomiast, w myśl art. 18d ust. 8 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 9 ust. 1b updop, zgodnie z którym podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
   
2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updop,
   
3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 i 3 updop;
   
4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu updop,
   
5. podatnik, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, odliczał jedynie koszty kwalifikowane, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia,
   
6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
   
7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
   
8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop,
   
9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
   
   

Ponadto, zasadnym jest odwołanie się do definicji słownikowej wyrazu „materiały”, a także wyrazu „surowiec”. Tym samym wskazać należy, że według „Słownika języka polskiego PWN pod red. W. Doroszewskiego” (http://sjp.pwn.pl), poprzez słowo „materiały” należy rozumieć: „to, z czego się wytwarza lub z czego się składają albo powstają jakieś rzeczy lub obiekty”, „tkaninę lub dzianinę” bądź „zbiór wiadomości i danych z jakiejś dziedziny” lub „zbiór przedmiotów używanych przy wykonywaniu jakiejś pracy”. Natomiast, poprzez definicję wyrazu „surowiec” należy rozumieć „materiał naturalny pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służący do wytwarzania jakichś produktów lub energii” bądź „wydarzenia lub czyjeś przeżycia, refleksje będące podstawą dzieła literackiego, filmowego itp.”

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest producentem lodów, który posiada jedną z najnowocześniejszych fabryk lodów na świecie, wyspecjalizowaną w produkcji marek własnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi prace w zakresie możliwości zastosowania dostępnych materiałów i surowców w nowy innowacyjny sposób, który znacznie poprawia właściwości fizykochemiczne w porównaniu z podobnymi produktami produkowanymi przez firmy konkurencyjne (wprowadzanie nowych smaków - produktów, składu chemicznego, wprowadzanie nowych procesów produkcji, co wpływa na wiele różnych aspektów jak np. termin ważności, ograniczenie ilości cukru itp.). Wnioskodawca posiada dział Badań i Rozwoju, który jest w stanie zaprojektować każdy rodzaj lodów - lody na patyku, rożki, lody familijne o dowolnej gramaturze, rolady, kubki, sandwicze oraz lody gastronomiczne w kuwetach. Dużą część kosztów działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy stanowią m.in. koszty zakupu materiałów i surowców niezbędnych do wyprodukowania serii pilotażowych bądź produkcji testowej. Z wniosku wynika, że są to zarówno koszty materiałów podstawowych (np. orzechy, woda, cukier i substancje pomocnicze, materiały opakowaniowe) jak i materiałów pomocniczych (np. szkło laboratoryjne, stemple, kolumienki SPE, wymienialne elementy maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prac badawczo-rozwojowych nad Produktem). Bez użycia wymienionych materiałów i surowców niemożliwym byłoby zrealizowanie projektu przez Wnioskodawcę.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, że zaliczeniu do kosztów kwalifikowanych na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, podlegają ponoszone przez Wnioskodawcę koszty nabycia materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, w tym surowców i materiałów zużywanych do wytworzenia prototypu bądź serii pilotażowej, wówczas, gdy przedmiotowe materiały i surowce spełnią wyżej omówione kryteria.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 oraz 5-7 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.