Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.102.2018.2.BK
z 12 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lutego 2018 r. (który w tym samym dniu wpłynął do Organu za pośrednictwem platformy e-PUAP), uzupełnionym 30 marca oraz 6 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z upływem daty ważności bonu i nieprzedstawieniem go do wykupu przez Akceptanta oraz sposobu ustalenia wysokości uzyskanego z ww. tytułu przychodu podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z upływem daty ważności bonu i nieprzedstawieniem go do wykupu przez Akceptanta oraz sposobu ustalenia wysokości uzyskanego z ww. tytułu przychodu podatkowego.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 marca 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.40.2018.1.BK, 0111-KDIB1-1.4010.101.2018.1.BK, 0111-KDIB1-1.4010.102.2017.1.BK, 0111-KDIB3-1.4012.67.2018.2.ICZ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 30 marca oraz 6 kwietnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Sp. z o.o. (zwaną dalej Spółką), zajmuje się dystrybucją bonów towarowych o nominałach 100 zł, 50 zł oraz 20 zł. Bony oferowane przez Wnioskodawcę sprzedawane są podmiotom (zwanym dalej Nabywcami), które następnie przekazywane są pracownikom (zwanym dalej Pracownikami) w ramach świadczeń socjalnych lub premii motywacyjnych. Bony mogą być realizowane w sklepach, punktach usługowych (zwanych dalej Akceptantami), które posiadają podpisaną umowę ze Spółką na wykup bonów. Dystrybucja bonów odbywa się wg następującego schematu:

Proces 1:

NAZWA: Wystawienie i przekazanie bonów Nabywcy.

MIEJSCE: występuje w Spółce.

OPIS: Nabywca nabywa od Spółki bony na łączną kwotę X i przelewa kwotę X na rachunek bankowy Spółki. Potwierdzeniem transakcji jest nota księgowa na kwotę X wystawiona przez Spółkę na rzecz Nabywcy. Najczęściej Spółka nie pobiera prowizji za wystawienie bonów w związku z tym nie osiąga przychodów z tego tytułu (nie powstaje obowiązek podatkowy). W przypadkach, gdy w ramach zlecenia, Spółka pobierze prowizję od wystawienia bonów, wystawia faktura VAT z 23% stawką na usługę „Przekazanie bonów towarowych”, która stanowi przychód podatkowy Spółki.

DOKUMENTY KSIĘGOWE SPÓŁKI: nota księgowa na kwotę X od Spółki do Nabywcy, w przypadku pobierania prowizji faktura VAT 23% za usługę.

Proces 2:

NAZWA: Realizacja bonów.

MIEJSCE: nie występuje w Spółce.

OPIS: Pracownicy (uzyskawszy bony w ramach świadczeń socjalnych lub premii od Nabywcy) realizują bony u Akceptantów. Pracownicy oddając bon otrzymali produkty zakupione w sklepie. W zależności od formy prawnej Akceptanta otrzymali za dokonany zakup fakturę lub paragon. DOKUMENTY KSIĘGOWE SPÓŁKI: brak (proces poza Spółką)

Proces 3:

NAZWA: Wykup bonów.

MIEJSCE: występuje w Spółce.

OPIS: Akceptant przedstawia Spółce bony towarowe o wartości Y do wykupu. Rozliczenie zrealizowanych bonów następuje na podstawie noty księgowej wystawionej przez Akceptanta na kwotę Y. Spółka pobiera, zgodnie z umową z Akceptantem, prowizję wysokości φ (np. 3%) od kwoty Y. Rozliczenie prowizji odbywa się na podstawie faktury VAT 23% wystawianej przez Spółkę na rzecz Akceptanta na usługę „Wykup i rozliczenie bonów”. Kwota netto faktury to prowizja umowna wyliczana jako φ*Y.

DOKUMENTY KSIĘGOWE SPÓŁKI: nota księgowa na kwotę Y, od Akceptanta do Spółki faktura VAT 23% na usługę „Wykup i rozliczenie bonów”.

Proces 4:

NAZWA: Upłynięcie terminu ważności bonów.

MIEJSCE: występuje w Spółce.

OPIS: W ramach prowadzonej działalności może wystąpić sytuacja, w której łączna wartość bonów przedstawionych do wykupu będzie niższa niż łączna kwota bonów wystawionych i termin ważności bonów upłynął. Sytuację taką mogą generować bony zgubione, zniszczone lub nie zrealizowane w terminie przez Pracowników. Taka sytuacja stanowi przychód dla Spółki i zostaje ujęta jako pozostałe przychody operacyjne.

DOKUMENTY KSIĘGOWE SPÓŁKI: dokument wewnętrzny w Spółce jako efekt inwentaryzacji ilości i wartości wystawionych i przekazanych a bonów wykupionych w terminie.

W związku z powyższym zadano m.in. pytanie:

Czy wraz z upływem daty ważności bonu i jego brakiem przedstawienia do wykupu, całą wartość bonu należy zaliczyć do przychodów podatkowych?

(pytanie oznaczone we wniosku literą g)

Zdaniem Wnioskodawcy, wraz z upływem daty ważności bonu i brakiem przedstawienia do wykupu wartość bonu powinna zwiększyć przychody podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

Należy przy tym wyjaśnić, że omawiana ustawa nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 tej ustawy przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1 - 2 cytowanej ustawy).

Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 12 ust. 3a ww. ustawy, stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi (albo częściowego wykonania usługi), nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.
  
  

Przy czym, jak wynika z art. 12 ust. 3c tej ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że za przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego mogą zostać uznane tylko takie przysporzenie podatnika, które mają charakter definitywny, tj. w sposób bezzwrotny i trwały powiększają jego majątek. Przychody należne to bowiem wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia. Stanowisko to potwierdzają także przedstawiciele doktryny, w ocenie których „Przychodem podatkowym są wyłącznie tylko takie wartości, które definitywnie powiększają aktywa osoby prawnej” (tak: P.Małecki, M.Mazurkiewicz, Komentarz do art. 12 u.p.d.o.p., CIT. Komentarz, Lex, 2012).

Należy zaznaczyć, że zgodnie z ugruntowaną już linią orzeczniczą w prawie podatkowym występuje szereg przypadków, w których podatnik w dacie otrzymanie danej wartości pieniężnej nie rozpoznaje przychodu podatkowego mimo, że z formalnego punktu widzenia staje się właścicielem przekazanego aktywa. Ma to miejsce m.in. w sytuacji, gdy jest on jedynie pośrednikiem w przekazywaniu określonych dóbr lub, gdy środki jakie otrzymuje podlegają zwrotowi.

Z treści przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca, zajmuje się dystrybucją bonów towarowych. Bony oferowane przez Wnioskodawcę sprzedawane są podmiotom (Nabywcom), które następnie przekazywane są Pracownikom Nabywcy (zwanym dalej Pracownikami) w ramach świadczeń socjalnych lub premii motywacyjnych. Bony mogą być realizowane u Akceptantów tj. w sklepach, bądź punktach usługowych, które posiadają podpisaną umowę ze Spółką na wykup bonów. Dystrybucja bonów odbywa się wg schematu, w ramach którego Nabywca nabywa od Spółki bony na łączną kwotę X i przelewa kwotę X na rachunek bankowy Spółki. Potwierdzeniem transakcji jest nota księgowa na kwotę X wystawiona przez Spółkę na rzecz Nabywcy. Najczęściej Spółka nie pobiera prowizji za wystawienie bonów w związku z tym nie osiąga przychodów z tego tytułu. W przypadkach, gdy w ramach zlecenia, Spółka pobierze prowizję od wystawienia bonów, wystawia faktura VAT z 23% stawką na usługę określona jako „Przekazanie bonów towarowych”, która stanowi przychód podatkowy Spółki. Następnie Pracownicy Nabywcy realizują bony u Akceptantów. Pracownicy oddając bon otrzymują produkty zakupione w sklepie, wraz z paragonem lub fakturą. W dalszej kolejności. Akceptant (np. sklep) przedstawia Spółce bony towarowe o wartości Y do wykupu. Rozliczenie zrealizowanych bonów następuje na podstawie noty księgowej wystawionej przez Akceptanta na kwotę Y. Spółka pobiera, zgodnie z umową z Akceptantem, prowizję wysokości φ (np. 3%) od kwoty Y. Rozliczenie prowizji odbywa się na podstawie faktury VAT 23% wystawianej przez Spółkę na rzecz Akceptanta na usługę „Wykup i rozliczenie bonów”. Kwota netto faktury to prowizja umowna wyliczana jako φ*Y. Istnieją jednak przypadki, w których łączna wartość bonów przedstawionych do wykupu będzie niższa niż łączna kwota bonów wystawionych i termin ważności bonów upłynął. Sytuację taką mogą generować bony zgubione, zniszczone lub nie zrealizowane w terminie przez Pracowników. Taka sytuacja stanowi przychód dla Spółki i zostaje ujęta jako pozostałe przychody operacyjne. Na potwierdzenia powyższego spółka wystawia dokument wewnętrzny będący efektem inwentaryzacji ilości i wartości wystawionych i przekazanych, a ilością i wartością bonów wykupionych w terminie.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Akceptant nie zrealizuje uprawnień wynikających z zawartej z Wnioskodawcą umowy do przedstawienia w oznaczonym terminie bonu do wykupu, Spółka będzie miała obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego w wysokości otrzymanych od Nabywcy środków pieniężnych przysługujących za taki bon, albowiem w tym momencie otrzymane od Nabywcy środki pieniężne uzyskują cechę definitywności, powiększając tym samym majątek obrotowy Spółki. Jednocześnie, ustalając wysokość uzyskanego z ww. tytułu przychodu, o ile w świetle odrębnych, niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, Wnioskodawca obowiązany będzie do zapłaty należnego podatku od towarów i usług, wówczas wyliczając z ww. tytułu przychód podatkowy uprawniony będzie do pomniejszenia otrzymanej kwoty o kwotę należnego podatku od towarów i usług, którego zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zalicza się do przychodów. W przeciwnym wypadku przychodem podatkowym będzie wartość otrzymana za bon.

Z tego też względu stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Nadmienić jednocześnie należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.