Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.170.2018.1.KF
z 11 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2018 r. (data wpływu 30 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poniesionych przez Spółkę wydatków z tytułu:

• opłat za studia podyplomowe – jest nieprawidłowe,
• odpłatnych konferencji i szkoleń – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poniesionych przez Spółkę wydatków z tytułu:

• opłat za studia podyplomowe,
• odpłatnych szkoleń i konferencji.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową – spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Aktualnie Zarząd jest jednoosobowy, natomiast funkcję Prezesa Zarządu wykonuje na podstawie zawartej w dniu 31 sierpnia 2017 r. umowy o świadczenie usług zarządzania Pan X. Ponadto Zarządzający nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z ww. umową, tj. § 2 Zarządzający (Prezes Zarządu) ma obowiązek oprócz zarządzania sensu stricte również m.in.:

1. stale analizować otoczenie działalności Spółki w celu zapewnienia jak najszybszej reakcji na pojawiające się problemy i zjawiska, które mogą wywierać wpływ na działalność Spółki oraz w celu zminimalizowania ryzyka ekonomicznego związanego z działalnością Spółki,
2. brać udział w spotkaniach, konferencjach, szkoleniach i innych formach zgromadzeń związanych z działalnością Spółki, stymulujących kooperację firm działających w regionie świętokrzyskim oraz z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, niezbędnych do zarządzania spółką.
   
   

W związku z powyższym Zarządzający na warunkach określonych w § 5 ma odpowiednio uprawnienie do uczestniczenia w: kursach, szkoleniach, seminariach oraz innych formach edukacji podnoszących kwalifikacje zawodowe, których koszty ponoszone są przez Spółkę za zgodą Przedstawiciela Spółki. Poniesienie przez Spółkę kosztów związanych z uczestnictwem w kursach, szkoleniach oraz seminariach, których roczny koszt nie przekracza 10.000 zł nie wymaga zgody Przedstawiciela Spółki.

W roku 2017 Zarządzający rozpoczął studia podyplomowe z zakresu zarządzania na Uczelni. Nauka trwa 3 semestry począwszy od 1 października 2017 roku. Koszt jednego semestru wynosi 2.800 zł. Na wniosek Zarządzającego i w oparciu o zawartą umowę Spółka wyraziła zgodę na pokrycie kosztów związanych z ww. formą edukacji podnoszącą kwalifikacje zawodowe i uiściła z góry opłatę za dwa semestry (łącznie 5.800zł).

Ponadto w okresie trwania umowy o świadczenie usług zarządzania Zarządzający brał udział w odpłatnych konferencjach oraz szkoleniach, których koszt pokryła Spółka. Wszystkie powyższe formy podnoszenia kwalifikacji zawodowych były ściśle związane z realizacją umowy o świadczenie usług zarządzania oraz były wyrazem wypełniania przez Zarządzającego obowiązków wynikających z umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy poniesione przez Wnioskodawcę – Spółkę koszty z tytułu:

1. opłaty za studia podyplomowe z zakresu zarządzania (czesne),
2. odpłatnych konferencji i szkoleń

stanowiące przychód Zarządzającego są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 200)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym poniesione przez Spółkę koszty z tytułu opłaty za studia podyplomowe oraz konferencji i szkoleń będące przychodem Zarządzającego są wolne od opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 200) bowiem stanowią wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Wnioskodawca wskazuje, iż pomimo że z Zarządzającym wiąże go umowa cywilnoprawna (do takich należy zaliczyć umowę o świadczenie usług zarządzania) to w istocie należy uznać, że w powyższej sprawie wartość świadczeń przyznanych (koszty z tytułu opłaty za studia podyplomowe oraz konferencji i szkoleń) poniesione przez Spółkę Zarządzającemu następuje zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy (stosowanego tu odpowiednio a nie wprost). Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że celem tych świadczeń było podnoszenie kwalifikacji zawodowych, do czego Zarządzający został przez Spółkę zobowiązany zgodnie z zawartą umową o świadczenie usług zarządzania. Powyższe twierdzenie Wnioskodawca uzasadnia również okolicznością, iż realizacja ww. umowy nie następuje w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Prawa i obowiązki Zarządzającego, jego podległość Spółce powodują, że w istocie jego sytuacja jest niemalże identyczna jak pracownika. Stąd też Wnioskodawca uznaje, że wartość świadczeń została przyznana zgodnie z Kodeksem Pracy, który w przedmiotowej sprawie powinien mieć odpowiednie zastosowanie. Ponadto nie bez znaczenia są zapisy umowy, która z jednej strony nakłada obowiązek podnoszenia kwalifikacji zawodowych, a z drugiej strony umożliwia refundację Zarządzającemu kosztów poniesionych w związku z realizacją tego obowiązku.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje na wykładnię art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonaną w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 października 2017 r. gdzie Sąd wskazał, że „brzmienie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 90 u.p.d.o.f., zgodnie z którym wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych „zgodnie z odrębnymi przepisami” przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, nie uzasadnia wniosku, aby ocena tych przesłanek dokonywana mogła być wyłącznie poprzez pryzmat przepisów rangi ustawowej”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poniesionych przez Spółkę wydatków z tytułu:

• opłat za studia podyplomowe – jest nieprawidłowe,
• odpłatnych konferencji i szkoleń – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określony został natomiast w art. 13 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 13 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się między innymi przychody:

• otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7 ustawy),
• uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy (art. 13 pkt 9 ustawy).
  
  

Mając powyższe na uwadze, przychody członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze (w tym również umowy o świadczenie usług zarządzania zawartej na czas pełnienia funkcji członka zarządu), stanowią przychody zaliczone do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (stanowi o tym „wyłączenie” określone w art. 13 pkt 9 ustawy).

Jednocześnie, na podmiotach dokonujących świadczeń z powyższego źródła ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Mając na uwadze powyższe, przychodem Zarządzającego będzie zarówno wartość wynagrodzenia wynikającego z umowy o świadczenie usług zarządzania, jak i inne świadczenia pozapłacowe, które przysługują mu na podstawie tej umowy i stanowią dla niego definitywne przysporzenie. Jednocześnie, jeżeli dla Zarządzającego w związku z realizacją umowy o świadczenie usług zarządzania powstanie przychód do opodatkowania, który nie korzysta ze zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka zobligowana będzie do realizacji obowiązków płatnika wynikających z cytowanego wyżej art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do świadczeń pozapłacowych, które otrzymuje Zarządzający, należy zatem dokonać oceny, czy stanowią one przychód podatkowy, tj. czy stanowią one – zgodnie ze wskazaną powyżej definicją przychodu – realne przysporzenie majątkowe Zarządzającego, które należałoby zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenie.

W związku z powyższym należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie Zarządzającego przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy zostało spełnione w pełni dobrowolnie, tj. na zasadzie własnej woli – a nie w wykonaniu obowiązku. Przychód Zarządzającego będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie Zarządzającego (a nie w interesie Spółki) i przyniesie Zarządzającemu korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem Zarządzającego, gdy korzyść jest wymierna i przypisana jemu indywidualnie.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Zarządzający – co wynika z treści zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania – jest uprawniony do uczestniczenia w kursach, szkoleniach, seminariach, konferencjach oraz innych formach edukacji stymulujących kooperację firm działających w regionie świętokrzyskim oraz podnoszących kwalifikacje zawodowe niezbędne do zarządzania Spółką. Koszty uczestnictwa ponoszone są przez Wnioskodawcę za zgodą Przedstawiciela Spółki.

W odniesieniu do skutków podatkowych ponoszenia przez Spółkę kosztów finansowania studiów podyplomowych, konferencji oraz szkoleń, w tym również szkoleń indywidualnych Zarządzającego, związanych z zakresem wykonywanych na rzecz Spółki czynności, należy – w kontekście rozpatrywanego wniosku – rozróżnić dwie odrębne sytuacje.

W przypadku, gdy Spółka finansuje Zarządzającemu koszty uczestnictwa w konferencjach, to należy przyjąć, że koszty te są wydatkami na reprezentację Spółki na zewnątrz. Nie sposób zatem mówić o powstaniu przychodu po stronie Zarządzającego w sytuacji, gdy uczestnictwo w konferencjach ma na celu stymulację kooperacji firm działających w regionie świętokrzyskim. Należy bowiem zauważyć, że takie działania są – co do zasady – jednym z obowiązków Zarządzającego wynikającym z podpisanej umowy o świadczenie usług zarządzania, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. rozwiązaniem umowy.

Odmiennie kształtują się natomiast obowiązki Wnioskodawcy w kwestii finansowania przez Spółkę kosztów studiów podyplomowych oraz uczestnictwa w szkoleniach, które generalnie powinny zostać zakwalifikowane jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji, gdy udział Zarządzającego w studiach podyplomowych oraz szkoleniu nastawiony jest na poszerzenie jego indywidualnej wiedzy i umiejętności, Zarządzający otrzymuje konkretne przysporzenie majątkowe, bowiem gdyby nie pokrycie tych wydatków przez Spółkę – Zarządzający musiałby ponieść taki koszt z własnych środków.

Taka sytuacja ma miejsce w przypadku wskazanego przez Wnioskodawcę odbycia przez Zarządzającego studiów podyplomowych z zakresu zarządzania, na które Spółka wyraziła zgodę. Pokrycie przez Spółkę kosztów odbycia ww. studiów podyplomowych należy zakwalifikować jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jest to bowiem sytuacja, w której Zarządzający podnosi własne kwalifikacje zawodowe poprzez poszerzenie wiedzy i umiejętności niezbędnych do należytego wykonania umowy. Co prawda, zdobyte w ten sposób umiejętności pozwolą Zarządzającemu na efektywne wywiązanie się z obowiązków wynikających z treści umowy, nie sposób jednak nie zauważyć, że wiedza zdobyta przez Zarządzającego nie zostanie przez niego utracona wraz z wygaśnięciem umowy o świadczenie usług zarządzania. To właśnie Zarządzający jest bezpośrednim i końcowym beneficjentem uczestnictwa w ww. studiach, podnosząc tym samym swoje kwalifikacje, a umiejętności z nich wynikające będą przez niego wykorzystane nie tylko w okresie obowiązywania umowy zawartej z Wnioskodawcą, ale i w dalszej karierze zawodowej. Co więcej, Zarządzający otrzymuje konkretne przysporzenie majątkowe, bowiem gdyby nie pokrycie tych wydatków przez Spółkę – Zarządzający musiałby ponieść taki koszt z własnych środków. W tej kwestii zastosowanie znajduje orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, w którym wskazano, że aby można mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, musi dojść do uzyskania korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który podatnik musiałby ponieść. W sytuacji, w której Spółka ponosi koszty studiów podyplomowych Zarządzającego, możemy mówić o uniknięciu wydatku przez Zarządzającego, co skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wyjątkiem od powyższej zasady jest jedynie przypadek, gdy Zarządzający został zobowiązany, (np. w ramach zawartej umowy) do obowiązkowego uczestnictwa w konkretnych szkoleniach. W opisie stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym wniosku, Wnioskodawca wskazał, że będzie ponosić koszty indywidualnych szkoleń Zarządzającego podnoszących jego kwalifikacje zawodowe, nie zawarł natomiast informacji, że takie szkolenie wynika wprost z warunków umowy, innymi słowy – nie wskazał, że obliguje ona Zarządzającego do uczestnictwa w szkoleniach. Również w tej sytuacji – zdaniem tutejszego Organu – po stronie Zarządzającego powstanie przychód podatkowy.

Jednocześnie powyższy przychód nie będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania, w szczególności w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania – wskazany przez Wnioskodawcę – art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Z przepisu tego wynika bowiem jednoznacznie, że wskazane zwolnienie ma zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy świadczenie zostało przyznane zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę, a zatem osobą otrzymującą to świadczenie winien być pracownik. Za pracownika natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Tymczasem Zarządzający będzie wykonywał swoje obowiązki na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania (umowy cywilnoprawnej), a jego przychody będą kwalifikowane do źródła jakim jest działalność wykonywana osobiście. W konsekwencji uzyskany przychód z tytułu finasowania przez Spółkę kosztów studiów podyplomowych oraz szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe Zarządzającego nie będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania.

Podsumowując, udział w konferencjach związanych z działalnością Spółki, wynikający z wykonywania przez Zarządzającego obowiązków, tj. jeżeli udział w tych wydarzeniach jest elementem świadczonej usługi zarządzania i jest dla Zarządzającego obowiązkowy (wynika wprost z umowy), to koszty uczestnictwa poniesione przez Spółkę nie stanowią dla Zarządzającego przysporzenia skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Natomiast, w przypadku ponoszenia kosztów studiów podyplomowych oraz indywidualnych szkoleń, które podnoszą kwalifikacje Zarządzającego, mamy do czynienia z powstaniem przychodu, który podlega opodatkowaniu. Powyższy przychód, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, nie będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Spółce będą ciążyły zatem obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanego rozstrzygnięcia nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcie zapadło bowiem w innej sprawie i nie ma mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.