Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.118.2018.1.PC
z 5 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 marca 2018 r. (data wpływu 23 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE w momencie ich zapłaty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE w momencie ich zapłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w branży AGD. Podstawowym przedmiotem działalności Inwestora jest produkcja i sprzedaż elektrycznego i gazowego sprzętu grzejnego gospodarstwa domowego, a także sprzedaż innych produktów AGD.

Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) m.in. na podstawie:

• zezwolenia z 8 kwietnia 2014 r.;
• zezwolenia z 27 kwietnia 2017 r. (dalej łącznie: „Zezwolenia”).
  
  

Spółka realizuje na terenie SSE różne zadania inwestycyjne objęte Zezwoleniami. Jednym z realizowanych zadań inwestycyjnych jest zwiększenie powierzchni magazynowo-produkcyjnej obejmujące m.in. budowę budynku magazynowego. W tym celu, Spółka podpisała z kontrahentem (dalej: „Kontrahent”) umowę (dalej: „Umowa”), na mocy której Kontrahent jest zobowiązany do wykonania poszczególnych elementów budowlanych planu inwestycyjnego. Umowa została podpisana po otrzymaniu przez Spółkę Zezwolenia.

Umowa podpisana z Kontrahentem ma charakter długoterminowego kontraktu, zawierającego harmonogram i podział przedmiotu Umowy na poszczególne zadania inwestycyjne. Z uwagi na złożoność i długotrwałość prac będących przedmiotem Umowy, przed finalnym zakończeniem prac, Spółka dokonuje na rzecz Kontrahenta płatności częściowych, w ramach których Kontrahent otrzymuje zapłatę za dany etap/część prac z dołu, po ich wykonaniu. Kontrahent wystawia na rzecz Spółki faktury VAT dokumentujące zapłatę za dany etap prac.

Również w odniesieniu do pozostałych zadań inwestycyjnych, Spółka ponosi i będzie ponosić szereg wydatków związanych z nabyciem nowych środków trwałych, przy czym płatności na rzecz poszczególnych dostawców mogą być dokonywane w podziale na płatności częściowe, raty (transze), które nie mają charakteru zaliczkowego.

Dokonywane przez Spółkę ww. płatności nie stanowią zaliczek. Wszystkie omawiane płatności są i będą dokonywane po dacie otrzymania przez Spółkę Zezwoleń. Po zrealizowaniu całości prac i dokonaniu ostatecznej dostawy poszczególnych środków trwałych będących przedmiotem Umowy z Kontrahentem oraz pozostałych umów i zamówień związanych z realizacją poszczególnych zadań inwestycyjnych objętych Zezwoleniami, objęte niniejszym wnioskiem wydatki stanowiące płatności częściowe, zostaną zaliczone do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych.

Dodatkowo, Spółka zaznacza, że w trakcie realizacji poszczególnych zadań inwestycyjnych uiszczała i będzie uiszczała również płatności o charakterze zaliczkowym, jednakże w przypadku takich płatności, Spółka uwzględnia je w puli wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w momencie zapłaty całości ceny nabycia danego środka trwałego.

Wnioskodawca podkreśla, że ww. płatności o charakterze zaliczkowym nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych z dnia 10 grudnia 2008 r. (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465; dalej: „Rozporządzenie SSE”), w momencie ich zapłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE, w momencie ich zapłaty.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1010), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z § 3 Rozporządzenia SSE, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

• kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
• tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
  
  

Realizując zadania inwestycyjne objęte Zezwoleniami, Spółka korzysta z pomocy z tytułu kosztów nowej inwestycji.

Stosowanie natomiast do postanowień § 5 ust. 4 Rozporządzenia SSE, w przypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu, w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Warunki uznania wydatków za kwalifikujące się do objęcia pomocą definiuje natomiast § 6 Rozporządzenia SSE. Zgodnie z tym przepisem, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem łub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

W związku z powyższym, aby wydatek mógł być uznany za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną, koszty inwestycji muszą spełniać łącznie następujące kryteria:

• ponoszone wydatki muszą stanowić koszty inwestycji;
• ponoszone wydatki muszą należeć do jednej z kategorii wymienionych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE;
• wydatki muszą być poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia;
• ponoszone wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych.
  
  

W ocenie Spółki, płatności częściowe uiszczane przez Spółkę, będące przedmiotem niniejszego wniosku spełniają wyżej wskazane kryteria tj. są kosztami inwestycji objętych Zezwoleniami, są ponoszone na terenie SSE w okresie obowiązywania Zezwoleń, stanowią wydatki należące do jednej z kategorii wymienionych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE i dotyczą środków trwałych, które zostaną zaliczone do składników majątku podatnika.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że powołane powyżej przepisy Rozporządzenia SSE posługują się pojęciem wydatków (kosztów) poniesionych, nie precyzując jednocześnie, jak należy rozumieć niniejsze pojęcie.

Tym samym, dla oceny znaczenia terminu „poniesienia” kosztu należy posłużyć się wykładnią językową, mając jednocześnie na uwadze, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, co powoduje, że przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły. Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „ponieść” znaczy „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle przepisów Rozporządzenia SSE, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający zezwolenie strefowe. Innymi słowy, momentem poniesienia wydatków inwestycyjnych będących podstawą zwolnienia z PDOP jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą zapłaty.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, np.:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 września 2015 r., sygn. ITPB3/4510-361/15-2/DK, w której organ podatkowy potwierdził, że momentem poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej oraz dopuszczalnej pomocy publicznej, jest chwila zapłaty (zgodnie z zasadą kasową), a więc moment faktycznego poniesienia kosztu związanego z daną inwestycją, niezależnie od tego czy na dzień poniesienia takich wydatków środki trwałe będące przedmiotem nowej inwestycji, nie zostały jeszcze oddane do użytkowania, a znajdują się w ewidencji księgowej jako środki trwałe w budowie.
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 czerwca 2014 r., sygn. ILPB3/423-119/13-4/AO, w której organ podatkowy potwierdził, że momentem poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej oraz dopuszczalnej pomocy publicznej, jest chwila zapłaty (zgodnie z zasadą kasową), a więc moment faktycznego poniesienia kosztu związanego z daną inwestycją, niezależnie od tego czy na dzień poniesienia takich wydatków środki trwałe będące przedmiotem nowej inwestycji, nie zostały jeszcze oddane do użytkowania, a znajdują się w ewidencji księgowej jako środki trwałe w budowie;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 lipca 2014 r., sygn. ITPB3/423-178b/14/AW, w której organ podatkowy potwierdził, że podatnik może uznać wydatki na środki trwałe w budowie za dające prawo do zwolnienia od podatku w miesiącu, w którym wydatki te zostały poniesione, nawet jeśli w tym miesiącu nie doszło jeszcze do oddania do używania środka trwałego, z którym związany jest wydatek inwestycyjny z zachowaniem warunków określonych w § 6 ust. 1 rozporządzenia.
  
  

Stanowisko organów podatkowych potwierdza więc, że dla oceny kwalifikowalności danego wydatku najważniejszy jest moment poniesienia wydatku stanowiący kluczowy aspekt determinujący moment rozpoznania wydatku kwalifikowanego. Moment oddania środków trwałych do użytkowania nie ma natomiast znaczenia dla możliwości rozpoznania środków trwałych jako wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia SSE w momencie ich zapłaty. Zawarte w § 6 Rozporządzenia SSE sformułowanie „pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika” należy bowiem interpretować w ten sposób, że jest ono kwalifikacją rodzaju wydatków, nie zaś momentu ich zaliczenia do wydatków. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku, jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zostaną zaliczone do wartości początkowej środków trwałych po oddaniu przedmiotowych aktywów do użytkowania.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca, zaznacza ponadto, że „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie zrealizowany, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości (np. w przypadku zaliczki, zadatku, które są kwotami wpłacanymi na poczet przyszłych zobowiązania). W konsekwencji, dla uwzględnienia wydatku w puli wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu Rozporządzenia SSE nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Momentem poniesienia kosztów inwestycji jest bowiem chwila zapłaty (zgodnie z zasadą kasową).

W odniesieniu do płatności częściowych objętych niniejszym wnioskiem oba te elementy, tj. zarachowanie wydatku oraz jego faktyczne poniesienie zostaną spełnione. W przeciwieństwie bowiem do płatności o charakterze zaliczkowym, które stanowią kwoty wpłacane na poczet przyszłych zobowiązań, płatności częściowe uiszczane przez Spółkę mają charakter definitywnie poniesionych wydatków. Spółka dokonując płatności częściowych reguluje swoje zobowiązanie za zrealizowany dotychczas etap prac.

Zgodnie z powyższym, chwilą definitywnego poniesienia płatności częściowych w znaczeniu kasowym jest dokonanie przez Spółkę przepływu środków pieniężnych z tytułu płatności częściowych między Spółką a Kontrahentem i innymi dostawcami, będącymi uprawnionymi do ich otrzymania w związku ze zrealizowaną częścią prac.

Podsumowując, wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu Rozporządzenia SSE w momencie ich zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.