Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.81.2018.2.MD
z 5 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lutego 2018 r. (data wpływu – 27 lutego 2018 r.), uzupełnionym 30 marca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki zawartej z bratem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki zawartej z bratem.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 14 marca 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4014.81.2018.1.MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 30 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca chciałby pożyczyć od brata kwotę 100.000 zł na zakup mieszkania. Brat Wnioskodawcy pozostaje w związku małżeńskim i wspólnocie majątkowej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż pożyczkodawcą będzie brat Wnioskodawcy i on będzie stroną umowy. Żona brata wyrazi pisemną zgodę na udzielenie pożyczki z ich majątku wspólnego. Brat przekaże kwotę pożyczki przelewem bankowym z jego konta na konto bankowe Wnioskodawcy, w treści zaznaczając, że jest to pożyczka. Umowa pożyczki będzie zawarta w formie pisemnej i podpisana przez obie ze stron, z załączonym oświadczeniem bratowej, że wyraża zgodę na jej udzielenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przypadku pożyczki od brata, oprócz powiadomienia o zaistniałym fakcie urzędu skarbowego, Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek od tej pożyczki, gdyż żona brata nie znajduje się w I grupie podatkowej?

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek od pożyczki, gdy brat pozostaje w związku małżeńskim i wspólnocie majątkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, do sprawy ma zastosowanie przepis, który mówi, że od pożyczki udzielonej bratu Wnioskodawca nie powinien płacić podatku z uwagi na pokrewieństwo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150), podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Obowiązek ten, jak wynika z treści art. 4 pkt 7 cyt. ustawy, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy. Obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku (art. 5 ust. 1 omawianej ustawy).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania stanowi przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – kwota lub wartość pożyczki albo depozytu, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

Art. 7 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy stanowi, że stawka podatku od umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego wynosi 2%, z zastrzeżeniem ust. 5.

Niezależnie od powyższego, jak wynika z treści art. 9 pkt 10 lit. b) i c) ww. ustawy, zwalnia się od podatku pożyczki udzielane:

• w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833 i 858), w wysokości przekraczającej kwotę, określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pod warunkiem:
  
  • złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności, z wyłączeniem przypadku, gdy umowa została zawarta w formie aktu notarialnego,
  • udokumentowania otrzymania pieniędzy przez biorącego pożyczkę dowodem przekazania na jego rachunek płatniczy lub na jego inny rachunek w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, lub przekazem pocztowym,
• na podstawie umowy zawartej między osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej do wysokości kwoty niepodlegającej opodatkowaniu – na zasadach określonych w przepisach o podatku od spadków i darowizn.
  
  

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie definiuje pojęcia pożyczki. W tym celu ustawa posługuje się definicjami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.).

Stosownie do treści art. 720 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca chciałby pożyczyć od brata kwotę 100.000 zł na zakup mieszkania. Brat Wnioskodawcy pozostaje w związku małżeńskim i wspólnocie majątkowej. Pożyczkodawcą będzie brat Wnioskodawcy i on będzie stroną umowy. Żona brata wyrazi pisemną zgodę na udzielenie pożyczki z ich majątku wspólnego. Brat przekaże kwotę pożyczki przelewem bankowym z jego konta na konto bankowe Wnioskodawcy, w treści zaznaczając, że jest to pożyczka. Umowa pożyczki będzie zawarta w formie pisemnej i podpisana przez obie ze stron, z załączonym oświadczeniem bratowej, że wyraża zgodę na jej udzielenie.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że skoro opisana umowa pożyczki zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a jego bratem (żona brata nie będzie stroną umowy pożyczki, a jedynie wyrazi na nią zgodę), to pożyczka będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na mocy przepisu art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jednakże pod warunkiem złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności oraz udokumentowania otrzymania pieniędzy za pomocą dowodu przekazania na rachunek płatniczy lub inny rachunek bankowy. Ze złożonego wniosku wynika bowiem, że umowa pożyczki ma być zawarta w formie pisemnej, lecz nie w formie aktu notarialnego. W przypadku, gdy ww. deklaracja nie zostanie złożona we wskazanym terminie, taka umowa pożyczki będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jedynie do wysokości kwoty niepodlegającej opodatkowaniu – na zasadach określonych w przepisach o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.