Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.28.2018.3.AMN
z 30 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2018 r. (data wpływu 16 stycznia 2018 r.), uzupełnionym w dniach: 8 i 16 marca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów w związku z czym pismem z dnia 28 lutego 2018 r. znak 0112-KDIL3-1.4011.28.2018.1.AMN na podstawie art. 155 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 1 marca 2018 r., a w dniu 8 marca 2018 r. wniosek uzupełniono.

Ponadto pismem z dnia 13 marca 2018 r. znak 0112-KDIL3-1.4011.28.2018.2.AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 marca 2018 r., wniosek uzupełniono w dniu 16 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2017 roku Miasto na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 uchwały Rady Miejskiej z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie: określenia szczegółowych zasad, sposobu i trybu udzielania ulg w spłacie należności pieniężnych mających charakter cywilnoprawny, przypadających Miastu lub jego jednostkom podległym, warunków dopuszczalności pomocy publicznej, w przypadkach, w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną oraz w sprawie wskazania organów i osób uprawnionych do udzielania tych ulg (Dz. Urz.. z 2014 r., poz. x) zawarło porozumienie z osobą fizyczną – mieszkańcem Miasta, na podstawie którego umorzyło w całości zadłużenie należności cywilnoprawnej z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów egzekucji.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że opisane we wniosku umorzenie czynności cywilnoprawnych nastąpiło w 2017 a dotyczyło skarg, jakie Dłużnik wniósł przeciwko Gminie Miasto o ochronę dóbr osobistych i zadośćuczynienie. Zgodnie z wyrokami Sąd Okręgowy zasądził od powoda na rzecz Gminy Miasto zwrot kosztów zastępstwa procesowego i kosztów egzekucji, które zostały umorzone. Koszty te nie dotyczą:

1. zaległej opłaty z tytułu czynszu najmu lokalu mieszkalnego, lub
2. zaległej opłaty za dostawy do lokalu mieszkalnego energii, gazu, wody oraz za odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych, lub
3. odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego, lub
4. odsetek od należności, o których mowa w pkt 1-3.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Urząd Miasta, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych ma obowiązek wystawić osobie fizycznej, której umorzono należności z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów egzekucji PIT-8C? Jeśli tak, to w której pozycji ująć umorzone należności?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą umorzenia jest uchwała Rady Miejskiej, która odnosi się do wszystkich osób, które są adresatami zawartych w niej norm. Tym samym wszystkie osoby, które spełniają określone w uchwale warunki mogą korzystać z przewidzianych w niej ulg. Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli umorzenie nie ma charakteru indywidualnego nie będzie powodowało powstania przychodu dla dłużników i tym samym nie wystąpi obowiązek złożenia PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów są „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zauważyć należy, że przywołany wyżej przepis wymienia określone rodzaje przychodów stanowiące pewien katalog o charakterze otwartym, a tym samym nie rozstrzyga w sposób ostateczny co jest przychodem z „innych źródeł”. Użycie przez ustawodawcę zwrotu „w szczególności” przesądza, że katalog nie ma charakteru zamkniętego, wyczerpującego. Innymi słowy, przychody niemieszczące się w źródłach przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy i niewymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych przewidzianych w tej ustawie stanowią przychody z innych źródeł. Zatem o przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Należy zauważyć, że za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że Miasto – na podstawie uchwały Rady Miejskiej – zawarło porozumienie z osobą fizyczną (mieszkańcem Miasta), na podstawie którego umorzyło w całości zadłużenie należności cywilnoprawnej z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów egzekucji. Umorzenie czynności cywilnoprawnych nastąpiło w 2017 roku i dotyczyło skarg, jakie Dłużnik wniósł przeciwko Gminie Miasto o ochronę dóbr osobistych i zadośćuczynienie. Koszty te nie dotyczą: zaległej opłaty z tytułu czynszu najmu lokalu mieszkalnego, zaległej opłaty za dostawy do lokalu mieszkalnego energii, gazu, wody oraz za odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych, odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego, jak i odsetek od ww. należności.

Wobec powyższego, wartość umorzonego w 2017 roku  na podstawie zawartego porozumienia pomiędzy Miastem a osobą fizyczną (mieszkańcem Miasta)  zadłużenia należności cywilnoprawnej z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów egzekucji, stanowi dla ww. osoby fizycznej przysporzenie skutkujące powstaniem w 2017 roku przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu.

Wynika to z faktu, że w sytuacji, gdyby nie doszło do umorzenia osobie fizycznej, o której mowa we wniosku, zadłużenia należności cywilnoprawnej z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów egzekucji byłaby ona zobowiązana do jej uregulowania (zapłaty kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów egzekucji). Tym samym zawierając porozumienie osoba fizyczna odniosła wymierną korzyść materialną, bowiem została zwolniona z konkretnego zobowiązania finansowego. W efekcie zwolnienia z obowiązku zapłaty zadłużenia należności cywilnoprawnej z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów egzekucji osoba fizyczna może środki finansowe – które w wypadku braku takiego zwolnienia winien byłby wpłacić Miastu – przeznaczyć na inne cele. Zwolnienie osoby fizycznej od zapłaty rodzi ten skutek, że nie musi ona ponosić wydatków, które na niej ciążą. W sensie podatkowym stanowi to realne przysporzenie, mające wymiar finansowy, a tym samym oznacza powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Miasto, jako świadczeniodawca, na którym ciąży ekonomiczny ciężar dokonanego umorzenia zadłużenia należności cywilnoprawnej z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów egzekucji jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C o wysokości uzyskanego przychodu z tytułu umorzenia ww. zadłużenia należności cywilnoprawnej.

W takim przypadku Wnioskodawca (Urząd Miasta) nie ma obowiązku wystawić osobie fizycznej, której Miasto umorzyło należności z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów egzekucji, informacji PIT-8C. Zauważyć bowiem należy, że podmiotem dokonującym umorzenia, o którym mowa we wniosku, był inny podmiot (Miasto) a nie Wnioskodawca (Urząd Miasta).

W związku z powyższym pomimo, że Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C, to stanowisko Wnioskodawcy – z uwagi na jego błędne uzasadnienie – uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.