Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.29.2018.2.MCZ
z 3 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 5 lutego 2018 r. (data wpływu – 12 lutego 2018 r.), uzupełnionym 8 marca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizn pozyskanych ze zbiórki pieniężnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizn środków pieniężnych pozyskanych ze zbiórki pieniężnej.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 22 lutego 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.29.2018.1.MCZ wezwano Wnioskodawczynię o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 8 marca 2018 r.

W odpowiedzi na ww. pismo Wnioskodawczyni wskazała, że wniosek z 5 lutego 2018 r. jest wyłącznie wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego a przedmiotem wniosku są przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2017 r. Wnioskodawczyni zachorowała na raka złośliwego lewej piersi. Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności oraz lekarz orzecznik ZUS przyznali Wnioskodawczyni stopień niepełnosprawności – znaczny, jednakże decyzją ZUS Wnioskodawczyni nie otrzymała renty.

W związku z tym Wnioskodawczyni poprosiła o wsparcie w chorobie wspólnotę kościoła katolickiego w Niemczech.

Taką też pomoc Wnioskodawczyni otrzymała na dowód czego posiada wyciąg bankowy potwierdzający otrzymanie przelewu środków pieniężnych.

Środki pieniężne zebrano w kościele od wielu mieszkańców, natomiast przelewu dokonano z konta osoby fizycznej.

W uzupełnieniu wniosku z 5 marca 2018 r. Wnioskodawczyni wskazała, że została obdarowana przez każdego wpłacającego datek. Środki zostały zebrane przez organizującą zbiórkę wspólnotę kościoła w Niemczech, a następnie przekazane na konto bankowe Wnioskodawczyni przez osobę fizyczną reprezentującą organizatora zbiórki w kwocie 4.260 euro.

Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić ile poszczególna osoba przeznaczyła na jej cel pieniędzy, ponieważ środki pieniężne zebrano w kościele od wielu mieszkańców i organizator zbiórki (wspólnota kościoła w Niemczech) przelał pieniądze ogółem z konta osoby fizycznej reprezentującej tą wspólnotę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna a jeśli tak to w jaki sposób opodatkować otrzymane wsparcie pieniężne?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, nie powinna płacić podatku od darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny.

W myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Umowa darowizny co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Ze względu na to, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, w tym zakresie należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia

1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego,

a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Jeżeli nabycie następuje w częściach, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą nabycia poszczególnych części (art. 6 ust. 1a cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 cyt. ustawy, jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe – art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 3 tejże ustawy do III grupy podatkowej zalicza się innych nabywców.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanej darowizny, według tabeli określonej w tym przepisie. Dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej stawka podatku wynosi:

• 12% dla darowizn do kwoty 10.278 zł,
• 1.233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10.278 zł dla darowizn w przedziale od 10.278 zł do 20.556 zł,
• 2.877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20.556 zł dla darowizn o wartości przekraczającej 20.556 zł.
  
  

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z chorobą i nieprzyznaniem renty przez ZUS Wnioskodawczyni poprosiła o wsparcie wspólnotę kościoła katolickiego w Niemczech. Zebrane w kościele od wielu mieszkańców środki pieniężne organizator zbiórki (wspólnota kościoła w Niemczech) przelał z konta osoby fizycznej reprezentującej tą wspólnotę na konto bankowe Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni została obdarowana przez każdego wpłacającego datek. W związku z tym że pieniądze były zbierane w kościele Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić ile poszczególne osoby przeznaczyły na jej cel pieniędzy. W wyniku zbiórki w kościele Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 4.260 euro.

Jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia Wnioskodawczyni otrzymała środki pieniężne od osób trzecich należących do wspólnoty kościoła katolickiego w Niemczech tytułem darowizny. Darczyńcą w tym przypadku jest każda osoba trzecia, przekazująca datek (jakiekolwiek środki pieniężne) na rzecz Wnioskodawczyni (za pośrednictwem organizatora zbiórki (wspólnoty kościoła w Niemczech). Bez znaczenia w tej sytuacji jest sposób przekazania zebranych pieniędzy, jeżeli to Wnioskodawczyni jest osobą obdarowaną, a przekazanie zebranych pieniędzy stanowi wyłącznie techniczny przepływ środków.

Jeżeli kwoty darowizny od jednego darczyńcy nie przekroczyły tzw. kwoty wolnej określonej dla III grupy w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. kwoty 4902 zł (przy uwzględnieniu zasady kumulacji określonej w art. 9 ust. 2 tej ustawy), to darowizny te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W przypadku, gdyby kwota darowizn od jednego darczyńcy przekroczyła kwotę wolną, która dla III grupy podatkowej wynosi 4.902 zł, to Wnioskodawczyni byłaby zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego z tytułu otrzymanej darowizny, w terminie miesiąca od dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy, czyli od dnia otrzymania darowizny. Zeznanie podatkowe należy zatem składać w każdej sytuacji, w której kwota otrzymana od jednej osoby przekracza kwotę wolną jednorazowo, lub też sumarycznie w ciągu 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Zgłoszenia dokonuje się na druku zeznania podatkowego SD-3, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2015 r. w sprawie zeznania podatkowego składanego przez podatników podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r., poz. 2068).

W rozpatrywanej sprawie zbiórka pieniężna miała miejsce w obrębie wspólnoty kościoła katolickiego w Niemczech, więc obdarowana nie jest w stanie określić jaka kwotę darowały jej poszczególne osoby.

Zauważyć należy, że zbiórka publiczna (a do takiej należy zaliczyć opisaną zbiórkę kościelną) z założenia wyklucza identyfikowanie ofiarodawców. Jej forma przesądza natomiast, że jako regułę przyjąć można, że ofiary poszczególnych darczyńców mieszczą się w kwotach wolnych od podatku.

W związku z tym należy uznać, że darowizny te, jeśli istotnie mieszczą się w kwocie wolnej, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.