Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.53.2018.1.AK
z 27 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2018 r. (data wpływu 31 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych i obowiązków płatnika w związku ze sfinansowaniem świadczeń związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych i obowiązków płatnika w związku ze sfinansowaniem świadczeń związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę osoby cechujące się wymaganymi przez Wnioskodawcę predyspozycjami na stanowiskach: praktykant ruchu lotniczego oraz praktykant kontroler ruchu lotniczego. Pracownicy zatrudnieni na tych stanowiskach zdobywają wiedzę i umiejętności niezbędne do wykonywania przyszłych zadań, do których docelowo zostali pozyskani przez Wnioskodawcę.

Pracodawca w ramach prowadzonej działalności samodzielnie realizuje proces szkolenia w wewnętrznym ośrodku szkolenia, zapewniając salę, stosowne narzędzia oraz personel, taki jak wykładowcy i egzaminatorzy. Szkolenie ma formę wieloetapową, zaś poszczególne etapy kończą się egzaminami i uzyskaniem licencji potwierdzającej zdobyte uprawnienia. Po całkowitym ukończeniu szkolenia, tj. zdobyciu przez praktykantów wymaganych przez Wnioskodawcę wiedzy, umiejętności oraz uprawnień, pracownicy ci świadczą pracę na samodzielnych stanowiskach pracy. Szkolenie podstawowe dla początkujących odbywa się w Warszawie, zaś kolejne etapy szkolenia odbywają się w docelowych komórkach kontroli ruchu lotniczego na terytorium Polski. Wnioskodawca nie wyklucza możliwości prowadzenia w przyszłości szkoleń również za granicą.

Pracodawca planuje w przyszłości zapewniać zatrudnionym praktykantom zakwaterowanie i wyżywienie w związku z odbywanym przez nich szkoleniem, tj. pokrywać koszty ponoszone na rzecz zewnętrznych podmiotów, które w miejscowościach, w których prowadzone jest szkolenie oferują usługi w zakresie wyżywienia oraz zakwaterowania. Wyboru usługodawców dokona Wnioskodawca.

Wnioskodawca chciałby się upewnić, że powyższe świadczenia na rzecz pracowników (w szczególności pokrycie kosztów usług zakwaterowania i wyżywienia w okresie realizacji szkolenia) będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 updof i w związku z tym Wnioskodawca nie będzie musiał odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości wskazanych świadczeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego świadczenia, które pracodawca zamierza sfinansować, związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników-praktykantów, w szczególności takie jak wyżywienie oraz zakwaterowanie w okresie szkolenia, w opisywanych okolicznościach faktycznych będą zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 updof, wobec czego na pracodawcy nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego dla możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wymagane wprowadzenie przez pracodawcę regulacji wewnętrznych dotyczących zasad przekazywania przez pracodawcę świadczeń związanych ze zdobywaniem i podnoszeniem kwalifikacji zawodowych przez pracowników-praktykantów?
   
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania Nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawodawca zwolnił z opodatkowania wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Zdaniem wnioskodawcy, odrębnymi przepisami mającymi zastosowanie w odniesieniu do przedmiotowego zwolnienia podatkowego będą niewątpliwie regulacje Kodeksu pracy. Stosownie do brzmienia art. 103³ K.p., pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie. Świadczenie polegające na pokryciu kosztu zakwaterowania pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe zostało wprost wymienione w otwartym katalogu ujętym w przytoczonym przepisie.

Wymienione w art. 103³ K.p. świadczenia mają charakter przykładowy i niewątpliwie w myśl tego przepisu pracodawca ma możliwość przyznania pracownikowi również innych świadczeń dodatkowych związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych. Brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 90 w powiązaniu z regulacjami z zakresu prawa pracy prowadzi zatem do wniosku, że wszelkie świadczenia przyznane przez pracodawcę pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe, również inne niż wskazane w tym przepisie, o ile wiążą się z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W opisywanym stanie faktycznym, Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę osoby cechujące się wymaganymi przez pracodawcę predyspozycjami, zaś podjęcie zatrudnienia na stanowisku praktykanta wiąże się ze zdobywaniem przez takiego pracownika wiedzy i umiejętności niezbędnych do przyszłego samodzielnego świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, których zdobycie jest dodatkowo potwierdzane poprzez nadawanie stosownych uprawnień. Zgodnie z art. 103¹ § 1 K.p., przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Nawiązanie stosunku pracy pomiędzy Wnioskodawcą a praktykantem w opisywanych okolicznościach faktycznych świadczy o obopólnej zgodzie na realizację szkolenia przez zatrudnianego pracownika.

Zdaniem Wnioskodawcy bez znaczenia dla możliwości objęcia świadczeń zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 90 pozostaje fakt samodzielnego realizowania procesu szkolenia przez pracodawcę. Przepisy nie wprowadzają bowiem żadnego dodatkowego wymogu dotyczącego sposobu realizacji procesu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Planowane w przyszłości pokrycie pracownikom-praktykantom kosztów wyżywienia i zakwaterowania będzie miało miejsce w okresie realizacji ich szkolenia, a tym samym będzie dotyczyć procesu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Z tego względu wartość owych świadczeń powinna być objęta zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 updof.

W związku z powyższym prawidłowa jest konkluzja, że w opisywanych okolicznościach faktycznych pracodawca nie będzie obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości świadczeń takich jak wyżywienie i zakwaterowanie pracowników-praktykantów podczas odbywanych przez nich szkoleń w kraju lub za granicą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 wymienił: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zalicza się wszystkie otrzymywane przez niego świadczenia, wynikające z zawartej umowy, bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy.

Należy zatem przyjąć, że co do zasady wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z przepisem art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. la.

Jednocześnie, art. 39 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, co do zasady, płatnicy, o których mowa w m.in. w art. 31 ww. ustawy, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Jednakże na mocy art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Z powyższego wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia, jest aby świadczenie to zostało przyznane pracownikowi, zgodnie z odrębnymi przepisami. Do odrębnych przepisów należy zaliczyć ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), która w art. 103¹ - 103⁶ reguluje kwestie dotyczące podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników.

Jak wynika z wyjaśnienia Ministra Pracy i Polityki Społecznej (wyjaśnienie dostępne na stronie tegoż Ministerstwa) podnoszenie kwalifikacji zawodowych w rozumieniu Kodeksu pracy oznacza zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Takie rozumienie podnoszenia kwalifikacji zawodowych współgra z innymi przepisami Kodeksu pracy, zgodnie z którymi kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku są ustalane w przepisach wewnątrzzakładowych (np. w układzie zbiorowym pracy) lub w przepisach szczególnych. Przepisy te wskazują zatem, jakich kwalifikacji pracodawca może oczekiwać od pracowników przy wykonywaniu pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. Zatem przepisy Kodeksu pracy dotyczą przede wszystkim podnoszenia kwalifikacji zawodowych w ramach pracy aktualnie wykonywanej przez pracownika, ale również będą mogły mieć zastosowanie w przypadku, gdy planowany jest awans pracownika lub też pracodawca zamierza zaproponować mu inne warunki pracy, np. pracę na innym stanowisku, ze względu na zmianę profilu działalności firmy.

W myśl art. 17 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z art. 103¹ § 1 Kodeksu pracy, przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Przez kwalifikacje zawodowe pracowników należy rozumieć kwalifikacje wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. Za kwalifikacje zawodowe uważa się wszelką wiedzę niezbędną do wykonywania przez pracownika pracy i pełnionych obowiązków.

Stosownie do art. 103¹ § 2 ww. ustawy, pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe przysługują:

1. urlop szkoleniowy;
2. zwolnienie z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania.
   
   

Przy czym, za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (103¹ § 3 ww. ustawy).

Regulacje zawarte w art. 103¹-103⁶ Kodeksu pracy, różnicują zakres świadczeń przysługujących pracownikom w zależności od tego, czy pracownik:

• podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, bądź
  

• zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy.
  
  
  

Pracownikowi, który podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, przysługuje urlop szkoleniowy i zwolnienie z całości lub z części dnia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, które nie korzysta ze zwolnienia. Ponadto pracodawca może mu przyznać dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie (art. 103³ Kodeksu pracy), które w takich okolicznościach korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy zaznaczyć, że pracodawca zawiera – na piśmie – z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Postanowienia umowy nie mogą być jednak mniej korzystne niż przepisy Kodeksu pracy (art. 103⁴ § 1 i 2 Kodeksu pracy). Pracodawca nie ma obowiązku zawarcia umowy, jeżeli nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych (art. 103⁴ § 3 Kodeksu pracy).

Użyty w art. 103³ Kodeksu pracy zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w nim rodzaje świadczeń stanowią katalog otwarty. Nie ma zatem przeszkód, aby do świadczeń, które pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe zaliczyć również inne, nie wymienione wprost w tym przepisie. Należy przy tym pamiętać, że za każdym razem przyznane pracownikowi świadczenia muszą pozostawać w związku z procesem podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę osoby cechujące się wymaganymi przez Wnioskodawcę predyspozycjami na stanowiskach: praktykant ruchu lotniczego oraz praktykant kontroler ruchu lotniczego. Pracownicy zatrudnieni na tych stanowiskach zdobywają wiedzę i umiejętności niezbędne do wykonywania przyszłych zadań, do których docelowo zostali pozyskani przez Wnioskodawcę. Pracodawca w ramach prowadzonej działalności samodzielnie realizuje proces szkolenia w wewnętrznym ośrodku szkolenia, zapewniając salę, stosowne narzędzia oraz personel, taki jak wykładowcy i egzaminatorzy. Szkolenie ma formę wieloetapową, zaś poszczególne etapy kończą się egzaminami i uzyskaniem licencji potwierdzającej zdobyte uprawnienia. Po całkowitym ukończeniu szkolenia, tj. zdobyciu przez praktykantów wymaganych przez Wnioskodawcę wiedzy, umiejętności oraz uprawnień, pracownicy ci świadczą pracę na samodzielnych stanowiskach pracy. Szkolenie podstawowe dla początkujących odbywa się w Warszawie, zaś kolejne etapy szkolenia odbywają się w docelowych komórkach kontroli ruchu lotniczego na terytorium Polski. Wnioskodawca nie wyklucza możliwości prowadzenia w przyszłości szkoleń również za granicą. Pracodawca planuje w przyszłości zapewniać zatrudnionym praktykantom zakwaterowanie i wyżywienie w związku z odbywanym przez nich szkoleniem, tj. pokrywać koszty ponoszone na rzecz zewnętrznych podmiotów, które w miejscowościach, w których prowadzone jest szkolenie oferują usługi w zakresie wyżywienia oraz zakwaterowania.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że pokrywanie przez Wnioskodawcę (pracodawcę) kosztów związanych z zakwaterowaniem i wyżywieniem pracowników-praktykantów, w związku z odbywanym przez nich szkoleniem – zgodnie z przepisami Kodeksu pracy – na podniesienie kwalifikacji zawodowych pracownika, stanowić będą przychód tych pracowników, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, zwolniony jednakże z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. świadczeń oraz uwzględnienia go w przesyłanej Pracownikowi i właściwemu dla niego urzędowi skarbowemu imiennej informacji (PIT-11) sporządzonej według ustalonego wzoru.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.