Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.53.2018.1.AS
z 27 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2018 r. (data wpływu 1 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej dotacji na realizację projektu pn.: „Ograniczenie niskiej emisji poprzez montaż kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych (…)” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej dotacji na realizację projektu pn.: „Ograniczenie niskiej emisji poprzez montaż kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych (…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W roku 2018 Gmina planuje realizację projektu pn.: „Ograniczenie niskiej emisji poprzez montaż kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych (…)”. Projekt będzie obejmował wykonanie dokumentacji projektowej oraz dostawę, montaż i uruchomienie instalacji kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych na obiektach niebędących obiektami użyteczności publicznej.

Montaż nastąpi na budynkach stanowiących obiekty budowlane zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 2a ustawy, tj. w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m2, będzie dokonywany w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wówczas będzie on opodatkowany 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 12, w związku z art. 146a pkt 2 ustawy. Natomiast w sytuacji, gdy montaż instalacji będzie odbywał się poza bryłą budynku mieszkalnego, to do tych usług zastosowanie znajdzie stawka 23%.

Na realizację inwestycji Gmina otrzyma dofinasowanie w wysokości 70%, natomiast 30% wartości wniesie uczestnik projektu, zgodnie z podpisaną z nim umową cywilnoprawną. Wpłacona kwota będzie stanowiła zaliczkę na poczet zakupu instalacji i w związku z tym, zgodnie z art. 19 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w miesiącu, w którym wpłynie na rachunek Gminy, zostanie rozliczony podatek od towarów i usług.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego.

W okresie 5 lat od zakończenia inwestycji, instalacja będzie przekazana na własność dla właściciela nieruchomości. W momencie przeniesienia własności, właściciel nie będzie ponosił żadnych dodatkowych kosztów.

Gmina będzie świadczyć usługi montażu kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych wyłącznie na nieruchomościach, których właściciele zobowiążą się do poniesienia wkładu własnego na realizację projektu.

Wpłaty dokonywane przez mieszkańców na rzecz Gminy z tytułu wykonania instalacji wykorzystujących energię odnawialną, będą miały charakter obowiązkowy i od ich dokonania uzależnia się montaż instalacji dla danego mieszkańca.

Brak wpłaty ze strony właściciela nieruchomości, wyklucza go z realizacji projektu. Realizacja inwestycji dotyczącej wykonania przedmiotowych instalacji będzie uzależniona od wpłat dokonywanych przez mieszkańców.

Jeżeli mieszkaniec nie dokona wpłaty, Gmina nie jest zobowiązana do wykonania instalacji na jego rzecz.

W ramach realizacji projektu pn.: „Ograniczenie niskiej emisji poprzez montaż kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych (…)”, planowane jest wykonanie 137 instalacji, w tym 124 instalacje wykorzystujące energię odnawialną zostaną zamontowane na budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), 12 instalacji zostanie wykonanych na pozostałych budynkach niemieszkalnych oraz 1 instalacja zostanie zamontowana na gruncie.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), budynki, na których będą montowane instalacje wykorzystujące energię odnawialną, sklasyfikowane są następująco:

1. Sekcja 1 Dział 11 Grupa 111 – Budynki mieszkalne jednorodzinne.
2. Sekcja 1 Dział 12 Grupa 127 – Pozostałe budynki niemieszkalne.
   
   

Przedmiotem umowy zawartej pomiędzy Gminą a mieszkańcem, będzie określenie warunków użyczenia nieruchomości dla potrzeb realizacji projektu, warunki wygaśnięcia, odstąpienia, rozwiązania umowy, zasady finansowania projektu zobowiązujące do wpłaty w określonych umową terminach wartości wkładu własnego, zasady utrzymania zestawu solarnego oraz przewidziane kary umowne za niedotrzymanie warunków umowy. Realizacja przedmiotowego projektu jest uzależniona od otrzymania dofinansowania w wysokości 70%. W przypadku, gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania, inwestycja nie będzie realizowana.

Wysokość wpłat nie ulegnie zmianie w stosunku do pierwotnych postanowień umowy, ponieważ w przypadku braku dofinansowania inwestycji w wysokości 70%, inwestycja nie będzie realizowana.

Przedmiot umowy określa § 1 w brzmieniu: „Przedmiotem umowy jest użyczenie nieruchomości i określenie warunków użyczenia nieruchomości dla potrzeb realizacji projektu „(…)”, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Osi Priorytetowej V Gospodarka niskoemisyjna, działanie 5.1 Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii, który obejmuje zakup i montaż zestawu solarnego składającego się z systemu paneli słonecznych, pogrzewacza wody i osprzętu instalacyjnego dla potrzeb ciepłej wody użytkowej Użyczającego lub zakup i montaż zestawu fotowoltaicznego składającego się z paneli fotowoltaicznych, inwertera i okablowania produkującego energię elektryczną na potrzeby budynku mieszkalnego Użyczającego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od dotacji otrzymanej przez Gminę w wysokości 70% wydatków kwalifikowalnych netto inwestycji należy odprowadzić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina, decydując się na realizację projektu „Ograniczenie niskiej emisji poprzez montaż kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych (…)”, przyjęła następujące założenia:

1. 70% kosztów inwestycji finansuje na podstawie umowy Urząd Marszałkowski Województwa w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa, na lata 2014-2020, Osi Priorytetowej V Gospodarka niskoemisyjna, Działanie 5.1 Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii;
2. 30% kosztów inwestycji pokrywają mieszkańcy Gminy uczestniczący w projekcie, zgodnie z zawartymi z nimi umowami.
   
   

Jak wynika z przyjętych założeń, otrzymana dotacja jest zwrotem kosztów projektu poniesionych przez Gminę i nie ma bezpośredniego przełożenia na cenę. Dodatkowo, konieczność zapłaty podatku od dotacji stanowiłaby znaczne zwiększenie kosztów inwestycji po stronie Gminy, bądź jej mieszkańców uczestniczących w projekcie, a to jest niezgodne z pierwotnymi założeniami projektu i finansowaniu z poszczególnych źródeł w schemacie 70/30%. Zaznaczyć w tym momencie należy, że dofinansowanie Instytucji Zarządzającej projektem jest w wysokości netto wydatków kwalifikowalnych, natomiast mieszkańcy pokrywają 30% kosztów w wartości brutto wraz z podatkiem.

Reasumując, Gmina nie powinna płacić podatku VAT od otrzymanej dotacji, ponieważ dotacja ta nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu, gdyż nie stanowi czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W roku 2018 Wnioskodawca planuje realizację projektu, który będzie obejmował wykonanie dokumentacji projektowej oraz dostawę, montaż i uruchomienie instalacji kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych na obiektach niebędących obiektami użyteczności publicznej. Montaż nastąpi na budynkach stanowiących obiekty budowlane zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m², będzie dokonywany w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy. Na realizację inwestycji Gmina otrzyma dofinasowanie w wysokości 70%, natomiast 30% wartości wniesie uczestnik projektu, zgodnie z podpisaną z nim umową cywilnoprawną. Wpłacona kwota będzie stanowiła zaliczkę na poczet zakupu instalacji i w związku z tym, zgodnie z art. 19 ust. 8 ustawy, w miesiącu, w którym wpłynie na rachunek Gminy, zostanie rozliczony podatek VAT. W okresie 5 lat od zakończenia inwestycji, instalacja będzie przekazana na własność dla właściciela nieruchomości. W momencie przeniesienia własności, właściciel nie będzie ponosił żadnych dodatkowych kosztów. Gmina będzie świadczyć usługi montażu kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych wyłącznie na nieruchomościach, których właściciele zobowiążą się do poniesienia wkładu własnego na realizację projektu. Wpłaty dokonywane przez mieszkańców na rzecz Gminy z tytułu wykonania instalacji wykorzystujących energię odnawialną, będą miały charakter obowiązkowy i od ich dokonania uzależnia się montaż instalacji dla danego mieszkańca. Brak wpłaty ze strony właściciela nieruchomości, wyklucza go z realizacji projektu. Realizacja inwestycji dotyczącej wykonania przedmiotowych instalacji będzie uzależniona od wpłat dokonywanych przez mieszkańców. W ramach realizacji projektu, planowane jest wykonanie 137 instalacji, w tym 124 instalacje wykorzystujące energię odnawialną zostaną zamontowane na budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym, 12 instalacji zostanie wykonanych na pozostałych budynkach niemieszkalnych oraz 1 instalacja zostanie zamontowana na gruncie. Budynki, na których będą montowane instalacje wykorzystujące energię odnawialną, sklasyfikowane są następująco:

1. Sekcja 1 Dział 11 Grupa 111 – Budynki mieszkalne jednorodzinne.
2. Sekcja 1 Dział 12 Grupa 127 – Pozostałe budynki niemieszkalne.
   
   

Przedmiotem umowy zawartej pomiędzy Gminą a mieszkańcem, będzie określenie warunków użyczenia nieruchomości dla potrzeb realizacji projektu, warunki wygaśnięcia, odstąpienia, rozwiązania umowy, zasady finansowania projektu zobowiązujące do wpłaty w określonych umową terminach wartości wkładu własnego, zasady utrzymania zestawu solarnego oraz przewidziane kary umowne za niedotrzymanie warunków umowy. Realizacja przedmiotowego projektu jest uzależniona od otrzymania dofinansowania w wysokości 70%. W przypadku, gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania, inwestycja nie będzie realizowana. Wysokość wpłat nie ulegnie zmianie w stosunku do pierwotnych postanowień umowy, ponieważ w przypadku braku dofinansowania inwestycji w wysokości 70%, inwestycja nie będzie realizowana.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy od dotacji otrzymanej przez Gminę w wysokości 70% wydatków kwalifikowalnych netto inwestycji, należy odprowadzić podatek VAT.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze, związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności – nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „dotacji i subwencji bezpośrednio związanych z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy, czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie – bowiem, jak wynika z opisu sprawy, dotacja będzie wykorzystana na określone działanie, tj. dostawę, montaż i uruchomienie instalacji kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych, zatem opis ten wskazuje jednoznacznie, że dofinansowanie nie dotyczy ogólnej działalności Gminy, lecz wykonania konkretnych czynności – zamontowania kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych. Tym samym, należy uznać je za ściśle i bezpośrednio związane z konkretnymi usługami wykonanymi na rzecz mieszkańców.

Zatem należy stwierdzić, że przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, na realizację ww. projektu w formie dotacji, będą miały bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług.

Uwzględniając treść art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług będzie nie tylko kwota należna, w postaci wpłaty, którą będzie uiszczał mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu w części, w jakiej dofinansowują cenę świadczonych na rzecz mieszkańców usług.

Reasumując, należy uznać, że otrzymana przez Gminę dotacja na realizację projektu w zakresie wykonania dokumentacji projektowej, dostawy, montażu i uruchomienia instalacji kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych, będzie stanowić dopłatę do ceny świadczonych na rzecz mieszkańca usług, a zatem stanowiącą podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, którą dla ustalenia podstawy opodatkowania należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT.

Zatem, od otrzymanej przez Gminę dotacji na realizacje projektu pn.: „Ograniczenie niskiej emisji poprzez montaż kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych (…)”, należy odprowadzić podatek VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2017 r., poz. 1376, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.