Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.88.2018.1.DP
z 26 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTEPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 5 lutego 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Panią I. K

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Pana P. K.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, która z dniem 4 września 2017 r. zakończyła pracę w szkole na podstawie umowy o pracę (umowa rozpoczęła się przed dniem 1 stycznia 2017 r.). Od tego dnia Wnioskodawczyni pobiera nauczycielskie świadczenie kompensacyjne na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych.

Małżonek Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, która osiąga dochody wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pracy na podstawie stosunku pracy (umowa rozpoczęła się przed dniem 1 stycznia 2017 r.). Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem pozostawali przez cały 2017 r. w związku małżeńskim, a w ich związku małżeńskim panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Dotychczas Wnioskodawczyni dokonywała z małżonkiem wspólnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przed dniem 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem dokonali zakupu do majątku wspólnego lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem na wynajem. Jako, że jest to ich jedyny lokal na wynajem, a dochody z niego są marginalne, Wnioskodawczyni i małżonek traktują go jako najem prywatny, z którego dochody są opodatkowane według zasad opisanych w art. 27 ww. ustawy.

Wnioskodawczyni planuje w 2018 r. założenie jednoosobowej działalności gospodarczej, w ramach której świadczyć ma w szczególności usługi administracyjne. Wnioskodawczyni przewiduje, że dochody osiągane z tej działalności zostaną opodatkowane według zasad opisanych w art. 27 ww. ustawy.

Zarówno w 2017 r. jak i 2018 r., do Wnioskodawczyni ani jej małżonka nie miały zastosowania przepisy:

1. art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,
3. ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, oraz
4. ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, przy zachowaniu warunków wskazanych w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni oraz jej małżonek po rozpoczęciu jednoosobowej działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię, z której dochody zostaną opodatkowane według zasad art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zachowają prawo w kolejnych latach podatkowych (począwszy od rozliczenia za 2018 r.) do wspólnego rozliczenia osiąganych przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, tj.

1. dochodów z nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego;
2. dochodów z pracy na podstawie stosunku pracy;
3. dochodów z wynajmu lokalu mieszkalnego;
4. dochodów z prowadzonej przez Wnioskodawczynię jednoosobowej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od rozliczenia za 2018 r., możliwe będzie wspólne z małżonkiem rozliczanie dochodów ze wszystkich wymienionych w pytaniu tytułów, tj.

1. dochodów z nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego;
2. dochodów z pracy na podstawie stosunku pracy;
3. dochodów z wynajmu lokalu mieszkalnego;
4. dochodów z prowadzonej przez Wnioskodawczynię jednoosobowej działalności gospodarczej.

Art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 oraz ust. la. Natomiast art. 9 ust. la ww. ustawy stanowi, że jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła przychodów (z zastrzeżeniami wskazanymi w ustawie nieodnoszącymi się do zdarzenia przyszłego wskazanego przez Wnioskodawczynię), wówczas przedmiotem opodatkowania jest suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów.

W świetle powyższego, przyjmując że Wnioskodawczyni wypełni obowiązek nałożony przez art. 9 ust. la ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w ramach swojego dochodu do opodatkowania wykaże sumę dochodów z nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego oraz jednoosobowej działalności gospodarczej, natomiast małżonek Wnioskodawczyni wypełni obowiązek wykazując w ramach swojego dochodu do opodatkowania dochody ze stosunku pracy oraz dochody z wynajmu lokalu mieszkalnego, żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stoi na przeszkodzie, by począwszy od rozliczenia za 2018 r., po ustaleniu indywidualnych dochodów dokonywać ich wspólnego rozliczenia na podstawie art. 6 ust. 2 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) co do zasady, dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Zgodnie bowiem z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 1 – stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza;
• pkt 6 – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
• pkt 9 – inne źródła.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1a ww. ustawy jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 omawianej ustawy podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c (podatek liniowy). W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 (najem), są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do źródeł przychodów zalicza się tzw. „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy, tj. np. przychody z tytułu nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 (nieograniczony obowiązek podatkowy), między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Z treści art. 6 ust. 2a ww. ustawy wynika, że wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3).

Natomiast z treści art. 6 ust. 10 ww. ustawy wynika, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni z dniem 4 września 2017 r. zakończyła pracę w szkole na podstawie umowy o pracę i od tego dnia pobiera nauczycielskie świadczenie kompensacyjne na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych. Małżonek Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, która osiąga dochody wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pracy na podstawie stosunku pracy. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem pozostawali przez cały 2017 r. w związku małżeńskim, a w ich związku małżeńskim panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Przed dniem 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem dokonali zakupu do majątku wspólnego lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem na wynajem. Jako, że jest to ich jedyny lokal na wynajem, a dochody z niego są marginalne, Wnioskodawczyni oraz jej małżonek traktują go jako najem prywatny, z którego dochody są opodatkowane według zasad opisanych w art. 27 ww. ustawy. Wnioskodawczyni planuje w 2018 r. założenie jednoosobowej działalności gospodarczej, w ramach której świadczyć ma w szczególności usługi administracyjne. Wnioskodawczyni przewiduje, że dochody osiągane z tej działalności zostaną opodatkowane według zasad opisanych w art. 27 ww. ustawy.

Zarówno w 2017 r. jak i 2018 r., do Wnioskodawczyni ani jej małżonka nie miały zastosowania przepisy:

1. art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,
3. ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, oraz
4. ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem przez cały rok podatkowy 2018 i lata następne będą pozostawali w związku małżeńskim, będą posiadali wspólność majątkową małżeńską, nie będą w ww. latach prowadzić pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym oraz nie będą do nich miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku tonażowym, oraz o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, a także złożą w ustawowym terminie wniosek o zastosowanie wspólnego opodatkowania w zeznaniu podatkowym, to uzyskane przez Wnioskodawczynię i jej małżonka dochody wymienione we wniosku będą mogły podlegać wspólnemu opodatkowaniu – zgodnie z treścią cytowanego uprzednio art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawczyni, uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.