Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.33.2018.1.AJ
z 8 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcych środkach trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcych środkach trwałych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” albo „Wnioskodawca”) prowadzi działalność w zakresie dystrybucji profesjonalnego i domowego sprzętu gimnastycznego oraz świadczy usługi serwisowe i gwarancyjne dotyczące tego sprzętu.

W celu prowadzenia działalności Spółka wynajęła od osoby fizycznej będącej udziałowcem Spółki oraz członkiem zarządu Spółki (dalej: Wynajmujący), umowę wynajmu (dzierżawy) nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami biurowymi i magazynowymi (dalej: Nieruchomość).

W związku z dynamicznym rozwojem Spółki w latach 2006-2008, wzrostem ilości pracowników oraz niewystarczającą powierzchnią użytkową, Wnioskodawca podjął decyzję o rozbudowie budynku biurowego i magazynowego oraz infrastruktury towarzyszącej takiej jak parkingi, drogi dojazdowe i linia elektryczno-przesyłowa. Rozbudowa Nieruchomości dobiegła końca w roku 2012. Poniesione na ten cel nakłady Spółka uznała dla celów podatkowych za inwestycje w obcych środkach trwałych i zalicza do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej.

Spółka przyjęła dla celów podatkowych stawki amortyzacji określone zgodnie z art. 16j ust. 4 ustawy z dnia 16 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych.

W kolejnych latach, w skutek ogólnego kryzysu gospodarczego oraz w związku z wypowiedzeniem umowy współpracy przez głównego dostawcę urządzeń dystrybuowanych przez Spółkę, Spółka odnotowała spadek wielkości sprzedaży, pogorszenie sytuacji finansowej oraz spadek liczby zatrudnionych. W związku z czym zmniejszyło się zapotrzebowania na powierzchnię biurową i magazynową.

Kierując się zasadą racjonalności i ekonomiczności, Spółka planuje zbycie poniesionych nakładów na rzecz Wynajmującego a następnie wynajęcie powierzchni odpowiadającej aktualnym zapotrzebowaniom Spółki.

Zgodnie z treścią umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą i Wynajmującym wygaśnięcie lub rozwiązanie umowy przed terminem na jaki została zawarta spowoduje konieczność zapłacenia przez Wynajmującego na rzecz Spółki kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość wszystkich niezamortyzowanych nakładów poniesionych przez Spółkę na rozbudowę i adaptację Nieruchomości.

Wnioskodawca jednocześnie zaznacza, że rozwiązanie umów najmu nie jest spowodowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji sprzętu gimnastycznego oraz świadczył usługi serwisowe i gwarancyjne dotyczące tego sprzętu.

Spółka planuje rozliczenie nakładów poczynionych na rozbudowę i adaptację Nieruchomości zgodnie z zapisami umowy najmu czyli po cenie równej wartości księgowej netto wykazanej w księgach Spółki na dzień rozwiązania umowy wynajmu (dzierżawy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną wartość inwestycji w obcych środkach trwałych na dzień rozliczenia nakładów ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka postąpi prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów wartość odpowiadającą niezamortyzowanej podatkowo wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „Ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został on poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT.

Art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Tak wiec kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie strata w środkach trwałych w części, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Należy wskazać, że ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie zatem strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z przyczyn innych aniżeli wskazane w treści ww. przepisu, tj. ich likwidacja nie była spowodowana zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.

Zgodnie z prezentowaną linią interpretacyjną i orzeczniczą podatnicy mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów straty z tytułu niezamortyzowanych inwestycji w obcych środkach trwałych, jeżeli zaprzestanie możliwości korzystania z inwestycji jest konsekwencją rozwiązania umowy najmu, na której podstawie obcy środek trwały był używany.

Stanowisko takie znajduje także potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 lipca 2016 r., nr IBPB-1-3/4510-581/16/IZ, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika, że jeżeli: „(...) wykorzystywane dotychczas w działalności Spółki inwestycje w obcych środkach trwałych uległy likwidacji (rozumianej szerzej na potrzeby analizowanej sprawy, tzn. również jako pozbycie się ich w następstwie pozostawienia poniesionych nakładów u wynajmującego - właściciela budynku), a ich likwidacja została podyktowana działaniami inwestycyjnymi i ekonomicznymi, a nie zmianą rodzaju prowadzonej działalności, Spółka będzie miała prawo do jednorazowego zaliczenia niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym do kosztów uzyskania przychodu”.

Co ważne, nie trzeba dokonywać fizycznej likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym, aby jej niezamortyzowaną wartość zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Likwidację inwestycji w obcym środku trwałym należy rozumieć jako definitywne wyzbycie się inwestycji w obcym środku trwałym (wykreślenie z ewidencji), m.in. w następstwie pozostawienia poniesionych nakładów u wynajmującego - właściciela środka trwałego. Pogląd taki prezentowany jest obecnie w interpretacjach organów podatkowych, czego przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 24 września 2015 r., nr ITPB3/4510-381/15/JG. Zdaniem tego organu podatkowego: „(...) co do zasady warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego jest jego faktyczna likwidacja. W przypadku dokonywania inwestycji w obcym środku trwałym zwrot wynajmującemu przedmiotu najmu jest tożsamy z jej likwidacją i skutkuje wykreśleniem z ewidencji środków trwałych (...)”.

Zdaniem Spółki, wykreślenie składnika majątku z ewidencji środków trwałych przed zakończeniem jego pełnego zamortyzowania i związana z tym strata po stronie Spółki rozumiana jako brak możliwości dokonania pełnych odpisów amortyzacyjnych od poczynionych inwestycji w obcych środkach trwałych, a więc strata powstała z innych przyczyn niż zmiana prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcych środkach trwałych – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.