Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.514.2017.2.MŁ
z 5 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2018 r. (data wpływu 25 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej czynności nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom odpłatnej konferencji naukowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Dnia 25 stycznia 2018 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X (dalej: Wnioskodawca lub Uczelnia), jest uczelnią publiczną działającą na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 1842, ze zm.; dalej: ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym).

Podstawowymi zadaniami Uczelni według art. 13 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym są:

1. kształcenie studentów w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy oraz umiejętności niezbędnych w pracy zawodowej;
2. wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, za umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
3. prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, świadczenie usług badawczych oraz transfer technologii do gospodarki;
4. kształcenie i promowanie kadr naukowych;
5. upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych;
6. prowadzenie studiów podyplomowych, kursów i szkoleń w celu kształcenia nowych umiejętności niezbędnych na rynku pracy w systemie uczenia się przez całe życie;
7. stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
8. działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych;
9. stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:
   1. procesie kształcenia,
   2. badaniach naukowych.

Uczelnia zamierza organizować różne konferencje naukowe w których uczestnictwo będzie miał charakter odpłatny. W ramach niektórych z przyszłych konferencji zamierza przekazywać jego uczestnikom nieodpłatnie nośniki danych, tj. pendrive’y z różnymi materiałami dydaktycznym związanymi z daną konferencją.

Jeśli jednostkowa cena nabycia pendrive’a przekroczy 10 zł, zaś nie przekroczy 100 zł, to Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji osób obdarowanych. Wobec tego, w ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe pendrive’y – jeśli nabywane będą poniżej 10 zł, stanowić będą prezent o małej wartości. Z kolei, jeśli cena nabycia przekroczy 10 zł nie stanowić będą prezentów o małe wartości w rozumieniu ustawy o VAT.

Jeżeli chodzi o uczestników konferencji naukowej, mogą to być studenci Wnioskodawcy; studenci innych uczelni; doktoranci Wnioskodawcy; doktoranci innych uczelni; nauczyciele akademiccy Wnioskodawcy i innych uczelni; środowisko sektora prywatnego, w tym darczyńcy lub sponsorzy, osoby z zewnątrz prowadzące działalność gospodarczą lub nieprowadzące takiej działalności – w zależności kto zechce wziąć udział w konferencji.

Mając na względzie wyżej wymienione podmioty, Wnioskodawca podkreśla również, że dotychczas nie powstał wobec niego obowiązek ewidencjonowania obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, bowiem korzysta on ze zwolnienia z obowiązku fiskalizacji na podstawie § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, tj. jako podatnikowi, który dokonuje dostawy towarów lub świadczą usługi zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, wymienione w części I załącznika do rozporządzenia, ponieważ udział obrotu z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitym obrocie podatnika realizowanym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%.

Nośniki danych Uczelnia będzie nabywać odpłatnie (na podstawie faktury VAT). Finansowane będę one z własnych środków w całości bądź z dofinansowaniem pochodzącym ze środków Uni Europejskiej. Wnioskodawca zaznacza również, że przy nabyciu pendrive’ów nie będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia w całości lub w części podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia. Wynika to z faktu, że zakup związany będzie z działalnością dydaktyczną, badawczo-rozwojową, będącą zwolnioną z podatku VAT (§ 3 ust. 1 pkt 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 w sprawie zwolnień od podatku od towarów usług oraz warunków stosowania tych zwolnień). W przypadku zaś, kiedy zakup pendrive’ów będzie na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (sponsoring/usługi reklamowe), będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku VAT, bowiem będzie to miało jednocześnie związek z opodatkowaną usługą reklamową VAT 23% i zwolnioną z podatku VAT.

W przypadku finansowania zakupów z własnych środków, przekazywane pendrive’y mogą zawierać logo Uczelni. W przypadku zakupów dofinansowanych, przekazywane pendrive’y również zostaną oznakowane.

Z uwagi na powyższe, mogą wystąpić następujące sytuacje:

1. Uczelnia przekazuje osobom fizycznym i/lub rolnikom ryczałtowym, w ramach konferencji naukowej w której uczestnictwo jest odpłatne, pendrive’y stanowiące prezenty o małej wartości, których zakup finansowany był ze środków własnych Uczelni.
2. Uczelnia przekazuje osobom fizycznym i/lub rolnikom ryczałtowym, w ramach konferencji naukowej w której uczestnictwo jest odpłatne, pendrive’y stanowiące prezenty o małej wartości, których zakup dofinansowany był ze środków UE lub przez sponsora w zamian za usługę reklamowe na niego (podmiot z sektora prywatnego).
3. Uczelnia przekazuje osobom fizycznym i/lub rolnikom ryczałtowym, w ramach konferencji naukowej w której uczestnictwo jest odpłatne, pendrive’y niestanowiące prezentów o małej wartości, których zakup finansowany był ze środków własnych Uczelni.
4. Uczelnia przekazuje osobom fizycznym i/lub rolnikom ryczałtowym, w ramach konferencji naukowej w której uczestnictwo jest odpłatne, pendrive’y niestanowiące prezentów o małej wartości, których zakup dofinansowany był ze środków UE lub przez sponsora w zamian za usługę reklamową dla niego (podmiot z sektora prywatnego).
   
   

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej wyżej wymienionych czynności nieodpłatnego przekazania uczestnikom konferencji nośników danych, tj. pendrive’ów z materiałami dydaktycznymi wiązanymi z konferencjami naukowymi w opisanych wyżej sytuacjach.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 25 stycznia 2018 r. w zakresie:

Pytania pierwszego o treści – „Jaki jest cel organizowanych konferencji naukowych?” – Wnioskodawca wskazał, że konferencje mają charakter naukowo-dydaktyczny i ich celem jest poszerzanie wiedzy uczestników konferencji.

Pytania drugiego o treści – „Czy Wnioskodawca będzie odliczał podatek naliczony VAT od wydatków związanych z organizacją konferencji naukowych?” – Wnioskodawca wskazał, że w zakresie odliczania podatku VAT, występują dwie sytuacje, tj.

1. w sytuacji gdy konferencje są związane tylko z działalnością dydaktyczną-badawczo-rozwojową, Uczelnia nie dokonuje w ogóle odliczania podatku VAT naliczonego, bowiem konferencje są zwolnione z podatku VAT;
2. w sytuacji gdy konferencje są związane zarówno z działalnością dydaktyczną, badawczo-rozwojową, jak również z działalnością opodatkowaną związaną ze sponsoringiem, reklamą np. banery reklamowe podczas konferencji, Uczelnia może częściowo odliczać podatek VAT naliczony, bowiem konferencje związane są z działalnością mieszaną Uczelni, tj. podlegającą opodatkowaniu VAT z uwagi na aspekt sponsoringu i działalnością zwolnioną z podatku VAT o charakterze dydaktyczno-badawczo-rozwojowym.
   
   

Pytania trzeciego o treści – „Czy dofinansowanie, które otrzymuje Uczelnia w związku z organizacją konferencji naukowych jest przeznaczone tylko na zakup pendrive’ów, czy też stanowi częściową zapłatę za świadczenie usług, tj. czy różnica pomiędzy wartością organizowanych odpłatnych konferencji, a kwotą dofinansowania stanowi wysokość należności którą płaci uczestnik?” – Wnioskodawca wskazał, że budżet konferencji składający się z kilku źródeł jest sumowany i wydatkowany wg potrzeb. Każdorazowo do każdej konferencji jest sporządzana kalkulacja wstępna i końcowa, w której planowane są przychody z różnych źródeł w tym z wpłat uczestników oraz planowane koszty.

Pytania czwartego o treści – „Czy dofinansowanie, które otrzymuje Uczelnia od sponsorów w związku ze świadczoną usługą reklamy jest tylko dofinansowaniem do pendrive’ów, czy również częściowo pokrywa wydatki związane z organizacją konferencji naukowych? Czy wartość dofinansowania odpowiada wartości świadczonej usługi reklamy wraz z wartością pendrive’a? Czy różnicę tego dofinansowania stanowi różnica pomiędzy wartością organizowanych odpłatnych konferencji, a zapłatą którą płaci uczestnik?” – Wnioskodawca wskazał, że dofinansowanie które otrzymuje Uczelnia od sponsorów w związku ze świadczoną usługą reklamy odpowiada wartości świadczonej usługi sponsoringowej. Każdorazowo do każdej konferencji jest sporządzana kalkulacja wstępna i końcowa, w której planowane są przychody z różnych źródeł w tym wpłaty uczestników oraz planowane koszty.

Pytania piątego o treści – „W przypadku, gdy na pendrive’ie znajdują się treści związane zarówno z konferencją naukową, jak i usługą reklamy, nieodpłatne wydanie tego pendrive’a pozostaje w tej sytuacji z prowadzoną działalnością gospodarczą Uczelni (usługą reklamy) czy z organizacją konferencji?” – Wnioskodawca wskazał, że zwraca uwagę Organowi, iż w zakresie odpowiedzi na to pytanie, to czy nieodpłatne wydanie pendrive’a następuje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Uczelni (usługa reklamy) czy z działalnością statutową związaną z organizacją konferencji, zależy od sytuacji. Sytuacje te zostały opisane w odpowiedzi na pytanie nr 6, w którym do każdej sytuacji Wnioskodawca od razu opisuje, czy przekazanie pendrive’ów następuje w związku z działalnością gospodarczą czy statutową.

Pytania szóstego o treści – „W związku z jaką usługą realizowaną w ramach projektu naukowego przekazywane będą pendrive’y? – należy opisać na czym projekt naukowy polega i czy w jego ramach realizowane są jakieś usługi, którym towarzyszy wydanie pendrive’ów?”

– Wnioskodawca wskazał, że występuje kilka sytuacji:

1. Pendrive’y mogą być przekazywane z materiałem naukowo-dydaktycznym danej konferencji oraz z logo Uczelni i z logo wydziału;
2. Pendrive’y mogą być przekazywane z materiałem naukowo-dydaktycznym danej konferencji oraz z logo Uczelni, z logo wydziału i z wymienionymi sponsorami;
3. Pendrive’y mogą być przekazywane tylko i wyłącznie z logo Uczelni i z logo wydziału; niniejsze ma na celu promocję kierunków prowadzonych przez Uczelnię – jest to działalność statutowa pozostająca poza zakresem ustawy o VAT (studia stacjonarne i obowiązek kształcenia) oraz działalność statutowa zwolniona z podatku VAT (studia niestacjonarne);
4. Pendrive’y mogą być przekazywane z logo Uczelni i z logo wydziału. Niniejsze ma na celu promocję kierunków prowadzonych przez Uczelnię, przybiera to formę prezentacji jest to działalność statutowa pozostająca poza zakresem ustawy o VAT;
5. Pendrive’y mogą być przekazywane z logo Uczelni i z logo wydziału lub/i prezentacja Uczelni/Wydziału. Niniejsze ma na celu promocję całej działalności Uczelni, tj. promocja działalności statutowej będącej poza zakresem ustawy o VAT oraz promocja działalności zwolnionej z podatku VAT, a także promocja działalności opodatkowanej.
6. Pendrive’y mogą być przekazywane z materiałem naukowo-dydaktycznym danej konferencji i z logo Uczelni oraz z logo wydziału. Niniejsze ma na celu promocję kierunków prowadzonych przez Uczelnię – jest to działalność statutowa pozostająca poza zakresem ustawy o VAT;
7. Pendrive’y mogą być przekazywane z logo Uczelni i z logo wydziału i/lub prezentacją kierunków. Niniejsze ma na celu promocję kierunków prowadzonych przez Uczelnię – jest to działalność statutowa pozostająca poza zakresem ustawy o VAT oraz promocja działalności zwolnionej z podatku VAT.
   
   

Pytania siódmego o treści – „Jakie treści informacyjno-reklamowo-promocyjne zamieszczane są na przekazywanych – szczególnie w ramach realizowanej odpłatnie projektu naukowego– pendrive’ach?” – Wnioskodawca wskazał, że zwraca uwagę Organu, iż w zakresie odpowiedzi na to pytanie, to czy nieodpłatne wydanie pendrive’a następuje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Uczelni (usługa reklamy) czy z działalnością statutową związaną z organizacją konferencji, zależy od sytuacji. Sytuacje te zostały opisane w odpowiedzi na pytanie nr 8, w którym do każdej sytuacji Wnioskodawca od razu opisuje, czy przekazanie pendrive’ów następuje w związku z działalnością gospodarczą czy statutową.

Ponadto Wnioskodawca nadmienia, iż mogą również wystąpić sytuacje. w których pendrive’y nie zostaną w całości rozdane na organizowanych przez Uczelnię konferencjach, tylko pracownicy i studenci Uczelni zabiorą je i rozdadzą w trakcie uczestniczenia w konferencjach organizowanych przez inne uczelnie. Dzięki temu będą oni promować kierunki studiów prowadzone na X.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca zobligowany będzie czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, opisaną w sytuacji nr 1 ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT)?
2. Czy Wnioskodawca zobligowany będzie czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, opisaną w sytuacji nr 2, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT?
3. Czy Wnioskodawca zobligowany będzie czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, opisaną w sytuacji nr 3, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT?
4. Czy Wnioskodawca zobligowany będzie czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, opisaną w sytuacji nr 4, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT?
5. Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z odpłatnym nabyciem przedmiotowych pendrive’ów, to nie trzeba czynności nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji ewidencjonować na kasie fiskalnej, bowiem nie jest to dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie będzie on zobligowany czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, opisaną w sytuacji nr 1 ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy opodatkowaniu podlega odpłatna dostawia towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca opisuje, że przedmiotem działalności X będą usługi organizacji konferencji, gdzie uczestnictwo w wydarzeniu jest odpłatne, a nie zbywanie nagranych nośników danych.

Przekazywane przez Uczelnię pendrive’y będą służyły jedynie w celu dostarczenia do uczestników wydarzenia, z możliwością późniejszego odtwarzania sobie i przypominania, pozyskanej w czasie konferencji wiedzy. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy czynność nie rodzi obowiązku ewidencji za pomocą kasy fiskalnej, ponieważ przedmiotem działalności nie jest sam nagrany nośnik danych tylko organizacja konferencji.

Zatem przekazanie nośnika danych nie będzie miało charakteru konsumpcyjnego, bowiem u otrzymującego je odbiorcy nie powoduje to żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie pełni rolę przekazania informacji o odbywającej się konferencji.

Dlatego też, jeżeli sam nośnik danych nie ma charakteru konsumpcyjnego, tylko jego nieodpłatne przekazanie jest sposobem na poinformowanie uczestników o zagadnieniach/problematyce przedstawionej w trakcie konferencji, to w takiej sytuacji pendrive’y nie mogą być uznane za towar rozumieniu ustawy o VAT. W sytuacji Uczelni będziemy mieć do czynienia z przekazywaniem nośników danych o charakterze informacyjnym, a nie towarami w znaczeniu konsumpcyjnym.

Wnioskodawca pragnie również w tym miejscu przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. I FSK 1201/10, w którym orzekł iż: „Podatek od towarów i usług jest podatkiem od konsumpcji, zaś w stanie faktycznym sprawy ulotki reklamowej nie miały wartości konsumpcyjnej. (…) ulotka reklamowa może być uznana dla potrzeb ustawy o VAT za towar opodatkowany, w sytuacji gdy zostanie ona zbyta przez wytwarzający ulotki podmiot nabywającemu je kontrahentowi, który następnie przekaże je anonimowym potencjalnym klientom. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie odróżnił taką sytuację od sytuacji zaistniałej i rozpatrywanej sprawie, kiedy to nieodpłatne przekazanie było sposobem na poinformowanie potencjalnych klientów o produktach przedstawionych w ulotkach”.

Brak obowiązku ewidencjonowania na kasie potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. IBPP3/4512-301/15/KG. Dotyczy ona usług polegających na fotografowaniu oraz wideofilmowaniu, czyli na realizacji obrazu i dźwięku wydarzeń z życia rodzinnego, społecznego oraz firm. Zarejestrowane w ten sposób wydarzenia będą po dalszej obróbce – czyli postprodukcji – przekazywane Klientowi na wybranym przez niego nośniku (np. płyta DVD, karta pamięci, dysk, pendrive). Zdaniem Organu „(…) w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania wyłączenie ze zwolnienia z obowiązki ewidencjonowania, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. l powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. Wynika to z faktu, że dotyczy ono dostawy towaru, natomiast przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług wideo filmowania i usług fotograficznych przekazanych na będących własnością klienta lub zakupionych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nośnikach (płyty CD, DVD, kasety itp.). Zatem Wnioskodawca nie będzie zobligowany do ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego świadczonych usług wideofilmowania i fotograficznych w momencie rozpoczęcia sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. W konsekwencji, w stosunku do świadczonych usług wideofilmowania i fotograficznych przekazanych na będących własnością klienta lub zakupionych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nośnikach (płyty CD, DVD. kasety itp.), Wnioskodawcę nada obowiązują zasady ogólne”.

Podobnie czytamy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 czerwca 2015 r., sygn. IBPP3/4512-229/15/AŚ. W przedstawionym stanie faktycznym przedmiotem działalności Wnioskodawcy była sprzedaż zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych. Wykorzystuje on je jedynie do przekazania nagranego materiału dźwiękowego, który to nośnik dostarcza klient. Wnioskodawca sprzedaje tylko usługę nagrania materiału dźwiękowego. W prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nie są przedmiotem dostaw zapisane i niezapisane nośniki danych cyfrowych i analogowych. Nośnik ten służy jedynie do przekazania nagranego materiału. Zdaniem Organu „(…) w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 4 pkt 1 lit. l rozporządzenia z 4 listopada 2014 r. Wynika to z faktu, że dotyczy ono dostawy towaru tj. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych, natomiast przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług polegających na nagrywaniu materiału dźwiękowego oraz miksowaniu go na życzenie klienta.

W konsekwencji Wnioskodawcę świadczącego wskazane we wniosku usługi nadal obowiązują zasady ogólne. Oznacza to, że może on korzystać ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania świadczonych usług za pomocą kasy rejestrującej ze względu na nieprzekroczenie w poprzednim roku podatkowym kwoty obrotu zrealizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w wysokości 21 000 zł.”

Wnioskodawca podkreśla, iż w przypadku Uczelni, sytuacja jest analogiczna, bowiem przedmiotem dostawy również nie będą pendrive’y. Służyć będą one jedynie do przekazania uczestnikom nagranego z konferencji materiału.

Dlatego, pomimo iż obowiązek ewidencji na kasie rejestrującej w przypadku zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów i Rozwoju z dnia 16 grudnia 2016 r., w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, powstaje, to w przypadku Uczelni, Wnioskodawca uważa, że nie ma zastosowania wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 4 pkt 1 lit. l tego rozporządzenia.

Reasumując, z uwagi na powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie jest on zobligowany czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom, w ramach odpłatnego uczestniczenia w konferencji, opisaną w sytuacji nr 1 ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie będzie on zobligowany czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, opisaną w sytuacji nr 2, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na względzie argumentację przedstawioną w pytaniu nr 1, Wnioskodawca uważa, iż argumentacja będzie tożsama. Nie zmienia tego fakt, iż nabycie przez Uczelnię pendrive’ów będzie współfinansowane ze środków zewnętrznych, czyli stanowić one będą de facto w przypadku sytuacji nr 2 materiały reklamowe i informacyjne (dodatkowo na pendrive’ach zapisywane są informacje dotyczące pochodzenia środków lub materiały reklamowe sponsorów lub partnerów konferencji), a co za tym idzie Wnioskodawcy będzie przysługiwać częściowe prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich zakupem. Jak Wnioskodawca podkreślał już w pytaniu nr 1 przedmiotem dostawy w przypadku konferencji nie będą pendrive’y. Służyć będą one jedynie do przekazania uczestnikom nagranego z konferencji materiału oraz poinformowania o sponsorach.

Jednak wciąż nie stanowią one towarów, które mogą podlegać konsumpcji, z uwagi na fakt, iż pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji – tj. informacji o konferencji oraz informacji o sponsorach – a ich przekazanie ma na celu możliwość późniejszego odtwarzania sobie i przypominania pozyskanej w czasie konferencji wiedzy. Zatem z perspektywy osoby fizycznej otrzymującej pendrive’a, o której mowa we wniosku, nie mają zatem żadnej wartości użytkowej.

Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy czynność nie rodzi obowiązku ewidencji za pomocą kasy fiskalnej, ponieważ przedmiotem działalności nie jest sam nagrany nośnik danych, tylko organizacja wydarzenia.

Ad. 3

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie będzie on zobligowany czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, opisaną w sytuacji nr 3, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wskazano we wniosku, cena nabycia/jednostkowa cena wytworzenia niektórych pendrive’ów może przekraczać 10 zł, przy czym ze względu na wspominany brak ich konsumpcyjnego charakteru, nie stanowią one prezentów.

Celem ustawodawcy jest objęcie opodatkowaniem podatkiem VAT takich nieodpłatnych przekazań, których immanentną cechą jest zaspokojenie potrzeb odbiorcy będących skutkiem tego przekazania. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo, w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 300/11), Sąd stwierdził, iż „zasada opodatkowania konsumpcji wymaga interpretowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT tak, aby zapewnić opodatkowanie wszystkich sytuacji, w których przekazanie towaru wiąże się z konsumpcją. Oznacza to, że przekazanie towarów, które nie posiadają wartości konsumpcyjnej dla odbiorcy nie powinno być opodatkowane”. Analogiczne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (sygn. I FSK 59/08).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie przez nią pendrive’ów uczestnikom konferencji, gdzie uczestnictwo wydarzeniu jest odpłatne, nawet jeśli ich jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę potwierdzają również interpretacje indywidualne m.in.:

• wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP1/443-182/13-4/MW z dnia 29 maja 2013 r.,
• wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP1/443-561/14-2/JL, z dnia 4 lipca 2014 r.
  
  

Reasumując, pendrive’y nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji. Pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, nie pojawia się również wskutek tego przysporzenie majątkowe.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie jest on zobligowany czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, tj. osobom fizycznym i/lub rolnikom ryczałtowym, opisaną w sytuacji nr 3, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 4

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie będzie on zobligowany czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, opisaną w sytuacji nr 4, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na względzie argumentację przedstawioną w pytaniu nr 3, Wnioskodawca uważa, iż argumentacja będzie tożsama. Nie zmienia tego fakt, iż nabycie przez Uczelnię pendrive’ów będzie współfinansowane ze środków zewnętrznych, a co za tym idzie Wnioskodawcy będzie przysługiwać częściowe prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich zakupem.

Jak Wnioskodawca podkreślał już we wcześniejszych pytaniach, przedmiotem dostawy w przypadku konferencji również nie będą pendrive’y. Nie stanowią one dostawy towarów, pomimo że ich cena wytworzenia przekracza 10 zł i stanowią one de facto w przypadku sytuacji nr 4 materiały reklamowe i informacyjne (dodatkowo na pendrive’ach zapisywane są informacje dotyczące pochodzenia środków lub materiały reklamowe sponsorów lub partnerów konferencji). Jednak służyć będą one jedynie do przekazania uczestnikom nagranej konferencji materiału.

Ich przekazanie ma na celu możliwość późniejszego odtwarzania sobie i przypominania pozyskanej w czasie konferencji wiedzy. Zatem z perspektywy osoby fizycznej otrzymującej pendrive’a, o której mowa we wniosku, nie mają zatem żadnej wartości użytkowej.

Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy czynność nie rodzi obowiązku ewidencji za pomocą kasy fiskalnej, ponieważ przedmiotem działalności nie jest sam nagrany nośnik danych, tylko organizacja wydarzenia.

Ad. 5

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w sytuacji, gdy Organ nie podzieli stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przyznania pendrive’om jedynie charakteru informacyjnego, determinującego brak obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej, to w przypadkach gdy nie ma on prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z odpłatnym nabyciem przedmiotowych pendrive’ów, to nie trzeba czynności nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji ewidencjonować na kasie rejestrującej, bowiem nie jest to dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
2. wszelkie inne darowizny
   − jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   

W sytuacji, gdy Uczelnia nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących odpłatne nabycie pendrive’ów, bowiem zakup związany będzie z działalność dydaktyczną, badawczo-rozwojową, a więc pozostającą poza zakresem ustawy o VAT, to automatycznie nie zostaje spełniony warunek z ww. artykułu, pozwalający zrównać nieodpłatne przekazanie towarów z odpłatną dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, która to podlega opodatkowaniu.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli nie można uznać, że mamy do czynienia z czynnością zrównaną z dostawą towarów, co wykazane zostało powyżej, to mając na uwadze, że przez sprzedaż rozumie się właśnie wspomnianą dostawę towarów, nie występuje w tym przypadku więc sprzedaż. A zatem skoro art. 111 ust 1 ustawy o VAT mówi o ewidencji na kasie rejestrującej właśnie sprzedaży, to Uczelnia nie ma obowiązku ewidencjonowania, bowiem nie będzie u niej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do art. 111 ust. 1a ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższą definicję, za pomocą kasy rejestrującej powinna być ewidencjonowana dostawa towarów oraz świadczenie usług.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

W stanie prawnym do 31 grudnia 2017 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2177).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidywały zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe – § 2) oraz wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe – § 3).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2016 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r. podatników, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, wymienione w części I załącznika do rozporządzenia, w przypadku gdy udział obrotu z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitym obrocie podatnika realizowanym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zwany dalej „udziałem procentowym obrotu”, był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%.

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r.).

Natomiast w myśl § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

Stosownie do zapisu § 4 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie towarów i świadczeniu usług w nim wymienionych.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

1. dostawy:
   1. gazu płynnego,
   2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
   3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
   4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
   5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
   6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
   7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
   8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
   9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
   10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
   11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
   12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
   13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
   14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
   15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.
2. świadczenia usług:
   1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
   2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
   3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
   4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
   5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
   6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 załącznika do rozporządzenia,
   7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
   8. doradztwa podatkowego,
   9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
      • świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
      • usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
   10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych.

Z kolei w obecnie obowiązującym stanie prawnym (od 1 stycznia 2018 r.) obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r., poz. 2454), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2017 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, wymienione w części I załącznika do rozporządzenia, w przypadku gdy udział obrotu z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitym obrocie podatnika realizowanym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zwany dalej „udziałem procentowym obrotu”, był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%.

I tak stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

Natomiast w myśl § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

Stosownie do zapisu § 4 ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie towarów i świadczeniu usług w nim wymienionych.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

1. dostawy:
   1. gazu płynnego,
   2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
   3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
   4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
   5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
   6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
   7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
   8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
   9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
   10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
   11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
   12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
   13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
   14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
   15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.
2. świadczenia usług:
   1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
   2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
   3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
   4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
   5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
   6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 załącznika do rozporządzenia,
   7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
   8. doradztwa podatkowego,
   9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
      • świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
      • usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
   10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
   11. kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
   12. związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne,
   13. w zakresie wymiany walut, z wyłączeniem usług świadczonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe.

Tym samym § 4 rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności. Tak więc, w stosunku do pozostałych czynności, innych niż wymienione w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik może korzystać z przewidzianych w rozporządzeniu tytułów zwolnieniowych, np. przedmiotowych określonych w § 2 ww. rozporządzenia, o ile spełni odrębne warunki.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ustawodawca – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy – zaliczył również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy – przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zauważyć jednocześnie należy, że stosownie do przepisu art. 7 ust. 4 ustawy – przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega zatem przekazanie towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł.

Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jest uczelnią publiczną działającą na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym. Podstawowymi zadaniami Uczelni według art. 13 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym są:

1. kształcenie studentów w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy oraz umiejętności niezbędnych w pracy zawodowej;
2. wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, za umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
3. prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, świadczenie usług badawczych oraz transfer technologii do gospodarki;
4. kształcenie i promowanie kadr naukowych;
5. upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych;
6. prowadzenie studiów podyplomowych, kursów i szkoleń w celu kształcenia nowych umiejętności niezbędnych na rynku pracy w systemie uczenia się przez całe życie;
7. stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
8. działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych;
9. stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:
   1. procesie kształcenia,
   2. badaniach naukowych.

Uczelnia zamierza organizować różne konferencje naukowe w których uczestnictwo będzie miało charakter odpłatny. W ramach niektórych z przyszłych konferencji zamierza przekazywać jego uczestnikom nieodpłatnie nośniki danych, tj. pendrive’y z różnymi materiałami dydaktycznym związanymi z daną konferencją. Jeśli jednostkowa cena nabycia pendrive’a przekroczy 10 zł, zaś nie przekroczy 100 zł, to Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji osób obdarowanych. Wobec tego, w ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe pendrive’y – jeśli nabywane będą poniżej 10 zł, stanowić będą prezent o małej wartości. Z kolei, jeśli cena nabycia przekroczy 10 zł nie będą stanowić prezentów o małe wartości w rozumieniu ustawy o VAT. Jeżeli chodzi o uczestników konferencji naukowej, mogą to być studenci Wnioskodawcy; studenci innych uczelni; doktoranci Wnioskodawcy; doktoranci innych uczelni; nauczyciele akademiccy Wnioskodawcy i innych uczelni; środowisko sektora prywatnego, w tym darczyńcy lub sponsorzy, osoby z zewnątrz prowadzące działalność gospodarczą lub nieprowadzące takiej działalności – w zależności kto zechce wziąść udział w konferencji. Dotychczas wobec Wnioskodawcy nie powstał obowiązek ewidencjonowania obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, bowiem korzysta on ze zwolnienia z obowiązku fiskalizacji na podstawie § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, tj. jako podatnik, który dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, ponieważ udział obrotu z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitym obrocie podatnika realizowanym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%. Nośniki danych Uczelnia będzie nabywać odpłatnie (na podstawie faktury VAT). Finansowane będę one z własnych środków w całości bądź z dofinansowaniem pochodzącym ze środków Unii Europejskiej. Wnioskodawca zaznacza również, że przy nabyciu pendrive’ów nie będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia w całości lub w części podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia. Wynika to z faktu, że zakup związany będzie z działalnością dydaktyczną, badawczo-rozwojową, będącą zwolnioną z podatku VAT (§ 3 ust. 1 pkt 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 w sprawie zwolnień od podatku od towarów usług oraz warunków stosowania tych zwolnień). W przypadku zaś, kiedy zakup pendrive’ów będzie na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (sponsoring/usługi reklamowe), będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku VAT, bowiem będzie to miało jednocześnie związek z opodatkowaną usługą reklamową VAT 23% i zwolnioną z podatku VAT. W przypadku finansowania zakupów z własnych środków, przekazywane pendrive’y mogą zawierać logo Uczelni. W przypadku zakupów dofinansowanych, przekazywane pendrive’y również zostaną oznakowane. Konferencje mają charakter naukowo-dydaktyczny i ich celem jest poszerzanie wiedzy uczestników konferencji. Budżet konferencji składający się z kilku źródeł jest sumowany i wydatkowany wg potrzeb. Każdorazowo do każdej konferencji jest sporządzana kalkulacja wstępna i końcowa w której planowane są przychody z różnych źródeł w tym z wpłat uczestników oraz planowane koszty. Dofinansowanie które otrzymuje Uczelnia od sponsorów w związku ze świadczoną usługą reklamy odpowiada wartości świadczonej usługi sponsoringowej. Każdorazowo do każdej konferencji jest sporządzana kalkulacja wstępna i końcowa, w której planowane są przychody z różnych źródeł w tym wpłaty uczestników oraz planowane koszty.

W związku z tak opisanym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej czynności nieodpłatnego przekazania pendrive’ów uczestnikom konferencji w następujących sytuacjach:

1. Uczelnia przekazuje osobom fizycznym i/lub rolnikom ryczałtowym, w ramach konferencji naukowej w której uczestnictwo jest odpłatne, pendrive’y stanowiące prezenty o małej wartości, których zakup finansowany był ze środków własnych Uczelni.
2. Uczelnia przekazuje osobom fizycznym i/lub rolnikom ryczałtowym, w ramach konferencji naukowej w której uczestnictwo jest odpłatne, pendrive’y stanowiące prezenty o małej wartości, których zakup dofinansowany był ze środków UE lub przez sponsora w zamian za usługę reklamową dla niego (podmiot z sektora prywatnego).
3. Uczelnia przekazuje osobom fizycznym i/lub rolnikom ryczałtowym, w ramach konferencji naukowej w której uczestnictwo jest odpłatne, pendrive’y niestanowiące prezentów o małej wartości, których zakup finansowany był ze środków własnych Uczelni.
4. Uczelnia przekazuje osobom fizycznym i/lub rolnikom ryczałtowym, w ramach konferencji naukowej w której uczestnictwo jest odpłatne, pendrive’y niestanowiące prezentów o małej wartości, których zakup dofinansowany był ze środków UE lub przez sponsora w zamian za usługę, reklamową dla niego (podmiot sektora prywatnego).
   
   

Z powołanych wcześniej przepisów dotyczących zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika, że – w kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3 rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 rozporządzenia) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i 3 rozporządzenia. Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w tym wymienione w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. l rozporządzenia zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Zatem, dla potrzeb niniejszej sprawy w przypadku nieodpłatnego przekazania pendrive’ów w ramach odpłatnych konferencji naukowych, poddając analizie kwestie tzw. świadczeń złożonych należy zauważyć, że zarówno w polskich przepisach, jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy i orzecznictwo w tym zakresie jest jednolite. Problem świadczeń złożonych został przeanalizowany przez TSUE m.in. w toku sprawy C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd a Commissioners of Customs and Excise, dotyczącej klasyfikacji podatkowej odrębnie płatnej usługi polegającej na ubezpieczeniu nabywców kart kredytowych od skutków utraty karty. W powyższym orzeczeniu, TSUE uznał, że w celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2 (1) VI Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT. Pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Argumentację podobną do przedstawionej w powyższym wyroku, TSUE zastosował również w wyroku w sprawie C-41/04 między Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV a Staatssecretaris van Financien. Analizowana sprawa dotyczyła opodatkowania dostawy programu informatycznego wraz z licencją na to oprogramowanie oraz jego instalacją i przystosowaniem do systemu informatycznego nabywcy oraz przeprowadzeniem szkolenia dla pracowników. TSUE stwierdził, że art. 2 (1) VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.

Podobnie w sprawie Aktiebolaget NN a Skatteverket (C-111/05) Trybunał uznał, że z art. 2 (1) VI Dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną oraz, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. Należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji celem określenia, czy podatnik zapewnia klientowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jedno świadczenie. Jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

O świadczeniu złożonym można zatem mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje treść stosunku cywilnoprawnego łączącego strony. Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się przy tym w oderwaniu od treści umowy łączącej strony, a jedynie w oparciu o to, czy dokonywane przez podatnika czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Sama wola stron umowy, tzn. określenie w jej treści, że celem transakcji nie jest nabycie usługi kompleksowej, lecz poszczególnych wyodrębnionych świadczeń, nie decyduje o zakresie opodatkowania podatkiem VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca – Uczelnia zamierza organizować różne konferencje naukowe, w których uczestnictwo będzie miało charakter odpłatny. W ramach niektórych z przyszłych konferencji zamierza przekazywać jego uczestnikom nieodpłatnie nośniki danych, tj. pendrive’y z różnymi materiałami dydaktycznymi związanymi z daną konferencją. Konferencje mogą być – jak wskazał Wnioskodawca związane tylko z działalnością dydaktyczną, badawczo-rozwojową czyli pozostającą poza zakresem VAT oraz działalnością dydaktyczną, badawczo-rozwojową, jak również związaną ze sponsoringiem i reklamą – czyli pozostającą w związku z działalnością gospodarczą Uczelni. Zakup pendrive’ów stanowiących prezenty o małej wartości jak i niestanowiących prezentów o małej wartości może być finansowany ze środków własnych Uczelni, ze środków UE lub przez sponsora w zamian za usługę reklamową dla niego (podmiot z sektora prywatnego).

W związku z powyższym w sytuacji, kiedy pendrive’y finansowane ze środków własnych Uczelni lub ze środków UE, które są związane z usługą odpłatnych konferencji naukowych, będą zawierały treści związane z działalnością dydaktyczną i badawczo-rozwojową, a nie będą zawierały żadnych form reklamy należy wskazać, że będą stanowić one kompleksową usługę odpłatnych konferencji naukowych.

Zatem analiza opisanego zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że, wynikające z przepisu § 4 pkt 1 lit. l) ww. rozporządzenia wyłączenie ze zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie znajdzie zastosowania w stosunku do nieodpłatnego przekazania pendrive’ów uczestnikom konferencji w ramach odpłatnych konferencji naukowych, które są związane wyłącznie z działalnością dydaktyczną i badawczo-rozwojową Uczelni. Bowiem – jak wynika z tego przepisu – zwolnień od obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się wyłącznie przy dostawie towarów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 w tym wymienionych w lit. l zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych, a nie przy świadczeniu usług, o których mowa we wniosku, a z wykonaniem których związane jest wydanie pendrive’ów.

W związku z powyższym należy wskazać, że usługę zasadniczą w świadczeniu kompleksowej usługi odpłatnych konferencji naukowych stanowić będzie usługa konferencji, natomiast przekazanie pendriv’ów, zawierających jedynie materiały dydaktyczno-naukowe, logo Uczelni bądź logo wydziału czyli związanych tylko i wyłącznie z działalnością badawczą i badawczo-rozwojową Uczelni, będzie tylko świadczeniem pomocniczym i będzie stanowić tylko jej dopełnienie. A zatem, uwzględniając przywołaną wcześniej analizę kompleksowości należy stwierdzić, że czynność przekazania pendrive’ów nie będzie stanowiła odrębnego elementu ze względu na to, że na pendriv’ach znajdują się – jak wskazał Wnioskodawca – różne materiały dydaktyczne związane z daną konferencją.

Wskazać należy, że bez znaczenia w powyższej sytuacji pozostaje fakt określenia, jaką pendrive’y mają wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy usługi.

Analizując powyższe przepisy wskazać należy, że nieodpłatne przekazanie pendrive’ów, niezależnie od ich wartości (spełniających definicję prezentów o małej wartości lub nie spełniających tej definicji), zawierających jedynie materiały dydaktyczno-naukowe, logo Uczelni bądź logo wydziału, w ramach odpłatnych konferencji naukowych finansowanych ze środków własnych Uczelni lub dofinansowanych ze środków UE nie będzie stanowiło dostawy towarów. Ww. nieodpłatne przekazanie tych pendrive’ów będzie ściśle związane ze świadczeniem usługi konferencji naukowej. W konsekwencji, nieodpłatne przekazanie pendrive’ów wraz z usługą konferencji naukowej stanowić będzie jedną usługę kompleksową, tj. usługę odpłatnych konferencji naukowych, którą to czynność – na mocy § 4 rozporządzenia, Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej niezależnie od zwolnienia podmiotowego czy przedmiotowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 dotyczącego kwestii tego, czy będzie on zobligowany czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, opisaną w sytuacji nr 1, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, pytania nr 3 dotyczącego kwestii tego czy Wnioskodawca zobligowany będzie czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji, opisaną w sytuacji nr 3, ewidencjonować na kasie rejestrującej oraz pytania nr 2 i 4 w części dotyczącej zakupu pendrive’ów finansowanych ze środków UE ocenione zostało jako prawidłowe.

Również odnośnie nieodpłatnego przekazania pendrive’ów, których zakup dofinansowany był przez sponsora w zamian za usługę reklamową zauważyć należy, że przekazanie osobom fizycznym i/lub rolnikom ryczałtowym w ramach konferencji naukowej, w której uczestnictwo jest odpłatne, pcndrive’ów (zarówno stanowiących prezenty o małej wartości jak i niestanowiących prezentów o małej wartości) z materiałami dydaktycznymi związanymi z daną konferencją oraz z materiałami reklamowymi sponsora, których zakup dofinansowany był przez sponsora w zamian za usługę reklamową dla niego, nie stanowi dostawy towaru, tylko kompleksową usługę odpłatnej konferencji naukowej. Usługa konferencji stanowi zatem usługę zasadniczą, natomiast przekazanie pendrive’ów, zawierających materiały dydaktyczno-naukowe, logo wydziału oraz reklamę sponsora będzie świadczeniem pomocniczym do tej usługi. Wydanie pendrive’ów w takiej sytuacji nie będzie zatem stanowić odrębnej czynności, która miałaby podlegać osobnemu ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał bowiem, że dofinansowanie, które Wnioskodawca otrzymuje od sponsorów w związku z świadczoną usługą reklamy odpowiada wartości świadczonej usługi sponsoringowej, a każdorazowo do każdej konferencji jest sporządzana kalkulacja wstępna i końcowa, w której planowane są przychody z różnych źródeł w tym wpłaty uczestników oraz planowane koszty. Budżet konferencji składający się z kilku źródeł jest sumowany i wydatkowany wg potrzeb.

W konsekwencji, nieodpłatne przekazanie pendrive’ów (spełniających definicję prezentów o małej wartości lub niespełniających tej definicji), w ramach odpłatnych konferencji naukowych, których zakup dofinansowany był przez sponsora w zamian za usługę reklamową dla niego, nie będzie stanowiło dostawy towarów. Ww. nieodpłatne przekazanie tych pendrive’ów będzie ściśle związane ze świadczeniem odpłatnej usługi konferencji naukowej.

W konsekwencji, nieodpłatne przekazanie pendrive’ów wraz z usługą konferencji naukowej stanowić będzie jedną usługę kompleksową, tj. usługę odpłatnych konferencji naukowych, którą to czynność – na mocy § 4 rozporządzenia, Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej niezależnie od zwolnienia podmiotowego czy przedmiotowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odpowiedzi na pytanie nr 2 i 4 w części dotyczącej zakupu pendrive’ów, których zakup dofinansowany był przez sponsora należało uznać za prawidłowe.

Dalsze wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy w sytuacji w której Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z odpłatnym nabyciem przedmiotowych pendrive’ów, to nie trzeba czynności nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom konferencji ewidencjonować na kasie fiskalnej, bowiem nie jest to dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak już wskazano powyżej nieodpłatne przekazanie pendrive’ów niezależnie od ich wartości (spełniających definicję prezentów o małej wartości lub niespełniających tej definicji), w ramach odpłatnych konferencji naukowych, zawierających jedynie materiały dydaktyczno-naukowe, logo Uczelni bądź logo wydziału oraz materiały reklamowe sponsorów lub partnerów konferencji, nie będzie stanowiło dostawy towarów. Ww. nieodpłatne przekazanie tych pendrive’ów będzie ściśle związane ze świadczeniem usługi konferencji naukowej. W konsekwencji, nieodpłatne przekazanie pendrive’ów wraz z usługą konferencji naukowej stanowić będzie jedną usługę kompleksową, tj. usługę odpłatnych konferencji naukowych, którą to czynność – na mocy § 4 rozporządzenia, Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej niezależnie od zwolnienia podmiotowego czy przedmiotowego.

Zatem nieodpłatne przekazanie pendrive’ów, niezależnie od ich wartości (spełniających definicję prezentów o małej wartości lub nie spełniających tej definicji), zawierających jedynie materiały dydaktyczno-naukowe, logo Uczelni bądź logo wydziału oraz materiały reklamowe sponsorów lub partnerów konferencji, nawet w sytuacji gdy Uczelnia nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT, a które to wydanie następuje w ramach odpłatnych konferencji naukowych nie będzie stanowiło dostawy towarów, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej niezależnie od zwolnienia podmiotowego czy przedmiotowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 5 zostało ocenione jako prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, 2, 3, 4 zostało ocenione jako prawidłowe, jednak w oparciu o inne uzasadnienie niż wskazał Wnioskodawca.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniami i własnym stanowiskiem w sprawie, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – w wydanej interpretacji rozpatrzone. W związku z powyższym tut. Organ informuje, że interpretacją objęto jedynie kwestie związane z przekazywaniem pendrive’ów z materiałami naukowo-dydaktycznymi danej konferencji, na których ewentualnie znajdują się również informacje o sponsorach, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca przedstawił stan faktyczny i własne stanowisko. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia ewidencjonowania na kasie rejestrującej nieodpłatnego przekazania pustych pendrive’ów, niezapisanych treściami związanymi z organizowaną konferencją. Przedmiotem interpretacji nic była również ocena prawidłowości dokonywania przez Wnioskodawcę odliczeń podatku naliczonego od wydatków związanych z organizacją konferencji naukowych, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto wskazać należy, iż interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważniony do tego organ w tym także powołane przez Wnioskodawcę na poparcie własnego stanowiska interpretacje indywidualne, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.