Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.46.2018.1.BJ
z 27 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 30 stycznia 2018 r. (data wpływu – 05 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 lutego 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: ITA Spółka z o.o. spółka komandytowa (Pożyczkodawca);
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pana X (Pożyczkobiorca)

przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

I. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej „Spółka”, „Zainteresowany będący stroną postępowania”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie sprzedaży maszyn oraz narzędzi do obróbki drewna.

Jeśli Spółka wykazuje nadwyżki finansowe, zdarza się, że udziela pożyczek. Udzielanie pożyczek ma charakter odpłatny. W umowach pożyczki przewidziane jest należne Spółce wynagrodzenie w postaci odsetek. Umowy pożyczki są zawierane głównie z podmiotami niepowiązanymi ze Spółką. Spółka nie wyklucza jednak udzielania w przyszłości pożyczek innym podmiotom, w tym powiązanym, np. wspólnikom Spółki. Udzielanie pożyczek ma charakter pomocniczy w stosunku do działalności podstawowej prowadzonej przez Spółkę, tj. działalności w zakresie sprzedaży maszyn oraz narzędzi do obróbki drewna.

W ostatnim czasie Spółka zawarła z osobą fizyczną niepowiązaną ze Spółką (dalej „Pożyczkobiorca”) umowę pożyczki (dalej „Umowa”). Na podstawie Umowy Spółka udzieliła Pożyczkobiorcy oprocentowanej pożyczki pieniężnej (dalej „Pożyczka”). Oznacza to, że Pożyczka ma charakter odpłatny – z tytułu jej udzielenia Spółka otrzymuje bowiem od Pożyczkobiorcy wynagrodzenie w postaci odsetek. Jak wynika z Umowy, Pożyczkobiorca ma obowiązek zapłaty na rzecz Spółki odsetek wraz ze zwrotem kwoty nominalnej Pożyczki. Przy zawarciu Umowy Pożyczkobiorca działał w charakterze osoby prywatnej.

Spółka nie wyklucza, iż w przyszłości zawierać będzie kolejne umowy pożyczek z Pożyczkobiorcą. Pożyczkobiorca może zawrzeć w przyszłości umowy pożyczek ze Spółką działając w ramach prowadzonej działalności gospodarczej albo poza zakresem tej działalności (jako osoba prywatna).

Wszystkie pożyczki udzielane przez Spółkę finansowane są z jej środków własnych. W każdym przypadku udzielana przez Spółkę pożyczka stanowi pożyczkę oprocentowaną, tj. z tytułu udzielenia pożyczki Spółka otrzymuje od Pożyczkobiorcy wynagrodzenie w postaci odsetek.

Powyższe okoliczności dotyczyć będą również ewentualnych przyszłych pożyczek udzielanych przez Spółkę Pożyczkobiorcy. Wynagrodzenie z tytułu udzielanych pożyczek stanowi dla Spółki przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, przeznaczany na finansowanie bieżącego funkcjonowania Spółki. Celem udzielanych przez Spółkę pożyczek jest osiągnięcie zysku z prowadzonej działalności gospodarczej.

Zainteresowani składają wspólny wniosek o interpretację indywidualną, gdyż są podmiotami uczestniczącymi wspólnie w tym samym zaistniałym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym będącymi przedmiotem niniejszego wniosku. Spółka zainteresowana jest ustaleniem, czy świadczona przez nią na rzecz Pożyczkobiorcy usługa udzielania pożyczek jest objęta zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a konkretnie czy podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Pożyczkobiorca zainteresowany jest ustaleniem tej samej kwestii w związku z możliwością opodatkowania udzielanych przez Spółkę na jego rzecz pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby Organ uznał, iż czynności te nie są objęte zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Spółka oraz Pożyczkobiorca określani są w niniejszym wniosku łącznie jako „Zainteresowani”.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w przypadku uznania przez Organ, że pożyczki udzielane przez Spółkę Pożyczkobiorcy zwolnione są od podatku od towarów i usług, czy na Pożyczkobiorcy ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki ze Spółką?

Zdaniem Zainteresowanych, w przypadku uznania przez Organ, że pożyczki udzielane przez Spółkę Pożyczkobiorcy są zwolnione są od podatku od towarów i usług, na Pożyczkobiorcy nie ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki ze Spółką.

Zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   
   
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Jak wynika z przywołanego wyżej art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, objęcie czynności udzielenia pożyczki zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w tym zwolnienie tej czynności od podatku od towarów i usług, skutkuje wyłączeniem umowy pożyczki spod opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W konsekwencji, jeżeli Organ uzna, że pożyczki udzielane przez Spółkę są zwolnione od podatku od towarów i usług, zdaniem Zainteresowanych na Pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty od tych pożyczek podatku od czynności cywilnoprawnych. Przynajmniej jedna ze stron umowy pożyczki (w tym wypadku Spółka) będzie bowiem zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (udzielenia pożyczki).

Na potwierdzenie swego stanowiska Zainteresowani przywołali interpretacje organów podatkowych.

Mając na uwadze przedmiot niniejszej interpretacji, tj. podatek od czynności cywilnoprawnych, Organ powyżej przywołał stanowisko Zainteresowanych odnoszące się tylko do podatku od czynności cywilnoprawnych, czyli pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenie przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, wydano odrębne rozstrzygnięcie w dniu 8 lutego 2018 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.69.2018.1.AB.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 powołanej ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, określenie „podatek od towarów i usług” oznacza podatek od towarów i usług – podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania („Spółka”) zawarła z Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania – osobą fizyczną niepowiązaną ze Spółką („Pożyczkobiorca”) umowę pożyczki (dalej „Umowa”). Na podstawie Umowy Spółka udzieliła Pożyczkobiorcy oprocentowanej pożyczki pieniężnej (dalej „Pożyczka”). Spółka nie wyklucza, iż w przyszłości zawierać będzie kolejne umowy pożyczek z Pożyczkobiorcą. Wszystkie pożyczki udzielane przez Spółkę finansowane są z jej środków własnych. W każdym przypadku udzielana przez Spółkę pożyczka stanowi pożyczkę oprocentowaną, tj. z tytułu udzielenia pożyczki Spółka otrzymuje od Pożyczkobiorcy wynagrodzenie w postaci odsetek.

Jakkolwiek zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisane we wniosku umowy pożyczek podlegają regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia udzielonych pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 08 lutego 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.69.2018.1.AB wydanej dla Zainteresowanych, potwierdzono stanowisko Zainteresowanych, że „świadczone przez Spółkę na rzecz Pożyczkobiorcy usługi udzielania pożyczek stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie mieszczą się w zakresie czynności określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT, a zatem są one objęte zwolnieniem od podatku VAT przewidzianym w tym przepisie.”

Skoro zatem otrzymana przez Pożyczkobiorcę pożyczka jest objęta zwolnieniem z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miało zastosowanie wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o którym mowa art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Rację mają Zainteresowani, że na Pożyczkobiorcy nie ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki ze Spółką.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.