Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.41.2018.1.AJ
z 15 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2018 r. (data wpływu 23 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła w dniu 14 września 2015 r. umowę na roboty budowlane nr ... z D…Sp. z o.o. z siedzibą w W… . Przedmiotem umowy były roboty budowlane, polegające na budowie budynków produkcyjnych i magazynowych z przebudową istniejącego budynku produkcyjnego oraz rozbudową infrastruktury technicznej w L… .

Spółka jako generalny wykonawca zlecał poszczególne zakresy robót podwykonawcom. Jednym z podwykonawców była firma W… Sp. z o.o., która na podstawie umowy z dnia 14 września 2015 r. nr … oraz Aneksu nr 1 z dnia 8 października 2015 r. miała do wykonania roboty budowlane, polegające na wykonaniu stanu zerowego budynku „D” (części mroźniczej z wydawką) i „C” (łącznik , laboratorium).

W dniu 30 grudnia 2015 r. firma W… Sp. z o.o. wystawiła fakturę VAT nr … za wykonane roboty niezgodnie ze stanem faktycznym w kwocie netto 449.789,49 PLN, VAT 103.451,58 PLN, brutto 553.241,07 PLN. Faktura została zakwestionowana przez Spółkę i odesłana do firmy W…, ponieważ nie dokumentowała stanu faktycznego. Faktura została wystawiona na 100% wartości umownej, mimo że roboty nie zostały wykonane w 100%.

W dniu 14 kwietnia 2016 r. firma W… Sp. z o.o. wystawiła fakturę korygującą nr K…, zmniejszającą fakturę nr … w kwocie netto 114.905,75 PLN, VAT 26.428,32 PLN, brutto 141.334.07 PLN, ale również i korekta była niezgodna ze stanem faktycznym.

W związku ze sporem w zakresie wartości wykonanych oraz niezapłacenia przez Spółkę należności wynikających z faktur … i K…, firma W… Sp. z o.o wystąpiła do Sądu Okręgowego w … Wydział VIII Gospodarczy z wnioskiem o zapłatę należności. W dniu 9 października 2017 r. został wydany wyrok częściowy na kwotę uznaną przez Spółkę w wysokości netto 324.257,49 netto, VAT 74.579,22 PLN i brutto 398.836,71 PLN.

Zgodnie z wyrokiem sądu, w dniu 1 grudnia 2017 r. wpłacona została firmie W… Sp. z o.o. zasądzona kwota 398.836,71 PLN. Jednocześnie pismem z dnia 1 grudnia 2017 r. Spółka zwróciła się do firmy W… Sp. z o.o. o przysłanie faktury VAT na wskazaną w wyroku sądowym kwotę. W odpowiedzi firma W… Sp. z o.o. przysłała duplikaty faktur nr … oraz K… w niezmienionej wysokości, a więc w wysokości niezgodnej z wyrokiem. Wobec powyższego, otrzymane dokumenty zostały wprowadzone przez Spółkę do ewidencji w ten sposób, aby ogólna wartość netto i brutto była zgodna z wyrokiem sądowym i odpowiadająca rzeczywistej wartości wykonanych robót tj.

• faktura … została przez Spółkę pomniejszona zarówno w kwocie netto, jak i w podatku VAT o kwotę nieodpowiadającą wyrokowi sądowemu i wprowadzona do ewidencji w niższych wartościach, niż to wynika z faktury;
• korekta K… została wprowadzona w pełnej wysokości.

W efekcie, do odliczenia Spółka przyjęła podatek VAT od kwoty netto 324.257,49 PLN odpowiadającej faktycznie wykonanym robotom budowlanym i wskazanej w Wyroku Sądowym.

Pismem z dnia 3 stycznia 2018 r. Spółka powiadomiła firmę W… Sp. z o.o. o sposobie wprowadzenia do ewidencji otrzymanych duplikatów i jednocześnie zwróciła się z prośbą o dostarczenie dodatkowej korekty odpowiadającej wyrokowi sądowemu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka miała prawo przyjąć faktury i wykazać w rejestrze VAT naliczonego, kwoty netto oraz podatku VAT w części odpowiadającej wartości wykonanej usługi, nie uznając całej wartości faktury wystawionej przez usługodawcę – wystawcę faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka miała prawo dokonać zmniejszenia VAT należnego o naliczony, wykazując w rejestrze VAT fakturę uznaną częściowo mimo zakwestionowania pełnej wartości faktury.

W świetle art. 86 ust. 1, ust. 2 pkt 1 a, prawo do odliczenia VAT przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust.4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Natomiast zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności.

Spółka korzystała z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie art. 86 z uwzględnieniem ograniczeń zawartych w art. 88 ustawy o VAT.

Interpretacji powołanych przepisów dokonał WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie SA/Gl/652/17.

„Z przytoczonych przepisów wynika, że art. 86 ust.1 o podatku VAT kreuje fundamentalne prawo podatnika do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Prawo to jednak może być realizowane tylko wówczas, gdy faktury odzwierciedlają czynności, które rzeczywiście miały miejsce w obrocie gospodarczym, co wynika z powołanego art. 88 ust 3a pkt 4 lit. a zatem faktura dokumentująca transakcję, która nie została dokonana, przez co należy rozumieć zarówno transakcję, która nie została dokonana w ogóle, jak i transakcję, która nie została dokonana pomiędzy stronami wykazanymi w fakturze, nie może być uwzględniona w prowadzonej przez nabywcę ewidencji dla celów podatku VAT, gdyż nie odpowiada treści art. 86 ust. 1 ustawy i nie może stanowić podstawy do odliczenia podatku naliczonego”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy zwrócić uwagę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każde świadczenie usług na rzecz innego podmiotu, w zamian za wykonanie których jest wypłacane wynagrodzenie. Konieczne jest jednak istnienie stosunku prawnego pomiędzy usługobiorcą oraz usługodawcą, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne. Zatem z zaistniałego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi płynąć bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Kwotę podatku naliczonego – stosownie do zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług przewidzianego w tej ustawie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług dokonanych przez innego podatnika, wyłącznie w odniesieniu do podatku wynikającego z faktury, dokumentującej faktycznie zrealizowaną przez jej wystawcę czynność podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Podkreślić ponadto należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności.

Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur (art. 88 ust. 3b).

Na tle przedstawionego opisu sprawy Spółka powzięła wątpliwość, czy miała prawo przyjąć do rozliczenia nabytej usługi w kwotach innych, niż wynikające z otrzymanej od usługodawcy faktury i korekty faktury, a odpowiadających kwotom zasądzonym przez Sąd Okręgowy.

Jak bowiem wynika z opisu sprawy, w ramach zawartej umowy na wykonanie robót budowlanych, Spółka jako generalny wykonawca zlecał poszczególne zakresy robót podwykonawcom. Jeden z podwykonawców wystawił fakturę VAT nr … za wykonane roboty niezgodnie ze stanem faktycznym. Faktura została zakwestionowana przez Spółkę i odesłana do wystawcy, ponieważ nie dokumentowała stanu faktycznego. Faktura została wystawiona na 100% wartości umownej, mimo że roboty nie zostały wykonane w 100%. W dniu 14 kwietnia 2016 r. podwykonawca ten wystawił fakturę korygującą nr K…., zmniejszającą pierwotną fakturę nr …, ale korekta również była niezgodna ze stanem faktycznym. W związku ze sporem w zakresie wartości wykonanych oraz niezapłacenia przez Spółkę należności wynikających z faktur … i K…, podwykonawca wystąpił do Sądu Okręgowego w … Wydział VIII Gospodarczy z wnioskiem o zapłatę należności, w wyniku czego, w dniu 9 października 2017 r. został wydany wyrok. Zgodnie z wyrokiem sądu, w dniu 1 grudnia 2017 r. Spółka wpłaciła podwykonawcy zasądzoną kwotę. Jednocześnie pismem z dnia 1 grudnia 2017 r. Spółka zwróciła się do podwykonawcy o przysłanie faktury VAT na wskazaną w wyroku sądowym kwotę, a ten w odpowiedzi przysłał duplikaty faktur nr … oraz K… w niezmienionej wysokości, a więc w wysokości niezgodnej z wyrokiem. Wobec powyższego, otrzymane dokumenty zostały wprowadzone przez Spółkę do ewidencji w ten sposób, aby ogólna wartość netto i brutto była zgodna z wyrokiem sądowym i odpowiadająca rzeczywistej wartości wykonanych robót.

W efekcie, do odliczenia Spółka przyjęła podatek VAT od kwoty netto 324.257,49 PLN odpowiadającej faktycznie wykonanym robotom budowlanym i wskazanej w wyroku sądowym.

Z powyższego zatem wynika, że Spółka, mając uzasadnione powody, zakwestionowała kwoty wykazane zarówno w wystawionej przez podwykonawcę fakturze, jak i fakturze korygującej.

Odnosząc się do powyższego należy przede wszystkim podkreślić, że w świetle unormowań zawartych w art. 86 ust. 1 i 2 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług

podstawą do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Zatem faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi. Niezgodność któregokolwiek z tych aspektów eliminuje możliwość odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturze, która nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego.

Zatem w zakresie w jakim faktura nie odzwierciedla rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nie może stanowić podstawy do dokonania odliczenia podatku naliczonego wynikającego z takiej faktury.

W świetle powyższego, mając na uwadze regulacje wynikające z powołanego art. 86 ust. 1 i 2 w powiązaniu z art. 88 ust. 3a pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, słusznie Spółka postąpiła, przyjmując do rozliczenia przedmiotowej transakcji kwoty odpowiadające kwotom zasądzonym wyrokiem Sądu Okręgowego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza to, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.