Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.210.2017.12.ASZ
z 12 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 listopada 2017 r. (data wpływu – 6 grudnia 2017 r.), uzupełnionym 18 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych sprzedaży odziedziczonego lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży odziedziczonego lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 4 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.210.2017.1.ASZ i 0111-KDIB4.4015.211.2017.1.ASZ, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 18 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 11 września 2010 r. zmarł znajomy Wnioskodawczyni. Zgodnie z testamentem Wnioskodawczyni nabyła majątek zmarłego. W skład ww. majątku wchodziło między innymi mieszkanie w W. Jako spadkobierczyni (osoba obca zaliczona do III grupy podatkowej) Wnioskodawczyni wniosła do sądu sprawę o stwierdzenie nabycia spadku. W dniu 30 czerwca 2016 r. Sąd wydał postanowienie o otwarciu i ogłoszenie testamentu oraz stwierdzenie nabycia spadku.

W dniu 23 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. mieszkanie. Aby skorzystać z ulgi podatkowej Wnioskodawczyni w dniu 28 listopada 2017 r. nabyła z otrzymanych pieniędzy mieszkanie w K. (umowa notarialna i wpis w KW są na jej osobę).

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 12 grudnia 2016 r. złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie SD-3. Wnioskodawczyni zapłaciła podatek od spadku. Wnioskodawczyni nie skorzystała z ulgi.

Wnioskodawczyni nie zamieszkiwała w odziedziczonym mieszkaniu, ponieważ mieszka w K. i opiekuje się schorowaną matką. Wnioskodawczyni nie była również zameldowana w odziedziczonym mieszkaniu. Wnioskodawczyni nie zamieszkała w mieszkaniu spadkodawcy ze względu na znaczną odległość od jej miejsca zamieszkania. Mieszkanie było Wnioskodawczyni zbędne; koszty jego utrzymania były dla niej nieopłacalne, ponieważ Wnioskodawczyni jest emerytką o niskich dochodach i nie stać jej na utrzymanie dwóch mieszkań. Tym bardziej, że córka Wnioskodawczyni miała wyjść za mąż i pieniądze uzyskane ze sprzedaży tego mieszkania Wnioskodawczyni przeznaczyła na kupno nowego mieszkania w K. Kupione mieszkanie Wnioskodawczyni ma zamiar przekazać młodemu małżeństwu.

Wnioskodawczyni wskazała również, że była jedynym spadkobiercą testamentowym, tym samym nie zbyła odziedziczonego mieszkania na rzecz innych spadkobierców, bo takowych nie było.

Zbycie odziedziczonego mieszkania było konieczne, ponieważ zamieszkanie przez Wnioskodawczynię w W. wiązałoby się z ryzykiem utraty zdrowia i życia 89-letniej matki Wnioskodawczyni, gdyż nie może ona funkcjonować samodzielnie. Również hipotetyczna zmiana pracy na W. nie byłaby możliwa, ponieważ Wnioskodawczyni jako emerytka nie znalazłaby dodatkowego zatrudnienia.

Zarówno córka Wnioskodawczyni jak i jej przyszły mąż nie wiązali swojej przyszłości zawodowej z W. i nie zamieszkaliby w mieszkaniu odziedziczonym przez Wnioskodawczynię.

Mieszkanie kupione w K. z pieniędzy otrzymanych ze sprzedaży odziedziczonego mieszkania w W. Wnioskodawczyni chciałaby w grudniu przekazać umową darowizny na rzecz córki.

Wnioskodawczyni wskazała, że w urzędzie skarbowym poinformowano ją, iż prawdopodobnie musi upłynąć 5 lat, aby mogła to mieszkanie darować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Kiedy Wnioskodawczyni mogła sprzedać odziedziczone mieszkanie, aby skorzystać z ulgi podatkowej, tzn. od kiedy liczy się okres 5 lat – czy od daty śmierci spadkodawcy czy od daty postanowienia sądu?
2. Jeżeli Wnioskodawczyni w grudniu przekaże aktem notarialnym darowiznę na rzecz córki to czy będzie musiała od tego zapłacić podatek?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro okres 5 lat liczy się od daty śmierci spadkodawcy, to Wnioskodawczyni mieści się w tym okresie i jest zwolniona z podatku.

Według Wnioskodawczyni, jest to już jej własność, z którą może zrobić, co chce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotowa interpretacja dotyczy skutków podatkowych sprzedaży odziedziczonego lokalu mieszkalnego powstałych w podatku od spadków i darowizn. W zakresie skutków podatkowych darowizny lokalu mieszkalnego na rzecz córki wydano odrębne rozstrzygnięcie, znak: 0111-KDIB4.4015.211.2017.2.ASZ.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Stosownie do art. 5 tej ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku. Jednakże, zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4 902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca – art. 14 ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy do III grupy podatkowej zalicza się innych nabywców.

Jak wynika z powyższych przepisów przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych. Natomiast zbycie takich rzeczy czy praw na gruncie podatku od spadków i darowizn jest obojętne podatkowo, za wyjątkiem takiego przypadku, gdy w wyniku nabycia podatnik skorzystał z tzw. ulgi mieszkaniowej, określonej szczegółowo w art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W takiej sytuacji zbycie przedmiotu nabytego np. w drodze dziedziczenia rodzi obowiązek zapłacenia podatku od spadków i darowizn, w związku z ewentualną utratą prawa do ulgi.

Jeżeli natomiast podatnik nie korzystał w związku z nabyciem rzeczy (prawa) z ulgi mieszkaniowej, to zbycie przedmiotu nabytego (np. w drodze dziedziczenia) nie rodzi żadnych skutków podatkowych w podatku od spadków i darowizn.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 11 września 2010 r. zmarł znajomy Wnioskodawczyni. Zgodnie z testamentem Wnioskodawczyni − jako osoba zaliczona do III grupy podatkowej − nabyła między innymi lokal mieszkalny w W. W dniu 30 czerwca 2016 r. Sąd wydał postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku przez Wnioskodawczynię.

W dniu 23 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. mieszkanie. Wnioskodawczyni w dniu 28 listopada 2017 r. nabyła z otrzymanych pieniędzy mieszkanie w K.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w dniu 12 grudnia 2016 r. złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie SD-3, zapłaciła podatek od spadku i nie skorzystała z ulgi.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni z tytułu nabycia w spadku lokalu mieszkalnego nie skorzystała z ulgi, o której mowa w art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, to w sytuacji sprzedaży przedmiotowego mieszkania Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn. W przypadku sprzedaży odziedziczonego mieszkania okres 5 lat, o którym mowa we wniosku ma znaczenie jedynie w sytuacji skorzystania z ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazała Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy przy tym podkreślić, że przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawczyni − dotyczy skutków podatkowych sprzedaży odziedziczonego mieszkania tylko na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym Organ nie odniósł się w niej do ewentualnych skutków podatkowych sprzedaży mieszkania odziedziczonego w spadku na gruncie innych ustaw podatkowych (np. podatku dochodowego od osób fizycznych).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.