Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.384.2017.2.AK
z 13 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2017 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od rodziców lokal mieszkalny o powierzchni całkowitej 36 m². Zamierza go wynająć na podstawie przepisów Kodeksu Cywilnego. Planowana jest również od matki darowizna środków pieniężnych, za które wnioskodawca zamierza kupić dwa sąsiednie lokale użytkowe o łącznej powierzchni 180 m². Lokale te Wnioskodawca planuje również oddać w najem na podstawie przepisów Kodeksu Cywilnego, stając się stroną umowy najmu (wynajmującym) ww. lokali użytkowych na cele gospodarcze – prowadzenie przedszkola. Przedmiotowe lokale stanowić będą majątek prywatny. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie zamierza jej prowadzić w żadnej formie i w żadnym wymiarze. Pracuje w zakładzie pracy na podstawie umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Co do zasady wybór klasyfikacji i sposobu rozliczania przychodów z najmu ustawodawca pozostawił podatnikowi – osobie oddającej rzecz w najem. Należy zauważyć, że każdy najem, niezależnie od tego czy będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej czy jako najem prywatny, ma charakter zarobkowy, cechuje go wynajmowanie danej nieruchomości przez pewien okres czasu. Również występowanie pewnego czynnika organizacyjnego jest naturalnie związane z najmem. O rodzaju prowadzonej działalności decydują nie ww. cechy lecz wybór podatnika, zgodny z zapisami ustawy o PIT. Stosownie bowiem do przepisów ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1

• pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,
• pkt 6 – najem z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Powyższe przepisy wskazują, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że powoływany w zadanym pytaniu (oznaczone nr 1 w wezwaniu do uzupełniania braków formalnych wniosku) przepis art. 5a pkt 6 omawianej ustawy, określający definicję działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej zawiera przesłankę negatywną albowiem uzyskiwane przychody z wymienionej tam działalności zarobkowej nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-6 ustawy a więc m.in. do tzw. najmu prywatnego.

Mając na uwadze powyższe, czynności wynajmu nieruchomości (lokal mieszkalny i dwa użytkowe – należące do majątku prywatnego Wnioskodawcy, który nie prowadzi działalności gospodarczej) nie będą wykonywane w sposób określony w definicji wynikającej z art. 5a pkt 6 ustawy, gdyż przychody z tej działalności zostaną zaliczone przez Wnioskodawcę do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy, a więc do źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca podkreśla, że powyższe jest zgodne z ostatnio wydanymi m.in. z wyrokami WSA w Gdańsku z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 727/17 i w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2017 r, sygn. akt III SA/Wa 2575/16 a także z wieloma interpretacjami organów skarbowych w tym zakresie.

Wnioskodawca wskazuje również, że dla określenia sposobu opodatkowania przychodów z najmu istotna jest wola podatnika. Co do zasady wybór klasyfikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. O tym, że aktywność podatnika – przy prowadzeniu danego rodzaju najmu – mająca w określonym zakresie charakter zarobkowy, zorganizowany i ciągły nie musi automatycznie stanowić działalności gospodarczej przesądza wprost ostatnie zdanie art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Według tego przepisu przychody z działalności mającej wskazane wyżej cechy będą opodatkowane jak działalność gospodarcza, o ile nie są zaliczane do innych przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 ustawy o PIT. Tym samym błędne są poglądy oparte na przesłance, wedle której wypełnienie znamion przewidzianych w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT automatycznie powoduje, że uzyskane przychody muszą być opodatkowane wedle reguł przewidzianych dla działalności gospodarczej. Tak więc co do zasady wybór klasyfikacji i sposobu rozliczania przychodów z najmu ustawodawca pozostawił podatnikowi – osobie oddającej rzecz w najem.

Przedmiotowe nieruchomości, stanowiące przedmiot darowizny, będą należały do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie zamierza prowadzić jej w żadnej formie i żadnym wymiarze. Nieruchomości te nie będą więc składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą co umożliwia przypisanie przychodów z najmu do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT. Najem nie będzie prowadzony bez względu na rezultat. Gdy rezultat ten nie będzie zadawalający Wnioskodawca zapewne zaprzestanie wynajmu. Tak więc usługi najmu będą się charakteryzowały brakiem założonej i realizowanej ciągłości. W zależności od okoliczności wynikających ze zmiennej zewnętrznej sytuacji ekonomicznej, koniunktury i warunków rynkowych najem ten może być w dowolnym momencie w sposób ostateczny wstrzymany lub terminowo lub bezterminowo zawieszony. Proces ten może być odwracalny. Może być także stały i ostateczny o czym arbitralnie decyduje wyłącznie Wnioskodawca. Odpowiedzialność wobec osób trzecich z tytułu szkód zaistniałych w związku z użytkowaniem lokali, będących przedmiotem najmu będą ponosili najemcy tych lokali (art. 5b ustawy o PIT ).

Tak więc powyższe zapisy ustawowe oraz cechy świadczą, że Wnioskodawca będzie prowadził najem, który nie będzie spełniał przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej zawartych w art. 5a pkt 6 ustawy PIT. Takie stanowisko w analogicznej sprawie (najem dwóch lokali mieszkalnych i lokalu użytkowego o pow. ok. 200 m²) zajął ostatnio Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 13 października 2017 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.308.2017.1.KS1.

Wnioskodawca wskazuje, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia sposobu opodatkowania najmu od wielkości uzyskiwanego przychodu z najmu. Stanowisko to potwierdziła m.in. interpretacja wydana 10 października 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/4511-1-1515/15-2/AK, w której uznano, że ryczałtowy sposób opodatkowania da się zastosować do prywatnego najmu bez względu na rodzaj i ilość wynajmowanych lokali oraz wysokość osiąganych z tego tytułu przychodów. Ponadto Wnioskodawca nadmienia, że nowelizacja ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym wprowadziła nową stawkę opodatkowania w wysokości 12,5% od przychodów powyżej 100 000 zł rocznie.

Wielkość uzyskiwanego przychodu zależeć będzie od wielkości popytu na najem przedmiotowych lokali. Sytuacja dotyczy zdarzenia przyszłego – trudno więc Wnioskodawcy prognozować w tym zakresie. W przypadku dużego zainteresowania najmem takich lokali może się zdarzyć, że wielkość przychodu może w jakimś wymiarze przekroczyć 100 000 zł rocznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przychód uzyskany z wynajmu lokali (mieszkalnego i dwóch użytkowych) – można opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% - zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku lokali należących do majątku prywatnego Wnioskodawcy i w sytuacji, w której nie prowadzi on działalności gospodarczej - przychód uzyskany z wynajmu na podstawie umów najmu zawartych na podstawie Kodeksu Cywilnego można zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym zakresie opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5 %, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przedmiotowe lokale będą należeć do majątku prywatnego Wnioskodawcy, który nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodu są m.in.:

• pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,
• pkt 6 - najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Powyższe przepisy wskazują, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej. W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;

Analizowany przepis zawiera więc przesłankę negatywną – uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się m.in. na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek,

• a ponadto wymaga by był to jeden z rodzajów działalności wymienionych w lit. a-c) ww. przepisu.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego uprzednio art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Ponadto jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości również spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności. Zauważyć przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji. Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowanie nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. 2017, poz. 2157 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne, w tym: osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z treści art. 6 ust. 1b ww. ustawy wynika, że przychody uzyskane z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1a, podlegają opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych również, jeżeli są uzyskiwane przez podatników, o których mowa w art. 8 ust. 1.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Powyższe brzmienie tego przepisu zostało wprowadzone Ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017, poz. 2175).

Ponadto zauważyć należy, że warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, w trakcie roku podatkowego pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego (art. 9 ust. 4 ustawy).

Podkreślenia wymaga przy tym, że w myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników, osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy.

Pod poz. 28 tego załącznika, tj. Wykazie usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wymieniono wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Zatem wyłączenie nie dotyczy przychodów osiąganych z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Oznacza to, że przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wykluczają możliwość korzystania z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów z działalności gospodarczej, jeżeli podatnik osiąga w ramach tej działalności w całości lub w części przychody z najmu nieruchomości na własny rachunek.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że nieruchomości, które Wnioskodawca planuje wynajmować - lokal mieszkalny i dwa użytkowe - będą należały do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie zamierza prowadzić jej w żadnej formie i żadnym wymiarze. Nieruchomości te nie będą więc składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą. Najem nie będzie prowadzony bez względu na rezultat. Gdy rezultat ten nie będzie zadawalający Wnioskodawca zapewne zaprzestanie wynajmu. Tak więc usługi najmu będą się charakteryzowały brakiem założonej i realizowanej ciągłości. Zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy, najem który będzie prowadził, nie będzie spełniał przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że czynności związane z wynajmem przedmiotowych lokali nie będą podejmowane w sposób przesądzający o prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej. Ponadto wynajmowane lokale nie będą stanowiły składników majątku związanego z taką działalnością. W takiej sytuacji, przychody z najmu lokali można zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. najem.

Wobec powyższego, przychody z najmu lokali stanowiących własność Wnioskodawcy będą mogły podlegać opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, według stawki przewidzianej w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Podkreślić przy tym ponownie należy, że od 1 stycznia 2018 r. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł, natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Reasumując, w odniesieniu do okoliczności opisanych w złożonym wniosku, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychody z opisanego najmu można opodatkować zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, należało uznać za prawidłowe, z uwzględnieniem powyższego zastrzeżenia co do stawek ryczałtu przewidzianych tym przepisem.

Jednocześnie tutejszy organ wyjaśnia, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest badanie i ustalanie czy najem wykonywany przez podatnika wypełnia znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Konieczna jest bowiem analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy, a to stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wydając interpretacje indywidualne organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez podatnika we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) i przyjmuje fakty przedstawione przez wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Zatem skoro Wnioskodawca twierdzi, że opisany najem lokali nie będzie spełniał przesłanek pozwalających uznać go za działalność gospodarczą, to na etapie wydawania interpretacji indywidualnej nie było podstaw do przyjmowania odmiennego stanu faktycznego. Nie można jednak wykluczyć, że naczelnik urzędu skarbowego prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.