Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.425.2017.1.PSZ
z 9 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 22 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 29 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyłączenia z opodatkowania przychodów z działalności rolniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyłączenia z opodatkowania przychodów z działalności rolniczej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 29 stycznia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako osoba fizyczna jest Pani wspólnikiem spółki komandytowej, w której posiada 49,50% udziałów. Firma prowadzi działalność od 18 listopada 2015 r. w zakresie uprawy borówki amerykańskiej – PKWiU borówki 01.12.23. Zgodnie z tym PKWiU działalność rolnicza to dział 01, w Pani przypadku są to i będą własne uprawy nieprzetworzone. Grunty są dzierżawione od osób trzecich, niebędących wspólnikami spółki. Łączna powierzchnia gruntów to 27,43 ha. Wskazuje Pani, że spółka nie opłaca podatku rolnego, ponieważ jest on opłacany przez wydzierżawiającego.

W ewidencji gruntów, dzierżawione grunty są sklasyfikowane jako grunty orne, pastwiska i lasy.

Borówka amerykańska to krzew owocowy, dlatego uprawę borówki przyporządkowała Pani do pozycji plantacji krzewów owocowych. Można ją również przyporządkować do zasadzeń wieloletnich.

Borówka amerykańska będzie uprawiana na własnych gruntach, ponieważ spółka jest właścicielem gruntów na podstawie umowy dzierżawy. Uprawa nie będzie prowadzona w szklarniach i ogrzewanych pomieszczeniach. Borówka sprzedawana będzie w stanie nieprzetworzonym.

Z uwagi na to, że krzewy zostały dopiero posadzone, w chwili obecnej nie osiąga przychodów z tytułu sprzedaży borówki. Przychody osiągane będą w najbliższych latach. Obecnie ponoszone są tylko koszty związane z organizowaniem uprawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadzoną działalność można zakwalifikować jako działalność rolniczą niepodlegającą podatkowi dochodowemu od osób fizycznych na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres działalności można sklasyfikować jako działalność rolniczą. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność rolnicza to działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw.

W związku z powyższym uważa Pani, że można zastosować art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i sklasyfikować tę działalność jako działalność rolniczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Spółka komandytowa, w myśl art. 102 K.s.h., jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Spółka komandytowa jest zatem osobową spółką handlową, która nie posiada osobowości prawnej.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jak wynika z powyższego, dochody spółki komandytowej nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej jest uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to przychody tej osoby z udziału w tej spółce podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje źródeł przychodu, a jedynie przedmiot opodatkowania, wskazując na sposób określenia wysokości przychodu, a następnie dochodu podlegającego opodatkowaniu w sytuacji, gdy z tego samego przedsięwzięcia, prawa, rzeczy czy stanu faktycznego kilka osób (z których każda jest odrębnym podatnikiem) uzyskuje wspólny przychód. Nie odnosi się on też tylko do jednego ze źródeł przychodu, wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, nie wynika to bowiem ani z jego usytuowania w ustawie, ani z treści. W przepisie tym jako sytuacje, w których kilka osób osiąga wspólnie dochód, wymieniono różne stany faktyczne i prawne.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

• licząc od dnia nabycia.

Działami specjalnymi produkcji rolnej w myśl art. 2 ust. 3 tej ustawy są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Zgodnie art. 2 ust. 3a wyżej wymienionej ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy.

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o gospodarstwie rolnym, w myśl art. 2 ust. 4 tej ustawy, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1892), za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący.

Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest wytwarzanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkcja roślinna), chowu lub hodowli (produkcja zwierzęca). Powyższe oznacza, że wszelkie produkty działalności rolniczej powstają wyłącznie na skutek działania normalnych biologicznych procesów wzrostu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka komandytowa, w której jest Pani wspólnikiem, prowadzi działalność w zakresie uprawy borówki amerykańskiej. Grunty, na których prowadzona jest uprawa są dzierżawione od osób trzecich, niebędących wspólnikami spółki. Łączna powierzchnia gruntów to 27,43 ha.

Borówka będzie sprzedawana w stanie nieprzetworzonym. Uprawa nie będzie prowadzona w szklarniach i ogrzewanych pomieszczeniach. Borówka sprzedawana będzie w stanie nieprzetworzonym.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, stwierdzić należy że jako wspólnik Spółki komandytowej prowadzi Pani działalność rolniczą (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w formie tej Spółki. Przychody otrzymywane z tego rodzaju działalności są wyłączone spod zakresu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z przytoczonym uprzednio art. 2 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.