Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.650.2017.2.IG
z 9 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.), uzupełnionym w dniu 22 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 12 stycznia 2018 r. otrzymane przez pełnomocnika w dniu 16 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla nabywanych świadczeń – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla nabywanych świadczeń. Wniosek został uzupełniony w dniu 22 stycznia 2018 r. w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 12 stycznia 2018 r. otrzymane przez pełnomocnika w dniu 16 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - spółka I. Sp. z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się kompleksową realizacją projektów powierzchni biurowych polegających na przeprowadzeniu remontów powierzchni biurowych, projektowaniu powierzchni biurowych oraz koordynowaniu wymiany wyposażenia biur oraz innych pomieszczeń.

Spółka I. Sp. z o.o. zajmuje się kompleksową realizacją projektów powierzchni biurowych i komercyjnych, jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka na zlecenie klientów przeprowadza remonty powierzchni biurowych, projektuje, koordynuje wymianę wyposażenia biur oraz innych pomieszczeń.

Prowadzi i nadzoruje prace ogólnobudowlane oraz modernizacyjne, obejmujące między innymi budowę lub przestawienie ścianek działowych, wymianę sufitów podwieszanych, montaż wykładzin, montaż elementów meblowych.

W związku z prowadzoną działalnością I. Sp. z o.o. zawiera z klientem (inwestorem) umowę o wykonanie prac remontowo-budowlanych w ramach której zobowiązuje się do wykonania kompleksowej usługi aranżacji powierzchni biurowej/komercyjnej obejmującej: wykonanie projektu budowlanego w tym projektu wnętrz, uzyskanie wszelkich zgód i zezwoleń administracyjnych, wykonanie prac budowlanych, aranżacji i projektu wnętrz, dostawy i montażu mebli oraz udziela gwarancję. W konsekwencji powyższego, wnioskodawca na rzecz klientów (inwestorów) świadczy następujące usługi według PKWiU:

1. 43.21.10.2,
   
2. 43.22.11.0,
   
3. 43.31.10.0,
   
4. 43.22.12.0,
   
5. 43.22.20.0,
   
6. 43.32.10.0,
   
7. 43.33.10.0,
   
8. 43.39.19.0,
   
9. 71.11.22.0,
   
10. 71.11.24.0.
    
    

Ze względu na złożony charakter zleceń, usługi są świadczone w systemie generalnego wykonawstwa.

Klient zleca wykonanie konkretnego projektu spółce I. jako generalnemu wykonawcy, zaś I. zleca wyspecjalizowanym podwykonawcom wykonanie określonych zakresów robót, których dodatkowo prace nadzoruje i koordynuje na placu budowy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zgodnie z art. 15 ustawy.

Wnioskodawca wyżej opisane usługi świadczy na podstawie zawieranych z klientami (inwestorami) umowy o wykonanie prac remontowo-budowlanych. Zważywszy na złożony charakter zleceń, wnioskodawca świadczy usługi w systemie generalnego wykonawstwa. Klient na podstawie umowy o wykonanie prac remontowo-budowlanych zawartej z wnioskodawcą zleca wykonanie ww. prac zaś wnioskodawca realizuje zlecenie za pośrednictwem wyspecjalizowanych podwykonawców, którym zleca określony zakres robót nadzorując i koordynując na placu budowy.

Od dnia 1 stycznia 2017 r. obowiązują nowe zasady rozliczania podatku VAT (tzw. odwrócony VAT) zgodnie z którymi podatnikiem podatku VAT jest nabywca usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług (czyli szeroko rozumianych usług budowlanych) o ile:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
   
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

Dodatkowo, zgodnie z art. 17 ust. lh, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Podmioty wykonujące określony zakres prac na rzecz I (podwykonawcy) świadczą usługi wymienione w załączniku nr 14 poz. 2-48 ustawy o podatku od towarów i usług, są czynnymi podatnikami VAT.

Przedmiotem umowy kompleksowej usługi aranżacji powierzchni biurowej/komercyjnej, której wykonania podjęła się I na zlecenie inwestora nie jest obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane. Oczywiście umowy z podwykonawcami nie mają za przedmiot obiektu budowlanego w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane.

Ponadto, zawarcie umowy I z inwestorem, której przedmiotem jest kompleksowa usługa aranżacji powierzchni biurowej/komercyjnej nie następuje w trybie zamówienia publicznego, nie stosuje się więc do niej ustawa Prawo zamówień publicznych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Klasyfikacja świadczonej przez Wnioskodawcę usługi remontowo-budowlanej mieści się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.)

Usługa Wnioskodawcy jako klasyfikowana wg PKWiU:

1. 43.21.10.2, poz. 23 załącznika nr 14
2. 43.22.11.0, poz. 24 załącznika nr 14
3. 43.31.10.0, poz. 30 załącznika nr 14
4. 43.22.12.0, poz. 25 załącznika nr 14
5. 43.22.20.0, poz. 26 załącznika nr 14
6. 43.32.10.0, poz. 31 załącznika nr 14
7. 43.33.10.0, poz. 32 załącznika nr 14
8. 43.39.19.0, poz. 38 załącznika nr 14

mieści się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę stan faktyczny opisany powyżej, do usług świadczonych przez podmioty wykonujące określony zakres prac zleconych przez I. stosuje się mechanizm odwróconego obciążenia podatku VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. lh (tzw. odwrócony VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy

Termin „podwykonawca” nie został zdefiniowany dla potrzeb ustawy o podatku od towarów i usług.

Termin podwykonawca występuje w następujących aktach prawnych. Zgodnie z ustawą z dnia 9 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych przez umowę o podwykonawstwo należy rozumieć umowę w formie pisemnej o charakterze odpłatnym, której przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane stanowiące część zamówienia publicznego, zawartą między wybranym przez zamawiającego wykonawcą a innym podmiotem (podwykonawcą), a w przypadku zamówień publicznych na roboty budowlane także między podwykonawcą a dalszym podwykonawcą lub między dalszymi podwykonawcami.

Termin podwykonawca występuje również na gruncie prawa prywatnego.

Zgodnie z art. 647 k.c. przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 647¹ k.c. § l. W umowie o roboty budowlane, o której mowa w art. 647, zawartej między inwestorem a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców.

Przyjmując terminologię z ustawy o zamówieniach publicznych, podwykonawcą będzie jedynie podmiot, który świadczy usługi, dostawy lub roboty budowlane stanowiące część zamówienia publicznego, na podstawie umowy zawartej między wybranym przez zamawiającego wykonawcą. Innymi słowy jeżeli przedmiot umowy o generalne wykonawstwo nie jest przedmiotem zamówienia publicznego, dostawca mebli nie będzie podwykonawcą. Opierając się na terminologii z kodeksu cywilnego istotne jest ażeby przedmiotem umowy o roboty budowlane był przewidziany w umowie obiekt, wykonany zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej. W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 grudnia 2009 r., P105/08, LexPolonica nr 2110157 (OTK-A 2009, nr 11, poz. 168) Trybunał Konstytucyjny odniósł się także do pojęcia obiektu. Stwierdził (stosując własną terminologię zamiast ustawowej), że: „Zgodnie z art. 647 k.c„ wykonawca zobowiązuje się »umową budowlaną« do oddania (...) obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej. Ponieważ Kodeks również tych pojęć nie definiuje, konieczne jest ponowne odwołanie się do prawa budowlanego. Zgodnie z nim obiektem jest - w myśl art. 3 pkt 1-4 - budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi (czyli obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiadający fundamenty i dach), budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami (czyli każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, np. lotnisko, estakada, tunel, oczyszczalnia ścieków, cmentarz, pomnik) oraz obiekt małej architektury (czyli obiekt niewielki, np. kapliczka, wodotrysk, huśtawka, śmietnik)”.

Tym samym warunkiem uznania kontrahenta wnioskodawcy za podwykonawcę jest pochodną ustalenia czy przedmiotem umowy o generalne wykonawstwo jest obiekt budowlany ewentualnie czy przedmiotem umowy jest obiekt budowlany.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym - zgodnie z art. 17 ust. lh ustawy - mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że główny wykonawca - nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług budowlanych przez wykonawcę (głównego wykonawcę) na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Zważywszy, że przedmiot aranżacji oznaczonej powierzchni komercyjnej będącej przedmiotem umowy nie stanowi obiektu, gdyż jest nim oznaczona część lokalu (budynku) nie zaś cały obiekt budowlany trwale związany z gruntem ani obiekt małej architektury lub budowla, zaś umowa nie stanowi zamówienia publicznego, podmioty którym Wnioskodawca podzleca określony zakres prac, nie są podwykonawcami w myśl art. 17 ust. lh ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji w opinii Wnioskodawcy w zakresie usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy przez podwykonawców, które mieszczą się w grupie usług wymienionych w pozycjach 2-48 w załączniki nr 14 do ustawy o VAT spółka I Sp. z o.o. nie podlega odwrotnemu obciążeniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do dokonania klasyfikacji nabywanych świadczeń.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU świadczenia na rzecz Wnioskodawcy) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednocześnie, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług na zasadzie odwróconego obciążenia.

Zatem, ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
• usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
• usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.
  
  

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się kompleksową realizacją projektów powierzchni biurowych polegających na przeprowadzeniu remontów powierzchni biurowych, projektowaniu powierzchni biurowych oraz koordynowaniu wymiany wyposażenia biur oraz innych pomieszczeń.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka na zlecenie klientów przeprowadza remonty powierzchni biurowych, projektuje, koordynuje wymianę wyposażenia biur oraz innych pomieszczeń.

Prowadzi i nadzoruje prace ogólnobudowlane oraz modernizacyjne, obejmujące między innymi budowę lub przestawienie ścianek działowych, wymianę sufitów podwieszanych, montaż wykładzin, montaż elementów meblowych.

Wnioskodawca zawiera z klientem - inwestorem umowę o wykonanie prac remontowo-budowlanych w ramach której zobowiązuje się do wykonania kompleksowej usługi aranżacji powierzchni biurowej/komercyjnej obejmującej: wykonanie projektu budowlanego w tym projektu wnętrz, uzyskanie wszelkich zgód i zezwoleń administracyjnych, wykonanie prac budowlanych, aranżacji i projektu wnętrz, dostawy i montażu mebli oraz udziela gwarancję. W konsekwencji powyższego, wnioskodawca na rzecz klientów - inwestorów świadczy następujące usługi według PKWiU:

1. 43.21.10.2,
   
2. 43.22.11.0,
   
3. 43.31.10.0,
   
4. 43.22.12.0,
   
5. 43.22.20.0,
   
6. 43.32.10.0,
   
7. 43.33.10.0,
   
8. 43.39.19.0,
   
9. 71.11.22.0,
   
10. 71.11.24.0.
    
    

Ze względu na złożony charakter zleceń, usługi są świadczone w systemie generalnego wykonawstwa.

Klient zleca wykonanie konkretnego projektu spółce I jako generalnemu wykonawcy, zaś I zleca wyspecjalizowanym podwykonawcom wykonanie określonych zakresów robót, których dodatkowo prace nadzoruje i koordynuje na placu budowy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zgodnie z art. 15 ustawy.

Wnioskodawca wyżej opisane usługi świadczy na podstawie zawieranych z klientami - inwestorami umowy o wykonanie prac remontowo-budowlanych. Zważywszy na złożony charakter zleceń, wnioskodawca świadczy usługi w systemie generalnego wykonawstwa. Klient na podstawie umowy o wykonanie prac remontowo-budowlanych zawartej z wnioskodawcą zleca wykonanie ww. prac zaś wnioskodawca realizuje zlecenie za pośrednictwem wyspecjalizowanych podwykonawców, którym zleca określony zakres robót nadzorując i koordynując na placu budowy.

Od dnia 1 stycznia 2017 r. obowiązują nowe zasady rozliczania podatku VAT - zw. odwrócony VAT zgodnie z którymi podatnikiem podatku VAT jest nabywca usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług, czyli szeroko rozumianych usług budowlanych o ile:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122;
   
   

Dodatkowo, zgodnie z art. 17 ust. lh, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Podmioty wykonujące określony zakres prac na rzecz I (podwykonawcy) świadczą usługi wymienione w załączniku nr 14 poz. 2-48 ustawy o podatku od towarów i usług, są czynnymi podatnikami VAT.

Przedmiotem umowy kompleksowej usługi aranżacji powierzchni biurowej/komercyjnej, której wykonania podjęła się I na zlecenie inwestora nie jest obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane. Oczywiście umowy z podwykonawcami nie mają za przedmiot obiektu budowlanego w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane.

Ponadto, zawarcie umowy I z inwestorem, której przedmiotem jest kompleksowa usługa aranżacji powierzchni biurowej/komercyjnej nie następuje w trybie zamówienia publicznego, nie stosuje się więc do niej ustawa Prawo zamówień publicznych.

Klasyfikacja świadczonej przez Wnioskodawcę usługi remontowo-budowlanej mieści się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.).

Usługa Wnioskodawcy jako klasyfikowana wg PKWiU:

odpowiedni nr pozycji załącznika nr 14

1. 43.21.10.2, poz. 23
2. 43.22.11.0, poz. 24
3. 43.31.10.0, poz. 30
4. 43.22.12.0, poz. 25
5. 43.22.20.0, poz. 26
6. 43.32.10.0, poz. 31
7. 43.33.10.0, poz. 32
8. 43.39.19.0, poz. 38

mieści się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy do usług świadczonych przez podmioty wykonujące określony zakres prac zleconych przez Wnioskodawcę stosuje się mechanizm odwróconego obciążenia podatku VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. lh ustawy.

Jak wcześniej wskazano ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku ma charakter indywidualny.

Wskazać należy, że w opisanej sytuacji w stosunku do świadczeń realizowanych na rzecz Wnioskodawcy w postaci usług wymienionych w załączniku nr 14 w poz. 2-48 ustawy będzie miał zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Wskazać bowiem należy, że kontrahent realizuje świadczenie wymienione w załączniku nr 14 w poz. 2-48 ustawy tj. objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia. Jednocześnie Wnioskodawca świadczenie to nabywa w celu świadczenia na rzecz kontrahenta usługi remontowo-budowlanej mieszczącej się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Zatem podmiot realizujący świadczenie na rzecz Wnioskodawcy w postaci usług wymienionych w załączniku nr 14 w poz. 2-48 ustawy działa względem Wnioskodawcy jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Ponadto Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zgodnie z art. 15 ustawy oraz dostawca jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. W konsekwencji w przypadku nabywania przez Wnioskodawcę świadczeń w postaci usług wymienionych w załączniku nr 14 w poz. 2-48 ustawy są spełnione wszystkie warunki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy. W konsekwencji podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku od wykonania ww. usług jest Wnioskodawca jako nabywca usług.

Wskazać przy tym należy, że kwestii uznania danego podmiotu za wykonawcę generalnego bądź podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy nie można wywodzić na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, Prawa budowlanego czy też ustawy Prawo zamówień publicznych. Jak wskazano w niniejszej interpretacji dla prawidłowego rozumienia pojęcia „podwykonawca” wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. O statusie inwestora, wykonawcy generalnego czy też podwykonawcy świadczą postanowienia umowy dotyczące zakresu usług warunków ich świadczenia bądź okoliczności jakie mają miejsce w danym przypadku i charakter wykonywanych usług.

Zatem Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.