Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.641.2017.3.MR
z 5 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 18 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług finansowanych w 89% ze środków publicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług finansowanych w 89% ze środków publicznych. Wniosek uzupełniono w dniu 18 stycznia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą, jest podmiotem świadczącym m.in. usługi szkoleniowe. W ramach swojej działalności Wnioskodawca zamierza zrealizować usługę polegającą na prowadzeniu szkoleń z zakresu ICT (Technologie Informacyjno-Komunikacyjne).

Szkolenia realizowane będą na potrzeby projektu dofinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, poddziałanie RPWM.02.03.01 „Rozwój kompetencji i umiejętności osób dorosłych z grup defaworyzowanych” Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

W szkoleniach wezmą udział osoby dorosłe (mające ukończone 18 lat), nieprowadzące działalności gospodarczej, defaworyzowane na rynku pracy, tj. posiadające co najwyżej średnie wykształcenie lub mające ukończone 50 lat (uczestnik musi spełniać co najmniej jeden z powyższych warunków). Wśród osób tych znajdą się zarówno osoby, które kontynuują edukację i nie pracują, jak i te, które edukację już zakończyły i funkcjonują na rynku pracy jako osoby pracujące lub niezatrudnione. Wszyscy uczestnicy należeć będą do grup defaworyzowanych na rynku pracy, w związku z czym wykazujących największą lukę kompetencyjną i posiadających największe potrzeby w zakresie edukacji. Celem prowadzonych w ramach projektu szkoleń dotyczących ICT, jest podniesienie kwalifikacji lub kompetencji uczestników projektu w zakresie ICT.

Według definicji Głównego Urzędu Statystycznego pod pojęciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych (w skrócie ICT), kryje się „rodzina technologii przetwarzających, gromadzących i przesyłających informacje w formie elektronicznej. Węższym pojęciem są technologie informatyczne (IT), które odnoszą się do technologii związanych z komputerami i oprogramowaniem, niezwiązanych jednak z technologiami komunikacyjnymi i dotyczącymi sieci. Rozwój tych technologii sprawia, że oba pojęcia stają się coraz bardziej spójne, będący przy tym motorem rozwoju cywilizacyjnego, społecznego i gospodarczego”.

Wszystkie działania związane z technologiami informacyjno-komunikacyjnymi odbywają się w ramach sektora ICT. Według definicji Polskiej Agencji Informacji i Inwestycji Zagranicznych (PAIZ) „sektor ICT to działania zajmujące się produkcją urządzeń komunikacyjnych i informatycznych oraz usługi im towarzyszące”. PAIZ wyodrębniła siedem podstawowych branż w mniejszym lub większym stopniu powiązanych z ICT: sprzęt komputerowy, sprzęt komunikacyjny, sprzęt sieciowy i sprzęt do przesyłania danych, sprzęt biurowy, oprogramowanie, usługi telekomunikacyjne, usługi IT.

Uczestnicy szkoleń z zakresu ICT niewątpliwie nabędą lub podniosą kompetencje na rynku pracy. Aktualnie większość branż jest w mniejszym, bądź większym stopniu powiązana z sektorem ICT, a co za tym idzie szkolenia z zakresu ICT z pewnością pozwalają uczestnikom uzyskać wiedzę lub uaktualnić wiedzę do celów zawodowych.

Szkolenia wskazane przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku będą w 89% finansowane ze środków publicznych. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, szkolenia te można uznać za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Wnioskodawca nadmienia również, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych, a w zakresie przedmiotowych usług nie uzyskał akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, nie będzie można ich również zakwalifikować do usług w zakresie kształcenia lub wychowania, ani kształcenia na poziomie wyższym, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest też uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk ani jednostką badawczo-rozwojową prowadzącą usługi w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

W piśmie z dnia 15 stycznia 2018 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku wskazano, że Wnioskodawca będzie posiadał dokumentację potwierdzającą, że zapłata za przedmiotowe usługi nastąpi ze środków publicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 15 stycznia 2018 r.).

Czy prowadzenie przez Wnioskodawcę wskazanych szkoleń, przy założeniu, że będą one w 89% finansowane ze środków publicznych, może być zwolnione z VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji można zastosować zwolnienie z VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Przepis ten jest jednym z przepisów dostosowujących polski system prawny do art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają z podatku VAT (...) kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie (...).

Częścią polskiego porządku prawnego jest rozporządzenie Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, str. 1, z późn. zm.). Rozporządzenie Rady wiąże wszystkie państwa członkowskie UE i jest stosowane bezpośrednio.

Zgodnie z art. 44 rozporządzenia, usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania (w odniesieniu do wspomnianego art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady) obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Kierując się wskazówkami ww. rozporządzenia Rady, zawierającymi definicję kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, należy stwierdzić, że kształcenie zawodowe i przekwalifikowanie są procesami mającymi na celu nauczanie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu, bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika danego szkolenia.

Szkolenia z zakresu ICT, które świadczone będą przez Wnioskodawcę, należy uznać za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, z uwagi na to, że w ramach szkoleń uczestnicy nabędą wiedzę i umiejętności służące wzmocnieniu u nich kompetencji kluczowych niezbędnych na rynku pracy, a dodatkowo nabyta przez nich wiedza wykorzystywana będzie podczas pracy zawodowej. Ponadto, z całą pewnością przedmiotowe szkolenia można uznać za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, ponieważ mogą pozostawać w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników, a na pewno mają na celu uzyskanie (bądź uaktualnienie) przez nich, wiedzy do celów zawodowych. Osoby, będące potencjalnymi uczestnikami szkoleń, funkcjonują na rynku pracy (z wyjątkiem osób, które kontynuują edukację i będą funkcjonować na rynku pracy w najbliższym czasie), zaś sam zakres szkoleń z pewnością dotyka nie tylko branż bezpośrednio związanych z ICT (sprzęt komputerowy, sprzęt komunikacyjny, sprzęt sieciowy i sprzęt do przesyłania danych, sprzęt biurowy, oprogramowanie, usługi telekomunikacyjne, usługi IT), lecz również związany jest z pracą w innych branżach, z uwagi na szybko postępującą informatyzację życia w dzisiejszych czasach. Aktualnie osoba, która dopiero wkracza na rynek pracy, powinna posiadać kluczowe kompetencje w zakresie ICT niezależnie od tego w jakiej branży chce działać. Osoba, która już funkcjonuje na rynku pracy, musi posiadać kompetencje w zakresie ICT niezależnie od tego w jakiej branży działa. Nawet jeśli w danym momencie jej praca nie jest związana z ICT, to z pewnością posiadanie kompetencji w zakresie ICT ułatwi jej ewentualną zmianę zawodu lub branży.

Z uwagi na cechy, jakimi muszą odznaczać się uczestnicy projektu, przedmiotowe szkolenia mogą być kierowane do:

• osób powyżej 18 roku życia, które kontynuują naukę w szkole średniej i pozostają bez zatrudnienia – w tej sytuacji szkolenia z pewnością przyczynią się do uzyskania wiedzy do celów zawodowych, ponieważ podniosą kompetencje uczestników na rynku pracy – osoby te będą mogły w przyszłości pracować zawodowo w branżach, których dotyczą zagadnienia z zakresu ICT – innymi słowy szkolenia przyczynią się do zdobycia nowych kompetencji na rynku pracy, co należy rozumieć jako zdobycie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych;
• osób powyżej 18 roku życia z wykształceniem co najwyżej średnim, które pozostają bez zatrudnienia lub osób powyżej 50 roku życia, które pozostają bez zatrudnienia – w tej sytuacji szkolenia z pewnością przyczynią się do uzyskania wiedzy do celów zawodowych, ponieważ podniosą kompetencje uczestników na rynku pracy – osoby te będą mogły w przyszłości pracować zawodowo w branżach, których dotyczą zagadnienia z zakresu ICT – innymi słowy szkolenia przyczynią się do zdobycia nowych kompetencji na rynku pracy, co należy rozumieć jako zdobycie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych;
• osób powyżej 18 roku życia z wykształceniem co najwyżej średnim, które są zatrudnione lub osób powyżej 50 roku życia, które są zatrudnione – w tej sytuacji szkolenia mogą pozostawać w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników (jeśli w pracy zawodowej dotykają zagadnień dotyczących ICT), a z pewnością przyczynią się do uzyskania wiedzy do celów zawodowych w przypadku osób, które będą w przyszłości pracować zawodowo w branżach, których dotyczą zagadnienia z zakresu ICT – innymi słowy przyczynią się do zdobycia nowych kompetencji na rynku pracy, co należy rozumieć jako zdobycie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
  
  

W związku z tym, że wspomniany przepis § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, stanowi, że zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane, a szkolenia, o których mowa w przedmiotowej sprawie, będą dofinansowane ze środków publicznych w 89%, Wnioskodawca uważa, że we wskazanej sytuacji może stosować zwolnienie z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ( ...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym,

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Nadmienić należy, że powyższe uregulowania dotyczące zwolnień od podatku stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w tytule IX, rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi kształcenia na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

W myśl postanowień art. 44 rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Zauważyć należy – mając na uwadze powołane regulacje prawa unijnego – że definicja usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego kładzie nacisk na „bezpośredni” związek nauczania z branżą lub zawodem, co narzuca stosowanie specyficznego programu nauczania dla skonkretyzowanego odbiorcy. Usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania obejmują nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności zamierza zrealizować usługę polegającą na prowadzeniu szkoleń z zakresu ICT. Szkolenia realizowane będą na potrzeby projektu dofinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, poddziałanie RPWM.02.03.01 „Rozwój kompetencji i umiejętności osób dorosłych z grup defaworyzowanych” Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020. W szkoleniach wezmą udział osoby dorosłe (mające ukończone 18 lat), nieprowadzące działalności gospodarczej, defaworyzowane na rynku pracy, tj. posiadające co najwyżej średnie wykształcenie lub mające ukończone 50 lat (uczestnik musi spełniać co najmniej jeden z powyższych warunków). Celem prowadzonych w ramach projektu szkoleń jest podniesienie kwalifikacji lub kompetencji uczestników projektu w zakresie ICT. Wskazane przez Wnioskodawcę szkolenia będą w 89% finansowane ze środków publicznych. Wnioskodawca będzie posiadał dokumentację potwierdzającą, że zapłata za przedmiotowe usługi nastąpi ze środków publicznych. Zdaniem Wnioskodawcy, szkolenia te można uznać za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych, a w zakresie przedmiotowych usług nie uzyskał akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, nie będzie można ich również zakwalifikować do usług w zakresie kształcenia lub wychowania ani kształcenia na poziomie wyższym, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Wnioskodawca nie jest też uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk, ani jednostką badawczo-rozwojową prowadzącą usługi w zakresie kształcenia na poziomie wyższym. Przedmiotowe szkolenia mogą być kierowane do:

• osób powyżej 18 roku życia, które kontynuują naukę w szkole średniej i pozostają bez zatrudnienia,
• osób powyżej 18 roku życia z wykształceniem co najwyżej średnim, które pozostają bez zatrudnienia lub osób powyżej 50 roku życia, które pozostają bez zatrudnienia,
• osób powyżej 18 roku życia z wykształceniem co najwyżej średnim, które są zatrudnione lub osób powyżej 50 roku życia, które są zatrudnione.
  
  

Jak wskazał Wnioskodawca, we wszystkich opisanych sytuacjach, szkolenia te przyczynią się do uzyskania wiedzy do celów zawodowych, ponieważ podniosą kompetencje uczestników na rynku pracy – osoby te będą mogły w przyszłości pracować zawodowo w branżach, których dotyczą zagadnienia z zakresu ICT – innymi słowy szkolenia przyczynią się do zdobycia nowych kompetencji na rynku pracy, co należy rozumieć jako zdobycie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy prowadzone przez niego szkolenia finansowane w 89% ze środków publicznych będą zwolnione z VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia.

Uprawnienie do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia przysługuje usługom kształcenia i przekwalifikowania zawodowego, obejmującym nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą czy zawodem oraz mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, które są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Należy zwrócić uwagę, że przewidziany w § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia wymóg finansowania usług w określonej wysokości ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne.

Środkami publicznymi – w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077) – są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);

• 2a. środki, o których mowa w art. 3b ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2017 r., poz. 1376 i 1475);
  

3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
   2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
   4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   

Natomiast stosownie do art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

• 2a. związki metropolitalne;
  

3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe;
5. agencje wykonawcze;
6. instytucje gospodarki budżetowej;
7. państwowe fundusze celowe;
8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9. Narodowy Fundusz Zdrowia;
10. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
11. uczelnie publiczne;
12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13. państwowe i samorządowe instytucje kultury;
14. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.
    
    

Z art. 4 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przepisy ustawy stosuje się do:

1. jednostek sektora finansów publicznych;
2. innych podmiotów w zakresie, w jakim wykorzystują środki publiczne lub dysponują tymi środkami.
   
   

Powyższe przepisy zaliczają zatem do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł. Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz dokonaną analizę przepisów należy stwierdzić, że w związku z tym, że Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych oraz że Wnioskodawca nie jest też uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk ani jednostką badawczo-rozwojową prowadzącą usługi w zakresie kształcenia na poziomie wyższym, usługi szkoleniowe świadczone przez Zainteresowanego nie będą mogły korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, bowiem jak wynika z opisu sprawy szkolenia te pozwalają uczestnikom uzyskać wiedzę lub uaktualnić wiedzę do celów zawodowych. Celem prowadzonych w ramach projektu szkoleń dot. ICT, jest podniesienie kwalifikacji lub kompetencji uczestników projektu w zakresie ICT. Uczestnicy tych szkoleń niewątpliwie nabędą lub podniosą kompetencje na rynku pracy.

Szkolenia realizowane przez Zainteresowanego nie będą jednak prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, co przesądza o braku możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy. Szkolenia te nie spełniają też warunku wskazanego pod lit. b ww. przepisu, Wnioskodawca nie posiada bowiem akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Przedmiotowe usługi szkoleniowe nie obejmie też zwolnienie od VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, ponieważ nie będą one w całości finansowane ze środków publicznych.

Jednakże świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego z uwagi na fakt finansowania ich w 89% ze środków publicznych, spełnią jednak przesłanki do objęcia ich zwolnieniem od VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro szkolenia z zakresu ICT, realizowane na potrzeby projektu prowadzone przez Wnioskodawcę stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego i jak wynika z opisu sprawy usługi te finansowane będą w 89% ze środków publicznych to będą one korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.