Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.786.2017.3.RG
z 29 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2017 r. (data wpływu 02 listopada 2017 r.), uzupełnionym w dniu 28 grudnia 2017 r. oraz w dniu 18 stycznia 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do korekty deklaracji VAT z uwagi na brak zwrotu należności za zwrócony towar – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej:

• podatku dochodowego od osób fizycznych oraz
  
• podatku od towarów i usług w zakresie:
  • braku prawa do korekty deklaracji VAT z uwagi na brak zwrotu należności za zwrócony towar
    
  • wskazania okresu korekty.
  
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 28 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz w dniu 18 stycznia 2018 r. o podpis Wnioskodawcy na uzupełnieniu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, kurierskich i handlu od 01 września 2013 r. Regon …, Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT, książka przychodów i rozchodów prowadzona jest metodą memoriałową w związku ze stratą finansową związaną z brakiem możliwości zwrotu środków pieniężnych z faktur korygujących zakupu po zwrocie towaru (Wnioskodawca nie otrzymał zwrotu pieniędzy mimo zwrotu towaru) - na tę okoliczność.

Zainteresowany składał wniosek o interpretację w zakresie możliwości uwzględnienia tej straty w kosztach uzyskania przychodu i otrzymał odpowiedź o zgodności swojego stanowiska ze stanowiskiem Min. Fin. w interpretacji indywidualnej 0115-GDIT3.4011.62.2017.1.PSZ.

W roku 2015 Wnioskodawca zwrócił kontrahentowi towar, który wcześniej otrzymał, ponieważ go zakupił i z tytułu zakupu otrzymał faktury a z tytułu zwrotu towaru faktury korygujące.

Pomimo stosownych podpisów na fakturach i fakturach korygujących, wezwań i potwierdzeniu stanu długu przez wystawiającego faktury korygujące kontrahenta powstałej wierzytelności kontrahent Wnioskodawcy nie zwrócił a kancelaria prawna, do której zgłosił się o odzyskanie roszczenia stwierdziła nieściągalność dłużnika.

Interpretacja wydana 01 czerwca 2017 potwierdziła możliwość uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wyżej opisane straty.

Wnioskodawca nie zapytał jednak wówczas o utracony podatek naliczony VAT, który zgodnie z wystawioną fakturą korygującą pomniejszył w dacie wystawienia faktur korygujących także ponosząc stratę ponieważ pomniejszonego podatku VAT nie odzyskał.

Zainteresowany na podstawie informacji telefonicznej w KIP uzyskał opinię, że w zakresie podatku VAT naliczonego pomniejszonego przez fakturę korygującą zakupu, nabywca nie ma możliwości skorzystania z tzw. ulgi na złe długi - ponieważ taką możliwość ma tylko sprzedający w zakresie swoich faktur sprzedaży i utraconego podatku należnego.

W związku z tym Wnioskodawca prosi o informację:

• czy wobec tego podatek VAT także może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu w roku uprawdopodobnienia nieściągalności dłużnika, tak jak kwotę netto faktury korygującej na minus, co do której nie otrzymał zwrotu pieniędzy?
  

• czy też może jednak ma prawo odzyskać podatek VAT poprzez korektę deklaracji VAT a jeśli tak to w jakim miesiącu?
  
  

Podsumowując nie z winy Wnioskodawcy i mimo dochowania wszelkiej staranności poniósł on stratę finansową nie tylko w wartości netto ale także w wartości podatku VAT i w związku z tym pragnie zapytać czy na gruncie ustaw podatkowych tę stratę dotyczącą podatku można uwzględnić w rozliczeniu podatków.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 grudnia 2017 r. Wnioskodawca wskazał, iż towar zakupiono i faktury za towar otrzymano 14-05-2015 (faktury zakupu nr … i …).

Z tytułu zakupionego i otrzymanego towaru Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego na podstawie otrzymanych faktur zakupu, co uwzględniono w deklaracji VAT-7K za II kwartał 2015 r.

Na pytanie „Czy Wnioskodawca dokonał zwrotu całości zakupionego od kontrahenta towaru?” Wnioskodawca wskazał: „Tak, zwróciłem cały towar i z tego tytułu otrzymałem od Sprzedającego Fakturę korygującą”.

Na pytanie dotyczące wskazania daty zwrotu towaru kontrahentowi Wnioskodawca odpowiedział: „Zgodnie z datą faktur korygujących tzn. 01.09.2015 i 26.11.2015.

Na pytanie „Czy faktury korygujące, o których mowa we wniosku objęły korektą całą wartość dostawy zamieszczonej na fakturze pierwotnej?” Zainteresowany odpowiedział „Tak, faktury korygujące, o których mowa we wniosku objęły korektą całą wartość dostawy zamieszczonych na fakturze pierwotnej.”

Na pytanie dotyczące wskazania daty otrzymania faktury korygującej z tytułu zwrotu towaru Wnioskodawca odpowiedział: „Zgodnie z datą wystawienia faktur korygujących tzn. 01.09.2015 i 26.11.2015”.

Na pytanie Organu „Czy Wnioskodawca w deklaracji VAT-7 dokonał zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w związku z otrzymaniem faktur korygujących? Jeżeli tak, to w deklaracji za jaki okres rozliczeniowy?” Wnioskodawca wskazał „Po zwrocie towaru i otrzymaniu faktur korygujących mimo braku zwrotu części kwot uwzględniłem zmniejszenie podatku naliczonego do odliczenia wynikające z faktur korygujących w deklaracji VAT-7 za III i IV kwartał roku 2015 – czyli zgodnie z datą wystawienia i otrzymania faktur korygujących oraz datą zwrotu towaru tzn. 01.09.2015 i 26.11.2015”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. (we wniosku oznaczone nr 2) Czy Wnioskodawca może skorygować deklarację VAT z uwagi na brak zwrotu pieniędzy z faktury korygującej - ponieważ pomniejszył VAT naliczony w rejestrze zakupu w dacie wystawienia faktur korygujących, mimo że nie otrzymał zwrotu pieniędzy, w trybie ulgi na złe długi lub na innej podstawie wynikającej z ustawy o VAT?
2. (we wniosku oznaczone nr 3) Jeśli w opinii K.I.S. możliwe jest jednak skorygowanie deklaracji na podstawie ustawy o VAT (a nie możliwe uwzględnienie utraconego VAT w kosztach uzyskania przychodu) - to w jakim miesiącu Wnioskodawca może to zrobić, tzn. powiększyć VAT naliczony w deklaracji z tytułu nieuregulowanej faktury korygującej (brak zwrotu środków od kontrahenta mimo zwrotu towaru i potwierdzenia stanu długu)?
   
   

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany dodał, iż wątpliwości w zakresie pytań 2 i 3 dotyczą kwestii korekty deklaracji VAT w związku z brakiem pieniędzy za zwrócony towar.

Zdaniem Wnioskodawcy:

ad. 1 (we wniosku oznaczone jako 2)

Wnioskodawca uważa, że nie może skorygować deklaracji VAT z uwagi na brak zwrotu pieniędzy z faktury korygującej - mimo że pomniejszył VAT naliczony w rejestrze zakupu w dacie wystawienia faktur korygujących, i że nie otrzymał zwrotu pieniędzy, w trybie ulgi na złe długi lub na innej podstawie wynikającej z ustawy o VAT, ponieważ nie znalazł w ustawie o VAT takiego uzasadnienia i nie dowiedział się o żadnej takiej możliwości również w trybie infolinii K.I.S. (ustawa o VAT art. 89a).

ad. 2 (we wniosku oznaczone jako 3)

Wnioskodawca uważa, że jeśli jednak w opinii K.I.S okaże się że możliwe jest skorygowanie deklaracji na podstawie ustawy o VAT (a nie możliwe uwzględnienie utraconego VAT w kosztach uzyskania przychodu) - to może to zrobić, tzn. powiększyć VAT naliczony w deklaracji z tytułu nieuregulowanej faktury korygującej (brak zwrotu środków od kontrahenta mimo zwrotu towaru i potwierdzenia stanu długu) w miesiącu uprawdopodobnienia nieściągalności dłużnika (ustawa o VAT – brak opisu takiej sytuacji w konkretnym artykule).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2–10, art. 130c i art. 133.

Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale (art. 99 ust. 2 ustawy).

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego. Przepisy dotyczące deklaracji podatkowych mają zatem duże znaczenie w procesie poboru podatku.

Zauważyć należy, że z cytowanych przepisów wynika, że każda deklaracja odnosi się do konkretnego, zamkniętego już okresu rozliczeniowego, który w przypadku deklaracji VAT-7 jest okresem miesięcznym. W związku z powyższym deklaracja musi uwzględniać stan prawny istniejący w momencie zamknięcia okresu rozliczeniowego.

Deklaracja podatkowa stanowi zatem opis zdarzeń, zaistniałych w określonym przedziale czasowym, oceniany z punktu widzenia przepisów podatkowych w tym przedziale czasowym obowiązujących, a który w efekcie ma doprowadzić do wykonania przez podatnika obowiązku zapłaty podatku lub zrealizowania przez niego swego uprawnienia do uzyskania od organu podatkowego zwrotu podatku.

Ogólne zasady korygowania deklaracji, także dotyczące deklaracji składanych dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług, niezależnie od regulacji zawartych w samej ustawie, zawiera ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.).

Na mocy art. 81 § 1 przywołanej ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 przywołanej ustawy, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Jak stanowi art. 81b § 1 ww. ustawy, uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej –w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2. 2. przysługuje nadal po zakończeniu:
1. kontroli podatkowej,
2. postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

Z art. 81b § 2 Ordynacji podatkowej wynika, że korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji.

Zgodnie z art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Prawo do korekty istnieje zatem dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu.

Wskazane przepisy statuują ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Korekta deklaracji zastępuje poprzednio złożoną deklarację ze skutkiem ex tunc, czyli za prawidłowe uważane są te dane, które zostały wykazane w skorygowanej deklaracji.

Składając korektę deklaracji podatnik oświadcza, że jego wiedza w zakresie skonkretyzowania zobowiązania podatkowego uległa zmianie, a także wyraża wolę nadania swojemu uprzedniemu oświadczeniu wiedzy w tym przedmiocie odmiennego brzmienia. Zatem skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego korygująca deklaracja zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiając jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej.

W kontekście kwestii poruszonych we wniosku należy wskazać również, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przywołanych przepisów jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są realizowane odpłatnie przez podatnika i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z ust. 6 pkt 1 przywołanego artykułu wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1–3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano, o czym stanowi art. 29a ust. 13 ustawy.

Jak wynika z ust. 14 ww. artykułu, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy rozdziału 1 Działu XI ustawy stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Przez sprzedaż – jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym, który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura sporządzona, a nie wprowadzona do obrotu prawnego (nie została doręczona adresatowi), nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego.

Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy faktura korygująca powinna zostać wystawiona w sytuacjach, gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
   
   

Z przywołanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia – na rzecz podatnika podatku od towarów i usług – fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Faktury korygujące wystawia się więc w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 19a ustawy, w przypadku, gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygująca otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Z kolei zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Jak stanowi art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Stosownie do art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Powołane wyżej przepisy art. 89a ust. 1 ustawy, dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

Natomiast z przepisu art. 89b ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku nieuregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Należy podkreślić, że powyższe przepisy mają na celu uregulowanie sytuacji, gdy kontrahent pomimo wcześniejszego zobowiązania nie uiszcza zapłaty za dostarczony towar czy też wykonaną usługę. Jest to sytuacja wyjątkowo niekorzystna dla sprzedawcy, ponieważ nie tylko traci on pieniądze, ale również jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT należnego, jaki powstał z tytułu przeprowadzonej transakcji. Jednocześnie nabywca towaru lub usługi ma możliwość odliczenia podatku naliczonego. Nie ma znaczenia dla celów poboru VAT kwestia, czy podatnik otrzymał zapłatę za dostarczony nabywcy towar lub wykonaną na jego rzecz usługę.

Zawarte w ustawie regulacje prawne pozwalają na zminimalizowanie negatywnych skutków, jakie powstają dla sprzedawcy w sytuacji, gdy nierzetelny nabywca nie zapłaci za towar lub też wykonaną usługę.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca w roku 2015 zwrócił kontrahentowi towar, który wcześniej zakupił i otrzymał. Z tytułu zakupu otrzymał faktury a z tytułu zwrotu towaru faktury korygujące. Faktury za towar otrzymano 14-05-2015. Z tytułu zakupionego i otrzymanego towaru Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego na podstawie otrzymanych faktur zakupu w deklaracji VAT-7K za II kwartał 2015 r. Wnioskodawca zwrócił cały towar i z tego tytułu otrzymał od sprzedającego fakturę korygującą. Data zwrotu towaru i daty otrzymania faktury korygujących z tytułu zwrotu towaru: 01 września 2015 i 26 listopada 2015. Faktury korygujące objęły korektą całą wartość dostawy zamieszczonych na fakturze pierwotnej. Po zwrocie towaru i otrzymaniu faktur korygujących Wnioskodawca uwzględnił zmniejszenie podatku naliczonego do odliczenia wynikające z faktur korygujących w deklaracji VAT-7 za III i IV kwartał roku 2015 - zgodnie z datą wystawienia i otrzymania faktur korygujących oraz datą zwrotu towaru tzn. 01.09.2015 i 26.11.2015. Pomimo stosownych podpisów na fakturach i fakturach korygujących, wezwań i potwierdzeniu stanu długu przez wystawiającego faktury korygujące kontrahenta powstałej wierzytelności kontrahent Wnioskodawcy nie zwrócił a kancelaria prawna, do której zgłosił się o odzyskanie roszczenia stwierdziła nieściągalność dłużnika.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy oraz opis sprawy wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca prawidłowo dokonał korekty poprzez zmniejszenie podatku naliczonego w deklaracji w związku ze zwrotem towaru i otrzymaniem faktur korygujących.

Sposób postępowania przez podatnika w sytuacji gdy sprzedawca nie odda pieniędzy nabywcy w sytuacji zwrotu towaru nie jest objęty zakresem zastosowania przepisów o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 89a i 89b ustawy dotyczą kwestii nieuregulowanych należności wynikającej z faktury dokumentującej sprzedaż/nabycie towarów lub usług w powiązaniu z terminem płatności określonym w umowie lub w fakturze.

Z uwagi na zwrot towaru sprzedawcy, powstał obowiązek po stronie sprzedawcy zwrócenia nabywcy kwoty należnej za zwrócone towary, jednakże uchybienie temu obowiązkowi przez sprzedawcę jest poza sferą zastosowania przepisów o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze wskazane wyżej uregulowania prawne, w okolicznościach niniejszej sprawy nie mają zastosowania przepisy dotyczące ulgi za złe długi ani inne uregulowania wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług, które pozwalałyby Wnioskodawcy na skorygowanie deklaracji w związku z brakiem zwrotu Wnioskodawcy środków finansowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w zakresie pytania nr 2 , które zostało zadane pod warunkiem uznania przez tut. Organ, że Wnioskodawca ma możliwości korekty deklaracji VAT w związku z brakiem zwrotu Wnioskodawcy środków finansowych przez kontrahenta, brak podstaw do udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2, w trybie rozdziału 1a Działu II Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.